…και τον διάδοχο της κυβέρνησης Σαμαρά θα τον “καταπιεί” η κρίση.

Γράφει ο Χρυσοβέργης Κρυσταλλίδης

Σε λίγες ημέρες στην Ελληνική βουλή θα κλιθούν οι 300 εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού να πάρουν αποφάσεις που θα αφορούν το μέλλον των Ελλήνων για επόμενα 20  και περισσότερα χρόνια , οι ισορροπίες θα είναι λεπτές και το μαχαίρι δίκοπο οπότε οι συνέπειες του “ναι σε όλα” και του “όχι σε όλα” θα είναι επώδυνες .

Το “ναι σε όλα” έχει τεκμηριωμένη πρόταση που το προϋποθέτει και το επικυρώνει, αντιθέτως αυτοί που μέχρι τώρα είναι γνωστό ότι θα πουν “όχι σε όλα” δεν έχουν κάποια άλλη  αντιπρόταση , με χειροπιαστές μεταρυθμίσεις και προσαρμογές, παρά μόνο την άρνηση έχουν να αντιπαραθέσουν. Οι δυο πλευρές γνωρίζουν (;) τις

συνέπειες είτε της μια είτε της άλλης απόφασης, το “ναι” κρατάει την ελπίδα της ανάκαμψης ζωντανή με μεγάλη και παρατεταμένη θυσία (κάποιοι το λένε αργό θάνατο) ενώ το “όχι” είναι κάτι το σκοτεινό, το αβέβαιο , το απρόβλεπτο και ανεξέλεγκτο με τις συνέπειες να είναι εξίσου ή και χειρότερες με τις συνέπειες του ναι. Άποψη μου είναι ότι η στείρα άρνηση ποτέ δε βγάζει πουθενά, μόνο μια φορά δικαίωσε την επιλογή της και αυτή βέβαια με τεράστιες και παρατεταμένες θυσίες όχι μόνο πείνας και φτώχειας αλλά και ανθρωπίνων ζωών… το ΟΧΙ (!) του Ι.Μεταξά.

Μετά από όλο αυτό τον πρόλογο αυτό που θέλω πραγματικά να σχολιάσω είναι το ότι η τρόικα μέσα σε τρία χρόνια πέρα από την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της ζωής των Ελλήνων, κατάφερε να ισοπέδωση το πολιτικό σύστημα με ένα τέτοιο τρόπο αναγκάζοντας το να ψεύδεται και αμέσως να διαψεύδετε συνεχώς και να αλλάζει τις θέσεις του με συχνότητα λίγων εικοσιτετράωρων . Αυτό το πολιτικό σύστημα τη νύχτα τις ψήφισης των μέτρων θα τελειώσει και το τέλος αυτό του συστήματος διαχείρισις δανεικών το πιστώνετε αποκλειστικά η τρόικα. Τα πολιτικά τζάκια της μεταπολίτευσης σβήνουν οριστικά εκείνο το βράδυ που θα ουρλιάζουν οι άνθρωποι και θα σωπαίνουν οι λύκοι !

Το δίλημμα που κατά πάσα πιθανότητα θα διαδεχθεί το “ευρώ ή δραχμή” και το “εντός η εκτός ευρωζώνης” είναι το “Τσίπρας η Μηχαλολιάκος” κοινός Τσίπρας ή τανκς. Προσωπικά δεν το δέχομαι αυτό το δίλημμα και προσωπική μου άποψη είναι ότι ο αγώνας των Ελλήνων δε τελειώνει με το μνημόνιο-αντιμνημόνιο, πρέπει να καταφέρει ο Ελληνικός λαός να σταματήσει τη πασοκική συνιστώσα του Σύριζα  που προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία με το αριστερό προσωπείο που φόρεσε ξαφνικά γιατί θίχτηκαν συμφέροντα και προνόμια που κανένας δε τολμούσε να θίξει.

Πρέπει όμως να σταματήσει και το δούρειο ίππο του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης το Μηχαλολιάκο που η παρουσία του στην εξουσία επαναφέρει μνήμες από άλλες εποχές που έφεραν στα πράγματα πολιτικούς που μπήκαν στη πολιτική με ένα ζιβάγκο και σήμερα έχουν περιουσίες αμύθητες χωρίς να έχουν ρισκάρει από την τσέπη τους ούτε ένα ευρώ!

Εν ολίγοις και τον διάδοχο της κυβέρνησης Σαμαρά θα τον “καταπιεί” η κρίση….