Δεν είναι ένα… δεν είναι δύο…

Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης

Κάθε φορά που ακούμε δηλώσεις βουλευτών τού κυβερνώντος κόμματος για τη δύσκολη θέση που βρίσκονται όταν ψηφίζουν τα κυβερνητικά μέτρα, κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια. Κάθε φορά που μας μιλούν για τις αποφάσεις που καλούνται να πάρουν με πόνο ψυχής, ξεκαρδιζόμαστε. Δεν μας έχει μείνει συκώτι όταν μας τονίζουν ότι σε μία χώρα ανεύθυνων, μόνο αυτοί κρατούν υπεύθυνη στάση απέναντι στην πατρίδα. Το καλύτερο από όλα είναι όταν αναφέρουν πως έχουν φτάσει στα όρια τους και μάλιστα αυτά είναι τα τελευταία μέτρα που θα ψηφίσουν. Στο σημείο αυτό, από τα γέλια, μας κόβεται η ανάσα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πραγματικά ...

επικίνδυνοι. Αν δεν μας τελειώσουν με αυτά που ψηφίζουν, θα μας  τελειώσουν με αυτά που μας λένε.

Αλλά για να μιλήσουμε σοβαρά, είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους σε σύγχυση με την ιατρική έννοια του όρου. “Η σύγχυση είναι η κατάσταση εκείνη όπου ο ασθενής δεν αντιλαμβάνεται σωστά το περιβάλλον και τα πρόσωπα γύρω του, με αποτέλεσμα να φέρεται με τρόπο ανορθόδοξο”.

Γιατί αν αντιλαμβάνονταν σωστά το περιβάλλον και τα πρόσωπα γύρω τους, θα είχαν αντιληφθεί και κάτι από τα παρακάτω, τα οποία δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο.

1. ‘Ήταν 18 Δεκεμβρίου του 2008. Κατά τη συζήτηση στη Βουλή επί του προϋπολογισμού του 2009 ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κύριος Σημίτης ενημέρωνε τη Βουλή πως κάποιοι ήθελαν (ή μάλλον αποφάσισαν) η Ελλάδα να προσφύγει στο ΔΝΤ. Επωδός της ομιλίας του κ. Σημίτη ήταν ότι στη χώρα μας θα υποδειχθεί η προσφυγή στο ΔΝΤ. Δηλαδή δώδεκα μήνες πριν από την ημερομηνία που υποτίθεται ότι ξεκίνησαν οι συζητήσεις με το ΔΝΤ κάποιοι γνώριζαν.
2. Από την πιο επίσημη πηγή – τον πρόεδρο του ΔΝΤ – μάθαμε ότι διεξάγονταν ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ  με την τότε αντιπολίτευση( ! ; ) για την είσοδο του ΔΝΤ στη χώρα. Μάλιστα την ίδια εποχή το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση ισχυριζόταν ότι έβλεπε λεφτά, που βέβαια δεν τα έβλεπε κανείς άλλος. Μάλιστα με αυτό το σύνθημα εξελέγη κυβέρνηση.
3. Ακόμα και ο ίδιος ο Στρος Καν ανησυχούσε και αμφέβαλε αν η Ευρώπη επέτρεπε την είσοδο του ΔΝΤ σε μια ευρωπαϊκή χώρα, η οποία μάλιστα ανήκει στη ζώνη του Ευρώ. Ο πρωθυπουργός όμως τον καθησύχασε… “Μην ανησυχείς για την Ευρώπη, εγώ μπορώ να τους πείσω”. Και τους έπεισε. Αφού μετέτρεψε το πρόβλημα χρέους, που είχε η χώρα, σε κρίση δανεισμού, ζήτησε το περίφημο πιστόλι που θα το έβαζε πάνω στο τραπέζι. Τελικά το μόνο που κατάφερε είναι σε μία καταχρεωμένη Ευρώπη, να είναι μόνο η Ελλάδα το μαύρο πρόβατο και να βάλει τη μπότα του ΔΝΤ μέσα στη ζώνη του Ευρώ. Πώς όμως μετέτρεψαν τη πρόβλημα χρέους, σε κρίση δανεισμού;
4. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη ενέργεια που κάνει η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, είναι η αλλαγή του συστήματος διακανονισμού πώλησης των τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου από Τ+3 σε Τ+10. Έτσι αρχίζει ο χορός της κερδοσκοπίας στην πλάτη των ελληνικών ομολόγων.
5. Η Βάσω Παπανδρέου σε επίσκεψή της, μετά τις εκλογές, στο γραφείο του υπουργού τού ζητά να πάρει μέτρα. Προφανώς γνωρίζει την κατάσταση και προσπαθεί να προλάβει την επερχόμενη επιδείνωση. Ό αρμόδιος υπουργός όχι μόνο δεν παίρνει κανένα μέτρο, αλλά και κατά δήλωση της, την κοιτάζει σαν UFO.
6. Μετά από ένα μήνα στην κυβέρνηση – Νοέμβριο 2009 – ανακοινώνουν πακέτο κοινωνικών μέτρων κόστους για το δημόσιο  2,5 δις ευρώ. Άραγε τότε δεν γνωρίζουν την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας; Πώς γίνεται όμως να την γνωρίζουν πριν εκλεγούν (αφού έψαχναν βοήθεια από το ΔΝΤ) και να την ξεχάσουν αφού εκλεγούν;
7. Ο πρωθυπουργός σε συνεργασία με τον υπουργό οικονομικών φροντίζουν να “διαφημίσουν” την Ελλάδα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Με αλλεπάλληλες δηλώσεις εμφανίζουν την Ελλάδα σαν μια χώρα τεμπέληδων και διεφθαρμένων. Η χαριστική βολή  έρχεται με τη δήλωση που παρομοιάζει τη χώρα με το ναυάγιο του Τιτανικού. Μετά από όλα αυτά είναι φυσικό επακόλουθο Speeds και SDC να πάρουν φωτιά.
8. Αφού έχουν χτυπήσει την Ελλάδα με κάθε δυνατό τρόπο, τελικά αποφασίζουν να τη θάψουν ζωντανή. Ένα από τα μέλη της ανεξάρτητης Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας κυρία Ζωή Γεωργαντά δηλώνει : “Ήθελαν να έχουμε το μεγαλύτερο έλλειμμα στην ΕΕ και μας ανάγκασαν να συμπεριλάβουμε στοιχεία των ΔΕΚΟ με αποτέλεσμα να ξεπεράσουμε την Ιρλανδία, που είχε τότε έλλειμμα 14% και το δικό μας έφθασε το 15,4%”. Αξίζει ακόμα να επισημάνουμε ότι ο άνθρωπος που διόρισαν ως πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ ήταν ταυτόχρονα υπάλληλος του ΔΝΤ.
9. Ο ΕΛΣΤΑΤ  δεν είναι η μοναδική περίπτωση αφού και στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), διορίζουν ως πρόεδρο έναν πρώην στέλεχος της Goldman Sachs. Του χρηματοπιστωτικού κολοσσού που με λογιστικές αλχημείες, μαγείρευε τα μεγέθη του κρατικού προϋπολογισμού. Της Goldman Sachs που σε πρωτοσέλιδο άρθρο της “Liberation” καταγγέλλει, ότι έπαιξε διπλό παιχνίδι και είναι ο μεγαλύτερος κερδοσκόπος σε βάρος της Ελλάδας. Αξίζει να σημειώσουμε ότι και αυτή η αποκάλυψη δεν προέρχεται από την Ελλάδα, αλλά την γαλλική εφημερίδα “Le Μonde”.
10. Ενώ γνώριζαν ότι η χώρα θα μπει στο ΔΝΤ, λίγες μέρες πριν αυτό συμβεί πούλησαν τα CDS που κατείχε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Αφενός λοιπόν παρέδωσαν στα χέρια των κερδοσκόπων τα όπλα μαζικής καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και αφετέρου προσέφεραν σε “κάποιους” 26 δις κέρδη υπεραξίας.

Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ και καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του, όμως η προσέγγιση δεν θα ήταν σφαιρική χωρίς να αναφερθούμε και στην αντίπαλη (υποτίθεται) πλευρά.

1. Όταν ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης ανέφερε για πρώτη φορά το ενδεχόμενο εισόδου του ΔΝΤ, είναι ζητούμενο αν η τότε κυβέρνηση γνώριζε κάτι; Αν δεν γνώριζε πιάστηκε στον ύπνο, αφού αποδεικνύεται πως κάποιοι άλλοι γνώριζαν. Αν πάλι γνώριζε δεν έκανε κάτι – αν και κυβέρνηση – για να το αποτρέψει. Άραγε γιατί;
2. Ο πρώην πρωθυπουργός κύριος Κ. Καραμανλής προτιμά να κρατάει μία περίεργη στάση. Λοιδορήθηκε ο ίδιος αλλά και το κόμμα του. Κατηγορήθηκε ότι η διακυβέρνηση του ήταν η αιτία της σημερινής κατάστασης και ο ίδιος προτίμησε τη σιωπή από την υπεράσπιση του  εαυτού του αλλά και του κόμματος του οποίου υπήρξε αρχηγός. Τι είναι αυτό που τον εμποδίζει ή τον φοβίζει να μιλήσει;
3. Ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ακολουθεί και αυτός μία περίεργη στάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι Καμένος και Νικολόπουλος προσπαθούν να αποκαλύψουν τα εγκλήματα και ο Σαμαράς αναζητά τρόπους να αποφύγει τις συνέπειες των καταγγελιών, χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με τα στελέχη του και εκτεθεί στην κομματική του βάση.
4. Θα μπορούσαμε να πούμε πως όχι μόνο η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά το σύνολο της αντιπολίτευσης ακολουθεί μια περίεργη στάση. Για παράδειγμα, είναι πολύ περίεργο ότι κανένας δεν επιθυμεί ανεξάρτητη Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους. Κανένας δεν επιθυμεί να διερευνηθεί αν μέρος του χρέους είναι επαχθές. Κανένας δεν παίρνει θέση σχετικά με τη συνταγματικότητα των δανειακών συμβάσεων με την τρόικα. Είναι χαρακτηριστικό ότι φωνάζει ο Κασιμάτης, μαζί με άλλους καθηγητές συνταγματικού δικαίου, για την αντισυνταγματικότητα τού μνημονίου και ο πολιτικός κόσμος, συνολικά, σφυρίζει αδιάφορος.

Κλείνοντας θα αναφερθούμε στην χαρακτηριστική και αποκαλυπτική δήλωση στη βουλή του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου: “το ότι πτωχεύουν οι Έλληνες δεν είναι ταυτόσημο με την πτώχευση της χώρας“.

Αποκαλύπτεται πλέον ξεκάθαρα ότι στο όποιο σχέδιο δεν περιλαμβάνεται, αλλά ούτε καν λογαριάζεται ο λαός. Βέβαια λογαριάζεται η περιουσία “του”. Ο λαός όμως δεν θεωρείται καν συστατικό της χώρας. Άρα δεν έχει καμία σημασία αν χρεοκοπήσουν οι Έλληνες, δεν έχει καμία σημασία ακόμα και να χάσουν τα σπίτια τους, αρκεί να σωθεί από τη χρεοκοπία το σημαντικό κομμάτι της χώρας, δηλαδή δέκα οικογένειες, οι τράπεζες και οι τοκογλύφοι δανειστές μας.

Είναι πια φανερό ότι το πολιτικό σύστημα συνολικά δεν θέλει και πιθανόν δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας. Όσο για το λαό, επειδή τον διατηρούσαν για δεκαετίες σε συνθήκες εκμαυλισμού και αποχαύνωσης, τον θεωρούν πλέον πολιτικά νεκρό, οπότε δεν θεωρούν ότι αποτελεί απειλή για τις επιδιώξεις τους. Όμως εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά ποια είναι η τύχη των μνηστήρων, όταν επιστρέφει αυτός που τον έχουν για πεθαμένο.