Τα ψέματα τέλειωσαν!

Όλα δείχνουν πως το Ευρωπαϊκό όνειρο δεν ήταν παρά απλά ένα «όνειρο».

 

Τα ψέματα τέλειωσαν. Η αλήθεια εμφανίζεται σιγά σιγά στον ορίζοντα και αντί να φέρνει όμως μαζί της ανακούφιση, φέρνει αντίθετα για τον απλό κόσμο ρίγη πανικού. Αυτοί οι λαοί που είχαν τη διορατικότητα να δημιουργούν πλεόνασμα στα χρόνια των παχιών αγελάδων του καπιταλιστικού συστήματος, σηκώνουν τώρα τις γέφυρες και κλείνονται στα κάστρα τους. Οι πληβείοι μοιάζουν τώρα σαν τα μυρμήγκια, που κάποιος πάτησε την φωλιά τους και αυτά τρέχουν τώρα σαν τρελά ολόγυρα, χωρίς να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Ο φαινομενικά καλά δομημένος κόσμος τους έχει με μιας εξαφανιστεί.

Ποια είναι η φυσική εξέλιξη σε μια τέτοια κατάσταση;

Είναι να προστρέξουν οι φτωχοί σύγχρονοι κολίγοι στα «κάστρα». Να μαζευτούν έξω από τις βαριές πύλες και να ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια…

Η οδυνηρή πραγματικότητα του Μεσαίωνα δείχνει να επιστρέφει δυναμικά. Την φέρνει μαζί της η παγκόσμια ύφεση που φαίνεται να διαρκεί καθώς και οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί, που δεν καταλαβαίνουν από «ευγενή ιδανικά», όπως “ανθρώπινα δικαιώματα”, “διεθνές δίκαιο”, “ισότητα”, και τα …άλλα συναφή. Κάτω από συνθήκες όπως αυτές που διαμορφώνονται σήμερα, ένας είναι ο νόμος που επικρατεί: Ο νόμος της ζούγκλας, η επιβίωση του ισχυρότερου! «Ο θάνατός σου η ζωή μου» έλεγαν οι παλιοί και αυτό βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα, τουλάχιστον από την πλευρά της Γερμανίας.

Δεν αρχίζει να γίνεται σαφές ότι οι χώρες μέλη της ΕΕ και της ευρωζώνης δεν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο το κοινό τους συμφέρον; Δεν δείχνουν όλα πως το Ευρωπαϊκό όνειρο δεν ήταν παρά μόνο ένα «όνειρο»; Ένα όνειρο ευημερίας όμως για τους φτωχότερους λαούς, γιατί όπως αποδεικνύεται, για τους ποιο ισχυρούς δεν ήτα παρά ένα καλό …Business plan.

Το πρόβλημα που ανέδειξε η εξάπλωση της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη φανέρωσε την απουσία ενός κοινού ευρωπαϊκού πολιτικού οράματος που θα συνέδεε άρρηκτα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Δυστυχώς, η ΕΕ δεν κατάφερε ούτε να εμπνεύσει κάποιο κοινό πολιτικό όραμα- στόχο, ούτε πολύ περισσότερο να διαμορφώσει εκείνα τα απαραίτητα κοινά διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα για να το υλοποιήσει.

Η σημερινή ανάλγητη στάση της Γερμανίας, αποκαλύπτει αυτό ακριβώς: Τους επιχειρηματικούς και γεωπολιτικούς και -σίγουρα- όχι ιδεολογικούς της στόχους. Η στάση της Γαλλίας ας μη μας ξεγελά. Ο σαλτιμπάγκος Σαρκοζί σέρνετε πίσω από την Μέρκελ, και όσο και να θέλει να παρουσιάζεται σαν μεγάλος ηγέτης, σαν ο νέος Ναπολέων, όλοι βλέπουμε εντούτοις μόνο ένα …κανίς με κορδέλα. Η Γαλλία θέλει να παραμείνει εντός «των τειχών», αλλά το κριτήριο που θα τους το εξασφαλίσει αυτό δεν είναι σίγουρα τα «ακροβατικά» του «κοντού», είναι μάλλον η διαβεβαίωση των Γερμανών ότι η συμμαχία μαζί τους «συμφέρει». Αν η Γερμανία διαπιστώσει ότι και η Γαλλία αποτελεί βάρος γι αυτούς, δεν θα διστάσουν να τους στείλουν κι αυτούς στον Καιάδα, όπως ετοιμάζονται να κάνουν με την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Για την Ελλάδα δείχνει να έχουν άλλους στόχους… όπως είχαν με την πρώην Ανατολική Γερμανία.

Σημαίνει άρα αυτό πως η Γερμανία «κάνει μόνη της παιχνίδι»;

Τι συμβαίνει με την «αυτοκρατορία»;

Γιατί αφήνουν την Γερμανία να «αλωνίζει» μόνη της;

Είναι η στάση τους αποτέλεσμα αιφνιδιασμού ή μήπως αποτελεί αντίθετα στρατηγική;

Στο επόμενο post η συνέχεια…