Τι είναι όλη αυτή η φασαρία για το χρέος της Ελλάδας; Το χρέος της Ελλάδας! Το χρέος της Ελλάδας! Μα ποιανού χρέος είναι τέλος πάντων; Είναι χρέος του ελληνικού λαού; Είναι χρέος της χώρας; Είναι χρέος της Ευρώπης;
Το σίγουρο είναι πως δεν είναι χρέος του ελληνικού λαού, και ιδού γιατί:
α. O ελληνικός λαός ποτέ δεν ενημερώθηκε για τα όποια δάνεια.
β. Ούτε οι πολιτικοί ούτε οι δανειστές αποκάλυψαν τους όποιους όρους στο λαό.
γ. Ποτέ δε διεξήχθη κάποιο δημοψήφισμα στον ελληνικό λαό από τους πολιτικούς ή τους δανειστές για να τον ρωτήσουν εάν:
i. Ήθελε να πάρει δάνειο από κάποιον.
ii. Αν ήθελε να βάλει κάτι ή τμήματα της χώρας του ως εγγύηση.
δ. Ποτέ δεν υπέγραψε κάποιο δάνειο ούτε εισέπραξε, σε συλλογική ή ατομική βάση, κάποιο δάνειο απευθείας από οποιονδήποτε.
Οπότε πώς μπορεί να είναι χρέος του ελληνικού λαού αυτό; Δεν είναι.
Είναι χρέος της χώρας;
Η Ελλάδα ανήκει στον... ελληνικό λαό κι όχι σε λίγους ανέντιμους πολιτικούς ή στο σινάφι των απατεώνων της Γαλλίας, της Γερμανίας ή του ΔΝΤ.
Εάν η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και οι Έλληνες ποτέ δεν έβαλαν τη χώρα τους σε χρέη ή σε εγγυήσεις, τότε δεν είναι δυνατόν να γίνονται κατασχέσεις εναντίον του λαού ή των περιουσιακών στοιχείων της χώρας.
Ποιανού χρέος λοιπόν είναι αυτό; Ποιος εμπλέκεται σε αυτό;
α. Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί που επανειλημμένως υπέγραψαν τα δάνεια χωρίς να ενημερώσουν το λαό.
β. Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί που χωρίς να ενημερώσουν το λαό πήραν τα χρήματα και έκαναν ό,τι ήθελαν με αυτά χωρίς την έγκριση του λαού ή χωρίς δημοψήφισμα. Χρησιμοποίησαν τα δάνεια για να συγκαλύψουν τη δική τους ανικανότητα να δημιουργήσουν μια καλύτερη οικονομία.
γ. Κάποιοι δανειστές, οι μισοί από άλλα μέρη του κόσμου και οι μισοί από την Ελλάδα, που θέλησαν να δανείσουν τη χώρα:
i. Για να βγάλουν χρήματα χωρίς οι ίδιοι να εργαστούν ή να παράξουν οτιδήποτε.
ii. Με κακές προθέσεις, με σκοπό να υπονομεύσουν τη χώρα για να την πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί.
iii. Χωρίς να πράξουν σωστά με την οφειλόμενη φροντίδα, δάνεισαν χρήματα σε ανέντιμους πολιτικούς.
iv. Έκαναν τους πολιτικούς ακόμα πιο ανέντιμους δανείζοντάς τους χρήματα τα οποία, όπως ισχυρίζονταν αυτοί, ήταν ικανοί να παράγουν.
Τι θα γινόταν αν οποιοσδήποτε από μας πήγαινε σε μια τράπεζα και έλεγε ότι θέλει ένα δάνειο και ότι αντιπροσωπεύει κάποιον άλλο κι ότι αυτός ο άλλος δε γνωρίζει τίποτα γι’ αυτό αλλά αυτός ο άλλος θα πληρώσει για το δάνειο; Ποιες πιθανότητες θα υπήρχαν να το εγκρίνει η τράπεζα; Μου φαίνεται ότι η τράπεζα θα καλούσε την αστυνομία, και η αστυνομία θα καλούσε κάτι ζόρικους τύπους για να μας πάνε στο τρελάδικο. Θέλω να πω, θα μας περνούσε για τρελούς, έτσι δεν είναι;
Καλά τα λες εσύ, θα μου πεις, αλλά ο ελληνικός λαός καρπώθηκε το όφελος απ’ όλα αυτά τα δάνεια. Λοιπόν, θα το ανασκευάσω αυτό ως εξής:
α. Οι πολιτικοί ποτέ δεν είπαν στο λαό από πού προέρχονται τα δάνεια.
β. Ο ελληνικός λαός συνέχιζε να βγάζει με την ψήφο του τους πολιτικούς αυτούς στην εξουσία επειδή του έλεγαν ψέματα ισχυριζόμενοι ότι τα λεφτά είναι προϊόν της σκληρής δουλειάς τους και της ικανότητάς τους να φτιάξουν την οικονομία.
γ. Εφόσον έρεε χρήμα στην οικονομία και τα πράγματα φαίνονταν καλά, οι Έλληνες συμφώνησαν να εκχωρήσουν τμήματα της οικονομίας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που δε θα έπρατταν αν ήξεραν την αλήθεια.
Ποιανού λοιπόν είναι το χρέος;
Είναι των πολιτικών και των δανειστών και κανενός άλλου. Το να αποσπούν περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας που ανήκουν στο λαό της Ελλάδας ή το να περνούν νόμους υπέρ δανειστών τους οποίους οι Έλληνες ποτέ δε γνώριζαν ή δε συμφώνησαν γι’ αυτούς, είναι παράνομο.
Οι πολιτικοί υπηρετούν το λαό. Είναι όπως οι υπηρέτες. Πώς γίνεται ένας υπηρέτης, αντί να κάνει τη δουλειά του, να παίρνει δάνεια που βαρύνουν το σπίτι σου χωρίς να το γνωρίζεις εσύ και να βάζει άλλους να κάνουν τη δουλειά του; Θα ήταν ποτέ νόμιμα τέτοια δάνεια; Ποτέ – εκτός κι αν το κράτος είναι καταπιεστικό και προσπαθεί να σου πάρει το σπίτι επιτρέποντας να είναι νόμιμη η σύναψη συμφωνίας ανάμεσα σε μια τράπεζα και σε έναν υπηρέτη.
Κατά τη γνώμη μου, κανένα δάνειο ανάμεσα σε μια χώρα και σε δανειστές δεν μπορεί ποτέ να διαθέτει εγγυήσεις παρά μόνο σε ανάγκη λόγω κινδύνου, όπως στην περίπτωση πολέμου, και εφόσον τα 2/3 του λαού της χώρας έχουν συμφωνήσει και υπογράψει όλους τους όρους του δανείου.
Ποιανού λοιπόν είναι το χρέος;
Είναι ένα δάνειο που έγινε μεταξύ άπληστων και αφελών δανειστών και κάποιων Ελλήνων πολιτικών χωρίς νόμιμη εγγύηση. Εξετάζοντάς το από οικονομική σκοπιά, είναι χαρτιά χωρίς αντίκρισμα.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;
Υπάρχουν δύο επιλογές:
α. Οι δανειστές αντιλαμβάνονται ότι τα έκαναν θάλασσα και αναλαμβάνουν τις απώλειές τους.
β. Ρωτούν τον ελληνικό λαό ευγενικά μέσω ενός δημοψηφίσματος εάν υπάρχει πιθανότητα να θελήσει να αναλάβει ένα μέρος της ευθύνης για το δάνειο.
Και τι γίνεται με τους πολιτικούς; Ε, αυτοί δημιούργησαν το δάνειο, αυτοί το υπέγραψαν και πήραν τα λεφτά. Οι δανειστές μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν μαζί τους: να τους κατάσχουν την περιουσία, να τους πουλήσουν για σκλάβους ή να πουλήσουν όργανα του σώματός τους, ας κάνουν ό,τι θέλουν μαζί τους, δε με νοιάζει.
Όχι, αυτό το χρέος δεν είναι χρέος της Ελλάδας είναι χρέος των πολιτικών και των δανειστών. Και τι γίνεται με τη διαφθορά στην Ελλάδα και τα άλλα δεινά του κόσμου; Λοιπόν, οι Έλληνες κάνουν ό,τι θέλουν στη χώρα τους, κι αν πιστεύεις ότι είναι ανέντιμοι, τότε μην τους δανείζεις λεφτά ούτε τώρα ούτε ποτέ. Οι ίδιοι άνθρωποι που δάνεισαν τους πολιτικούς και τους έκαναν ανέντιμους, τώρα βγαίνουν στις ειδήσεις και λένε ότι η Ελλάδα έχει ανέντιμους πολιτικούς. Αλήθεια; Πόσο ηλίθιοι νομίζετε ότι είμαστε; Ένας πολιτικός που έχει εκτελεστικό πόστο πρέπει να δημιουργεί καλύτερη οικονομία με εξυπνάδα και σκληρή δουλειά. Το δανεικό χρήμα δημιουργεί ανέντιμους πολιτικούς από τη στιγμή που δεν είναι αναγκασμένοι να κάνουν τη δουλειά τους.
Οι κακοπροαίρετοι ισχυροί του κόσμου έχουν αποχαζέψει τους ανθρώπους και τους τροφοδοτούν με ψέματα για να μπορούν να υλοποιούν συστηματικά σχέδια όπως αυτό.
Αδερφέ μου, δεν είναι δυνατόν να είσαι υπεύθυνος για ένα δάνειο που δε σύναψες ποτέ. Μη σε ξεγελούν σ’ αυτό. Δεν τα έκανες εσύ μούσκεμα. Μπορεί να σε κορόιδεψαν ανέντιμοι και προδότες πολιτικοί, αλλά εσύ ποτέ δεν υπέγραψες το δάνειο. Το καταλαβαίνεις; Δεν είναι δυνατόν να είσαι υπεύθυνος. Φτιάξε καινούρια κυβέρνηση. Ξεκίνα ένα καινούριο κεφάλαιο, μια νέα αυτοκέφαλη κυβέρνηση εκλεγμένη από την πλειοψηφία του λαού αποκαλούμενη «Νέα Ελλάδα».
Και τι γίνεται με το δάνειο; Ε, λοιπόν δεν είναι δικός σου δανεισμός, ήταν ένα κόλπο, το οποίο δεν ήταν δική σου έμπνευση. Αναδιοργάνωσε την κυβέρνησή σου. Ξεκίνα μια νέα κυβερνητική ομάδα και νοικοκύρεψε το κράτος από την αρχή. Πίστεψε στην παραγωγή, ξόδευε λιγότερα απ’ όσα κερδίζεις και μην ξαναπάρεις ποτέ δάνειο από κανέναν στο μέλλον.
Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να παίρνει δάνειο βάζοντας ενέχυρο τα περιουσιακά στοιχεία ανθρώπων που δεν έχουν καν γεννηθεί; Δεν είναι δυνατόν. Δεν είναι λογικό.
Η Ελλάδα και ο λαός της έχουν πληρώσει αρκετά στο πέρασμα των χιλιετιών. Δημιούργησαν και υπερασπίστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό –συγγνώμη, το δυτικό πολιτισμό– για 2.500 χρόνια. Κι όμως, τα ξαδέρφια τους από τα βορειοδυτικά λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη επανειλημμένως και ποτέ δεν ήρθαν να τους βοηθήσουν όταν το είχαν ανάγκη. Με ποιον τρόπο θα είχε φτάσει η Αναγέννηση του κλασικού πολιτισμού στην Ιταλία εάν οι Έλληνες δεν κρατούσαν τους βαρβάρους στριμωγμένους επί χιλιάδες χρόνια; Και όμως, το μόνο που θέλει να κάνει η Δύση είναι να γελοιοποιήσει τους Έλληνες. Έφτασαν μάλιστα να εφεύρουν ένα νέο γεννήτορα πολιτισμό και γλώσσα, τον αποκαλούμενο «ινδοευρωπαϊκό». Σοβαρά; Όλες αυτές οι ρίζες είναι αρχαιοελληνικές.
Το μήνυμά μου προς τους Έλληνες:
Ξεχάστε αυτό το χρέος. Δεν είναι δικό σας. Και τι γίνεται με τον αντίκτυπο στον υπόλοιπο κόσμο; Όλες οι χώρες μπορούν να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι. Ξεφορτωθείτε τους δουλεμπόρους και κάντε την ελευθερία να βασιλέψει ανά τον κόσμο. Έτσι κι αλλιώς αυτό αρμόζει, δηλαδή να ξεκινήσει κάτι τέτοιο από την Ελλάδα. Επικεντρωθείτε στη δημιουργία και δημιουργήστε πλούτο, και κάτω οι ανίκανοι και ανέντιμοι πολιτικοί. Αμήν!
By Dr. Alexander G. Alemis,
Chicago, Illinois
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/2011/07/blog-post.html#ixzz1QsxcGq5V
Το σίγουρο είναι πως δεν είναι χρέος του ελληνικού λαού, και ιδού γιατί:
α. O ελληνικός λαός ποτέ δεν ενημερώθηκε για τα όποια δάνεια.
β. Ούτε οι πολιτικοί ούτε οι δανειστές αποκάλυψαν τους όποιους όρους στο λαό.
γ. Ποτέ δε διεξήχθη κάποιο δημοψήφισμα στον ελληνικό λαό από τους πολιτικούς ή τους δανειστές για να τον ρωτήσουν εάν:
i. Ήθελε να πάρει δάνειο από κάποιον.
ii. Αν ήθελε να βάλει κάτι ή τμήματα της χώρας του ως εγγύηση.
δ. Ποτέ δεν υπέγραψε κάποιο δάνειο ούτε εισέπραξε, σε συλλογική ή ατομική βάση, κάποιο δάνειο απευθείας από οποιονδήποτε.
Οπότε πώς μπορεί να είναι χρέος του ελληνικού λαού αυτό; Δεν είναι.
Είναι χρέος της χώρας;
Η Ελλάδα ανήκει στον... ελληνικό λαό κι όχι σε λίγους ανέντιμους πολιτικούς ή στο σινάφι των απατεώνων της Γαλλίας, της Γερμανίας ή του ΔΝΤ.
Εάν η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και οι Έλληνες ποτέ δεν έβαλαν τη χώρα τους σε χρέη ή σε εγγυήσεις, τότε δεν είναι δυνατόν να γίνονται κατασχέσεις εναντίον του λαού ή των περιουσιακών στοιχείων της χώρας.
Ποιανού χρέος λοιπόν είναι αυτό; Ποιος εμπλέκεται σε αυτό;
α. Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί που επανειλημμένως υπέγραψαν τα δάνεια χωρίς να ενημερώσουν το λαό.
β. Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί που χωρίς να ενημερώσουν το λαό πήραν τα χρήματα και έκαναν ό,τι ήθελαν με αυτά χωρίς την έγκριση του λαού ή χωρίς δημοψήφισμα. Χρησιμοποίησαν τα δάνεια για να συγκαλύψουν τη δική τους ανικανότητα να δημιουργήσουν μια καλύτερη οικονομία.
γ. Κάποιοι δανειστές, οι μισοί από άλλα μέρη του κόσμου και οι μισοί από την Ελλάδα, που θέλησαν να δανείσουν τη χώρα:
i. Για να βγάλουν χρήματα χωρίς οι ίδιοι να εργαστούν ή να παράξουν οτιδήποτε.
ii. Με κακές προθέσεις, με σκοπό να υπονομεύσουν τη χώρα για να την πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί.
iii. Χωρίς να πράξουν σωστά με την οφειλόμενη φροντίδα, δάνεισαν χρήματα σε ανέντιμους πολιτικούς.
iv. Έκαναν τους πολιτικούς ακόμα πιο ανέντιμους δανείζοντάς τους χρήματα τα οποία, όπως ισχυρίζονταν αυτοί, ήταν ικανοί να παράγουν.
Τι θα γινόταν αν οποιοσδήποτε από μας πήγαινε σε μια τράπεζα και έλεγε ότι θέλει ένα δάνειο και ότι αντιπροσωπεύει κάποιον άλλο κι ότι αυτός ο άλλος δε γνωρίζει τίποτα γι’ αυτό αλλά αυτός ο άλλος θα πληρώσει για το δάνειο; Ποιες πιθανότητες θα υπήρχαν να το εγκρίνει η τράπεζα; Μου φαίνεται ότι η τράπεζα θα καλούσε την αστυνομία, και η αστυνομία θα καλούσε κάτι ζόρικους τύπους για να μας πάνε στο τρελάδικο. Θέλω να πω, θα μας περνούσε για τρελούς, έτσι δεν είναι;
Καλά τα λες εσύ, θα μου πεις, αλλά ο ελληνικός λαός καρπώθηκε το όφελος απ’ όλα αυτά τα δάνεια. Λοιπόν, θα το ανασκευάσω αυτό ως εξής:
α. Οι πολιτικοί ποτέ δεν είπαν στο λαό από πού προέρχονται τα δάνεια.
β. Ο ελληνικός λαός συνέχιζε να βγάζει με την ψήφο του τους πολιτικούς αυτούς στην εξουσία επειδή του έλεγαν ψέματα ισχυριζόμενοι ότι τα λεφτά είναι προϊόν της σκληρής δουλειάς τους και της ικανότητάς τους να φτιάξουν την οικονομία.
γ. Εφόσον έρεε χρήμα στην οικονομία και τα πράγματα φαίνονταν καλά, οι Έλληνες συμφώνησαν να εκχωρήσουν τμήματα της οικονομίας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που δε θα έπρατταν αν ήξεραν την αλήθεια.
Ποιανού λοιπόν είναι το χρέος;
Είναι των πολιτικών και των δανειστών και κανενός άλλου. Το να αποσπούν περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας που ανήκουν στο λαό της Ελλάδας ή το να περνούν νόμους υπέρ δανειστών τους οποίους οι Έλληνες ποτέ δε γνώριζαν ή δε συμφώνησαν γι’ αυτούς, είναι παράνομο.
Οι πολιτικοί υπηρετούν το λαό. Είναι όπως οι υπηρέτες. Πώς γίνεται ένας υπηρέτης, αντί να κάνει τη δουλειά του, να παίρνει δάνεια που βαρύνουν το σπίτι σου χωρίς να το γνωρίζεις εσύ και να βάζει άλλους να κάνουν τη δουλειά του; Θα ήταν ποτέ νόμιμα τέτοια δάνεια; Ποτέ – εκτός κι αν το κράτος είναι καταπιεστικό και προσπαθεί να σου πάρει το σπίτι επιτρέποντας να είναι νόμιμη η σύναψη συμφωνίας ανάμεσα σε μια τράπεζα και σε έναν υπηρέτη.
Κατά τη γνώμη μου, κανένα δάνειο ανάμεσα σε μια χώρα και σε δανειστές δεν μπορεί ποτέ να διαθέτει εγγυήσεις παρά μόνο σε ανάγκη λόγω κινδύνου, όπως στην περίπτωση πολέμου, και εφόσον τα 2/3 του λαού της χώρας έχουν συμφωνήσει και υπογράψει όλους τους όρους του δανείου.
Ποιανού λοιπόν είναι το χρέος;
Είναι ένα δάνειο που έγινε μεταξύ άπληστων και αφελών δανειστών και κάποιων Ελλήνων πολιτικών χωρίς νόμιμη εγγύηση. Εξετάζοντάς το από οικονομική σκοπιά, είναι χαρτιά χωρίς αντίκρισμα.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;
Υπάρχουν δύο επιλογές:
α. Οι δανειστές αντιλαμβάνονται ότι τα έκαναν θάλασσα και αναλαμβάνουν τις απώλειές τους.
β. Ρωτούν τον ελληνικό λαό ευγενικά μέσω ενός δημοψηφίσματος εάν υπάρχει πιθανότητα να θελήσει να αναλάβει ένα μέρος της ευθύνης για το δάνειο.
Και τι γίνεται με τους πολιτικούς; Ε, αυτοί δημιούργησαν το δάνειο, αυτοί το υπέγραψαν και πήραν τα λεφτά. Οι δανειστές μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν μαζί τους: να τους κατάσχουν την περιουσία, να τους πουλήσουν για σκλάβους ή να πουλήσουν όργανα του σώματός τους, ας κάνουν ό,τι θέλουν μαζί τους, δε με νοιάζει.
Όχι, αυτό το χρέος δεν είναι χρέος της Ελλάδας είναι χρέος των πολιτικών και των δανειστών. Και τι γίνεται με τη διαφθορά στην Ελλάδα και τα άλλα δεινά του κόσμου; Λοιπόν, οι Έλληνες κάνουν ό,τι θέλουν στη χώρα τους, κι αν πιστεύεις ότι είναι ανέντιμοι, τότε μην τους δανείζεις λεφτά ούτε τώρα ούτε ποτέ. Οι ίδιοι άνθρωποι που δάνεισαν τους πολιτικούς και τους έκαναν ανέντιμους, τώρα βγαίνουν στις ειδήσεις και λένε ότι η Ελλάδα έχει ανέντιμους πολιτικούς. Αλήθεια; Πόσο ηλίθιοι νομίζετε ότι είμαστε; Ένας πολιτικός που έχει εκτελεστικό πόστο πρέπει να δημιουργεί καλύτερη οικονομία με εξυπνάδα και σκληρή δουλειά. Το δανεικό χρήμα δημιουργεί ανέντιμους πολιτικούς από τη στιγμή που δεν είναι αναγκασμένοι να κάνουν τη δουλειά τους.
Οι κακοπροαίρετοι ισχυροί του κόσμου έχουν αποχαζέψει τους ανθρώπους και τους τροφοδοτούν με ψέματα για να μπορούν να υλοποιούν συστηματικά σχέδια όπως αυτό.
Αδερφέ μου, δεν είναι δυνατόν να είσαι υπεύθυνος για ένα δάνειο που δε σύναψες ποτέ. Μη σε ξεγελούν σ’ αυτό. Δεν τα έκανες εσύ μούσκεμα. Μπορεί να σε κορόιδεψαν ανέντιμοι και προδότες πολιτικοί, αλλά εσύ ποτέ δεν υπέγραψες το δάνειο. Το καταλαβαίνεις; Δεν είναι δυνατόν να είσαι υπεύθυνος. Φτιάξε καινούρια κυβέρνηση. Ξεκίνα ένα καινούριο κεφάλαιο, μια νέα αυτοκέφαλη κυβέρνηση εκλεγμένη από την πλειοψηφία του λαού αποκαλούμενη «Νέα Ελλάδα».
Και τι γίνεται με το δάνειο; Ε, λοιπόν δεν είναι δικός σου δανεισμός, ήταν ένα κόλπο, το οποίο δεν ήταν δική σου έμπνευση. Αναδιοργάνωσε την κυβέρνησή σου. Ξεκίνα μια νέα κυβερνητική ομάδα και νοικοκύρεψε το κράτος από την αρχή. Πίστεψε στην παραγωγή, ξόδευε λιγότερα απ’ όσα κερδίζεις και μην ξαναπάρεις ποτέ δάνειο από κανέναν στο μέλλον.
Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να παίρνει δάνειο βάζοντας ενέχυρο τα περιουσιακά στοιχεία ανθρώπων που δεν έχουν καν γεννηθεί; Δεν είναι δυνατόν. Δεν είναι λογικό.
Η Ελλάδα και ο λαός της έχουν πληρώσει αρκετά στο πέρασμα των χιλιετιών. Δημιούργησαν και υπερασπίστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό –συγγνώμη, το δυτικό πολιτισμό– για 2.500 χρόνια. Κι όμως, τα ξαδέρφια τους από τα βορειοδυτικά λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη επανειλημμένως και ποτέ δεν ήρθαν να τους βοηθήσουν όταν το είχαν ανάγκη. Με ποιον τρόπο θα είχε φτάσει η Αναγέννηση του κλασικού πολιτισμού στην Ιταλία εάν οι Έλληνες δεν κρατούσαν τους βαρβάρους στριμωγμένους επί χιλιάδες χρόνια; Και όμως, το μόνο που θέλει να κάνει η Δύση είναι να γελοιοποιήσει τους Έλληνες. Έφτασαν μάλιστα να εφεύρουν ένα νέο γεννήτορα πολιτισμό και γλώσσα, τον αποκαλούμενο «ινδοευρωπαϊκό». Σοβαρά; Όλες αυτές οι ρίζες είναι αρχαιοελληνικές.
Το μήνυμά μου προς τους Έλληνες:
Ξεχάστε αυτό το χρέος. Δεν είναι δικό σας. Και τι γίνεται με τον αντίκτυπο στον υπόλοιπο κόσμο; Όλες οι χώρες μπορούν να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι. Ξεφορτωθείτε τους δουλεμπόρους και κάντε την ελευθερία να βασιλέψει ανά τον κόσμο. Έτσι κι αλλιώς αυτό αρμόζει, δηλαδή να ξεκινήσει κάτι τέτοιο από την Ελλάδα. Επικεντρωθείτε στη δημιουργία και δημιουργήστε πλούτο, και κάτω οι ανίκανοι και ανέντιμοι πολιτικοί. Αμήν!
By Dr. Alexander G. Alemis,
Chicago, Illinois
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/2011/07/blog-post.html#ixzz1QsxcGq5V
.png "English"){kind=small}
Αναρτήσεις
καί κυρίως δέν τσιμπᾶμε στήν σοφιστεῖα : ἐσεῖς μᾶς ψηφίσατε !
ΑπάντησηΔιαγραφήμέ τό ὁποῖο προσπαθοῦν νά περάσουν τήν συνενοχή .