Κείμενο: Δήμητρα Γ. Νικολοπούλου
Ασήμαντη παιδαγωγός εγώ, ούτε ήξερα ποτέ χιλιάδες τρόπους ανατροφής παιδιού, ούτε έκανα δικό μου. Ευλογήθηκα να είμαι θεία. Και δεν ...
ξέρω πώς στα βάθη των ελληνικών αιώνων δόθηκε στο ρόλο αυτό τούτο το όνομα. «Θεία», θεϊκά, θεόσταλτα ιερά πλάσματα θα έπρεπε να λέγονται τα ανίψια. Γιατί προσφέρουν απλόχερα όλες τις αμίμητες χαρές της παιδικότητας χωρίς να επιβάλλουν σχεδόν κανέναν από τους αγώνες και τις αγωνίες της ανατροφής. Αλλά χαρίζουν μονάκριβες στιγμές απόλυτης ανατροπής. Όλα όσα αποτελούν την ασταθή κανονικότητά μας καταρρέουν, όλες οι ανίσχυρες βεβαιότητες και οι εύτρωτες αλήθειες μας συντρίβονται, όλη η οπτική του κόσμου μας κλονίζεται συθέμελα, κονιορτοποιείται και αναπλάθεται όσο ν’ ανοιγοκλείσουν τα λαμπερά, άγουρα βλέφαρα των παιδιών σε κάθε τους εκστατικό «γιατί;».
Αμέτρητα τα μαγικά «γιατί» στα τρία μόλις χρόνια της ανιψιάς μου. Στα τρία πρώτα χρόνια μιας ανατέλλουσας σοφίας, αν είναι αλήθεια αυτό που από κάπου η μνήμη ανασύρει: Ο πολιτισμός ολόκληρος πυροδοτήθηκε από το πρώτο ΓΙΑΤΙ…
Και είναι τόσο πηγαία, τόσο ειλικρινή, τόσο ευθύβολα και εύστοχα τα γιατί της, τόσο φωτεινά τ’ ανθισμένα μάτια της όταν τα εκφέρει, που σ’ αφήνουν ενεό ν’ αναρωτιέσαι πώς γίνεται ποτέ να μην αναρωτήθηκες!
Τέλη Αυγούστου. Επιστρέφαμε από ολιγοήμερες διακοπές. Δίπλα μου η μικρή, ακίνητη και σκεπτική, παρακολουθεί το πλοίο ν’ αποπλέει. Τα παράξενα μάτια της
Ιριδίζουν, αντανακλώντας τον ήλιο του φθίνοντος καλοκαιριού. Το πρόσωπό της γίνεται ξαφνικά ένα καλειδοσκόπιο ανεξιχνίαστων συναισθηματικών συνδυασμών:
«Μα γιατί πρέπει πάντα να φεύγουμε απ’ τα μέρη που μείναμε;»
-Για να πάμε σε άλλα καλύτερα, αγάπη μου, τολμώ και απαντώ, σ’ αυτό που δεν τόλμησα ποτέ να ρωτήσω…
«Σφίγξ καθρεφτίζει το αναπάντητο» θα της έλεγε η Κική Δημουλά, αν ήταν μεγαλύτερη. Αν και νομίζω πως και τώρα θα το καταλάβαινε. Τουλάχιστον εκείνο το πρωί της επιστροφής μεσοπέλαγα ανάμεσα στο νησί και την πόλη, ανάμεσα στο καλοκαίρι και το φθινόπωρο, ανάμεσα στον ενθουσιασμό και τη μελαγχολία, ανάμεσα στην άγνοια και τη σοφία.
Τουλάχιστον εκείνο το πρωί, όταν μια αμήχανη θεία υποκλίθηκε στο λυκαυγές θείο….. Δήμητρα Γ. Νικολοπούλου
Σε εκδήλωση διαμαρτυρίας και σε αφετηρία δυναμικού αγώνα εξελίχθηκε η ημερίδα με θέμα .....
KATΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ…http://www.filadelfia-xalkidona.gr/?p=12351
.png "English"){kind=small}
Αναρτήσεις
ὅπου δέν δίνει ὁ Θεός παιδιά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήδίνει ὁ διάολος ἀνήψια ....