Αρχόντων αρετές

Παρακάτω παρατίθενται μερικά περιστατικά από το βίο του βασιλέα και στρατηγού της Σπάρτης Αγησιλάου του Β’ (444-361 π.Χ) τα οποία μπορούν να αποβούν χρήσιμα ως προς τον ορθό τρόπο ενάσκησης εξουσίας.

•  Όταν κάποτε σε ένα συμπόσιο εξελέγη συμποσίαρχος ερωτηθείς από τον οινοχόο πόσο κρασί να βάλει στους συνδαιτυμόνες απήντησε: “Αν υπάρχει πολύ κρασί σέρβιρε όσο ζητάει ο καθένας, αν όμως έχουμε λίγο μοίρασε σε όλους από ίσο”.
• Κάθε φορά που άκουγε κάποιους να κατηγορούν ή να επαινούν, έκρινε ότι έπρεπε να ερευνήσει περισσότερο το ποιόν αυτών που μιλούσαν, παρά εκείνων για  τους οποίους μιλούσαν. ..
• Όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, κατά τον εορτασμό των γυμνοπαιδιών, ο υπεύθυνος του χορού τον τοποθέτησε σε ασήμαντη θέση, παρόλο που προαλειφόταν για βασιλιάς. Αυτός υπακούοντας είπε: ” Εύγε διότι μου δίνεται η ευκαιρία να αποδείξω ότι τους άξιους άνδρες δεν τους αναδεικνύουν οι θέσεις αλλά οι άνδρες τιμούν τις θέσεις”.
• Όταν επέστρεφε ετοιμοθάνατος από την Αίγυπτο, έδωσε εντολή στη συνοδεία του, μετά το θάνατο του να μην κατασκευάσουν ούτε άγαλμα, ούτε ζωγραφιά, ούτε κάποια άλλη απεικόνιση της μορφής του λέγοντας: ” Αν έχω επιτύχει κάτι αξιόλογο, αυτό θα είναι το μνημείο μου και όχι οι κατασκευασμένοι ανδριάντες που δεν αξίζουν το παραμικρό”.
• Σε ερώτηση πως θα μπορούσε κάποιος να διακριθεί ανάμεσα στους συνανθρώπους του, απήντησε: “Λέγοντας τα άριστα και πράττοντας τα κάλλιστα”

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ “Λακωνικά αποφθέγματα”

____________________________________

Ο ηγέτης ασκεί εξουσία με ήθος, ευπρέπεια – αρετή – τιμή – αποφασιστικότητα, με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδος, λέγοντας λίγα και πράττοντας πολλά.

Δεν ασκείς εξουσία όταν διακατέχεσαι από μικροπρέπεια – σκοπιμότητα (ατομική, κομματική) – ιδιοτέλεια – αλαζονεία – ανηθικότητα – αμετροέπεια – ματαιοδοξία.

Ο ηγέτης πρέπει να εμπνέει – καθοδηγεί – παραδειγματίζει με τη στάση του.

Ζούμε σε μία εποχή που μπορεί να χαρακτηριστεί “ο χρυσός αιώνας της μετριότητας”  οι λόγοι είναι απλοί:

• Μιλάνε οι πάντες για τα πάντα (παντογνωσία).
• Η πλεονεξία έχει γίνει αυτοσκοπός.
• Απωλέσθηκε η αλληλεγγύη.
• Απεμπολήθηκαν τα ευγενή ιδανικά και οι αξίες.
• Προτιμούμε την ημιμάθεια από τη γνώση.
• Αναδεικνύουμε τους ουτιδανούς και καταποντίζουμε τους άξιους.
• Εμμένουμε στα μικρά και αδιαφορούμε για τα μεγάλα.
• Αναζητούμε σωτήρες στα μετόπισθεν.
• Θεωρήσαμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ως ασυδοσία.

“Η λήθη του παρελθόντος οδηγεί στην σκαιότητα του μέλλοντος”.

 Χείλων