Ο «τιμωρός» Χατζηστεφάνου, η θυσιασμένη Παπαχρήστου και η εξ αντιθέτου νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής

(ή ο αμοραλισμός των στρατεύσεων)

Πριν αρχίσει αυτό το σημείωμα, παρακαλώ αναλογιστείτε τι σημαίνει «αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Η Βούλα Παπαχρήστου (και η κάθε Βούλα Παπαχρήστου) είχε αποφασίσει από τα εννιά της χρόνια να ..

αφιερωθεί στον πρωταθλητισμό – να ασχολείται με αυτό κάθε μέρα, όλη μέρα. Για να μπορέσεις να φτάσεις μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πρέπει να μην υπάρχει κάτι άλλο στην ζωή σου, να έχεις δοθεί ολόκληρος: αποκλεισμός (και δη με μη αθλητική αφορμή) σημαίνει την εσχάτη των ποινών, σημαίνει καρατόμηση, σημαίνει ηλεκτρική καρέκλα. Και μην βαυκαλιστεί κανείς ότι «έλα μωρέ, θα συμμετάσχει στους επόμενους»: μετά από όλην αυτήν την ιστορία μάλλον η καριέρα της έχει τελειώσει, το μεταπολιτευτικό ιερατείο την θυσίασε στον βωμό της πολιτική ορθότητας. Αλλά ακόμα και σε άλλη περίπτωση (αν κάποτε μια πατριωτική ηγεσία αναστρέψει την κατάφωρη αδικία), η διαφορά της ηλικίας των 23 με αυτήν των 27 στα ολυμπιακά αθλήματα είναι περίπου η διαφορά της 35ετίας για τους λοιπούς εργαζομένους.

Διαφαίνεται όλο και περισσότερο ο ρόλος του δημοσιογράφου Άρη Χατζηστεφάνου στην καταστροφή της ζωής της νεαρής αθλήτριας, ο δημοσιογράφος που αγλαΐζει το λειτούργημα ονομάζοντας «ντοκυμανταίρ» κάποια φιλμάκια που προβάλλουν μία αποκλειστικά άποψη, κάτι που λεξικογραφικά ονομάζεται προπαγάνδα (χωρίς κατ΄ ανάγκην αρνητική χροιά: δηλαδή, διασπορά μιας συγκεκριμένης άποψης –όπως στα λεξικά). Επίσης, διαφαίνεται ότι η αιτία του πολέμου εναντίον της δεν είναι τα… κουνούπια του Δυτικού Νείλου και οι διατροφικές τους προτεραιότητες, αλλά το μέγιστο έγκλημα: το ότι η Βούλα ευχήθηκε «χρόνια πολλά» στον Ηλία Κασιδιάρη στα γενέθλιά του. Η κατηγορία είναι σαφής και δεν επιδέχεται απολογίας: Νεοναζισμός!

Το επίμαχο tweet για τα… κουνούπια δημοσιεύθηκε στις 23 Ιουλίου. Δύο ημέρες μετά, κάποιος «σφύριξε» την φαιδρή αφορμή και πίεσε όσο δεν πάει: η Βούλα Παπαχρήστου βρέθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς απολογία αποκεκλεισμένη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. (Σε περίπτωση Αμερικανών που ανέβαζαν φωτογραφίες με όπλα παλαιότερα, απλώς τους απαγορεύτηκε να αναρτούν μηνύματα στο twitter.) Δεν έφτανε όμως ο αποκλεισμός, ο Χατζηστεφάνου ήθελε το αίμα της: ξεκίνησε δημόσια πίεση στον χορηγό της, στον φορέα που διασφαλίζει την χρηματοδότησή της: «Αγαπητή ProcterGamble, αν υποστηρίζετε την Βούλα Παπαχρήστου ως την Ολυμπιακή σας πρέσβειρα, υποστηρίζετε τον νεοναζισμό στην Ελλάδα». Η ProcterGamble γνωρίζει το λογικό άλμα ανάμεσα στα… κουνούπια του Δυτικού Νείλου και στον ελληνικό νεοναζισμό, όμως η δημόσια δημοσιογραφική πίεση σε πολυεθνικούς οργανισμούς έχει τους δικούς της κανόνες. Ούτως ώστε να αποσυρθεί ο χορηγός και να τίθεται ζήτημα βιοπορισμού, επιβίωσης για όσους εύχονται χρόνια πολλά στον Κασιδιάρη, όχι μόνο ζήτημα αποκλεισμού.

Για να «χτενιστεί» η κοινή γνώμη, ο αποκαθιστών την δημοκρατία Χατζηστεφάνου συνεχίζει:«ιστορικά, απέναντι στον ναζισμό όσοι δεν ήταν μέρος της λύσης ήταν μέρος του προβλήματος». Όπου «ναζισμός» είναι η Βούλα Παπαχρήστου και τα κουνούπια της. Και συνεχίζει: «μετά από τόση ώρα όσοι μιλούν για αθώο σχόλιο υποθέτω αποκρύπτουν σκόπιμα τις φωτό με όπλο και το retweet Κασιδιάρη». Εδώ ο Χατζηστεφάνου δηλώνει με σαφήνεια: παιδιά, το πρόβλημα δεν είναι προφανώς τα κουνούπια και το πώς θα το πάρουν οι Αφρικανοί συναθλητές. Η κοπέλα πρέπει να αποκλειστεί, στιγματιστεί, εξαφανιστεί, εκμηδενιστεί λόγω της οποιασδήποτε σχέσης με τον Κασιδιάρη –ακόμα και ένα retweet-: όσοι έχουν οποιαδήποτε μη καταγγελτική ανάδραση με το συγκεκριμένο κόμμα του 7% δεν νοείται να βγαίνουν από τον λάκκο τους.

Απ’ ότι φαίνεται, στην Ελλάδα η δολοφονία χαρακτήρων, η ιδεολογική τρομοκρατία, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και άλλα ποικίλματα είναι «οκέυ» αν είσαι δημοσιογράφος και δηλώνεις αριστερός. Είναι μια «νίκη για το κίνημα», νίκη ενάντια στον φασισμό χωρίς να αντιληφθούν ότι τον αναπαράγουν επακριβώς, αλλά με άλλο χρώμα: έτσι η ΔΗΜΑΡ θα μπορεί να θριαμβολογεί με χυδαίες δημόσιες ανακοινώσεις ότι «τώρα που θα δει τους Ολυμπιακούς από το σπίτι της, μπορεί να κάνει όσα αστεία θέλει». Και ο «δεν ξεχνώ – δεν συγχωρώ» Τατσόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει το αίμα του πίσω για το κάποτε αρνητικό της σχόλιο γι’ αυτόν. Οι ευαισθητοποιημένοι και ενσυνείδητοι πολίτες θα γράψουν στα κοινωνικά δίκτυα «καλά να πάθει, αφού μίλαγε με τον Κασιδιάρη». Και λοιπά και λοιπά.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί είναι ότι, δυστυχώς, δουλεύουν για τον Μιχαλολιάκο και στην πράξη όντως «υποστηρίζουν τον νεοναζισμό στην Ελλάδα». Έχοντας τόσες δεκαετίες τα σκήπτρα της επιβολής του δημοσίου λόγου, οι τελετάρχες του αριστερού ιερατείου αδυνατούν να αντιληφθούν ότι αυτά σταδιακά τους φεύγουν απ΄ τα χέρια και ότι ο κόσμος αντιδρά επιθετικά στην επιβολή των αντιλήψεών τους. Όπως ο κόσμος αντέδρασε στην προσπάθεια ανάδειξης της κασιδιαροχτυπημένης Κανέλλη ως περίπου θύματος του Ολοκαυτώματος (αφήστε που έτσι η έμπειρη Κανέλλη κατ΄ ουσίαν εκπαίδευσε τον άπειρο Κασιδιάρη στους κανόνες της τηλεόρασης, αφού πλέον θα είναι πιο προσεκτικός), έτσι τώρα η 23χρονη παρ’ ολίγον ολυμπιακή αθλήτρια κατέστη εθνική ηρωίδα ενάντια σε ένα καταπιεστικό «σύστημα», νομιμοποιώντας την (φερόμενη) στήριξη στην Χρυσή Αυγή από δημόσιο πρόσωπο: πλέον δεν θα είναι ταμπού. Μπροστά στην τηλεοπτική εικόνα του φωνακλά Μιχαλολιάκου με το κωμικά φαρδύ κουστούμι, οι αιμοδιψείς αριστεροί της εγχωρίου συλλογικής μας Πράβδα μοιάζουν όλο και περισσότερο επικίνδυνοι και ο Μιχαλολιάκος, δυστυχώς, όλο και πιο συμπαθής στις μάζες. Όσο η Χρυσή Αυγή αποκρύπτει το πραγματικό αποκρουστικό της πρόσωπο, τόσο η ιδεολογική τρομοκρατία αποκαλύπτει το δικό της. Έχουμε γράψει και αλλού ότι όλα αυτά θέτουν τις βάσεις για έναν μελλοντικό δικομματισμό ΣΥΡΙΖΑ-Χρυσής Αυγής, ο οποίος θα ήταν το χειρότερο δυνατόν σενάριο για την Ελλάδα. Η εδώ προσπάθειά μας να καταστούν σαφή τα γεγονότα δεν σχετίζεται με οποιαδήποτε δικαιολόγηση της Χρυσής Αυγής, αλλά με τον πανικό μπροστά στο ενδεχόμενο να ηγεμονεύσουν οι ελαφρώς παραλλαγμένες σβάστικες στον δημόσιο χώρο και λόγο.

(Εν τω μεταξύ, έχει ενδιαφέρον το αδιέξοδο στο οποίο έφερε την κυβέρνηση η πρωτοβουλία του αυτοκρατορικού συζύγου Ισιδώρου Κούβελου. Αφ΄ ης στιγμής το ζήτημα βγήκε εκτός συνόρων, ήτοι μετά τον αποκλεισμό της αθλήτριας από τον Σύζυγο, ήταν ήδη χαρακτηρισμένο ως «ρατσιστικό». Αν η κυβέρνηση αντιδρούσε, τα διψασμένα για ελληνικό αίμα διεθνή ΜΜΕ θα την κατεδίκαζαν ως προκρίνουσα τον ρατσισμό και τις ακροδεξιές τάσεις. Αν η κυβέρνηση σώπαινε, και δεδομένης της έκτασης που έλαβε το θέμα στην ελλαδική κοινή γνώμη, ο Σαμαράς θα υφίστατο σημαντική προσωπική φθορά σε μια κρίσιμη στιγμή «αξιολόγησης» – γιατί ποιός θα προσλάμβανε την φθορά, ο Αβραμόπουλος, ο Παναγιωτόπουλος ή ο Λυκουρέντζος; Μία ή άλλη, ένας άνθρωπος κερδίζει μακροπρόθεσμα απ΄ όλο αυτό. Ντόρα, εσύ;)

Στο χατζηστεφάνειο “Dear @ProcterGamble, if you are supporting @papaxristoutj as your #Olympics ambassador, you support neonazism in #Greece”, εμείς απαντούμε: “Dear @Debtocracy and @Catastroika fans, if you are supporting @xstefanou, you support ideological terrorism, censorship and character assasination in #Greece. @papaxristoutj”. Όχι για να πιάσει τόπο, αλλά έστω ώστε η αλήθεια να λέγεται.

http://www.antinews.gr/2012/07/31/173124/