Πρώτη η Μέρκελ και μετά ΟΛΟΙ ζητωκραυγάζουν: Εμπρός Εμμανουέλ Μακρόν! Όμως...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/

Επιτέλους μπορούμε να μην ανησυχούμε για το μέλλον της αγαπημένης μας Ευρωπαϊκής Ένωσης, της...

"μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας" και του πολύτιμου για την ανάπτυξη ευρώ...  «ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς»! 
Γαλλία... πιο ξεκάθαρο δεν μπορούσε να είναι!

Η Γερμανία μαζί με τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, σε πολύ σύντομο χρόνο κατόρθωσαν από το μηδέν να κατασκευάσουν το πρωτότυπο του σύγχρονου ευρωπαίου πολιτικού και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. 
Μακρόν... o "κεντροαριστερός" ευρωπαϊστής. Πριν 5, 6 μήνες τον γνώριζε κάποιος σαν μια προσωπικότητα της γαλλικής κι ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής; Τότε, αν άκουγε κάποιος το όνομα Μακρόν, θα σκεφτόταν ίσως ότι είναι το όνομα ενός σχεδιαστή μόδας, μιας μάρκας από τσιπς πατατάκια, παίκτης στο Survivor, ποδοσφαιριστής... αλλά ποτέ πως θα είναι ο επόμενος υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας και μάλιστα ο διάδοχος του Ολάντ στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Θα είναι ο δανεικός πρόεδρος της Γαλλίας που θα ασκεί την κυβερνητική γαλλική πολιτική για λογαριασμό του υπερεθνικού τραπεζικού συστήματος. Είναι το χαρακτηριστικό δείγμα της κυριαρχίας της τρόικας που καλπάζει, βρίσκεται "en marche".
Τώρα μπορούμε με βεβαιότητα πως η τρόικα δεν αποφασίζει κι επιβάλλει πολιτικές, αλλά μπορεί να κατασκευάζει πολιτικά κόμματα και κινήματα, να διαχειρίζεται διασπάσεις, αποσχίσεις στα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, να ενταφιάσει τις ιστορικές ιδεολογικοπολιτικές αντιθέσεις και την κύρια αντίθεση μεταξύ ενάντιων και υπέρμαχων της παγκοσμιοποίησης. 
Τώρα οδήγησε στη νίκη (χωρίς αμφισβήτηση θα οριστικοποιηθεί στις 7 Μάη) έναν νεαρό κι άσημο τραπεζίτη, που όμως ήταν εκείνος που ως υπάλληλος του οίκου Ρότσιλντ έκανε την πώληση του αιώνα για τη Γαλλία, όταν έφερε στο τραπέζι της υπογραφής την πώληση της Pfizer, της μεγαλύτερης παγκοσμίως γαλλικής Βιο-Φαρμακευτικής Εταιρίας Παγκοσμίως, στην πολυεθνική Nestle!
Αυτό διαφεύγει στον Alberto Micalizzi, οικονομολόγο, Πανεπιστημιακό ερευνητή, από τους καλύτερους στην Ευρώπη, που σήμερα επισημαίνει: "άγνωστος, χωρίς πολιτικό κόμμα, αδέξιος ομιλητής, προικισμένος με το πάθος ενός παγωμένου καλοριφέρ θέρμανσης".
Οι πολιτικοί και η πολιτική μας αποχαιρετάνε κι οι ευρωκράτες κερδίζουν. Τώρα στη Γαλλία το 4ο Ράιχ μπορεί να κάνει ότι ακριβώς επιθυμεί χωρίς να έχει την ανάγκη να εκδίδει εντολές-διατάγματα στους σερβιτόρους πολιτικούς -δεν τους έχει πλέον ανάγκη-, αφού μπορεί να ασκεί τις πολιτικές του άμεσα με το δικό του κατασκευασμένο ηγέτη.
Το μήνυμα σαφές: η νεοφιλελεύθερη πολιτική αποτελεί μονόδρομο, νομοτελειακή αναγκαιότητα. Κι όσοι σήμερα θέλουν σύνταξη στα 60 -λες κι είναι παλαιοκομμουνιστές-, Παιδεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική πολιτική, είναι αντι-δικαιωματικοί, ξενόφοβοι, αντιδραστικοί, οπισθοδρομικοί, ομόφοβοι, ακροδεξιοί. Γι' αυτό πρώτη η Μέρκελ και μετά ΟΛΟΙ ζητωκραυγάζουν: Εμπρός Εμμανουέλ Μακρόν!
Το σύνθημα σηματοδοτεί το αποτέλεσμα, με την επίκληση του "μπαμπούλα που θα έρθει να σε φάει", που κάθε φορά είναι διαφορετικό (π.χ. μείνουμε στο ευρώ και ν' αποφύγουμε τα χειρότερα, μνημόνια και μεταρρυθμίσεις για να βγούμε από το τούνελ... κ.α.π) και στη Γαλλία είναι σήμερα η ακροδεξιά. Μια ακροδεξιά, αυτή της Μαρίν Λε Πεν, που το πρόγραμμά της είναι δυστυχώς αμείλικτο, αφού  πρόκειται για μια αντιγραφή των θέσεων και διεκδικήσεων της ιστορικής αριστεράς -και την έξοδο από το ευρώ-, που τώρα εγκαταλείφθηκε από τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα προς χάριν του "εκσυγχρονισμού και των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων".

Φυσικά, στο πολιτικό τοπίο που έχει διαμορφώσει κι ελέγχει το 4ο Ράιχ για την Ευρώπη, με κύριο όπλο τα ΜΜΕ και τη δημοσιογραφία, ακόμη κι αν η Μαρίν Λε Πεν ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας κι υποψήφιος που δεν είναι αρεστός στην τρόικα λάμβανε το 51%, θα ήταν αδύνατο να σταθεί στα όρθιος έχοντας απέναντί του το τραπεζικό, τα ΜΜΕ, τις βιομηχανίες όπλων...
Όταν τις "προεδρικές εκλογές" στη Γαλλία, του δήθεν αντιπροσωπευτικού συστήματος, κερδίζει ένας υπουργός του πιο πολεμοχαρή προέδρου και πλασιέ εμπόρων όπλων, του Ολάντ που φιλοδοξούσε να αναστήσει την αποικιοκρατική Γαλλία (πωλήσεις όπλων στη Μέση Ανατολή κι υποστήριξη των τρομοκρατών στη Γαλλία) κι όταν το επάγγελμα του "νικητή" είναι τραπεζικός υπάλληλος του οίκου Ρότσιλντ, έχουμε την πιο προχωρημένη έκφραση των "ελεύθερων" αγορών, του ευρώ και της παγκοσμιοποίησης.
Κι η νίκη του υπερεθνικού τραπεζικού συστήματος είναι ακόμη μεγαλύτερη, αλλά και εμφανής σε κάθε απλό αναγνώστη, όταν διαπιστώνεται πως ακόμη κι ο "ριζοσπάστης αριστερός" αντίπαλος, ο Jean-Luc Melenchon, όπως κι όλοι οι άλλοι υποψήφιοι της δεξιάς κι αριστεράς είχαν ταυτόσημες αντιλήψεις σε ζητήματα που απαιτεί η νέα τάξη.
Όλοι οι υποψήφιοι -εξαιρουμένης της Μαρίν Λε Πεν, που επισημάναμε πως φραστικά το πρόγραμμά της είναι αυτούσιες ιστορικές θέσεις της αριστεράς -όσο κι αν αυτό μας πονάει- κινούνται σε ζητήματα "δικαιωματικής" πολιτικής (μεταναστευτικό, γκέι, λεσβίες, τρανσέξουαλ, ελεύθερη αγορά, θεοποίηση του ευρώ...) και σε δεύτερη μοίρα η εξαθλίωση της κοινωνίας, όπου ανάλογα με την παραδοσιακή κομματική προέλευση τους βαπτίζουν "κοινωνική αλληλεγγύη" τη θεσμοθέτηση της φτώχειας κι εξαθλίωσης. Όταν η ανεργία, η κατάρρευση μισθών και συντάξεων, η υποβάθμιση της παιδείας και της περίθαλψης, θα αντιμετωπίζονται με την "κοινωνική αλληλεγγύη" των φτωχοκομείων (Συσσίτια αστέγων, μαθητών που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οι οικογένειες τους...), επιστρέφουμε αιώνες πίσω.
Σ' ότι αφορά τη νεοαποικιοκρατική φιλοδοξία της σημερινής Γαλλίας, έχουμε πλήρη ταύτιση αριστεράς, κεντροαριστεράς, κεντροδεξιάς και δεξιάς (και τρελαίνει ή τουλάχιστον φραστική θέση της Μαρίν Λε Πεν για τη Συρία, τη Μέση Ανατολή, τη Ρωσία... σε βάση μαρξιστικής ανάλυσης).
Σ' αυτό το ζήτημα τον πρώτο λόγο έχει η μεγάλη πολεμική βιομηχανία της Γαλλίας (σχετικά στοιχεία: ΕΔΩ) και φυσικά ο ρόλος που πρέπει να έχει η Γαλλία στη Συρία, μιας κι ήταν η κτήτορας χώρα της Συρίας την περίοδο της αποικιοκρατίας, με εγκλήματα που ποτέ δεν τιμωρήθηκαν.

Ο αυριανός πρόεδρος της Γαλλίας είναι ξεκάθαρος: Άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Συρία!
French presidential front-runner Macron urges military intervention in Syria
French centrist Emmanuel Macron sought to establish his presidential credentials on Thursday by calling for international military intervention against Syrian President Bashar al-Assad if he is proved to have used chemical weapons...
"Reuters"
Πιστός στη γραμμή του "σοσιαλιστή" Ολάντ, ως "κεντροαριστερός". 
 

Το υποτιθέμενο αντίπαλο δέος της "κεντροαριστεράς, ο "ριζοσπάστης αριστερός" Ζαν-Λυκ Μελανσόν, είναι κι αυτός σαφής: "ο κύριος Μπασάρ Αλ Άσαντ είναι ένας εγκληματίας"!
Βλ. Κι όμως... ο Jean-Luc Melenchon είναι ένας Τσίπρας!




Η θεσμοθέτηση των ευρωπαϊκών φτωχοκομείων λαμβάνει διαφορετικές ονομασίες: για την "κεντροαριστερά" είναι η "κοινωνική αλληλεγγύη", ενώ για την "κεντροδεξιά" είναι η "κοινωνική οικονομία".
Στο όνομα των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" (ας θυμηθούμε γαλλικά εγκλήματα και γενοκτονίες: Αλγερία, Συρία κι αλλού), μετατρέπονται οι υποψήφιοι σε πλασιέ εμπόρων όπλων κι αν προσμετρήσουμε την ανάπτυξη των πυρηνικών εργοστασίων (κι εκεί για μείωση κόστους ηλεκτρικής ενέργειας μιλούν...), αλλά και τις κατασκευές πυρηνικών εργοστασίων σε τρίτες χώρες (το Ισραήλ με τα πυρηνικά του μένουν πάντα, ειδικά στη Γαλλία, εκτός αναφοράς), βγάζουμε συμπεράσματα και πραγματικά ο μοναδικός τους αντίπαλος είναι η ακροδεξιά Μαρίν Λε Πεν. 
Συμμετοχή σε τέτοιες εκλογικές διαδικασίες με πρόγραμμα, φιλοσοφικές ιδέες που ενοχλούν το σύστημα και προτάσεις διεξόδου δεν μπορούν να έχουν προοπτική. Η Ελλάδα αποτέλεσε ένα καλό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.
Μοιάζει με ποδοσφαιρικό αγώνα όπου ο διαιτητής καθορίζει κάθε λεπτό τους δικούς του κανόνες και σφυρίζει μόνον για να ηττηθεί ο αντίπαλος.
Στη Γαλλία η όποια αλλαγή μπορεί να επέλθει με λαϊκή δράση στην Αυτοδιοίκηση, πριν μεταρρυθμίσουν κι εκεί το νομοθετικό πλαίσιο: τοπικές οικονομικές δομές ανάπτυξης και παραγωγής, αποφασιστικές οικονομικές πολιτικές, διαδικτυακή ενημέρωση κι αντιμετώπιση των ΜΜΕ του καθεστώτος μέσω Δήμων.

Γιατί κρύβει την ομοφυλοφιλία του ο νέος σίγουρος πρόεδρος της Γαλλίας, ο Μανωλάκης Μακρόν;