ΦΘΟΓΓΟΙ ΚΑΙ ΣΥΛΛΑΒΗ

ΦΘΟΓΓΟΙ

Σύμφωνα: β, γ, δ, ξ, θ, κ, λ, μ, ν, ξ, π, ρ, σ (ς), τ, φ, χ, ψ, ω

	Κατὰ τὸ φωνητικὸ ὄργανο			Κατὰ τὸ εἶδος πνοῆς
Εἴδη φθόγγων	Οὐρανικά	Χειλικά	Ὀδοντικά
Ἄφωνα	Κ	Π	Τ	Ψιλόπνοα
	Γ	Β	Δ	Μέσα
	Χ	Φ	Θ	Δασύπνοα
Ἡμίφωνα	Ὑγρά	Ἔνρινα	Συριστικό	Παλαιότερα ἡμίφωνα
	Λ	Μ	Σ (ς)	F
	Ρ	Ν		J
		Γ (πρὶν ἀπὸ τὰ κ, γ, χ, ξ)
Διπλά	Ζ	Ξ	Ψ

Φωνήεντα: α, ε, η, ι, ο, υ, ω.

Βραχύχρονα: ε, ο

Μακρόχρονα: η, ω

Δίχρονα: α, ι, υ

ΔΙΦΘΟΓΓΟΙ:

α) 8 κύριοι: αι, ει, οι, υι – αυ, ευ – ηυ – ου.

β) 3 καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ.

Οἱ δίφθογγοι γενικὰ εἶναι μακρόχρονοι.

Μόνον οἱ αι καὶ οι λογαριάζονται βραχύχρονοι, ὅταν βρίσκονται στὸ τέλος ἀσυναίρετης κλιτῆς λέξης. Εἶναι ὅμως μακρόχρονα στὴν κατάληξη τῆς εὐκτικῆς καὶ στὸ τέλος τῶν ἐπιρρημάτων καὶ ἐπιφωνημάτων.

ΣΥΛΛΑΒΗ

Μονοσύλλαβη, δισύλλαβη, τρισύλλαβη, πολυσύλλαβη.

Ἡ τελευταία συλλαβὴ λέγεται λήγουσα.

Ἡ προτελευταία λέγεται παραλήγουσα.

Ἡ πρώτη λέγεται αρχική.

Ἡ συλλαβὴ ἀπὸ τὸ χρόνο τοῦ φωνήεντος ποὺ ἔχει, λέγεται:

Α) φύσει μακρόχρονη ἤ μακρόχρονη,

Ἄν ἔχει μακρόχρονο φωνῆεν ἤ δίφθογγο ( θή-κη, χαί-ρω)

Β) θέσει μακρόχρονη

Ἄν ἔχει βραχύχρονο φωνῆεν, ἀλλὰ ὕστερα ἀπ’ αὐτὰ ἀκολουθοῦν δύο ἤ περισσότερα σύμφωνα ἤ ἕνα διπλό (ἄλ-λος, ὄ-ζω)

Γ) βραχύχρονη

Ἄν ἔχει βραχύχρονο φωνῆεν καὶ ἀκολουθεῖ ἄλλο φωνῆεν ἤ ἁπλὸ σύμφωνο ἤ τίποτε ( νέ-ος, λό-γος, ἔ-χε)

ΧΡΟΝΟΣ Ἤ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ

Τὰ βραχύχρονα φωνήεντα προφέρονταν σὲ σύντομο χρόνο καὶ παριστάνονται μὲ τὰ γράμματα α,ι,υ,- ε,ο.

Τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ ἀκουγόταν σὰν ἕνα ἁπλὸ φωνήεν ποὺ προφέρεται σύντομα: τὸ βραχύχρονο α σὰν ἕνα α, τὸ βραχύχρονο ι σὰν ἕνα ι, τὸ βραχύχρονο υ σὰν ἕνα ου, το ε σὰν ἕνα ε, τὸ ο σὰν ἕνα ο.

Τὰ μακρόχρονα φωνήεντα προφέρονταν σὲ μακρύτερο χρόνο, σὲ διπλάσιο περίπου ἀπ’ ὅσο τὰ βραχύχρονα, καὶ παριστάνονται μὲ τὰ γράμματα α,ι,υ,- η,ω.

Ἀπὸ αύτὰ τὸ μακρόχρονο α ἀκουγόταν σὰν μακρὺ α (περίπου σὰν αα), τὸ μακρόχρονο ι σὰν μακρὺ ι (περίπου σὰν ιι), τὸ μακρόχρονο υ σὰν μακρὺ ου (περίπου σὰν ουου), τὸ η σὰν μακρὺ ε (περίπου σὰν εε), τὸ ω σὰν μακρὺ ο (περὶπου σὰν οο).