Εχθρός της Κύπρου είναι οι ΗΠΑ και σε αυτή την κρίση

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Η Λευκωσία έχασε την υποστήριξη της Ρωσίας και έτσι οι Αμερικανοί μπορούν πολύ πιο εύκολα να δώσουν την Κύπρο βορά στις ορέξεις της Τουρκίας

Εντελώς απομονωμένη έχει βρεθεί η Κύπρος σε διεθνές επίπεδο μετά την εσκεμμένη υπονόμευση από τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη των σχέσεών της με τη Ρωσία μέσω της αρπαγής 10 (!) ή και περισσότερων δισεκατομμυρίων ευρώ από τις καταθέσεις Ρώσων στις κυπριακές τράπεζες. Στην ειδική περίπτωση μάλιστα της Κύπρου, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ένθερμα την καταστροφική για την οικονομία του νησιού πολιτική της κατάσχεσης τμήματος των καταθέσεων που επέβαλε το Βερολίνο με τη σύμφωνη γνώμη του Κύπριου Προέδρου στο νησί.
Αν και η αμερικανική πολιτική γενικά στοχεύει στη διακριτική υπονόμευση της γερμανικής ηγεμονίας και του ευρώ, στην Κύπρο η Ουάσιγκτον έχει ακόμη μεγαλύτερο συμφέρον από το Βερολίνο να τιναχτούν στον αέρα οι σχέσεις της Λευκωσίας με τη Μόσχα. Οι Αμερικανοί αδιαφορούν παντελώς για την κατάσταση της οικονομίας ή των τραπεζών της Κύπρου. Δεν θα ήθελαν όμως κατά κανέναν τρόπο να έβλεπαν την κυπριακή κυβέρνηση να στρέφεται προς τη Ρωσία για να λύσει τα τραπεζικά της προβλήματα και η Μόσχα να ανταποκρίνεται στην έκκληση για βοήθεια της Λευκωσίας. Κάτι τέτοιο θα ενοχλούσε πολύ την Ουάσιγκτον.
Οχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για πολύ σοβαρότερους γεωπολιτικούς. Η εξήγηση είναι απλή. Αν το Κρεμλίνο διέσωζε το κυπριακό τραπεζικό σύστημα και την ίδια την οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη γερμανική «πανούκλα» του μνημονίου, λογικό είναι να ζητούσε ως αντάλλαγμα τη συμμετοχή ρωσικών ενεργειακών εταιρειών στην εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) του νησιού.
Αυτό θα σηματοδοτούσε μια σοβαρή διατάραξη της κρατούσας μέχρι σήμερα κατάστασης, όπου τα πάντα που αφορούν το κυπριακό φυσικό αέριο βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο των Ισραηλινών και των Αμερικανών. Η αναταραχή που θα ερχόταν όμως δεν θα περιοριζόταν στον ούτως ή άλλως άκρως ευαίσθητο για τις ΗΠΑ ενεργειακό τομέα. Αν οι Ρώσοι ανακατεύονταν στο φυσικό αέριο της Κύπρου, θα ήταν απολύτως εύλογο η Λευκωσία να συναινούσε στην παροχή διευκολύνσεων στον πολεμικό στόλο της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα ήταν μάλιστα πιθανότατο να μην περιοριζόταν η Κύπρος στην παροχή απλών διευκολύνσεων, αλλά να συναινούσε ακόμη και στην παραχώρηση στρατιωτικής βάσης στους Ρώσους, ιδίως αν η Μόσχα χάσει τη ναυτική βάση που έχει στη Συρία, μόλις ανατραπεί το καθεστώς Ασαντ στη Δαμασκό.
Οσο λοιπόν κι αν η κατάσχεση καταθέσεων θίγει τα «άγια των αγίων» του αμερικανικού καπιταλισμού ως κοσμοαντίληψης και πρακτικής, η Ουάσιγκτον είναι κατενθουσιασμένη με την καταλήστευση των Ρώσων καταθετών στην Κύπρο κατ’ εντολήν της Γερμανίας και δια χειρός Αναστασιάδη. Εκμηδενίζονται έτσι οι πιθανότητες εμπλοκής των Ρώσων στο κυπριακό φυσικό αέριο και φυσικά ούτε κατά διάνοια πλέον τίθεται θέμα ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο. Ολα πάνε κατ’ ευχήν για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή χάρη στη Γερμανία και τον Αναστασιάδη.
Το ότι οι ΗΠΑ ωφελούνται τα μέγιστα από τη ρήξη στις σχέσεις Λευκωσίας – Μόσχας είναι πασιφανές. Η Κύπρος όμως κερδίζει τίποτα; Σε καμιά απολύτως περίπτωση. Δεν είναι μόνο η τεράστιας πολιτικής σημασίας απώλεια του μοναδικού συμμάχου της Λευκωσίας επί δεκαετίες, της Ρωσίας. Με την Κύπρο διεθνώς απομονωμένη και οικονομικά πλήρως εξουθενωμένη, υπό γερμανικό ζυγό, οι Αμερικανοί μπορούν πλέον να παίξουν τα μεγάλα γεωπολιτικά παιχνίδια τους στην Εγγύς και τη Μέση Ανατολή, χωρίς να φοβούνται πλέον καθόλου την εμφάνιση κάποιου προβλήματος από την Κύπρο.
Μόνο που τα σχέδια των ΗΠΑ (οργάνωση της τελικής φάσης της εισβολής Αράβων για την ανατροπή του Ασαντ και κάλυψη του Ισραήλ για να καταφέρει αεροπορικά πλήγματα εναντίον του Ιράν) έχουν απόλυτη ανάγκη από τη συμμετοχή της Τουρκίας. Με μεγάλη προθυμία ο Λευκός Οίκος θα πετάξει την Κύπρο βορά στις ορέξεις της Αγκυρας, αν το ζητήσουν αυτό οι Τούρκοι ως ένα από τα ανταλλάγματα! Απολύτως κανένας δεν θα συμπαρασταθεί στους Κύπριους στην περίπτωση αυτή, γιατί καμιά μεγάλη δύναμη δεν έχει πλέον συμφέρον από τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως έχει.
Τηρουμένων των αναλογιών και προφανώς μη συγχέοντας τα εντελώς διαφορετικής ποιότητας ιστορικά γεγονότα, όπως η οργάνωση από τις ΗΠΑ του χουντικού πραξικοπήματος στην Κύπρο στις 15 Ιουλίου 1974 εξουδετέρωσε κάθε συμφέρον της Σοβιετικής Ενωσης να αντιταχθεί στην τουρκική στρατιωτική εισβολή της 20ής Ιουλίου, έτσι και σήμερα η υπονόμευση των σχέσεων Κύπρου – Ρωσίας από τον Ν. Αναστασιάδη κάνει τη Μόσχα αδιάφορη για το αν η Κύπρος πέσει στα νύχια της Τουρκίας.