Άλλη μια θλιβερή εικόνα της Βουλής με τον ” μυκονιάτη” Τραγάκη να διαβάζει την απόρριψη της Εξεταστικής για το Μνημόνιο

Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο νοσηρή εικόνα από εκείνη του “Μυκονιάτη” Γιάννη Τραγάκη να διαβάζει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την σύσταση της εξεταστικής επιτροπής. Έτσι τα 167 “όχι” έναντι των 119 “ναι” της ψηφοφορίας πυροδοτούσαν για μια ακόμη φορά την οργή του κόσμου για ένα σκοτεινό παιγνίδι διαρκούς συγκάλυψης ανάμεσα στους συνεταίρους της κυβέρνησης.
Χωρίς να θεωρούμε δεδομένο ότι υπήρξε σχεδιασμός για να οδηγηθεί η χώρα στο Μνημόνιο είναι τουλάχιστο ανήθικο να αρνούνται οι 3 συγκυβερνώντες την διενέργεια της Εξεταστικής. Κι αυτό θα το πληρώσουν πολύ ακριβά με ποσοστά και πιθανόν ειδικά δικαστήρια σε περίπτωση που υπάρξουν βίαια γεγονότα που δεν θα φαντάζονται ούτε στον χειρότερο εφιάλτη τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες του “Πρώτου Θέματος”, πάντως η αξιωματική αντιπολίτευση θα επανέλθει άμεσα ζητώντας εξεταστική ή προανακριτική με νέα πρόταση η οποία θα στηρίζεται στην δικογραφία που έφτασε πρόσφατα στην Βουλή και περιλαμβάνει τις καταγγελίες του πρωην εκπροσώπου της χώρας στο ΔΝΤ Παναγιώτη Ρουμελιώτη. Κάτι άλλωστε που επιβεβαίωσε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Δημήτρης Παπαδημούλης που ανέφερε πως «αν σήμερα καταψηφιστεί η πρότασή μας τότε εμείς θα ζητήσουμε την δικογραφία Ρουμελιώτη και επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε με πρόταση για εξεταστική ή για προανακριτική για το Μνημόνιο». Να σημειωθεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση το αίτημα θα περιοριστεί χρονικά στην περίοδο υπογραφής του 1ου Μνημονίου.
Πρέπει δε να σημειωθεί ότι όπως αποκάλυψε στην Βουλή η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου η δικογραφία Ρουμελιώτη περιλαμβάνει επιπλέον συνταρακτικά στοιχεία.
Ειδικότερα, η κυρία Κωνσταντοπούλου, η οποία διαπιστεύτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για να μελετήσει την δικογραφία, κατέγραψε λέξη – λέξη τα δύο συγκλονιστικά έγγραφα που δημιουργούν αμείλικτα ερωτήματα για τους χειρισμούς των κ.κ. Γιώργου Παπανδρέου και Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την πιστή αντιγραφή της βουλευτού το πρώτο έγγραφο, διαβαθμισμένο ως «απόρρητο» αποστέλλεται στις 29.3.2010 (σ.σ. ριν την υπογραφή του 1ου Μνημονίου) από τον κ. Ρουμελιώτη προς τον κ. Προβόπουλο και μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει όμως επίσης να είναι και ρεαλιστική. Ακόμη και με επιπρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα της τάξης του 2 με 2,5% του ΑΕΠ, κάθε χρόνο, και για διάστημα 5 ετών, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα ανέβει περίπου στο 150% του ΑΕΠ μέχρι το 2013, πριν σταθεροποιηθεί και ξεκινήσει αργά να μειώνεται. Μια πολύ γρηγορότερη προσαρμογή – σαν αυτή που υπονοείται από τον στόχο του 3% του ΑΕΠ στο έλλειμμα του 2012, που θέτει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, θα είναι πολύ ριψοκίνδυνη…». Σε άλλο σημείο αναγράφει: «Η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία και η δημοσιονομική αντίφαση που απαιτείται από αυτό το δημοσιονομικό δρόμο, θα προκαλέσει ισχυρή αντίφαση ανάμεσα στην εσωτερική ζήτηση και τη βαθειά, όπως αναμένεται ύφεση, που θα πλήξει έντονα τον κοινωνικό ιστό. Δεν είναι πιθανό ότι αυτό θα μπορέσει τεχνικά να εφαρμοστεί, ακθώς περικοπές για να διαρκέσουν, απαιτούν μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο πρόγραμμα κοινωνικών παροχών, που θα χρειαστούν χρόνο για να εφαρμοστούν και να έχουν αποτελέσματα…».
Το 2ο έγγραφο με ημερομηνία 1.4.2010 και διαβάθμιση «εξαιρετικά επείγον» αποστέλλεται από την πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον προς την γενική γραμματεία Διεύθυνσης, Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτυξιακής Συνεργασίας ενώ κοινοποιείται μεταξύ άλλων στο διπλωματικό γραφείο του τότε Πρωθυπουργού, τον υπουργό Οικονομικών και στο γραφείο του κ. Ζανιά.
Ως θέμα έχει: «Συνάντηση με αρμόδιο διευθυντή Υπουργείου Οικονομικών ΗΠΑ επι θέματος ελληνικής Οικονομίας»
Ενώ το κείμενο χωρίζεται σε δυο παραγράφους που αναφέρουν:
- Το ΔΝΤ ουδέποτε θα υποχρέωνε μια κυβέρνηση να περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες σε 1 μέσα σε ένα έτος (στόχος τον οποίο χαρακτήρισε υπερβολικά φιλόδοξο και μάλλον ανέφικτο καθώς δεν υφίσταται αντίστοιχο προηγούμενο σε ιστορία παγκόσμιας οικονομίας)
- Οι προσπάθειες αντιμετώπισης μιας οικονομικής κρίσης, προκειμένου να καταστούν αποτελεσματικές θα πρέπει να έχουν βάθος χρόνου, αποφευγομενης κατά το δυνατόν, υπερβολικής έξαρσης κοινωνικών εντάσεων που υπονομεύουν το όλο εγχείρημα ή πάντως καθυστερούν την υλοποίησή του.
απο Χαρρυ Κλυν