ΣΗΚΩ ΓΕΡΟ…

 

Δάκρυσαν τα μάτια  του τσολιά  στο Σύνταγμα  με την επέλαση  των κατσαπλιάδων  του  Παπουτσή της πάλαι «διαλαμψάσης» ΕΦΕΕ! Σε εμένα η εικόνα, έφερε στο νού τον Γέρο του Μωριά όταν οι «αφεντικοί» του τόπου, το γκουβέρνο που θάλεγε κι ο ίδιος, αποφάσισαν να κιοτέψουν μαζικά , 155 νοματαίοι, βουλευτάδες όλοι!!! 

Ταγμένοι τάχα να υπερασπιστούν την Πατρίδα ακόμα και με το αίμα τους. Όπως άλλωστε έπραξε αληθινά ο Θοδωράκης των ηρώων.  Όμως αυτοί κιοτήδες πιότερο παρά καπεταναίοι προτίμησαν να δώσουν την Ελλάδα –που άλλοι ελευθέρωσαν- σε νέα σκλαβιά. Πωλείται η Ελλάς σε τιμή μνημονίου. Αντουφέκιστη!!!

Έβλεπα τον τσολιά να δακρύζει και έφερα στο μυαλό μου το Γέρο της Ελλάδας, το Γέρο της καρδιάς μου και της καρδιάς όλων των Ελλήνων – Ρωμιών , να δακρύζει και να λυγίζει έστω για λίγο, μπροστά στον άδικο χαμό του λεβοντογιού του , του Πάνου  του. Ένας λυγμός σταμάτησε τη σκέψη μου, αλλά δεν μπορώ, δεν δικαιούμαι να σωπάσω όσο και να μου κοστίσει  η κραυγή μου αυτή. Γέρο Θοδωράκη αγαπημένε σύντροφε της ανάστασης του γένους μας, αγαπημένε χορηγέ  της ελευθερίας μας πόσο αλήθεια θα ντρέπεσαι για εμάς σήμερα!

 Για  αυτόν τον μινίστρο το Χρήστο –που μοιάζει πιά Χριστάκης- που έδειξε την παλληκαριά του και τον τσαμπουκά του κουβέρνου που υπηρετεί, σπάζοντας κεφάλια άνεργων παιδιών που ανησυχούσαν για την εξαθλίωση που τους ανέμιζαν από τα έδρανα της πολυτελούς Βουλής και όχι από τα ρουμάνια που αγνάντευε ο Γέρος τις κινήσεις του Εχθρού.

Οι σημερινοί μας κυβερνήτες, σπάζαν τα κεφάλια των παιδιών μας , ξέροντας ότι τους παρακολουθούν οι Φραγκολεβαντίνοι «προστάτες» τους, αυτοί που μας δάνειζαν στα χρόνια του αγώνα και μας κατάκλεβαν  διαιωνίζοντας το χρέος και εισπράττοντας το διπλό και τρίδιπλο. Γιατί τότε η Πατρίδα λευτερώνονταν με το αίμα των αγωνιστών αλλά ξανασκλαβώνονταν με τις  ξεροκεφαλιές και τη δειλία των πολιτικών. Αλλά τα χρόνια εκείνα διαφέρουν θα μας πούνε. Έτσι λένε. Αλλά εγώ βλέποντας τον Έλληνα τσολιά αγέρωχο να δακρύζει και να ατενίζει ευθεία, ντράπηκα που είμαι Έλληνας, ντράπηκα που αίμα ηρώων με λευτέρωσε και εγώ κάθομαι ακούνητος , αναποφάσιστος και αποσβολωμένος να περιμένω την εθελοντική μου υποταγή στις ορδές των Σόρος επειδή οι καλαμαράδες των κομμάτων και ιδιαίτερα του πάλαι ποτέ αυτοδιαφημιζόμενου και ως …. Πατριωτικού!!!!!

Σχώρα  μας αν μπορέσεις καπετάνιε, σχώρα με που φάνηκα δειλός σε τούτη την επέλαση των μιστοφόρων του κουβέρνου. Σε αυτούς που ανάστησαν στη μνήμη μας τη μνήμη των γεννίτσαρων, που έσφαζαν τα αδέρφια τους υπακούοντας με ενθουσιασμό και «μεράκι» στις προσταγές των πασάδων αφεντάδων τους. Σε  αυτούς που τους εξόπλισαν τα αφεντικά τους με τα χημικά  των εργοστασίων των φίλων του Σόρος και των νεοταξιτών συνεταίρων του. Σε  αυτούς τους παπουτσωμένους και γραβατωμένους  γαβριάδες της εξουσίας . Τους γρωσσάτους, τους καλοζωϊσμένους στις Βρυξέλλες και όπου αλλού. Αυτούς που με τη θητεία μιάς συγκυρίας , πίνουν το αίμα όλων μας για δύο γενιές ήδη και διαιωνίζονται μέσω γνωστών και φίλων. Έτσι στοιχειώνουν την εφιαλτική παρουσία τους  στο κουβέρνο.

Σχώρα με Γέρο γιατί ξαστόχησα και δεν έχω σταματημό. Όμως το κλάμα μου έχει οργή, έχει θυμό , σου υπόσχομαι να έχει και μνήμη και διάρκεια. Να μην ξεχάσω πιά ποτέ αυτούς που ξεσκίζουν  τη μάνα πατρίδα, με θλίψη τάχα και μάλιστα για το καλό όλων μας. Δηλαδή εκείνων (των ιδίων) που με προσόντα την πώληση της «αντιστασιακότητας»  που τους αναγνωρίστηκε  τη «γάζωσαν» περίφημα, καταντώντας την πατρίδα μπαίγνιο  των μπαγάσηδων του ΔΝΤ και της σκυλοπαρέας των Βρυξελών.

Σχώρα με Γέρο , σχώρα μας στρατηγέ! 

Σχώρα μας και εσύ λεβέντη της σκοπιάς του Άγνωστου στρατιώτη, που σε κάναμε να δεις την ασχήμια στην οποία αφήσαμε την χώρα μας να πέσει. Σίγουρα εσύ θα πονάς και την πατρίδα όχι από επάγγελμα όπως οι περισσότεροι από τους επαγγελματίες του κτιρίου που φρουρείς. Έτσι κατάλαβα το δάκρυά σου,χτές. Έτσι θα έκλαιγε ο Γέρος του Μωριά ,ο Ελευθερωτής του Γένους που δεν έσκυψε το κεφάλι , όπως κάνουν οι πρωταγωνιστές του σήμερα.

http://dimofantis.blogspot.com/