Τζορτζ Σόρος: ο περήφανος ιδιοκτήτης της βαλκανικής Δημοκρατίας της Μπανανίας

Μέσα στα χρόνια, πολλοί δυτικοί φορείς χάραξης πολιτικής έχουν  υποστηρίξει ότι η Δημοκρατία των Σκοπίων είναι "αδύναμη" και "ανυπεράσπιστη", και ως εκ τούτου δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στους "Έλληνες τραμπούκους", που υποτίθεται ότι επιδιώκουν να την αποσταθεροποιήσουν. Αυτό όχι μόνο δεν είναι αλήθεια, αλλά έχουμε και τις αποδείξεις που χρειαζόμαστε για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Τα Σκόπια έχουν πολλούς ισχυρούς ...συμμάχους, ένας εκ των οποίων είναι ο Τζορτζ Σόρος, ο οποίος έχει επενδύσει εκατομμύρια δολάρια από τη δική του περιουσία για να δαιμονοποιήσει τους Έλληνες στα Δυτικά μέσα ενημέρωσης.

Το άρθρο που ακολουθεί είναι αρκετά παλιό, μακροσκελές, αλλά άκρως κατατοπιστικό. Δυστυχώς δεν έγινε ποτέ ευρέως γνωστό στην Ελλάδα. Είμαστε περήφανοι που το παρουσιάζουμε και μεταφρασμένο, καθώς ρίχνει άπλετο φως στο παρασκήνιο του ζητήματος της ονομασίας, αποκαλύπτοντας παράλληλα τον ιθύνοντα νου πίσω από την αδιαλλαξία του ψευδοκρατιδίου. Ένα άρθρο-θύελλα αποκαλύψεων που οφείλουν να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες.

Δημοσιεύθηκε στο "The New Yorker" στις 23 Ιανουαρίου του 1995 με τίτλο "The World According to Soros" (Ο κόσμος σύμφωνα με τον Σόρος) και μεταφράστηκε από το MacedoniaHellenicLand.Eu

Της Connie Bruck

Πουθενά αλλού δεν έχει βάλει ο Σόρος περισσότερα χρήματα και ενέργεια για την υποστήριξη μίας κυβέρνησης από ότι στη «Μακεδονία». "Ο Τζορτζ είναι ο σωτήρας της Μακεδονίας", δήλωσε ο φίλος του, Μόρτον Αμπράμοβιτζ (Morton Abramowitz). Και η «Μακεδόνισσα» εκπρόσωπος στην Ουάσιγκτον, Λιούμπιτσα Ασέβσκα (Ljubica Acevska), κάνει λόγο για δύο ξεχωριστά δάνεια από τον Σόρος, των είκοσι πέντε εκατομμυρίων δολαρίων, "Ήταν δύσκολο να το πιστέψει ο κόσμος. Η αντιπολίτευση είπε: "Μια χώρα δεν σε βοηθάει - γιατί να σε βοηθήσει ένα άτομο; Θυμηθείτε, είκοσι πέντε εκατομμύρια δολάρια στη "Μακεδονία" είναι σαν δισεκατομμύρια εδώ.... Το γεγονός ότι ο Σόρος το έκανε, βοήθησε την κυβέρνηση σε μεγάλο βαθμό."

Στοιχηματίζοντας επιθετικά στη "Μακεδονία", ο Σόρος βούτηξε σε μία από αυτές τις σιγοβράζουσες διαφορές των Βαλκανίων, των οποίων οι εμφανείς απλουστεύσεις καλύπτουν θανατηφόρες περιπλοκές. Η "Μακεδονία" που ενθουσίασε τον Σόρος ήταν μια επαρχία της Γιουγκοσλαβίας, γνωστή κάποτε ως Vardar Banovina. Μετονομάστηκε σε Δημοκρατία της Μακεδονίας το 1945 από τον στρατάρχη Τίτο. Ο πληθυσμός της ήταν ποικίλος, στην πλειοψηφία του Σλάβοι, των οποίων οι πρόγονοι είχαν φτάσει στην περιοχή σχεδόν χίλια χρόνια μετά από τους πιο γνωστούς Μακεδόνες από όλους, τον Φιλίππο Β 'και τον γιο του, Μέγα Αλέξανδρο.

Ωστόσο, ο Τίτο - ορεγόμενος την μεγάλη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας - ενθάρρυνε την αλυτρωτική ιδέα όλοι οι Μακεδόνες να μοιράζονται μια ξεχωριστή εθνική ταυτότητα. Υποστήριξε, στη συνέχεια, το ηγούμενο από τους Κομμουνιστές Δημοκρατικό Στρατό στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, μια βίαιη σύγκρουση που διέλυσε τη χώρα  από το 1946 έως το 1949.

Οι φόβοι της Ελλάδας αναζωπυρώθηκαν το 1991, όταν το κρατίδιο της Γιουγκοσλαβίας κήρυξε την ανεξαρτησία του ως κράτος της Μακεδονίας. Ο νεοεκλεγής Πρόεδρος του, Κίρο Γκλιγκόροφ, ήταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Τίτο στην περιοχή και βοήθησε στην εξάπλωση της ιδέας μιας ξεχωριστής εθνικής ταυτότητας για τους "Μακεδόνες". Ο Γκλιγκόροφ δηλώνει ότι η "Μακεδονία" του δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις, αλλά οι Έλληνες δεν πείστηκαν.

Το 1992 και το 1993, η κυβέρνηση του Γκλιγκόροφ εξέδωσε νέα σχολικά εγχειρίδια που έδειχναν τα "γεωγραφικά εθνικά σύνορα" να καλύπτουν το σύνολο της ελληνικής Μακεδονίας. Η σημαία του κράτους έφερε το σύμβολο της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και ένα προοίμιο του Συντάγματος του 1991 υπόσχεται να προστατεύσει τους απανταχού Μακεδόνες. Οι Έλληνες δεν ισχυρίζονται ότι η λιλιπούτεια "Μακεδονία" των δύο εκατομμυρίων, παρουσιάζει απειλή για αυτούς αυτή τη στιγμή, αλλά η ιστορία τους έχει διδάξει να κοιτούν μακροπρόθεσμα. Σε ένα σενάριο που αρκετοί Έλληνες προβάλουν, για παράδειγμα, οι "Μακεδόνες" θα μπορούσαν να επιχειρήσουν μια εχθρική κίνηση, σε συνεργασία με τους αδελφούς τους Σλάβους της Βουλγαρίας, η οποία κατείχε τμήμα της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Αυτή ήταν η κατάσταση όταν έφτασε ο Σόρος στα Σκόπια, τη "Μακεδονική" πρωτεύουσα, το Σεπτέμβριο του 1992, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας  του στα ανά τον κόσμο τμήματα του ιδρύματός του. Είχε έρθει κατευθείαν από τη Βουλγαρία, όπου ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ιδρύματός του στη Σόφια, του είχε δώσει την επικρατούσα βουλγαρική άποψη: ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως εθνικός Μακεδόνας, και ότι οι ένθερμες προσπάθειες της Μακεδονίας για τη δημιουργία αυτής της ταυτότητας έκρυβε αλυτρωτικές διαθέσεις που κληροδοτήθηκαν από τον Τίτο. "Ο Σόρος δεν γνώριζε τίποτα για τη Μακεδονία", είπε η Ασέβσκα.  "Όταν έφτασε, το κεφάλι του ήταν γεμάτο με προπαγάνδα από τη Βουλγαρία - μάλλον είχε μετανοιώσει που βρισκόταν εδώ. Στη συνέχεια, συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό, τον οποίο ο Σόρος συμπαθεί πραγματικά, και ο Πρόεδρος έθεσε γεύμα προς τιμήν του - και άλλαξε γνώμη."

Εκείνο το απόγευμα, ο Σόρος έδωσε συνέντευξη τύπου στην οποία ανακοίνωσε ότι αφιέρωνε ένα επιπλέον εκατομμύριο δολάρια στον προϋπολογισμό του ιδρύματός του στη "Μακεδονία", και, επιπλέον - και αυτό ήταν εξίσου σημαντικό - είχε αλλάξει το όνομά του ιδρύματος από  Open Society Foundation of Skopje σε Open Society Foundation of Macedonia.

Όταν περιέγραψα την μεταστροφή του Σόρος ως προς τον "Μακεδονικό" σκοπό από τη μια μέρα στην άλλη, σε κάποιον που εργαζόταν για αυτόν στις χρηματοπιστωτικές αγορές, το άτομο αυτό ισχυρίστηκε ότι η κίνηση αυτή ήταν "καθαρά Σόρος". Είπε: "Ως διαχειριστής του ταμείου, βλέπεις τη ζωή και στη συνέχεια την απλοποιείς, ούτως ώστε να βρεις τις προβλεπόμενες ιδιότητες. Έτσι (ο Σόρος) παίρνει την "άποψη του μεσίτη", δηλαδή την συναινετική άποψη, από τη Βουλγαρία. Κατόπιν  πηγαίνει στη "Μακεδονία" και, αντί να πάρει επιβεβαίωση, αποφασίζει ότι η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Και σκέφτεται, Αν ΧΤΥΠΗΣΩ την πραγματικότητα δυνατά, η ψευδαίσθηση θα πάρει τη θέση της. Είναι η ΤΕΛΕΙΑ θέση του στις αγορές!" Το άτομο αυτό σημείωσε ότι ο Σόρος είναι πάντα πιο ευτυχισμένος όταν πηγαίνει ενάντια στο κοπάδι: "Δηλαδή όταν ο άνεμος είναι στα μαλλιά σου."

Επεσήμανε, ωστόσο, ότι στην αγορά "βλέπεις εάν είσαι σωστός ή λάθος. Η αγορά σου λέει. Τώρα ο Τζορτζ βρίσκεται σε μια περιοχή όπου δεν υπάρχει πραγματικά σωστό ή λάθος.. όπου είναι πιο διαφορετικά. Και λέει, "αν ξοδεψω αρκετά, θα το κάνω σωστό."

Στην τυποποίηση του καλού και του κακού, στην οποία ο Σόρος είναι τόσο προκατειλημένος, οι Έλληνες έγιναν οι κακοί. Δεν πήγε στην Ελλάδα για να πάρει την ελληνική άποψη. Στις λίγες ώρες του με τον Γκλιγκόροφ, πείστηκε, όπως συχνά επιμένει μέχρι σήμερα, ότι η "Μακεδονία" είναι το μόνο πολυεθνικό κράτος που απέμεινε στα Βαλκάνια με μια κυβέρνηση αφιερωμένη στον πλουραλισμό και τις δημοκρατικές αρχές - πράγμα που αμφισβητούν πολλοί εθνοτικοί Αλβανοί, η μεγαλύτερη μειονότητα της "Μακεδονίας", που θεωρούν ότι οι ενέργειες του Γκλιγκόροφ διαψεύδουν τα λόγια του, και ότι υφίστανται διακρίσεις στην εκπαίδευση, την  απασχόληση, και την πολιτική εκπροσώπηση.

Ο εκτελεστικός διευθυντής του ιδρύματος του Σόρος στα Σκόπια, ο Βλαντιμίρ Μίλτσιν (Vladimir Milcin), υποστηρίζει ότι και ο ίδιος, επίσης, είναι προσηλωμένος στις αρχές της ανοικτής κοινωνίας. Αλλά είναι δύσκολο να συνδυαστεί η αφοσίωση στον πλουραλισμό με το δημαγωγικό πάθος που επιδεικνύει ο Μίλτσιν στο ζήτημα της "Μακεδονικής" εθνικής ταυτότητας.

Μου έδωσε προπαγανδιστικό υλικό σχετικά με την "Μακεδονία" και την Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένου και ενός φυλλαδίου με αποσπάσματα κειμένων με τίτλο "Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν κατάγονται από τους Αρχαίους Έλληνες"). Οι προσπάθειες για την επίλυση της συνεχιζόμενης διαφοράς με την Ελλάδα συμπεριλάμβαναν και διμερείς συνομιλίες σχετικά με την αλλαγή του ονόματος της "Μακεδονίας" σε κάτι όπως Μακεδονία του Βαρδάρη (Vardar Macedonia) ή Νέα Μακεδονία (Nova Macedonia). Όμως, σε μια συνέντευξη που είχα με τον Πρωθυπουργό, Μπράνκο Τσερβενκόφσκι, στην οποία παρευρέθηκε και ο Μίλτσιν, οι δύο άνδρες επέμεναν ότι το  όνομα δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Ο Μίλτσιν δήλωσε: "Εάν αλλάξουν το όνομα, θα πάω στα βουνά και θα πολεμήσω με τους αντάρτες!"

Ο τόσο ισχυρός κομματισμός δεν είναι η συνήθης γλώσσα των ιδρυμάτων. Όπως οι αφορολόγητοι οργανισμοί που τυγχάνουν φορολογικής έκπτωσης των εισφορών (από τον Σόρος), το Ίδρυμα του Σόρος, σύμφωνα με τους κανονισμούς του IRS, δεν επιτρέπεται να συμμετέχει στις περισσότερες μορφές της πολιτικής δραστηριότητας. Δεν δύναται να παρέχει στήριξη σε ένα συγκεκριμένο κόμμα ή μια εκστρατεία, για παράδειγμα, και δεν μπορεί να προσπαθεί οργανωμένα να ασκεί επιρροή στους νομοθέτες (lobby, όρος που μάλλον ορίζεται χαλαρά). Ο Σόρος, όπως συχνά έπραξε στην οικονομική ζωή του, κινείται επιθετικά σε μια γκρίζα ζώνη - τόσο στην προσωπική του άσκηση επιρροής όσο και στο έργο των ιδρυμάτων του. Ο Σόρος δεν έχει κρύψει την επιθυμία του να στηρίξει τον Γκλιγκόροφ, ακόμη και στο πλαίσιο μιας προεκλογικής εκστρατείας.

Τον Νοέμβριο, ο Γκλιγκόροφ και ο συνασπισμός του κέρδισαν με άφθονη πλειοψηφία (σε μια εκλογική αναμέτρηση την οποία τα δύο κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγόρησαν ως στημένη). Περίπου ένα μήνα πριν από τις εκλογές, ο Σόρος μου είπε ότι θα είχε πάει στη "Μακεδονία" για να βοηθήσει τον Γκλιγκόροφ, εάν η εκλογη του φαινόταν αμφίβολη. Ο Λιούπτσο Γκεοργκιέφσκι, ο δεξιός αρχηγός του κόμματος της αντιπολίτευσης VMRO (Διεθνής Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση), κατηγορεί το ίδρυμα Σόρος ως "μια μηχανή υποστήριξης προς την κυβέρνηση." Σχεδόν όλες οι επιχορηγήσεις του ιδρύματος, λέει, πηγαίνουν σε αυτούς που σχετίζονται με κάποιο τρόπο με το κυβερνών κόμμα. Αναφερόμενος σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, τον A1, ο οποίος λαμβάνει υποστήριξη από τον Σόρος, ο Γκεοργκιέφσκι δήλωσε, "Είναι πραγματικά μια εναλλακτική λύση στο πολιτιστικό πρόγραμμα του... Ωστόσο, στην πολιτική, βλέπεις υπουργούς της παρούσας κυβέρνησης πιο συχνά από ό, τι στην κρατική τηλεόραση."

Ο Μάρσαλ Χάρρις (Marshall Harris), ο οποίος ήταν στο παρελθόν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τώρα είναι εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Δράσης για την Ειρήνη στα Βαλκάνια (Action Council for Peace in the Balkans), μια οργάνωση που ξεκίνησε το 1993 με χρηματοδότηση του Σόρος, μου είπε, "Οι καταγγελίες που έχω ακούσει πολύ, δηλαδή ότι η κυβέρνηση (του Γκλιγκόροφ) παγώνει τις λειτουργίες όλων των άλλων κομμάτων, ακόμα και εκείνων του συνασπισμού, ότι οι πληροφορίες σχετικά με τις διαπραγματεύσεις (για το ζήτημα της ονομασίας με την Ελλάδα) κρατούνται υπό πολύ αυστηρό έλεγχο - δεν είναι ενδεικτικές ενός νέου συστήματος".

Από το φθινόπωρο του 1992, ο Σόρος έχει ασκήσει επιθετικές πιέσεις ώστε να αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ τη "Μακεδονία", ενώ η θέση της Ελλάδας είναι ότι δεν πρέπει να γίνει αναγνώριση πριν η χώρα προβεί σε συμβιβασμούς ως προς το όνομά, τη σημαία και το Σύνταγμά της. Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο πρόεδρος Κλίντον συμφώνησε να αναγνωρίσει τη "Μακεδονία" με το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας - μια προσπάθεια να μη δείξει προκατάληψη προς καμία  πλευρά. Η Ελλάδα απάντησε με την επιβολή εμπάργκο και ο Κλίντον, έπειτα από συνάντηση με εκπροσώπους του ελληνο-αμερικανικού λόμπι, πάγωσε τις διαδικασίες της αναγνώρισης.

Σε αυτό το σημείο, ένα πρόσωπο που κατέχει καλή θέση στην κυβέρνηση Κλίντον, μου είπε, ότι ο Σόρος κινήθηκε με υψηλή ταχύτητα. "Έγραψε μια αιχμηρή επιστολή στον πρόεδρο, κάνοντας παραλληλισμούς με το 1938 και προσπάθειες κατευνασμού", είπε το πρόσωπο αυτό. Ο Σόρος έγραψε, επίσης, ένα κάπως πιο μετριοπαθές κείμενο στην Op-Ed σελίδα των Times.(σ.τ.μ: η σελίδα απέναντι από αυτήν που φιλοξενεί το άρθρο του εκδότη). Σε δημόσιες εμφανίσεις του, κατήγγειλε την Ελλάδα και το ελληνο-αμερικανικό λόμπι. Έχει πιέσει τον Strobe Talbott1 και άλλους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. Και στα Συνέδρια Bretton Woods στην Ουάσιγκτον τον περασμένο Ιούλιο, ο Σόρος δούλεψε με επιμονή παρασκηνιακά, προσπαθώντας να πείσει τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βοηθήσουν τη "Μακεδονία". (Η Ελλάδα, η οποία κατείχε τότε την προεδρία της ΕΕ, έθεσε βέτο σε οποιαδήποτε βοήθεια).

Ούτε όλες οι προσπάθειες του Σόρος είναι τόσο εμφανείς. Το Συμβούλιο  Δράσης για την Ειρήνη στα Βαλκάνια, το οποίο χρηματοδοτείται από τον Σόρος, ξεκίνησε μια σημαντική προσπάθεια για την "Μακεδονία". Τον Φεβρουάριο του 1994, εξέδωσε τη "Λευκή Βίβλο της Μακεδονίας," με άκρως υποστηρικτική θέση έναντι της "Μακεδονίας" σε σχέση με την Ελλάδα, η οποία και κυκλοφόρησε στον Λευκό Οίκο, τα γραφεία του Υπουργικού Συμβουλίου, το Κογκρέσο, και σε εκατοντάδες ανθρώπους των ΜΜΕ. Αρκετούς μήνες αργότερα, τον Μάιο, εξέδωσε μια έκθεση, η οποία υποστήριζε επίσης τη "Μακεδονία". Η έκθεση είχε δημοσιευθεί, σύμφωνα με τη συνοδευτική επιστολή της, από "μια δικομματική, ανεξάρτητη αντιπροσωπεία."

Στο επιστολόχαρτο του Συμβουλίου Δράσης αναφέρονται πενήντα άτομα - συμπεριλαμβανομένων των μελών της οργανωτικής επιτροπής, του διευθυντή καθώς και του διευθυντή προγράμματος - αλλά όχι του Σόρος. (Σύμφωνα με τον Aryeh Neier2, o Σόρος θέλει να "προωθήσει τη συζήτηση" και όχι "να ταυτιστεί με συγκεκριμένες θέσεις.") Και, εδώ που τα λέμε, ούτε ο John Fox3 αναφέρεται, ο οποίος είναι ο επικεφαλής του γραφείου του Σόρος στην Ουάσιγκτον, και ο οποίος, σύμφωνα με τον Marshall Harris4, «ήταν διευθυντής της ομάδας πολιτικής... της παρασκηνιακής ομάδας που εργαζόταν για το Συμβούλιο," και συμμετείχε στην προετοιμασία και των δύο εκθέσεων.

Ελάχιστοι θα διαφωνούσαν με την υψηλή πριμοδότηση που διέθεσε ο Σόρος για την επίτευξη μιας σταθερής "Μακεδονίας". Διότι, αν οι εντάσεις αναφλέγονταν μεταξύ της σλαβικής πλειοψηφίας της και της μεγάλης αλβανικής μειονότητας της, η σύγκρουση αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ευρύτερο βαλκανικό πόλεμο, που θα μπορούσε να περιλαμβάνει την Αλβανία, τη Σερβία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία και την Ελλάδα. Και οι καταγγελίες του για το ελληνικό εμπάργκο δεν απέχουν και πολύ από το στόχο. Ακόμη και οι περισσότεροι που κατανοούν την ευαισθησία της Ελλάδας όσον αφορά στο Μακεδονικό ζήτημα, αναγνωρίζουν ότι η Ελλάδα, με την επιβολή του εμπάργκο, έχει χειριστεί την κατάσταση με αδικαιολόγητο, καθώς και αυτο-καταστροφικό τρόπο.

Όμως, το πρόβλημα με τον Σόρος είναι η ακρότητα των απόψεων του - η τάση του να ωραιοποιεί τη μία πλευρά και να δαιμονοποιεί την άλλη - και αυτό αντικατοπτρίζεται στον ακτιβισμό του. Εάν ο Σόρος είχε ακολουθήσει μια πιο μετριοπαθή, διπλωματική οδό από την αρχή, ακούγοντας και τις δύο πλευρές, γίνεται κατανοητό ότι - με την επιρροή και τους πόρους του - θα μπορούσε να είναι σε θέση να μεσολαβήσει για την επίλυση προτού το πρόβλημα μπλεχτεί τόσο πολύ στην πολιτική των δύο χωρών. Στην περίπτωση αυτή ωστόσο, η παρέμβαση του Σόρος - ως αυτοαποκαλούμενος από μηχανής θεός - δεν έχει κάνει τίποτα για να φέρει επίλυση στη σύγκρουση αυτή. Αν μη τι άλλο, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι ο ζήλος του (και τα κεφάλαια που έχει επενδύσει) έχει συμβάλει στην αδιαλλαξία της "Μακεδονίας".

Σύμφωνα με άτομο που γνωρίζει καλά την κατάσταση, οι Έλληνες έχουν γίνει κάπως πιο ευέλικτοι, ενώ ο Γκλιγκόροφ - μετά την πρόσφατη εκλογική νίκη του - έχει σκληρύνει τη στάση του. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η δύναμη του Σόρος ήταν πάντα η αφαίρεση, ενώ  η αδυναμία του βρίσκεται στην κρίση χαρακτήρων, στα κίνητρα, στις περισσότερες αποχρώσεις της ζωής - και, εδώ που τα λέμε, και στην πολιτική. Όπως μου είπε ένα άτομο με μεγάλη διπλωματική εμπειρία, "ο Γκλιγκόροφ είναι πολύ έξυπνος, αλλά πέρασε και τριάντα πέντε χρόνια στην κυβέρνηση του Τίτο - και για να επιβιώσεις σε αυτό το σύστημα θα πρέπει να είσαι ένας σκληρός μπάσταρδος. Δεν θα πρέπει να έχουμε  αυταπάτες γι' αυτόν. Ο Σόρος εξιδανικεύει τον Γκλιγκόροφ. "Ο Σόρος βλέπει την κατάσταση αυτή μάυρη και άσπρη," συνέχισε το άτομο αυτό. "Αλλά κατά την άποψή μου, όχι. Στην περιοχή αυτή δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο, και είναι λάθος να το βλέπει κανείς με αυτόν τον τρόπο. "

Για τους οπαδούς του Σόρος όπως ο Strobe Talbott, ο Leslie Gelb, πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και ο Mark Malloch Brown, επικεφαλής των δημοσίων υποθέσεων στην Παγκόσμια Τράπεζα, ο Σόρος είναι ο πρωτοπόρος που ελπίζουν ότι και άλλοι επιχειρηματίες θα ακολουθήσουν, ο οποίος κινείται για να καλύψει το κενό που άφησε μια μακράς θητείας και ανεπαρκής κυβέρνηση. Αλλά η "Μακεδονική" εκστρατεία του Σόρος φαίνεται να είναι σχεδόν παραβολική ως προς τις παγίδες αυτής της ιδέας. ο Σόρος, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι σε μεγάλο βαθμό ένα πλάσμα της εμπειρίας του στις αγορές: ιδιοσυγκρασιακός, διαισθητικός, επιρρεπής σε γρήγορες αποφάσεις που συχνά βασίζονται σε ανεπαρκείς πληροφορίες, επιθετικός, χειραγωγός, τόσο αυτάρκης που δεν εμπιστεύεται την κρίση κανενός παρά μόνο τη δική του - ένα προφίλ, στο σύνολο του, που μετά βίας υποδηλώνει έναν διπλωμάτη. Και, σε αντίθεση με τα κυβερνητικά όργανα που έχει από καιρό περιφρονήσει, ο Σόρος είναι ένας ελεύθερος πράκτορας, δεν λογοδοτεί σε κανέναν, δεν υπόκειται σε ελέγχους και σε ισορροπίες αντισταθμιστικών απόψεων - και του οποίου η δύναμη έχει τις ρίζες της, τελικά, όχι στο συνδυασμό της σοφίας και της εκλέπτυνσης της κοσμοθεωρίας του, αλλά στο χρήμα του.


Σημείωση: Τα εισαγωγικά στους όρους που αφορούν τη "Μακεδονία" προέρχονται από το πρωτότυπο άρθρο και αποτελούν άλλη μια απόδειξη πως οι γνώστες του ζητήματος δεν αποδέχονται και ούτε πρόκειται να αποδεχτούν το παραμύθι που πλήρωσε ο Σόρος αδρά για να υφάνει μαζί με τους λοιπούς υφάρπαγες της ελληνικής κληρονομιάς.

Read more at: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/2062/1/lang,el/