Η πτώση του αεροπλάνου: «Συνωμοσιολογικό» σενάριο

Βιάστηκαν, πολύ βιάστηκαν, τα κέντρα του 4ου Ράιχ (οικονομικά, πολιτικά και δημοσιογραφικά) να καταλήξουν στην κατηγορηματική ενοχή του πιλότου για την αεροπορική τραγωδία. Αυτή η υπερβολική βιασύνη και από μόνη της γεννάει πολλές απορίες και υποψίες. Είναι μια βιασύνη ΕΝΟΧΗΣ και ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ…
Επίσης η «γνωμάτευση» αυξάνει τις υποψίες και συνηγορεί υπέρ της συγκάλυψης της αλήθειας…
Δεν είναι επιχείρημα πειστικό η ταχύτατη «γνωμάτευση»: ¨ότι δηλαδή ο συγκυβερνήτης, λόγω κατάθλιψης και ψυχολογικών προβλημάτων οδήγησε συνειδητά το αεροσκάφος στην πτώση και τους επιβάτες στο θάνατο.
Τέτοιες βιαστικές, τελεσίδικες και απλοϊκές εξηγήσεις, οι οποίες είναι προσαρμοσμένες στην πνευματική οκνηρία του παραμυθιού και της αστυνομικής λογικής, δεν μας ικανοποιούν.
Με παραμυθάκι για μωρά παιδιά μοιάζει όλος αυτός ο τυφώνας της πληροφορικής παραπληροφόρησης, ο οποίος εν ριπή οφθαλμού «ανακάλυψη» στην ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ του πιλότου το αίτιο της τραγωδίας…
ΟΛΗ αυτή η καταιγίδα των σεναρίων και των γαργαλιστικών «ανακαλύψεων», που έχει σαν αμετακίνητη βάση ερμηνείας την κατάθλιψη του πιλότου, μοιάζει με καταιγίδα συγκάλυψης των πραγματικών αιτίων της τραγωδίας, σαν εναγώνια προσπάθεια ΑΠΟΚΡΥΨΗΣ των πραγματικών δεδομένων και στοιχείων.
Το παρακάτω άρθρο, «Πτώση AIR BUS: Μια «κατάθλιψη» δεν μπορεί να κρύψει τους ενόχους» δίνει μια ικανοποιητική ερμηνεία του συμβάντος, με βάση τους βαθύτερους οικονομικούς και κοινωνικούς όρους της καπιταλιστικής κρίσης και της κερδοσκοπικής ασέλγειας των ιδιωτικών μονοπωλίων…
Ωστόσο, κατά την άποψή μας, κι αυτό το ορθότατο κείμενο, παραβλέπει έναν βασικό παράγοντα της σημερινής εφιαλτικής πραγματικότητας και της παγκοσμιοποιημένης ΦΡΙΚΗΣ: Τον αμείλικτο ΠΟΛΕΜΟ ανάμεσα στους υπερεθνικούς κολοσσούς, ανάμεσα στα πλανητικά κέντρα εξουσίας της Νέας Τάξης, μεταξύ του Δυτικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη) με τη Ρωσία και την Κίνα.
Ζούμε έναν παγκόσμιο Πόλεμο με άλλα μέσα, νομισματικά κυρίως, αλλά και με πολλά υπόγεια κτυπήματα…
Τέτοιες ΠΤΩΣΕΙΣ αεροπλάνων πολύ πιθανόν να αποτελούν κάποια από τα «στρατηγικά όπλα» αυτού του υπόγειου και αμείλικτου Παγκόσμιου Πολέμου…
Να μην ξεχνάμε ότι στον τελευταίο και μόνο χρόνο υπήρξαν πάρα πολλές πτώσεις αεροπλάνων: Μυστηριώδεις και …ανεξιχνίαστες πτώσεις…
Αν, συνεπώς, συνθέσουμε ΟΛΑ τα συμβάντα και τα δεδομένα και δεν χάσουμε το παγκόσμιο πολεμικό πλαίσιο, πιθανότατα η πτώση αυτού του αεροσκάφους να εντάσσεται στην στρατηγική του πλανητικού πολέμου και ο ένοχος να είναι ο αυτοκράτορας και ο τρομοκράτης της Υφηλίου.
Δεν πρέπει να αποκλείσουμε μια τέτοια πιθανότητα, η οποία είναι λιγότερο συνωμοσιολογική από την «κατάθλιψη» του πιλότου…
Διαβάστε τώρα το παρακάτω άρθρο από την Ίσκρα: http://iskra.gr/
ΠΤΩΣΗ AIR BUS: ΜΙΑ «ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ» ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ
Tων ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ & ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΣΙΜΗ
Tα δελτία ειδήσεων κατανάλωσαν, όπως ήταν άλλωστε φυσικό, πολλές ώρες για την ψηλάφηση των αιτιών του αεροπορικού δυστυχήματος με το μοιραίο Air Bus A320 των Germanwings, της θυγατρικής εταιρείας χαμηλού κόστους της Lufthansa, με τραγικό απολογισμό 150 νεκρούς.
Τελικά, από χτες το βράδυ φαίνεται να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι υπαίτιος της αεροπορικής τραγωδίας που πλήττει το κύρος του γερμανικού αεροπορικού Κολοσσού αλλά και της κατασκευάστριας εταιρίας και με τη σειρά της και άλλα αεροπορικά μονοπώλια, ήταν ο συγκυβερνήτης, ο οποίος έπασχε από κατάθλιψη και ψυχολογικά προβλήματα.
Χωρίς να θέλουμε να προδικάσουμε το τελικό αποτέλεσμα των ερευνών, ας μας επιτραπεί να θέσουμε το εξής ερώτημα: Μήπως τελικά η εσπευσμένη επίρριψη των ευθυνών στον συγκυβερνήτη προσπαθεί, απλώς, να συγκαλύψει άλλα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν να κάνουν γενικότερα με τα τεκταινόμενα σήμερα στο χώρο των αερομεταφορών τα οποία έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ασφάλεια των επιβατών;
Και απευθύνουμε το ερώτημα όχι μόνο γιατί την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν να μην σπεύδουν κάποιοι να βγάλουν βιαστικά συμπεράσματα μετά τις «αποκαλύψεις» ότι ο συγκυβερνήτης του Airbus έριξε επίτηδες το αεροπλάνο στις γαλλικές Άλπεις.
Συγκεκριμένα, η ένωση των Γερμανών πιλότων τονίζει σε ανακοίνωσή της ότι είναι πολύ νωρίς να εξαχθούν συμπεράσματα, πριν βρεθεί το δεύτερο μαύρο κουτί. «Δεν θα πρέπει να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, βασισμένοι σε περιορισμένα στοιχεία. Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό το τραγικό δυστύχημα, μπορούν μόνο να καθοριστούν όταν όλες οι πηγές στοιχείων έχουν εξεταστεί πλήρως», δήλωσε ο Ίλια Σουλτς, πρόεδρος της Ένωσης.
Στη Βρετανία, και το Royal College of Psychiatrists, η ένωση των ψυχιάτρων στη Βρετανία προειδοποίησε να μην σπεύδουν κάποιοι να βγάλουν συμπεράσματα μετά την τραγωδία. «Εάν αποδειχθεί ότι ένας πιλότος είχε ιστορικό κατάθλιψης, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτή τη χώρα έχουν το ίδιο», προειδοποιώντας, ουσιαστικά ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί απαραίτητα απόδειξη ότι είναι υπεύθυνος για το τραγικό δυστύχημα.
Αλλά και έτσι αν ήταν, θα προσθέταμε εμείς, δεν έχει τεράστια ευθύνη η εταιρεία – και όπως φαίνεται αυτό το κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των αεροπορικών εταιρειών διεθνώς – που δεν παρακολουθεί σε τακτά διαστήματα την ψυχική υγεία ανθρώπων που εργάζονται σε έναν τόσο ευαίσθητο τομέα που μπορούν να πάρουν στο λαιμό τους χιλιάδες ζωές;
ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΟΛΑ Η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ας έλθουμε όμως και σε μια άλλη ακόμη πιο σοβαρή κατά τη γνώμη μας παράμετρο, που δείχνει ανάγλυφα το τι συμβαίνει σήμερα, εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται στην ΕΕ και στο χώρο των αερομεταφορών στο όνομα της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης του λειτουργικού κόστους, με στόχο, βέβαια, τη μεγαλύτερη κερδοφορία.
Από τον περσινό Απρίλιο μέχρι σήμερα οι πιλότοι της Lufthansa έχουν πραγματοποιήσει 13 απεργιακές κινητοποιήσεις, με κύριο αντικείμενο τις περικοπές κόστους που στοιχίζουν ακριβά όσον αφορά την ασφάλεια των επιβατών που συνοδεύεται και με τη συνεχή χειροτέρευση των όρων εργασίας των πιλότων και του υπόλοιπου προσωπικού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρεία προφασιζόμενη τη μείωση του λειτουργικού κόστους της επιδίωξε να επαναδιαπραγματευθεί τις συμβάσεις εργασίας, σε μια προσπάθεια της εταιρείας Κολοσσού να ανταγωνιστεί, δήθεν, αερομεταφορείς χαμηλού κόστους, όπως η Ryanair και η EasyJet στους ευρωπαϊκούς προορισμούς και τις Turkish Airlines και Emirates στις διηπειρωτικές πτήσεις.
Το ισχυρό συνδικάτο Vereinigung Cockpit (VC) παραμένει αμετάπειστο όσον αφορά τις προσπάθειες της Lufthansa να μεταβάλει προς το χειρότερο τους εργασιακούς όρους για τους πιλότους και τις προθέσεις της για περαιτέρω μείωση του λειτουργικού κόστους, που θα οδηγήσει σε προβλήματα στην ασφάλεια των επιβατών, όπως υποστηρίζει.
Κάποτε η Lufthansa θεωρούνταν ως η πιο αξιόπιστη αεροπορική εταιρεία στην Ευρώπη.
Τώρα, πλέον, με την πολιτική «λιτότητας» που εφαρμόζει τόσο στη μητρική όσο και στις θυγατρικές της εταιρείες, αρχίζει να χάνει την αίγλη της, αφού σημειώνονται διαρκώς όλο και περισσότερες δυσλειτουργίες και περιστατικά που ταλαιπωρούν το επιβατικό κοινό.
Σε αυτήν τη συγκυρία συνέβη το φοβερό δυστύχημα με τη Germanwings, τη θυγατρική της εταιρεία, στις γαλλικές Άλπεις.
Πρόσθετα ερωτήματα, φυσικά, γεννά και το γεγονός ότι μετά από 25 χρόνια κατά μέσον όρο τα αεροσκάφη αποσύρονται από την κυκλοφορία, κάτι το οποίο δεν συνέβη με το μοιραίο Air Bus A320.
Είναι βέβαιο ότι η φήμη της Lufthansa ως ασφαλούς εταιρείας έχει υποστεί ανεπανόρθωτο, ίσως, πλήγμα.
Θεωρείται, μάλιστα, σίγουρο ότι , πλέον, τίθεται σε κίνδυνο το λεγόμενο σχέδιο «Eurowings» της εταιρείας, για το οποίο είχαν προβάλει έντονες ενστάσεις οι εργαζόμενοι.
Το σχέδιο αυτό προβλέπει την ίδρυση μιας νέας χαμηλού κόστους θυγατρικής για να αντιμετωπίσει, δήθεν, το μεγάλο ανταγωνισμό από αντίστοιχες αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους, όπως η Ryanair ή η Easy Jet, με γνώμονα πάντα την αύξηση της κερδοφορίας μέσω της δημιουργίας επιβατών πρώτης και δεύτερης ή και τρίτης διαλογής.
Διαχρονικά οι πολιτικές της ΕΕ ιδιωτικοποίησαν και οδήγησαν σε «λουκέτο» σειρά κρατικών αερομεταφορέων, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησαν ένα πρωτοφανές ολιγοπωλιακό σύστημα στην Ευρώπη με τεράστιες δυσμενείς επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και το επιβατικό κοινό.
Μάλλον και με βάση αυτά τα στοιχεία, θα πρέπει να αναζητηθούν και οι πραγματικές αιτίες του δυστυχήματος και οι πραγματικοί ένοχοι.
ΠΗΓΗ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/03/blog-post_28.html