ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΡΓΙΛΟΜΑΖΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΕΚΠΟΙΗΣΟΥΝ. ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ Ο ΚΛΑΔΟΣ ΤΩΝ ΚΕΡΑΜΙΣΤΩΝ!

Από την Σοφία
Την ώρα που οι θιασώτες του ξεπουλήματος της χώρας και των υποδομών της και του κλεισίματος κάθε παραγωγικής ικμάδας στήνουν “ανοιχτές” προπαγανδιστικές “συζυτησούλες” για να μας πείσουν ότι οι ΕΟΖ είναι “ευτυχία για τον τόπο”, όπως και το μνημόνιο άλλωστε, (πόσο πιο “ευτυχισμένοι” μπορούμε ακόμα να γίνουμε;) κλείνουν το εργοστάσιο αργιλομάζης που εξυπηρετεί τους κεραμιστές και αγγειοπλάστες το οποίο φρόντισαν να το βαφτίσουν ΔΕΚΟ (!!!!) προκειμένου να το εκποιήσουν για δυο πενταροδεκάρες στο όποιο αρπακτικό το έχει βάλει στο μάτι.

Οι Κεραμιστές και οι Αγγειοπλάστες κάνουν έκκληση για την επιβίωση του κλάδου τους που έχει δώσει πανέμορφα χρηστικά και διακοσμητικά εργαλεία που τα έχουμε σχεδόν όλοι στα σπίτια μας και μας συνδέουν με τη γη μας.
Μια παράδοση χιλιετηρίδων της χώρας μας υφίσταται διωγμό, όπως και κάθε τι ελληνικό,
από τους τοπικούς εργολάβους της τροϊκανής λιστοσυμμορίας.
Βρήκα την έκκλησή του υπό μορφή ανοιχτής επιστολής στα Επίκαιρα (27/09/12) σελ. 91.
Ολυμπία μου σε παρακαλώ δώστους βήμα.
Η κεραμική είναι μια υπέροχη τέχνη που δίνει αριστουργήματα, πιστεύω ότι πρέπει να την βοηθήσουμε.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΙΚΗ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS
Αποφάσισαν την εκποίηση του Ελληνικού Κέντρου Αργιλομάζης, αδιαφορώντας για το μέλλον, όπως και για την επιβίωση των ανθρώπων και των οικογενειών τους που ζουν από την κεραμική και συνεχίζουν παράδοση χιλιετιών.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, οπότε αναβίωσε η ελληνική κεραμική, το όνειρο των αγγειοπλαστών –κεραμιστών για την δημιουργία ενός εργοστασίου που θα παράγει αργιλόμαζα για τα εργαστήρια και τις βιοτεχνίες τους παρέμενε όνειρο. Κατόπιν επίμονων προσπαθειών, έπειτα από δέκα χρόνια το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του κλάδου στον τομέα προμήθειας πρώτης ύλης σε καλή ποιότητα και χαμηλή τιμή η οποία παράλληλα τους απάλλαξε από την παραγωγή αργιλόμαζας με τον χειρωνακτικό κοπιαστικό τρόπο, κυριολεκτικά με χέρια και πόδια μέσα στη λάσπη.
Το εργοστάσιο, Ελληνικό Κέντρο Αργιλομάζης (ΕΛΚΕΑ), παραγωγικό και ερευνητικό, ιδρύθηκε το 1970 με την συμμετοχή πλήθους αγγειοπλαστών και κεραμιστών, οι οποίοι από τις οικονομίες τους, κάποιοι ακόμα κι από το υστέρημά τους, είχαν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της τότε ΕΤΕΒΑ. Με τα χρόνια και με επανειλημμένες αυξήσεις κεφαλαίου, η πλειοψηφία των μετοχών περιήλθε στο κράτος (ΕΟΜΕΧ) και συνέχισε η λειτουργία του μέχρι τις αρχές του 2012, οπότε αφού πριν από μερικά χρόνια το «βάφτισαν» ΔΕΚΟ, αποφάσισαν την εκποιησή του, αδιαφορώντας πλήρως και για το μέλλον και για την επιβίωση των ανθρώπων και των οικογενειών τους που ζουν από την κεραμική και συνεχίζουν την παράδοση χιλιετιών μέσα από δύσκολες –ειδικότερα σήμερα- συνθήκες. (Τα ευρήματα του σπηλαίου της Θεόπετρας στην Καλαμπάκα απέδειξαν ότι «ο πηλός χρησιμοποιήθηκε είκοσι πέντε χιλιάδες χρόνια πριν!» Εφημερίδα τα Νέα).
Εάν δεν επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο που συγκρατούσε τις τιμές, αυτές θα εκτιναχτούν στα ύψη αναγκάζοντας τους Έλληνες αγγειοπλάστες να προμηθεύονται τον πηλό από την Ιταλία και την Ισπανία!
Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ΘΑ ΕΙΣΑΓΟΥΜΕ ΧΩΜΑ!
Εκατοντάδες βιοτεχνίες και οικοτεχνίες θα οδηγηθούν σε μαρασμό και εξαθλίωση.
Η πρόταση η δική μας είναι να το λειτουργήσει ο κλάδος μέχρι το 2015, οπότε δεν ανανεώνεται πλέον η άδεια λειτουργίας του, και κατόπιν με την επικουρία του κράτους να γίνει μετεγκατάστασή του σε άλλο χώρο.
Ούτε χρήματα ζητάμε ούτε άλλα.
Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα και κρατά ζωντανά τα εργαστήρια και τις βιοτεχνίες μας εδώ και χρόνια θέλουμε να διατηρήσουμε και να το συνεχίσουμε.
Άραγε η ιστορία θα θυμάται αργότερα υπουργούς και αρμόδιους που θα υπογράψουν την καταδίκη και την καταστροφή της αρχαιότερης των τεχνών και την παράδοσή μας;
Κάτι το οποίο δημιουργήθηκε με πολλούς κόπους και ελπίδες χρόνων από τους ανθρώπους του κλάδου θα χαθεί μέσα σε μια νύχτα και θα είναι πλέον υπερβολικά δύσκολο έως αδύνατον να γίνει από την αρχή.
Απευθύνουμε ύστατη έκκληση προς την Πολιτεία να εξαιρέσει κατ’ αρχάς το εργοστάσιο από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας –το συγκεκριμένο δεν είναι δημόσιο ακριβώς- και να δώσει το φιλί της ζωής στον κλάδο μας και στην ίδια την τέχνη, η οποία προάγει τον ελληνικό πολιτισμό μέσα από τα προϊόντα που διατίθενται στην αγορά.
Ας μην ξεχνάμε πως η ελληνική κεραμική, αν εξαιρέσουμε τα μαρμάρινα έργα, αποτελεί τον βασικό λόγο ύπαρξης των μουσείων της Ελλάδας και των περισσοτέρων στον κόσμο. Εκείνο που ζητάμε είναι το αυτονόητο. Τίποτε παραπάνω. Να επανέλθει η λειτουργία του εργοστασίου πάλι στον κλάδο, από κει που ξεκίνησε σαράντα χρόνια πριν.
Για το Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Κεραμιστών-Αγγειοπλαστών
Νικόλαος Βαλλάτος πρόεδρος, Αγαμέμνων Δάνος γενικός γραμματέας