Μη σκιάζεσαι. Θα γυρίσουμε…

 

Από τους Νέους του Νομού Ηλείας

Είναι απόλυτα ξεκάθαρο από τα γεγονότα και τις καταστάσεις ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια η απειλή θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο βάζει στα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό την Τουρκία σε θέση ισχύος εις βάρος της Ελλάδας, δλδη για να αποφύγουμε την απειλή του πολέμου υποκύπτουμε στους πολιτικούς εκβιασμούς που έχουν ως κύριο ...

στόχο την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στον χερσαίο, υδάτινο και εναέριο χώρο της περιοχής. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι η κρίση των Ιμίων που απέδειξε ότι η σύγχρονη Ελλάδα (υπό την ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος) δεν μπορεί να χειριστεί υπέρ των συμφερόντων μας θέματα εθνικής κυριαρχίας και κρίσεων.

Από την άποψη αυτή, η θεωρία των γκρίζων ζωνών, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των νησιών και η κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου είναι στοιχεία που φανερώνουν ότι η πολιτική της Άγκυρας δεν σταμάτησε ποτέ διαχρονικά να ψάχνει, εις βάρος του Ελληνικού στοιχείου, την γεωγραφική επέκτασή της στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Σ ε αυτή την κατεύθυνση το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας δομεί πολιτικοκοινωνικές συλλογικότητες που μεθοδεύουν και προωθούν με αιχμή του δόρατος την προστασία του κινδυνεύοντος μουσουλμανικού πληθυσμού και το δόγμα του «στρατηγικού βάθους» την πολιτικό-οικονομική και στρατιωτική κατάληψη του πολιτισμού των «Γιουνάνηδων» και γενικότερα την εδραίωση της στην ευρύτερη περιοχή.

Συνεπώς, το ερώτημα που τίθεται δεν είναι τι κάνει η Τουρκία, αλλά τι κάνει η Ελλάδα προκειμένου να προστατέψει τα συμφέροντα της, καθώς δεν έχουμε πλέον τα περιθώρια να περιμένουμε την επόμενη μέρα.

Αν προσπαθήσουμε να πάμε λίγο πίσω στην νεοελληνική ιστορία θα διαπιστώσουμε ότι η επανάσταση του 1821, αν και κατάφερε αρκετά, δεν μπόρεσε να απελευθερώσει στο σύνολό τους τα εδάφη στα οποία κατοικούσαν ελληνικοί πληθυσμοί πολλούς αιώνες πριν φτάσουν στην περιοχή οι Οθωμανοί. Αντίθετα, από λάθη και παραλείψεις, η μικρασιατική καταστροφή και η «υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών» που ακολούθησε έδωσε τη χαριστική βολή στον ελληνισμό της απέναντι ακτής, «τα προβοκατόρικα Σεπτεμβριανά», του 1955 ανάγκασαν τους 1.000.000 ελληνικής καταγωγής κατοίκους της Πόλης να ξεριζωθούν, αν και η συνθήκη της Λωζάνης προέβλεπε την προστασία τους και η εισβολή στην Κύπρο, που διχοτόμησε ένα ανεξάρτητο κράτος παγίωσαν το δόγμα που θέλει την «προσαρμογή» του ελληνικού κόσμου στις συνθήκες που επιβάλουν οι πραγματικότητες του γεωπολιτικού σχήματος που συγκροτήθηκε για να υποκαταστήσει την οθωμανική αυτοκρατορία. [κατόπιν καθοριστικής και τελεσιγραφικής απόφασης των συμμάχων, προκειμένου να ισορροπήσουν τις διεθνείς εξωτερικές συνθήκες της εποχής εκείνης, με θύμα του εγκλήματος την χώρα μας ] .

Από εκείνη την περίοδο μέχρι και σήμερα, τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα σε συνδυασμό με την έλλειψη βούλησης της νεοελληνικής ιδεολογίας να ανασυντάξει στην βάση των πραγματικοτήτων τον προσανατολισμό της ελληνικής ταυτότητας και τα τελευταία χρόνια η αλλαγή που έφερε στο πολιτισμικό και εθνοτικό τοπίο της Ελλάδας η αθρόα μετανάστευση που δεν αναγνωρίζει την ιδέα της εθνικής ταυτότητας με την έννοια της συνέχειας, αποσάρθρωσαν και τη συλλογική μνήμη, με αποτέλεσμα η νέα γενιά όχι μόνο να μην έχει πλήρη γνώση της ιστορίας, αλλά να αποδέχεται εν μέρει την προπαγάνδα που λέει ότι τα εδάφη της απέναντι ακτής και η Κωνσταντινούπολη είναι τουρκικά, ενώ στην πραγματικότητα είναι χαμένες πατρίδες που θα συνεχίσουν να υπάρχουν στο χρόνο με την ελπίδα αυτού που δεν ήρθε ακόμη.

Στην παρούσα χρονική στιγμή, η οικονομική κρίση και η αραβική άνοιξη είναι ένα εκρηκτικό μείγμα που προκαλεί πανδαιμόνιο εξελίξεων, ανατρέπει δεδομένα και είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε κάποια στιγμή μπροστά σε καταστάσεις αναταραχής που θα τρέχουν, λόγω της κοινωνικής δυναμικής, πιο γρήγορα από τα τρέχοντα σχήματα ελέγχου, με πιθανότητα σε μια τέτοια περίπτωση, να προκύψουν αλληλεπιδράσεις που θα ανασχεδιάσουν τον χάρτη της περιοχής. Για να μην ξαναδούμε λοιπόν τους απέναντι να ροβολάνε προς την πλευρά μας είναι απαραίτητο να αρχίσουμε να αξιολογούμε τα πράγματα υπό το πρίσμα των δεδομένων της ιστορικής πραγματικότητας και των διεθνών εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να επηρεαζόμαστε από τις τρέχουσες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Αν μείνουμε στο αποτέλεσμα του παρελθόντος ή συνεχίσουμε να κουβαλάμε συμπλέγματα κατωτερότητας και φοβικών αντιλήψεων είναι σίγουρο ότι το μέλλον θα μας γυρίσει την πλάτη.