Δύο απόψεις για τη χθεσινή συνέντευξη Τσίπρα στην Στάη

Εξαιρετική η Έλλη Στάη, ανέτοιμος ο Τσίπρας

Στη χθεσινή τηλεοπτική εκπομπή Netweek, η Έλλη Στάη πήρε συνέντευξη από τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα. Η δημοσιογράφος έκανε... μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της, με εύστοχες ουσιαστικές ερωτήσεις, κρατώντας τους τόνους χαμηλά και δίνοντάς μας τη δυνατότητα να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Η Στάη έκανε σωστά τη δουλειά της, πήρε αυτά που ήθελε χωρίς ένταση ή σκληρούς χαρακτηρισμούς και κυριολεκτικά ξεγύμνωσε τον πολιτικό Τσίπρα στα μάτια του αντικειμενικού τηλεθεατή.

Η συνέντευξη αυτή θα μπορούσε να είναι case study στις δημοσιογραφικές σχολές για το γεγονός ότι παρά την εξαιρετική δημοσιογραφική δουλειά, όλα σχεδόν τα ερωτήματα έμειναν αναπάντητα από τον Τσίπρα, ο οποίος γενίκευσε και αοριστολόγησε ακόμη και για τα αυτονόητα...

Σε ερώτηση για την επένδυση της Κινεζικής Cosco στο λιμάνι του Πειραιά και τη θέση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για επανάκτησή της από το κράτος, σε περίπτωση εκλογής του κόμματός τους, ο Τσίπρας απάντησε γενικά για τις ιδιωτικοποιήσεις και τα συμφέροντα ή μη αυτών για την ελληνική κοινωνία. Η Στάη επέμεινε και ζήτησε μία ξεκάθαρη τοποθέτηση για την περίπτωση Cosco, η οποία θεωρείται άκρως επιτυχημένη ιδιωτικοποίηση και μάλιστα δημιουργώντας αρκετές θέσεις εργασίας. Ο Τσίπρας απάντησε ξανά με τον ίδιο τρόπο· δεν απάντησε.

Σε επόμενη ερώτηση της Στάη, ποιες θα είναι οι ιδιωτικοποιήσεις στις οποίες θα προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση που γίνει κυβέρνηση, ο Τσίπρας τοποθετήθηκε πως θα ήταν ανώριμο εκ μέρους του να απαντήσει σε μία τέτοια ερώτηση τούτη τη στιγμή.

Η Στάη μετέφερε το πεδίο των ερωτήσεων στα ταξίδια Τσίπρα και αναφέρθηκε στο νόμισμά μας, το οποίο ο ίδιος, στην Αμερική, ξεκαθάρισε απόλυτα πως θα είναι το ευρώ ενώ σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε πει πως το ευρώ δεν είναι φετίχ. Η απάντηση Τσίπρα ήταν πως όταν ακούει τη λέξη φετίχ -προφανώς από τα χείλη της Στάη- του έρχονται άλλα πράγματα στο μυαλό! Η προσπάθεια να καλύψει το πολιτικό κενό με σεξιστικό σχόλιο ήταν τουλάχιστον ατυχής.

Στη δε αναφορά της Στάη για την επίσκεψη Τσίπρα στη σύμμαχο Βραζιλία και την αρνητική στάση αυτής, ως προς την έγκριση της δόσης της Ελλάδας, απέχοντας από το συμβούλιο του ΔΝΤ, ο Τσίπρας απάντησε πως με τη στάση της αυτή η Βραζιλία δικαιολόγησε τη συμπάθειά της απέναντι στην Ελλάδα!

Όταν δε, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ρωτήθηκε για τη άποψη Κουράκη σε σχέση με τους ιερείς και τη θέση του, ζήτησε τη βοήθεια Στουρνάρα, επικαλούμενος παρόμοια τοποθέτηση και τάχθηκε υπέρ του διαλόγου! Η Στάη επανήλθε με νέα ερώτηση και ζήτησε να της ξεκαθαρίσει τη στάση του στη συγκεκριμένη πρόταση μα η προσπάθεια αποδείχθηκε μάταιη.

Όσο αναφορά στις περικοπές, ο Τσίπρας έφερε ως παράδειγματα τους ιατρούς των 1.800 ευρώ που στέκονται πλάι στον άρρωστο, τους καθηγητές πανεπιστημίου των 1.200 ευρώ και τις νοσηλεύτριες των 800 ευρώ της βάρδιας 2-10. Η Στάη συμφώνησε και τον ρώτησε αν θα προχωρήσει σε αυξήσεις, σε περίπτωση που ο ίδιος θα εκλεγεί πρωθυπουργός της χώρας και αν υπάρχουν λεφτά για αυτό. Ο Τσίπρας απάντησε πως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο μα θα το διεκδικήσει! Εδώ, αντιλήφθηκα πως είναι ικανός να αντιπολιτευθεί και τον ίδιο του τον εαυτό.

Στην αναφορά που έκανε στους δανειστές μας, ο Τσίπρας υπερασπίστηκε το ΔΝΤ και τη θέση του για κούρεμα του ελληνικού χρέους (ορθώς). Φαντάζομαι θα ακολουθήσει τηλεοπτική μονομαχία με τον διώκτη του ΔΝΤ από την Ελλάδα, Αντρέα Λοβέρδο.

Σε οικονομική ερώτηση της Στάη για την πορεία του χρέους, ο Τσίπρας απάντησε πως ακόμη και ένα πεντάχρονο παιδί αντιλαμβάνεται της άποψής του το αληθές, επισημαίνοντας πως το χρέος πήγε από το 120% στο 170% λόγω μνημονίου. Το ίδιο το πεντάχρονο παιδί γνωρίζει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Μάλλον το μπερδέψαμε το πεντάχρονο!

Ένα ακόμη ενδιαφέρον σημείο της συνέντευξης, ήταν η υπόθεση που έκανε ο Τσίπρας για τη δημιουργία νέων πολιτικών φορέων και μάλιστα προανήγγειλε συνεργασία με αυτό της κεντροαριστεράς! Πιθανώς, ο Τσίπρας δε θεωρεί πως ο ίδιος μπορεί να εκφράσει το κέντρο, οπότε το παραχώρησε κάπου αλλού. Θα μπορούσαμε να δούμε με συμπάθεια τη διάθεσή του για συνεργασία με νεοσυσταθέν κόμμα της κεντροαριστεράς, αν δεν είχε προηγηθεί η ίδια διάθεσή του για συνεργασία με το ΚΚΕ!

Κλείνοντας, ο Τσίπρας μάς διαβεβαίωσε ότι δε θα φορέσει ποτέ γραβάτα, αποκλείοντας ενδυματολογική κωλοτούμπα και δίνοντάς μου να καταλάβω πως η γραβάτα αποτελεί το σύμβολο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού.

Πηγή: http://www.epikairo.gr

Εξαιρετικός ο Αλέξης Τσίπρας
του Άρη Δαβαράκη
στο http://www.enikolopoulou.gr

Εξαιρετικός ήταν ο Αλέξης Τσίπρας στον τηλεοπτικό του διάλογο με την Έλλη Στάη στη ΝΕΤ το βράδυ της Δευτέρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η οικοδέσποινα είναι πολύ στις καλές της τελευταίως και δεν διστάζει να θέσει «δύσκολες» ερωτήσεις, θεωρώντας πως ο καλεσμένος της δεν χρειάζεται «προστασία» και είναι ικανός να απαντήσει σε οτιδήποτε. Και ο Τσίπρας απάντησε καθαρά και ξάστερα σε όλα, με σαφήνεια, με διαύγεια και με το χαμόγελο.

Δεν ήταν εύκολο, γιατί οι ερωτήσεις ήταν καρφωτές και ξεκάθαρες και απαιτούσαν ανάλογες απαντήσεις, αλλιώς ο καλεσμένος θα μπορούσε να εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Αντίθετα, βγήκε κερδισμένος από την ευθύτητα και των ερωτήσεων και των απαντήσεων, εξαγριώνοντας (είμαι βέβαιος) για άλλη μια φορά όλους αυτούς που ακόμα δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι αλλάξανε ήδη οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού και ότι θα πρέπει να μάθουνε τους νέους κανόνες, τους πολύ υγιέστερους και καθαρότερους απ’ αυτούς στους οποίους όλοι είχαμε συνηθίσει μέχρι να βγει μπροστά στην πολιτική σκακιέρα ο Τσίπρας, ξαφνικά, και μάλιστα μ’ έναν αντίπαλο-μονομάχο πολύ ικανό και επίσης έντιμο: τον Αντώνη Σαμαρά.

Δεν είναι τυχαίο που στα δύσκολα την ψήφο μας τη διεκδικούν δύο προσωπικότητες που δεν είναι ανακατεμένες σ’ όλη αυτή την μπόχα που κυριάρχησε τα τελευταία 20-30 χρόνια. Ο Τσίπρας γεννήθηκε μετά τη χούντα, το 1974 και, όντας αριστερός, δεν είχε την ευκαιρία να απλώσει και να βουτήξει τα χέρια του στο μέλι τού «πάρτα όλα» που παίχτηκε από τη χρονιά που γεννήθηκε μέχρι και το Καστελόριζο του ΓΑΠ.

Ο Αντώνης Σαμαράς από την άλλη, στην ηλικία του Τσίπρα δεν χώραγε, δεν άντεχε να ανασάνει μέσα στην ήδη παλαιοκομματική ΝΔ και προχώρησε στην ίδρυση δικού του κόμματος, της «Πολιτικής Άνοιξης», δοκιμάζοντας να κάνει «το άλμα το μεγαλύτερο από τη φθορά», που λέει ο Ελύτης. Το τόλμημα απέτυχε (και μαζί του και όσοι από μας τον είχαμε τότε με ενθουσιασμό ακολουθήσει) αλλά, αν μη τι άλλο, τον κράτησε μακριά από τη συνέχεια, η οποία ήταν φριχτά μολυσματική, μέχρι και εγκληματική. Στη διαμόρφωση εκείνης της σιχαμένης Ελλάδας στην οποία ο συγχωρεμένος (υπουργός Δικαιοσύνης αν αγαπάτε) Βαγγέλης Γιαννόπουλος προβίβαζε τα σκυλάδικα όπου σύχναζε σε «κέντρα σύγχρονου Ελληνικού πολιτισμού», ο Σαμαράς δεν συνέβαλε. Ήταν ή σπίτι του ή, μετά, σαν Ευρωβουλευτής, εκτός Ελλάδος. Μέχρι που κάποτε ήρθε η στιγμή να κληθεί να παίξει τον έναν από τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους στη σύγχρονη πολιτική μας ζωή και έτυχε συμπρωταγωνιστής του να είναι ο κατά 25 σχεδόν χρόνια νεότερός του Αλέξης Τσίπρας.

Ο Σαμαράς, προς τιμήν του, δέχτηκε να επωμισθεί το βάρος όλων των λαθών (αλλά και των εγκλημάτων) που είχαν διαπράξει οι προκάτοχοί του Πασόκοι και Νεοδημοκράτες και αποφάσισε να βάλει πλάτη να γλιτώσουμε από αυτό που, εύλογα, μας τρόμαζε πάρα πολύ, την εκπαραθύρωσή μας από το ευρώ και, ίσως, και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να το κάνει αυτό βέβαια αναγκάστηκε να ακολουθήσει μια πολιτική εντελώς αντίθετη με αυτήν που είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Αυτή του η απόφαση που ήταν (και είναι ακόμα) δίκοπο μαχαίρι, τον έφερε πίσω «στο μαντρί» (του Αβέρωφ!) και σε ένα πολιτικό περιβάλλον που όλοι ελπίζαμε πως είχε πια εκλείψει. Σημασία έχει πως έκανε το καθήκον του και συνεχίζει να το κάνει.