Κανένας δεν θα δώσει τον δικό μας αγώνα αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι…

• Μήπως χρειαζόμαστε όραμα;

Η κατάσταση στην Ελλάδα κοντεύει να γίνει δραματική. Πρέπει επιτέλους να βάλουμε ένα τέλος σε πολλά…

Το πείραμα του ΔΝΤ απέτυχε, η κυβέρνηση κοιμάται και η αντιπολίτευση σιγοντάρει με φανφάρες.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε το παιχνίδι πως παίζεται και να παίξουμε με τους δικούς μας όρους.
Η οικονομία πάει κατά διάολου…
Στο υπουργείο Οικονομικών αντί να ψάχνουν να βρουν τρόπους να βοηθήσουν την αγορά, την στραγγαλίζουν…
Στην παιδεία ούτε λόγος να γίνεται...
Στην υγεία, ας μην ξύσουμε πληγές, γιατί εκεί η κυβερνητική πολιτική χαρίζει ανθρώπινες ζωές στον… χάρο!
Επενδύσεις; Στην Ελλάδα; Θα μπορούσε να γίνει καλό σύντομο ανέκδοτο…
Με το πρόσχημα του μνημονίου οι κυβερνώντες και τα αφεντικά τους συνεχίζουν να πειραματίζονται σε μία νέα μορφή χούντας, την οικονομική.
Τέρμα πια οι στρατιωτικές χούντες.
Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Ακόμη και οι χούντες έχουν εξελιχθεί. Και τώρα θα έχουμε την νέα εξέλιξη… κατά την οποία δεν γνωρίζουμε, δεν βλέπουμε άμεσα τον φασίστα που καταδυναστεύει τη ζωή μας, που καταπατά ή αφαιρεί δικαιώματά μας όπως τον βολεύει ή όπως βολεύει στους «εργοδότες» του δικτάτορα με το ηλίθιο πρόσωπο (η ζωγραφισμένη στο πρόσωπο βλακεία του δικτάτορα αποτελεί στοιχείο παραπλάνησης και χρονικής παράτασης της χούντας στην εξουσία…).
Οι λεγόμενοι άνθρωποι του πνεύματος πρέπει –επιτέλους- να βγουν από το λήθαργο τους, να οργανωθούν και να μας οργανώσουν…
Πρέπει να μιλήσουν…
Πρέπει να σπείρουν ιδέες…
Πρέπει να δώσουν ένα νέο όραμα ή να μας θυμίσουν αυτά που έχουμε ξεχάσει...
Ας βγούνε επιτέλους μπροστά, χωρίς κομματικές σημαίες και μαζί με όσους από τους 300 έχουν λίγη «τσίπα», όλοι μαζί να προπορευτούν, να δείξουν τον δρόμο της αντίστασης, της αντίδρασης και του αγώνα. Αν αυτοί αντισταθούν, αν αυτοί ξεσηκωθούν, τότε μόνο μπορεί να ελπίζουμε πως θα βγούμε από το σκοτάδι, την αναξιοπρέπεια και την δουλικότητα που επιχειρούν να μας επιβάλουν οι «διακυβερνώντες» μας. Τότε μόνο μπορούμε να τους νικήσουμε…
Είναι πολύ απλό, αλλά θέλει δύναμη ψυχής και πατριωτισμό.
Άραγε υπάρχει, συνεχίζει να υπάρχει σε αυτόν τον τόπο κάτι τέτοιο;
Το μνημόνιο το υπέγραψε η κυβέρνηση, με τη θέληση της και την κουτοπονηριά της.
Εάν αλλάξει η κυβέρνηση μήπως μπορούμε να το θεωρήσουμε άκυρο; Μήπως μπορούμε να νομοθετήσουμε νέο νόμο που θα ακυρώνει ολόκληρο το μνημόνιο ή μήπως θα πρέπει να εφαρμόσουμε απλώς το Σύνταγμα της χώρας και να ακυρώσουμε τις υπογραφές των καλοθελητών που έτρεξαν να υπογράψουν την κατοχή της χώρας από… «δάνειες δυνάμεις»;
Αντί να σερνόμαστε με το κεφάλι χαμηλά στα ευρωπαϊκά σαλόνια, μήπως θα πρέπει να αλλάξουμε και να αρχίσουμε να απαιτούμε αντί να επαιτούμε; Μήπως οι κυβερνώντες (σημερινοί ή αυριανοί) θα πρέπει να έχουν πρώτη και μοναδική προτεραιότητα των σκέψεων, των ενεργειών, των επαφών και των αποφάσεών τους, το εθνικό συμφέρον της χώρας και του λαού της;
Ας επενδύσουμε πρώτα στον λαό που μπορεί να βοηθήσει, εάν έχει όραμα και μετά να ψάχνουμε επενδύσεις για να σώσουμε τους δανειστές, οι οποίοι θέλουν λεφτά και ας καταστραφεί (σε βάθος πολλών δεκαετιών) μία χώρα.
Ας ψάξουμε φωνές από την Ευρώπη που καταλαβαίνουν τι σχέδια υπάρχουν και όλοι μαζί να αντισταθούμε.
Η Ελλάδα είναι μόνο η αρχή. Τα δύσκολα έπονται…
Ας τους ξυπνήσουμε όλους… αφού πρώτα καταφέρουμε να ξυπνήσουμε εμείς… Και, πάρτε το απόφαση. Είμαστε μόνοι. Κανένας δεν θα δώσει τον δικό μας αγώνα αν δεν το κάνουμε εμείς…

Αγαθοκλής
kostasxan