ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ FAIRMUSIC ΓΙΑ ΣΥΓΓΕΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Παρακαλούμε για τη δημοσίευση:

Τα συγγενικά δικαιώματα των μουσικών έργων είναι ουσιαστικά τα δικαιώματα εύλογης αμοιβής που κατέχουν οι ερμηνευτές (τραγουδιστές), εκτελεστές (μουσικοί) και παραγωγοί (δισκογραφικές). Τα δικαιώματα αυτά έχουν ισχύ 50 χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση στο κοινό των μουσικών έργων (έκδοση φωνογραφήματος). Στην Ελλάδα την ...

υποχρεωτική εκπροσώπηση των δικαιωμάτων αυτών έχει αναλάβει η τριπλέτα των ΟΣΔ Grammo-Απόλλων-Ερατώ. Παρότι και ο ίδιος ο Υπουργός Γερουλάνος δήλωσε ότι δεν έχει λάβει γνώση για την πρόσφατη «Χριστουγεννιάτικη» διάταξη στο νόμο για τον Κινηματογράφο, δεν έχει πράξει μέχρι τώρα κάτι για να αναθεωρήσει. Παρότι και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός υποσχέθηκε αναθεώρηση του ξεπερασμένου νόμου 2121/93 που καθορίζει την Πνευματική Ιδιοκτησία στην Ελλάδα κατά τη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) στο Μέγαρο Μουσικής.

Πριν από λίγες εβδομάδες, συνδρομητές μας άρχισαν να λαμβάνουν κάτι περίεργα φαξ από δικηγορικά γραφεία που εκπροσωπούν τους εν λόγω ΟΣΔ. Στο κείμενο αυτών των φαξ δηλωνόταν με αυθαιρεσίες, γενικεύσεις και αοριστίες η υποχρέωση των συνδρομητών μας να πληρώνουν την εύλογη αμοιβή για τα συγγενικά δικαιώματα σε αυτούς τους Οργανισμούς. Μάλιστα, το κείμενο κατέληγε στο -για βραβείο Όσκαρ στην κατηγορία Επιστημονικής Φαντασίας- συμπέρασμα:

«Επομένως, κάθε καταστηματάρχης που χρησιμοποιεί μουσική στο κατάστημά του, υποχρεούται στην Ελλάδα να καταβάλει αμοιβές για συγγενικά δικαιώματα, όποιο μουσικό πρόγραμμα κι αν χρησιμοποιεί, στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης της κατηγορίας δικαιούχων που εκπροσωπούν και συγκεκριμένα για τη μουσική στους οργανισμούς GRAMMO, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΕΡΑΤΩ»

Όπως ήταν φυσιολογικό, οι συνδρομητές επικοινώνησαν μαζί μας και εμείς με τη σειρά μας θέσαμε το -αυτονόητο- θέμα στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας που είναι ο αρμόδιος φορέας στην Ελλάδα για την Πνευματική Ιδιοκτησία. Η απάντηση που λάβαμε ήταν σαφής, ξεκάθαρη και κατηγορηματική:

Σε περίπτωση που κάποιος χρήστης εκτελεί αποκλειστικά και μόνον μη προστατευόμενη μουσική ή μουσική της οποίας οι δικαιούχοι δεν εκπροσωπούνται από τους αρμόδιους οργανισμούς δεν οφείλει δικαιώματα εάν αποδείξει ότι όντως η μουσική που εκτελεί είναι τέτοιου είδους.

Ως γνωστόν, η FAIRMUSIC διαθέτει σε επιχειρήσεις μουσική που βρίσκεται υπό άδειες Creative Commons, δημιουργών οι οποίοι είναι ανεξάρτητοι από οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης παγκοσμίως. Μάλιστα,πέρα από τους δημιουργούς (πνευματικά δικαιώματα) και οι συντελεστές των μουσικών έργων (ερμηνευτές, εκτελεστές, παραγωγοί) έχουν δηλώσει γραπτώς ότι δεν είναι μέλη οποιουδήποτε οργανισμού συλλογικής διαχείρισης ανά τον κόσμο. Ως εκ τούτου, ο οποιοσδήποτε οργανισμός συλλογικής διαχείρισης (πνευματικών ή/και συγγενικών δικαιωμάτων) ουδεμία απαίτηση μπορεί να έχει από επιχειρήσεις που εκτελούν αυτή τη μουσική.

Και τώρα τα δύσκολα ερωτήματα είναι οι αιτιάσεις αυτής της προφανούς αυθαίρετης απαίτησης:

Ενώ γνωρίζουν καλά ότι είναι παράλογη και παράτυπη η απαίτησή τους, γιατί αποστέλουν το φαξ αυτό στις επιχειρήσεις;

• Για να τις εκφοβίσουν;
• Για να τις εξαπατήσουν ώστε να λάβουν λόγω άγνοιας από κάποιους τα χρήματα που απαιτούν;
• Για να εξαπατήσουν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και να τους αποσπάσουν το ποσό των 150-500 ευρώ συν ΦΠΑ, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει όρεξη να «μπλέξει» κάποιος με δικαστήρια για τέτοιο ποσό;

Σε κάθε περίπτωση, οι κύριοι των οργανισμών και οι δικηγόροι τους, γνωρίζουν καλά αν είναι δίκαιη ή όχι η απαίτησή τους. Και εν πλήρη γνώσει τους, κάνουν ότι κάνουν. Με θράσος και τόλμη μαζί. Μάλιστα έχουν επιστρατευτεί και χονδρέμποροι τροφίμων για τη δουλειά αυτή της παραπληροφόρησης. Που φτάνουν να δημοσιεύουν στην ιστοσελίδα τους και επιστολές-κάλεσμα για πληρωμή αμοιβών. Το δυστυχές για αυτούς είναι ότι οι συνδρομητές μας είναι «ψαγμένοι» και φυλάσσουν εαυτόν από τις «κακοτοπιές». Κι ούτε κορόιδα πιάνονται εύκολα από τακτικές ξεπερασμένες, του παρελθόντος.

Ειδικά το τελικό -αξιόπτυστο- συμπέρασμα είναι προφανές ότι αποτελεί αυθαιρεσία: Τα συγγενικά δικαιώματα «λήγουν» 50 χρόνια μετά την 1η εκτέλεση του τραγουδιού. Για όλα τα ρεμπετάδικα, ουζερί, μεζεδοπωλεία που παίζουν τέτοιες εκτελέσεις δεν τίθεται θέμα συγγενικών δικαιωμάτων. Δεν υπάρχουν ούτε αυτά, ούτε η υποχρέωση "εύλογης αμοιβής". Ως εκ τούτου η προσπάθεια εκφοβισμού βασίζεται στην άγνοια των «κατατρεγμένων» από φόρους και εισφορές καταστηματαρχών οι οποίοι δεν γνωρίζουν την κείμενη νομοθεσία για την Πνευματική Ιδιοκτησία. Κάποιοι θα μπορούσαν να το χαρακτηρίσουν και απόπειρα απάτης με βάση το κοινό Ποινικό Δίκαιο (άρθρα 42 και 386 Ποινικού Κώδικα).

Τα λοιπά συμπεράσματα δικά σας. Εμείς παραμένουμε στις επάλξεις, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις αυθαιρεσίες που θίγουν εμάς και τους συνδρομητές μας. Περισσότερες πληροφορίες και αναλύσεις εννοιών στην ιστοσελίδα μας http://www.fairmusic.gr