Μαϊντανός και lifestyle

 

Γράφει ο Ναούμης Νικόλαος

Πολιτικός επιστήμονας

Για να γίνει λίγος τζόγος, σήμερα θα ξεκινήσω με ένα κουϊζάκι! Θα σας δώσω μερικά ονόματα και θα’ θελα να μου πείτε, αφού βάλετε λίγο την μνήμη σας να δουλέψει, αν αυτά τα ονόματα τα έχετε ξανακούσει, αν σας λένε κάτι σε τελική ανάλυση! Για πάμε λοιπόν…: Αθ. Χουντάβας, Χαρά Κεφαλίδου, Στ. Κουσουρνάς, Π. Ζαπάρτας,
Όλγα Ρεντάρη, Π. Δημητρουλόπουλος, θ. Γικόνογλου, Ζήσης Τσικαλάγιας, Σπύρος Γαληνός, Δ. Τσουμάνης, Α. Κολοκοτρώνης, Η. Διώτη, Α. Νάνος…

Για πείτε μου…

Δεν πάει το μυαλό σας κάπου; Για να σας βοηθήσω λίγο, θα σας πω, ότι όλοι οι παραπάνω, δεν είναι τα ονόματα κάποιου σχήματος κάποιου νυχτομάγαζου, που θ’ ανοίξει τις πύλες του για να υποδεχτεί τους θαμώνες του, στην παραλιακή, λίαν συντόμως! Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, τα παραπάνω ονόματα, αντιστοιχούν, σε εκπροσώπους του έθνους, στο κοινοβούλιο! Είναι Έλληνες βουλευτές. Τους ξέρατε; Τους έχετε δει ποτέ στην τηλεόραση. Αναγνωρίζετε την φάτσα τους; Είμαι σίγουρος πως όχι. Όλοι οι προαναφερθέντες λοιπόν, έχουν άλλο ένα κοινό γνώρισμα. Ο ελληνικός λαός, τους εξέλεξε βουλευτές για πρώτη φορά. Όλοι αυτοί, αποτελούν ένα πολύ μικρό δείγμα, από το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας και των ενοίκων του ελληνικού κοινοβουλίου, που τα στατιστικά στοιχεία και οι αριθμοί, μας πληροφορούν, ότι ανανεώνεται, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, περίπου κατά το 1/3 του. Αυτό, συμβαίνει σχεδόν πάντα με βάση τα στοιχεία. Αν ανατρέξουμε για παράδειγμα στα δημοσιεύματα της εκλογικής αναμέτρησης, το… μακρινό 2009, ξέρετε, με τα λεφτά που υπάρχουν και όλα τα σχετικά, αυτός μου ο ισχυρισμός, θα επιβεβαιωθεί. Ακολουθεί για του λόγου το αληθές, ένα μικρό απόσπασμα, από μια εφημερίδα που διάλεξα στην τύχη, αμέσως την επομένη αυτών των εκλογών. Πάμε λοιπόν να δούμε τι έγραφε η ‘’ Ελευθεροτυπία ‘’, την 5^η Οκτωβρίου το 2009:

«Ανανεωμένη σχεδόν κατά ένα τρίτο θα είναι η σύνθεση του κοινοβουλίου που προέκυψε από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία της σταυροδοσίας, 50 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα περάσουν για πρώτη φορά το περιστύλιο, ενώ κοινοβουλευτικοί «πρωτάρηδες» είναι ακόμη 12 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και 12 από τα μικρότερα κόμματα. Την επιστροφή τους στα έδρανα πέτυχαν 22 πρώην βουλευτές.»

Όλα αυτά τα γράφω για πολλούς λόγους. Αφορμή όμως, στάθηκαν τα όσα συνέβησαν έξω από την βουλή, προχθές το βράδυ. Ο αποκλεισμός του εθνικού μας κοινοβουλίου, ανάγκασε αρκετούς εξ’ αυτών, να φύγουν σαν κυνηγημένοι, μέσα από τον εθνικό κήπο, μέσα στο σκοτάδι. Σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιος από αυτούς, όπως δήλωσε, τραυματίστηκε κιόλας.

Να τονίσω σε αυτό το σημείο, γιατί οι μέρες είναι πονηρές, ότι δεν διαφωνώ καθόλου, με την έκφραση της αγανάκτησης, της κοινωνίας μας που νιώθει πιεσμένη, στο Σύνταγμα και αλλού. Ήταν καιρός, ν’ αντιληφθούμε, ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο και ν’ αντιδράσουμε στον ραγιαδισμό, που μαεστρικά και με σχέδιο, κάποιοι, προσπαθούν με το ζόρι, να μας επιβάλλουν.

Λένε, ότι έχουμε δύναμη. Λένε επίσης, πως η ψήφος, είναι το όπλο μας. Δεν διαφωνώ καθόλου με αυτό. Είναι όμως αρκετό; Όπως είδαμε και παραπάνω, τα στοιχεία μας δείχνουν, ότι σαν απλοί ψηφοφόροι που είμαστε, κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας. Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ανανεώνουμε το σώμα των εκπροσώπων μας, κατά το 1/3 του σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Απ’ ότι φαίνεται όμως, αυτό δεν είναι αρκετό. Θα μπορούσαμε να προτείνουμε πάρα πολλά πράγματα. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα, να προτείνουμε, όπως οι Έλληνες βουλευτές, με δύο θητείες στα έδρανα του κοινοβουλίου, θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης, παράλληλα, να πηγαίνουν και στα σπίτια τους, είτε να ασκήσουν το επάγγελμα τους, αν φυσικά έχουν, η πολύ απλά, να χαρούν αυτή τους την σύνταξη, ως ιδιώτες πλέον, όταν η οχταετή αυτή θητεία παρέλθει. Έχω την αίσθηση όμως, ότι ούτε κι αυτό είναι αρκετό.

Κακά τα ψέματα, ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της γρήγορης πληροφόρησης. Αυτό, έχει και τα θετικά του, έχει και τα’ αρνητικά του. Θετικό σαφώς είναι το γεγονός, ότι μπορούμε εύκολα να πληροφορηθούμε και να μάθουμε στο λεπτό τα πάντα. Δεν μπορεί κανείς να μας πει, ότι δεν γνωρίζουμε. Το διαδίκτυο για παράδειγμα, είναι μια πηγή, που ο καθένας μπορεί ν’ αντλήσει όποια πληροφορία θέλει. Στις μέρες μας, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, έχει πρόσβαση σ’ αυτό. Άρα, καμία δικαιολογία δεν υπάρχει, αν κανείς ισχυριστεί, ότι δεν ήξερα τι ψήφιζα η ποιόν ψήφισα. Αν θέλουμε να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας, οφείλουμε ν’ αφιερώνουμε λίγο χρόνο, πριν μια εκλογική αναμέτρηση, προκειμένου, η τελική μας επιλογή, να προκύψει με βάση, τα δικά μας προσωπικά standards και όχι αυτά που μας υποδεικνύουν οι άλλοι. Όλοι είμαστε ενήλικες, μεγάλα παιδιά που λένε… Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, να επικαλούμαστε δικαιολογίες. Η ενηλικίωση μας εκτός από δικαιώματα, μας ορίζει και υποχρεώσεις. Είμαστε υπεύθυνοι, να τις φέρουμε εις πέρας, στο ακέραιο και όχι υποβολιμιαία.

Όμως, ευτυχώς η δυστυχώς, το νόμισμα, έχει δύο όψεις. Ξεκίνησα αυτό το άρθρο, παραθέτοντας μερικά ονόματα, νεοεκλεγέντων βουλευτών. Είναι άδικο γι’ αυτούς και για πολλούς άλλους ακόμα, να τους παίρνει η μπάλα. Είναι άδικο μαζί με τα ξερά, να καίγονται και τα χλωρά. Οι άνθρωποι αυτοί σήμερα, νιώθουν και όχι άδικα, αποδιοπομπαίοι τράγοι. Θα μου πείτε βέβαια, ότι αρκετοί εξ’ αυτών, δεν είναι παρότι άπειροι, άμοιροι ευθυνών. Πολλοί απ’ αυτούς, ψήφισαν υπέρ της λαιμητόμου της κοινωνίας μας, το περίφημο μνημόνιο. Αλήθεια, λέτε ότι έχουμε ωριμάσει τόσο ως κοινωνία, ώστε να δώσουμε την ευκαιρία σ’ αυτούς τους ανθρώπους, βγαίνοντας από την κομματική γραμμή και παρακούοντας την περίφημη κομματική πειθαρχεία, να αντιταχθούν σε νόμους και νομοσχέδια, ψηφίζοντας κατά συνείδηση; Αν το κάνουν, πρώτον θα διαγραφούν από τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες, δεύτερον τα κατευθυνόμενα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, θα τους κάνουν πρόσωπα της ημέρας, της μιας μέρας μόνο, τρίτον και σημαντικότερο, η κοινωνία η ίδια, θα τους λησμονήσει, χάνοντας έτσι την ευκαιρία, αυτοί οι άνθρωποι, να προσφέρουν στον τόπο μέσα από την πολιτική.

Κλείνοντας, με λίγα λόγια θέλω να πω, ότι ως κοινωνία δυστυχώς, είμαστε όμηροι, των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης. Με μία ελεγχόμενη πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε, πρόσωπα ανάξια λόγου, λάτρεις της ατάκας και του τηλεοπτικού lifestyle, επιβιώνουν και έχουν θέση, στην πολιτική μας ζωή. Όλοι έχουμε την αίσθηση, ότι μας κυβερνάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι. Κάνουμε όμως ένα βασικό λάθος. Δεν μας κυβερνάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι. Απλά, αυτή την αίσθηση αποκομίζουμε, διότι κάποιοι, μας επιβάλλουν συνεχώς τους ίδιους και τους ίδιους, φιλοξενώντας τους, με συστηματική επιμέλεια, στα μέσα τους. Είμαστε η μοναδική χώρα, που μας κυβερνάει η ολιγαρχία των εκλεκτών των ΜΜΕ. Ζούμε στην χώρα, που κυβερνιέται από πολιτικάντηδες, βοηθητικούς του συστήματος, ατακαδόρους της κακιάς ώρας, γόνους κι απογόνους. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει, ότι εκτός από την ψήφο, έχουμε κι άλλα όπλα. Έχουμε το τηλεκοντρόλ, τα ωραία μας λεφτά, που μας επιτρέπουν να διαλέγουμε άλλες εφημερίδες για παράδειγμα, ακόμα και τον ψηφιακό μας δέκτη, που μας επιτρέπει εύκολα, να μην αποθηκεύσουμε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, που φιλοξενεί μονίμως μέλη της ιδιότυπης αυτής ολιγαρχίας. Αν αυτό δεν το κάνουμε, προτείνω, να αρχίσουμε όλοι να καλλιεργούμε μαϊντανό, διότι είμαστε εθισμένοι στο εν λόγω ζαρζαβατικό!!!