Αρκετά με τις “Ειρηνικές Συγκεντρώσεις”!

Από το ρεσάλτο Σημείωση : Ίσως να πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη τις επισημάνσεις του αρθρογράφου. Έχουμε πλησιάσει σε οριακό σημείο…..

Στις 15 του μήνα πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμος κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας. Ανάλογοι αριθμοί σε άλλες πόλεις: Ηράκλειο, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, κ.α. Κάτι το πρωτοφανές μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου (1973) με δεδομένο μάλιστα ότι συνέβαινε για πρώτη, από τότε, φορά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΚΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΥΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ. Και φυσικά είχαν προηγηθεί οι μικρότερες πλην διόλου ευκαταφρόνητες κινητοποιήσεις όλων των προηγούμενων εβδομάδων.

Πολλά γεγονότα σημάδεψαν εκείνη την ημέρα: Η αποχώρηση του «αρχι – πόντικα » Γιώργου Λιάνη από το βυθιζόμενο καράβι (ΠΑΣΟΚ) ήδη από την προηγουμένη, παραιτήσεις και αποχωρήσεις και άλλων βουλευτών, δεδηλωμένη διάθεση για ανταρσία σε μεγάλο αριθμό μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνόντος κόμματος με συμμετοχή ακόμα και «βαρέων ονομάτων» όπως η Βάσω Παπανδρέου, εσπευσμένη επίσκεψη του Τσολάκογλου Β’ (Τζέφρυ) στον Παπούλια, διαρροές περί αποχώρησής του από την πρωθυπουργία…

Και μετά άρχισαν «άλλα» γεγονότα: Συνδυασμένο γιουρούσι των ΜΑΤ με καταιγισμό δακρυγόνων, από την μία, και των κουκουλοφόρων χαφιέδων από την άλλη, και μάλιστα ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΩΡΑ που ο ΓΑΠ βρισκόταν στον Παπούλια, ή λίγο μετά, όταν όλοι «ψάχνονταν» για το ποιος θα αντικαθιστούσε τον «λακίζοντα» πρωθυπουργό και η χώρα βρισκόταν σε ένα είδος «ακυβερνησίας» έστω και για μερικές ώρες. Πέρα από αυτό, κατά την διάρκεια αυτής ακριβώς της περιόδου «ακυβερνησίας», όταν όλοι (ΜΜΕ & Σια) είχαν «αποφασίσει» την κυβέρνηση Παπανδρέου και έψαλλαν ήδη τον «επικήδειο της», ο Παπακωνσταντίνου έσπευσε να δηλώσει χαρακτηριστικά, «δίνοντας γροθιά στο μαχαίρι»: «Εμείς προχωρούμε με την εφαρμογή του μνημονίου, κανονικά!» (Φαίνεται πως ήξερε κάτι παραπάνω, σε σχέση με όσους κουβέντιαζαν – ή παρίσταναν ότι κουβέντιαζαν – για την «μετά Παπανδρέου εποχή».) Τέλος δε, ο Τσολάκογλου Β’, σαν «άλλος Ντε Γκωλ», επανήλθε ξαφνικά στο προσκήνιο με θριαμβευτικά σαλπίσματα, επαναλαμβάνοντας ακριβώς την δήλωση του αρχιρουφιάνου του: «Συνεχίζω μόνος μου, στον ίδιο δρόμο!»

Δεν μπορώ να φανταστώ πόσοι είναι δυνατόν να πειστούν από τις ερμηνείες που δόθηκαν για την παραπάνω θεαματική «ανατροπή» του σκηνικού: Ότι δηλ. ο ΓΑΠ άλλαξε γνώμη ως προς την κυβερνητική σύμπραξη και την αποφασισμένη αποχώρησή του από την πρωθυπουργία επειδή… «οι διαρροές που έγιναν από την πλευρά της ΝΔ τον εξέθεσαν, και θα φαινόταν σαν αποτυχημένος πρωθυπουργός» (ενώ τώρα λάμπει από διαφαινόμενη «επιτυχία»)!!! Και οι γάτες ακόμα καταλαβαίνουν πως κάτι άλλο συνέβη: Πιέσεις «άνωθεν» (= κατευθείαν από τους αφεντάδες του 4ου Ράιχ, εντεύθεν και πέραν του Ατλαντικού) αυστηρές διαταγές, επιπλήξεις, ακόμα και ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ. Το άρθρο, π.χ., των «Επικαίρων» σχετικά με την «παλαιότερα» σχεδιαζόμενη δολοφονία του Καραμανλή, που κυκλοφόρησε ακριβώς εκείνες τις ημέρες και εξακολουθεί να διατυμπανίζεται, είναι, προφανώς, χαρακτηριστική προειδοποίηση με πολλούς αποδέκτες…

Τα γεγονότα αυτά εμπεριέχουν – κατά την εκτίμησή μου – τρία μηνύματα προς τους (ειρηνικά, μέχρι τώρα) εξεγερμένους που κατέκλυσαν εκείνη την ημέρα (και όχι μόνο) την Αθήνα και όλη την χώρα. Τρία μηνύματα, τα οποία ακριβώς από το γεγονός ότι επιδόθηκαν την ημέρα της πλέον πολυάριθμης κινητοποίησης (με μια λαοθάλασσα που παρέπεμπε σε εποχές Νοεμβρίου 1973) καθιστούν σαφές το ότι οι «ειρηνικές» κινητοποιήσεις με τις απλές συγκεντρώσεις (πολυάριθμες, έστω) έφτασαν στα όριά τους. Έδωσαν ότι ήταν να δώσουν. Η προσφορά τους ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ και ΙΣΤΟΡΙΚΗ, αλλά μάλλον εξαντλήθηκε, και είναι καιρός να προχωρήσουμε στην επόμενη φάση. Ιδού ποια ήταν τα μηνύματα αυτά:

1) Η κατά μέτωπο επίθεση ΜΑΤ και κουκουλοφόρων σε συγκέντρωση ενός εκατ. Κόσμου. Μήνυμα: «Ας είστε όσοι θέλετε – ένα, δύο, τρία εκατομμύρια, και βάλε! Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να σας αντιμετωπίσουμε με τη σκληρότερη βία. Αν θέλετε να μας ξεφορτωθείτε θα πρέπει να μας ΤΣΑΚΙΣΕΤΕ – αλλιώς ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!» Άλλο θέμα, βέβαια, το κατά πόσο μπορούν να πραγματοποιήσουν το τελευταίο, όπως διαφάνηκε όχι μόνο από την Κερατέα και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, αλλά και από τον ξυλοδαρμό των κουκουλοφόρων οι οποίοι, χωρίς τον καταιγισμό ασφυξιογόνων των συνεργατών τους, είναι ζήτημα αν θα είχαν γλιτώσει σώοι, όπως και από το γεγονός ότι ο κόσμος κάθε άλλο αποχώρησε από το Σύνταγμα, σε πείσμα όλων τον προηγηθέντων εξαγγελιών για κάτι τέτοιο, οι οποίες, είναι αλήθεια, έγιναν με αρκετά «αγανακτισμένο», προς τους κουκουλοφόρους, ύφος («Ορίστε τι έκαναν τώρα! Κατάφεραν να διώξουν τον κόσμο από το Σύνταγμα»!)

2) Η πραγματοποίηση της παραπάνω εφόδου ακριβώς κατά την σύντομη «περίοδο ακυβερνησίας» όταν δηλ. πρωθυπουργός, υπουργοί και βουλευτές έψαχναν την πόρτα για να φύγουν και δεν είχαν καιρό ούτε διάθεση να δώσουν εντολές για έφοδο της Αστυνομίας και τα παρόμοια – οπότε η σχετικές διαταγές πρέπει να εστάλησαν από αλλού, είτε από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, είτε από τις Βρυξέλλες. Μήνυμα: «Ξεχάστε τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά, το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ, τους βουλευτές και τις ανταρσίες τους. Δεν σας κυβερνούν αυτοί, αλλά ΕΜΕΙΣ. ΕΜΕΙΣ αποφασίζουμε αν και πότε θα σας χτυπήσουν οι πραιτοριανοί μας (είτε με κράνος είτε με κουκούλα) ΜΕ ΕΜΑΣ θα έχετε να κάνετε, άσχετα αν ο πρωθυπουργός “σας” είναι στο γραφείο του και εκτελεί κανονικά τις εντολές μας, ή, αντίθετα, σχεδιάζει την φυγή του!»

3) Η στροφή κατά 180 μοίρες του Τσολάκογλου Β’ (από αναμενόμενη παραίτηση σε δηλώσεις του τύπου «Συνεχίζω μόνος μου στον ίδιο δρόμο!») και η επιστροφή όλων των «απολωλότων προβάτων» («εξεγερθέντων» βουλευτών) στο μαντρί τους, πειθήνια και με τα στόματα ραμμένα. Μήνυμα: «Η κυβέρνηση, οι βουλευτές, οι αρχηγοί των κομμάτων, ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ, θα κάνουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ό,τι τους διατάξουμε ΕΜΕΙΣ! Μπορεί να φοβηθούν τους προπηλακισμούς και τα γιαουρτώματά σας, μπορεί να τους κάνετε την ζωή δύσκολη σπάζοντάς τους ακόμα και στο ξύλο, όπου τους πετύχετε, εμείς όμως έχουμε ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ. Από εμάς εξαρτάται και αυτή η ζωή τους. Το ενδεχόμενο να πληρώσουν ένα φοβερό τίμημα, αν λιποτακτήσουν από την υπηρεσία τους σε εμάς και δεν στηρίξουν το μνημόνιο και την κατοχή που σας έχουμε επιβάλλει, ΤΟ ΤΡΕΜΟΥΝ πολύ περισσότερο από το ενδεχόμενο να οδηγηθούν στην αγχόνη από εσάς σαν δοσίλογοι δικοί μας!»

Συμπέρασμα: Οι ειρηνικές συγκεντρώσεις έδωσαν ό,τι ήταν να δώσουν. Ποιο ήταν αυτό; Το να συσπειρώσουν τον κόσμο και να τον βγάλουν στους δρόμους ΚΑΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, ανεξάρτητα από κόμματα και «ηγεσίες». Επίσης το να θέσουν σε ημερήσια διάταξη το ζήτημα ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – σε αυτό είναι ΟΛΟΙ σύμφωνοι, ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΑ ΔΡΟΜΟΥΣ, είτε υποστηρίζουν την «ειρηνική οδό» είτε την οδό της εφόδου στην Βουλή και της βίαιης ανατροπής. Είναι όμως επιβεβλημένο το κίνημα να προχωρήσει πλέον προς τα εμπρός. Αφού κατέστη σαφές ότι η δοσιλογική κυβέρνηση και Βουλή, και η κατοχή του 4ου Ράιχ δεν είναι διατεθειμένες να υποχωρήσουν «πολιτισμένα» μπροστά στην μαζικότητα των ειρηνικών, κατά τ’ άλλα, συγκεντρώσεων, πρέπει οι πολίτες να προχωρήσουν σε ενέργειες όπως:

• Συγκρότηση λαϊκών συνελεύσεων που θα αποφασίσουν και θα συντονίσουν την συνέχεια των κινητοποιήσεων και τους αμέσως επόμενους στόχους.
• Κατάληψη της Βουλής των υπουργείων, των δημοσίων υπηρεσιών, των τραπεζών.
• Γενική απεργία διαρκείας, μέχρι την παραίτηση της κυβέρνησης. ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΠΑΤΑΞΗ ΚΑΙ ΕΚΔΙΩΞΗ όλων των απεργοσπαστών.
• Διακοπή του ρεύματος, του νερού, των τηλεπικοινωνιών σε Βουλή, υπουργεία, κόμματα, πολιτικά γραφεία, ΜΜΕ, ΜΚΟ, σε ό,τι κτήριο έχει σχέση με την τρόικα, κ.ο.κ.
• Συγκρότηση ομάδων πολιτοφυλακής με στόχο την πάταξη της εγκληματικότητας και την επιβολή των αποφάσεων των λαϊκών συνελεύσεων.
• Συγκέντρωση και καταγραφή όλων των αλλοδαπών που βρίσκονται στην Ελλάδα, ΑΜΕΣΗ ΕΚΔΙΩΞΗ των UCKάδων, μαφιόζων, εγκληματικών στοιχείων, ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΩΝ, Αφγανών «εχθρών των Ταλιμπάν» κ.ο.κ. Όσοι δεν εμπίπτουν σε κάποια από τις κατηγορίες αυτές ή άλλες ανάλογες, αλλά είναι απλοί βιοπαλαιστές, η αντιμετώπισή τους θα πρέπει να προσδιοριστεί και πάλι από τις λαϊκές συνελεύσεις (π.χ. παραμονή, εφόσον υπάρχουν θέσεις εργασίας και υπό ποιους όρους, απομάκρυνση στην αντίθετη περίπτωση καθώς και ο τρόπος που θα γίνει αυτή).

Φιλύποπτος