Περί διαφθοράς και διεφθαρμένων…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Μάρτυρες συνταρακτικών γεγονότων γίνονται οι Έλληνες το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Σκάνδαλα στη δικαιοσύνη, σκάνδαλα στην Εκκλησία, σκάνδαλα… σκάνδαλα… σκάνδαλα…
Τίποτα το καινούργιο σε μια κοινωνία που στηρίζεται πάνω στο ψέμα, στην υποκρισία, στην εκμετάλλευση, στην διαφθορά.
Οι όποιες καταγγελίες που τον τελευταίο καιρό διαβάζουμε στις εφημερίδες ή ακούμε από τα ραδιόφωνα ή τις τηλεοράσεις, απλά καταδεικνύουν το πόσο έχει διαβρωθεί η πολιτεία σε όλες τις βαθμίδες της, το πόσο νοσεί η κοινωνία, πόσο ανάγκη υπάρχει για έναν άλλο τρόπο ζωής.

Η κατρακύλα μιας κοινωνίας ξεκινά από τους ηγέτες. Πολιτικούς και Εκκλησιαστικούς.
Πιστεύουμε πως η ανικανότητα των πολιτικών που για χρόνια κράτησαν στα χέρια τους τις
τύχες αυτής της χώρας, ήταν η βασική αιτία της διαφθοράς της κοινωνίας, της διάβρωσης των ηθικών αξιών, της διάλυσης της οικογένειας, της ανοχής σε έκφυλες εκπομπές, της ατιμωρησίας κολάσιμων πράξεων.
Κι όταν μιλάμε για ανικανότητα, εννοούμε την αδυναμία να αντιληφθούν οι πολιτικοί σε ποιον κατήφορο οδηγούσαν τη χώρα και τους πολίτες, με την ελαστική έως παρεξηγήσεως ανοχή που έδειχναν, μπροστά σε πράξεις που θα έπρεπε να έχουν τιμωρηθεί αυστηρά.
«Δωράκι στον εαυτό του» χαρακτηρίστηκε από πρωθυπουργό η οικειοποίηση 500 εκατομμυρίων δραχμών από πρόεδρο ΔΕΚΟ.
«Λάθος των πολιτών» κρίθηκε η απάτη του Χρηματιστηρίου που ακόμα παραμένει και θα παραμείνει ατιμώρητο αυτό το έγκλημα.
«Οικονομίες» χαρακτηρίστηκαν οι καταθέσεις του Μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα οι πάνω από ένα δισεκατομμύριο δραχμές σε αξία μετοχές του.
«Μίζες» χαρακτηρίσθηκαν τα χρήματα που πολιτικοί και κρατικοί λειτουργοί έβαζαν στις τσέπες τους προκειμένου να υπογράψουν συμβάσεις εταιριών που ζημίωναν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
«Σωτηρία» για τη χώρα χαρακτηρίσθηκε το αντισυνταγματικό Μνημόνιο που κατέστρεψε τη χώρα κι έκανε φτωχούς τους Έλληνες.
Αναφέρουμε μόνο αυτά τα πέντε παραδείγματα, για να κάνουμε πιο εμφανές αλλά και πιο κατανοητό, το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ.
Όταν οι πολιτικοί μας θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να οικειοποιούνται ανώτατα στελέχη δημόσιο χρήμα, όταν οι ηγέτες επιτρέπουν την ατιμωρησία, όταν οι πολιτικοί καλύπτουν ο ένας τον άλλον, τότε η χαλάρωση των ηθών, η διάβρωση των θεσμών, είναι εύκολο να γίνουν.
Ανενόχλητοι πωλούν την πραμάτεια τους οι έμποροι ναρκωτικών, χωρίς εμπόδια μεταφέρουν δυστυχισμένους ανθρώπους οι έμποροι λευκής σαρκός, στην Ομόνοια και σε άλλα σημεία της Αθήνας δύσκολα συναντάς πλέον Έλληνα. Το «Σχέδιο Ξένιος Ζεύς» ασφαλώς και το επικροτούμε όμως οι ελάχιστες χιλιάδες συλλήψεις λαθρομεταναστών δίνουν λύσεις στο πρόβλημα;
Άναρχα οδηγούν οι περισσότεροι κάτοχοι βαρέων οχημάτων, ιδιωτικών κι επαγγελματικών αυτοκινήτων, μοτοσικλετών, με τα φώτα τους να «τυφλώνουν» τους άλλους οδηγούς, με οδήγηση «τσαμπουκά» που θέλει αυτός να περάσει πρώτος γιατί είναι ο μάγκας.
Για την οποιαδήποτε συναλλαγή με το Δημόσιο χρειάζεται ο πολίτης να κάνει
σχετικό «αλισβερίσι» προκειμένου να μην ταλαιπωρηθεί ενώ ακόμα και στο κρεβάτι του πόνου, στο νοσοκομείο, πρέπει να έχεις μέσον για να μην πεθάνεις σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.
Οι πιστοί, για να βαπτιστούν, για να παντρευτούν, αλλά και για να πεθάνουν, πρέπει να γνωρίζουν πως οι εκκλησίες ακολουθούν ειδικά τιμολόγια (!!!) για κάθε περίπτωση. Πόσους πολυελαίους θα ανάψουνε, πόσοι παπάδες ή μητροπολίτες θα τελέσουν το μυστήριο, πόσοι ψάλτες θα ψάλουν.
Γεμίζουν τα πουγκιά τους οι δεσποτάδες χωρίς να νοιάζονται για την δυστυχία που μαστίζει τον κόσμο. Ελάχιστοι είναι οι ιερωμένοι που ακολουθούν τον λόγο του Χριστού.
Πότε ιερωμένος έριξε πρώτος ή τελευταίος τον οβολό του στον δίσκο για τους φτωχούς;
Πότε δεσπότης έδωσε τον έναν από τους δύο χιτώνες του στους φτωχούς;
Με ποια λογική ο εκπρόσωπος του Χριστού φορά άμφια που καταδεικνύουν χλιδή, φιλαυτία, εξάρτηση από τα γήινα;
Αναλογιζόμενοι όλα αυτά που για χρόνια κυριαρχούν στη ζωή μας, είναι εύκολο να κατανοήσουμε γιατί ο αριθμός των ανθρώπων που πέφτουν σε λάθη, ολοένα και μεγαλώνει.
Όταν ο κατώτερος βλέπει τον ανώτερο, το ίνδαλμά του, το πρότυπό του, να τελεί ελεγχόμενες πράξεις, να επιτρέπει με την αβλεψία του την παρανομία, να κάνει άσωτη ζωή, να καταπατεί τους ανθρώπινους αλλά και τους ηθικούς νόμους, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να παρεκκλίνει κι αυτός από τον έντιμο βίο.
«Κοροΐδο είμαι;» λένε όσοι χρηματίζονται, παρανομούν, εκμεταλλεύονται τους άλλους. Και το λένε αυτό, συγκρίνοντας πάντα τον δρόμο του ηθικού με εκείνο του ανήθικου.
Γιατί δυστυχώς, οι ανήθικοι καταφέρνουν να κερδίζουν περισσότερα, να ζουν καλύτερα χωρίς στερήσεις, να απολαμβάνουν όλες τις επιθυμίες που η σάρκα τους προστάζει.
Κατακρίνουν σήμερα τον κλήρο, τους δικαστές, εκείνοι που σώπαιναν επί σειρά ετών.
Έκπληκτοι δείχνουν να νοιώθουν οι πολίτες, που όμως κι αυτοί, γνώριζαν και γνωρίζουν πολλά από αυτά που καταγγέλλονται.
Κι αναρωτιέσαι αν η υποκρισία περισσεύει στους ανθρώπους.
Πίκρα αισθάνεται ο άνθρωπος για όλα όσα συμβαίνουν γιατί γνωρίζει και τις ανθρώπινες αδυναμίες αλλά και για την κοινωνία που ζούμε.
Η καταδίκη ανθρώπων που υπέπεσαν σε διάφορα παραπτώματα δεν αποτελεί την λύση για την εξυγίανση της κοινωνίας μας.
Τα αίτια της σήψης, της διαφθοράς, της διάβρωσης, δεν είναι αποτέλεσμα μιας δραστηριότητας ενός ανθρώπου, αλλά η συλλογική τακτική ενός συστήματος.
Κι αυτό το σύστημα, για να επιβάλει την πολιτική του, πρέπει να είναι πολύ δυνατό.
Γι’ αυτό η εξυγίανση της κοινωνίας μας πρέπει να ξεκινήσει από τους πολιτικούς μας, να προχωρήσει στους θρησκευτικούς ηγέτες και μετά να γίνουν παρεμβάσεις στις κατώτερες βαθμίδες.
Όσο θα υπάρχει αρρώστια στην ανώτατη βαθμίδα, στον εγκέφαλο, τότε η κοινωνία, το σώμα, θα νοσεί, όσα παυσίπονα κι αν χρησιμοποιηθούν.
Κι αυτό πρωτίστως θα πρέπει να το κατανοήσουν οι πολιτικοί μας. Αν θέλουν…