ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΑΣ

«Κατεσπάσθη και εψήθη αντί ολίγων κερματίων»
(Κων. Παπαρρηγόπουλος)
Ελλάδα μου: «Ήρθαν ντυμένοι φίλοι σου άπειρες φορές οι εχθροί σου»(Oδυσσέας Ελύτης)
Γράφει ο Αθαν. Στρίκος
Όχι πια αιχμάλωτοι βασιλιάδες. Και προύχοντες κι’ άλλοι αξιωματούχοι όμηροι. Που βρισκόμαστε στην εποχή του Κλεομένη της Σπάρτης όπως απαιτούσε ο Πτολεμαίος «για εγγύησιν της συμφωνίας των» που θάλεγε ο μέγας Κων/νος Καβάφης, την ίδια τη μάνα του; (Άγε ω βασιλεύ των Λακεδαιμονίων)
Ύστερα τι να την κάνουν τη γριά; Πόσο χρήσιμη μπορεί να τους είναι έστω κι’ αν πρόκειται για μάνα βασιλιά της Σπάρτης;
Ούτε εκβιασμοί τέτοιοι για να εισπράττουν λίτρα. Βαρβαρικά όλα τούτα. Ίδιον των ληστών
και των παρανόμων και των μαφιόζων που σε θάφτουνε χτιστόν. Και: «Θα σε θάψουν με κοτρώνια γι’ άλλα τετρακόσια χρόνια» (Ν. Γκάτσος).
Μα ούτε και επιδρομές και κόψιμο κεφαλών σαν τους κοκισταδόρες του ‘Κορτέζ και τ’ άλλα πολιτισμένα καθάρματα σταλμένα απ’ τον Πάπα «πασιφανή της όλης οικουμένης οφθαλμόν» (αυτό το ίδιο είναι και σήμερα μα δεν το λέμε) να κόψουμε και πάλι κεφάλια αράδα όσο πολλά μπορούμε, και ν’ αρπάξουμε, ν’ αρπάξουμε, ν’ αρπάξουμε.
Μήτε Σταυροφορίες, μήτε Φραγκοκρατίες. Ούτε καν ύβρεις όπως τότε ο Πάπας τον Πατριάρχη που τον έλεγε:’ «τυχοδιώκτην, όνον, επικούρειον, πόρνον, αρχιαιρετικόν» και πλείστα άλλα. Σήμερα γίνεται η δουλειά καλλίτερα. Με φιλοφρονήσεις και διπλωματίες και λειτουργίες κοινές. (Το πολύ-πολύ ο Πάπας να κάμει καμιά λειτουργία θεία στη Μακεδονική γλώσσα. Αλήθεια πού βρήκε τέτοια γλώσσα ο Πάπας ποτέ δεν είπε. Αλλά τι λέμε τώρα. Πάπας είν’ αυτός. Κάνουν λάθος οι Πάπες; Ποτές. Όσο για το ελληνικό υπουργείο των εξωτερικών, όπως πάντα κοιμάται τον νήδυμον = σαράντα φορές τον ύπνο του δικαίου).
Και μακριά απ’ ό,τι έκαναν οι Σταυροφόροι. Εμείς μπορούμε και κάνουμε τα ίδια ακριβώς με άλλο τρόπο. Ναι,. Ακριβώς τα ίδια και περισσότερα και καλλίτερα. Και μακριά από μας ο σταυρός στη πλάτη ή στο καλυμαύχι κι’ απελευθέρωση αγίων τόπων και σαχλαμάρες και να κάνουμε χριστιανούς τους άπιστους.
Σήμερα θα μιλούμε γι’ απελευθέρωση των αγορών και της οικονομίας και παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση στ’ όνομα της ειρήνης πάντα.
Αν λοιπόν σε όσα ακολουθούν βρείτε καμία ομοιότητα είναι εντελώς συμπτωματική. Μη δώστε σημασία.
Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος κρούει. Ακούστε έλληνες:
«Οι σταυροφόροι διασπαρθέντες εις όλα τα τμήματα (της Ελλάδος. Χθες ήταν) ήρπαζον ανηλεώς παν το επιτήδειον να ερεθίση την απληστίαν αυτών. Χρυσόν; άργυρον, πολύτιμους λίθους, μεταξωτά γουναρικά βαρύτιμα. (Σήμερα βάλτε πετρέλαια, ορυκτά, ενέργεια κι’ ό,τι άλλο. Και για τα πετρέλαια της Κρήτης εμφανίστηκε η αφρόκρεμα της βιομηχανίας. Πλην για την Ελλάδα δεν μένουν περιθώρια για προσδοκίες, κυρίως λόγω πολιτικής αβεβαιότητος και περιορισμένης δυναμικότητος των κοιτασμάτων – κανονική ληστεία δηλαδή).
Εισέβαλον ου μόνον εις τα μέγαρα των πλουσίων αλλά και εις τας πτωχοτάτας οικίας. (Φορολογούν και το πηγάδι που ο χωριάτης ποτίζει το μπαξέ). Μάτην οι κάτοικοι επεκαλούντο την φιλανθρωπίαν των κομήτων και των βαρόνων. (Σήμερα των Σόιμπλε, Ράιχενμπαχ, Μέργκελ, Λαγκάρντ, Τόμψεν, Γιούνκερ, Μπαρόζο). Ουδεμία εισηκούετο επιείκειας φωνή. Η θέα της λείας υπεξέκαιε την ακολασίαν (= κατεφλέ γοντο για αρπαγές) και εις ουδένα υπετάσσετο χαλινόν. (Καμιά διάθεση επαναδιαπραγμάτευσης δηλώνει η Λαγκάρντ στο τηλεοπτικό δίκτυο (NBC) … πολιτικά, εθνικά, θρησκευτικά, εμπορικά, κοινωνικά πάθη συνδυάστηκαν μετά των ληστρικών ορέξεων και περιεποίησαν εις αυτάς χαρακτήρα όντως τραγικόν.
Δισχίλιοι πολίται κατεκρεουργήθησαν την πρώτην μόνον ημέραν (τρεις χιλιάδες αυτοκτονίες ως τα σήμερα).
Αλλ’ οι επιζώντες ήσαν δυστυχέστεροιτων θνησκόντων. Διότι δεν εγυμνούντο μόνον αλλά και υβρίζοντο υπό των κατακτητών (ακριβώς όπως σήμερα), οίτινες δεν εσεβάσθησαν ούτε γυναίκας, ούτε ιερά, ούτε τάφους. ,
Ο νεκρός του Ιουστινιανού ου (= του οποίου) εφεί-
σθησαν (= λυπηθήκανε) οι αιώνες και όστις παρέστη ακέραιος εις τα όμματά των δεν ανεχαίτισεν τας ιεροσύλους αυτών χείρας. (Το ίδιο και ο Φουρμόνττο 1730 εδώ στη Σπάρτη. Σκόρπισε στον άνεμο την τέφρα του Αγησιλάου, μπήκε στον τάφο του Λυσάνδρου και του Ορέστη και… και… και…και όπως ο ίδιος λέει μέσα σε παραλήρημα χαράς, δεν άφησεν λίθον επί λίθου. Το ίδιο και του μεγάλου Έλληνα Τάσσου Παπαδόπουλου στην Κύπρο. Οι ίδιοι πάντα. Και οι καιροί αντιγράφουν αλλήλους.)
Εισερχόμενοι εις τας εκκλησίας έχεον κατά γης και έρριπτον το θείον αίμα και σώμα του Χριστού διαρπάζοντες τα τιμαλφή τούτων δοχεία. (=πολύτιμα δοχεία)
(Παραθέτω το κείμενο του μεγάλου μας ιστορικού ως έχει με ελάχιστες εξηγήσεις λέξεων για να χαρείτε τη δύναμη της γλώσσας και τη δεινότητα του συγγραφέως. Δέστε τις λέξεις του μία-μία με προσοχή).
Δεινότατα δε ησχημόνησαν και ησέβησαν εν τω μεγάλω της θεού Σοφίας Ναώ. Η θυωρός τράπεζα (= η ορισμένη για τις θυσίες), το εκ πασών των τιμίων υλών κάλλιστον εκείνο και εξαίσιο και αξιάγαστον (αξιοθαύμαστο) σύνθεμα ΚΑΤΕΚΕΡΜΑΤΙΣΘΗ ΚΑΙ ΔΙΕΜΟΙΡΑΣΘΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΚΥΛΕΥΤΩΝ. Ωσαύ¬τως και άπας ο απέραντος πλούτος όστις εκόσμειτα ιερά καιτεχνικώτατα σκεύη…
Ίνα δε φορτωθώσι τα λάφυρα ταύτα, εισήγοντο εις τον Ναόν ημίονοι και υποζύγια σεσαγμένα (= σαμαρωμένα). Και επειδή πολλά εξ αυτών εξωλίσθουν (=γλιστρούσαν) και έπιπτον διατηντων επιπέδων λίθων στιλπνότητα, εξεκέντουν αυτά ώστε το θείον δάπεδον εμολύνθη εκ του προχυθέντος αίματος και εκ της κόπρου των ζώων.
Γ υναικάριον δε πορνικόν ανελθόν εις την πατριαρχικήν καθέδραν αφήκε άσεμνον απ’ αυτής μέλος (= ξεβρακώθηκε) και εχόρευσεν εν τω Ναώ εις ύβριν των ιερωτάτων της θρησκείας τελετών. (Έγιναν κι’ άλλα πολλά παρόμοια ανομολόγητα με «πορνικά Γή δεκάρια» που και η πέννα κοκκινίζει. Όλα «εν τω Ναώ της του Θεού Σοφίας».)
Να πώς περιγράφει ο Νικήτας Χωνιάτης, αυτόπτης μάρτυς της τραγωδίας εκείνης και πολλοί ξένοι διεκτραγωδούν -τους άρπαγες και τα έργα τους, που δεν άφησαν τίποτα αλλά «αποξενώσαντες πάντας χρημάτων και κτημάτων, οικημάτων τε και εσθημάτων (= τα ρούχα εσθήτα) μηδενός μεταδάντες τοις έχουσι (= χωρίς να επιστρέφουν τίποτ’ απολύτως στους κατόχους τους).
Και ταύτα εποίει (περιγραφή άρπαγα) ο χαλκούς αυχήν (= ο χάλκινος σβέρκος) , η αλαζών φρην (= το κομπάζον λογικά), η ορθή οφρύς (= σηκωμένα φρύδια) η αειξυριώσα και νεανίσκευομένη παρειά (= τα πάντα ξυρισμένα μάγουλα για να φαντάζουν νέα) η φιλαίματος δεξιά (= το αιμοχαρές δεξίχέρι, η ακρόχολος ριν (= η μύτη που έσταζε μίσος και φαρμάκι), ο μετέωρος οφθαλμός (= το μάτι που κύτταζε γύρω), η άπληστος γνάθος (= αχόρταγη σαγονιά), η άστοργος γνώμη (= η σκληρόκαρδη βούληση), η τορή καιτροχαλή λαλιά (= η ανατριχιασπκή φωνή καθώς άρπαζε απ’ τον τράχηλο να σφάξει).
Και παρακάτω ο Νικήτας Χωνιάτης μιλεί για τους εξ αυτών επιστήμονες και σοφούς. Τους «ευσεβεστέρους και δικαιοτέρους και τους φύλακας των εντολών του Χριστού» οι οποίοι με ανορθωμένες από χαρά τις τρίχες είχαν στο νου τους μόνον τον χρυσόν και τον άργυρον (ΜΗ ΦΡΙΤΤΟΝΤΕΣ ΔΙΑ ΧΡΥΣΟΝ ΚΑΙ ΑΡΓΎΡΙΟΝ)
Και συνεχίζει ο Κων/νος Παπαρρηγό¬
πουλος: Ο Νικήτας Χωνιάτης είχε οίκον άμαχον τω κάλλει και το μεγέθει μέγιστον(το μεγαλύτερον και πανέμορφον) από αρχαίοι τινός πατρικίου κτίσαντος αυτόθι τον ναόν του Αγίου Θεοδώρου Τύρωνος. ΑΛΑ’ Η ΟΙΚΙΑ ΑΥΤΗ ΚΑΤΕΠΥΡΠΟΛΗΘΗ.
Αλλά και το θέαμα όπερ παρίστανοντα περίχωρα του Βυζαντίου κατάτας αποφράδας εκείνας ημέρας δεν ήτο ολιγώτερον οικτρόν των σκηνών όσαι εντός των τειχών αυτού διεδραματίζοντο κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Όμως αι λεηλασίαι, οι βιασμοί, και οι φόνοι δεν ήσαν οι μόνοι τρόποι δι’ ων οι δυτικοί κατακτηταί εκακούργησαντότε. Εν τη μέθη της νίκης διεκωμώδουν τους ηττηθέντας (όπως σήμερα με την Αφροδίτη του FOCUS, τα «πουλάτε νησιά» και πλείστα άλλα με τα οποία επιδιώκουν να μας καταστήσουν περίγελον του κόσμου).
Το δε χείριστον ουδέ των καλλιτεχνημάτων όσα εκόσμουν τας πλατείας και τα ανάκτορα και τα δημόσια οικοδομήματα εφείσθησαν(= λυπηθήκανε). (Δέστε τα ελγίνεια χθες και σήμερα ρωτούν’ αν η Ακρόπολις πουλιέται). Και συνεχίζει ό Παπαρρηγόπουλος πάντα.
» Πολλά των κειμηλίων τούτων ήσαν έργα του Πραξιτέλους, του Φειδίου και των άλλων δαιμόνιων της τέχνης λειτουργών, κατεστράφησαν δε υπό των βαρβάρων’εκείνων, τα μεν χάλκινα πάντα σχεδόν εκ βαναύσου πλεονεξίας, και των λιθίνων τα πλείστα εξ απειροκα¬
λίας τη αληθεία κτηνώδους. (Χρήμα. Μόνο χρήμα θέλουν.)
» Επί της Κωνσταντινείου αγοράς, συνεχίζει ο ιστορικός, ίστατο πολύχαλκος Ήρα και Πάρις χειρίζωντη Αφροδίτη το χρύσεον μήλοντης Έριδος (= ο Πάρις έδινε στα χέρια της Αφροδίτης το χρυσό μήλο της Έριδος). Το της Ήρας άγαλμα το οποίον πάλαι ποτέ εκόσμει το εν Σάμω ιερόν της θεάς ήτο τοσούτον κολοσσιαίον, ώστε ότε ανετράπη υπό των σταυροφόρων ίνα χωνευθή και με- ταβληθή εις νόμισμα (πουλάτε και δώστε μας) τέσσαρα ζεύγη βοών μόλις ηδυνήθησαν να αποκομίσωσι την κεφαλήν αυτού μόνην.
» Επίσης επί της αυτής πλατείας ανέβαινε μετέωρον τετρμπλευρον χαλκούν μηχάνημα θαυμαστόν δια την ποικιλίαν και την πληθύν των αναγλύφων αυτού (Θαυμάστε τη γλώσσα του ιστορικού και οικτήρατετους Έλληνες που ντόπιοι προδότες υπουργοί παιδείας Ράλλη- δες, Βερυβάκηδες, Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου και πολλοί δυστυχώς επιστήμονες, Κριαράδες, Τσολάκηδες, Ακαδημαϊκοί και άλλοι εφρόντισαν «να κηρύξουν πρώτα γλωσσικήν και μετά πνευματικήν πτώχευσιν κατά τον μεγάλον έλληνα I. Ν. Θεοδωρακόπουλον ώστε σήμερα να αδυνατούμε να καταλάβουμε τον Παπαρρηγόπουλον ακόμα και μεταφρασμένον). Απας μουσικός όρνις, τα εαρινά μελωδών εκεί εντετύπωτο (= το άγαλμα ολόκληρο παρίστανε ένα κόκκορα που τραγουδούσε την
άνοιξη) γαιηπόνων έργα και αυλοί και γαυλοί (= καρδάρες) και προβάτων βληχήματα (= βελάσματα) και αρνών σκιρτήματα εξεικόνιστο (= χοροπηδήματα αρνιών απεικονίζοντο) υφήπλωτο και θαλάττιον πέλαγος (= από κάτω απλωνόταν και θαλάσσιο πέλαγος), και νεπόδων αγέλαι καθωρώντα (= νέποδα: τα ζώα που στα πόδια έχουν μεμβράνες και κολυμπούν, τα υδρόβια), οι μεν ζωγρούμενοι (= άλλοι τα πιάνανε ζωντανά), οι δε τα δίκτυα τυραννούντες (= άλλοι ψάρευαν) και κατά βυθού πάλιν ανέτως φερόμενοι. Οι δε έρωτες (= θεοί με όψη μικρών παιδιών) σύνδυο και σύντρεις αλλήλοις ανθοπλιζόμενοι (= ανά δύο και τρεις ετόξευε ο ένας τον άλλον), γυμνοί περιβλημάτων εβάλλοντο μήλοις και έβαλον, γλυκεί περιβρασσόμενοι γέλωτι (= σπαρταρούσαν απ’ τα γέλια).
» Του δε τοιούτου τετραπλεύρου εις οξύ σχήμα κατά πυραμίδα τελευτώντος απηώρητο (= κρεμόταν) άνωθεν γυναικόμορφον είκασμα (= ομοίωμα γυναίκας) , και ταις πρώταις των ανέμων κινήσει περισοβούμενον (= με το πρώτο φύσημα του ανέμου περιφερόταν γύρω- γύρω), οπόθεν Ανεμοδούλιον εκέκλητο (= τον ανεμοδείκτη αυτό τον έλεγαν Ανεμοδούλι).
» ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΚΑΛΕΣΤΑΤΟΝ​ΕΡΓΟΝ
ΠΑΡΕΔΟΘΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΧΩΝΕΥΤΑΣ
Και συνεχίζει ο Κων. Παπαρρηγόπουλος. , «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» τόμος , ΣΤ’ σελ. 325 επομ., Εκδόσεις Μπούρας.
«Επί δε της πλατείας της καλούμενης ο Ταύρος ίστατο επί τραπεζώδους βάσεως ανήρ έφιππος, αυτός μεν ηρωικόςτο είδος, ο δε ίππος αυτού αχάλιγϊος κ.τ.λ.π. ΚΑΤΕΚΕΡΜΑΤ1ΣΘΗΣΑΝ ΔΕ ΚΑΙ ΙΠΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΤΗΣ.
» Εντω ιπποδρόμω πάλι υπήρχε ενϊδρυμένος (= τοποθετημένος μέσα) τριέσπερος μέγας Ηρακλής, έργον του Λυσίππου• ο δε ήρως ουδέ τόξον έφερε ουδέ. ρόπαλον… Οι δε διαβάται ίσταντο ίνα θεωρήσω- σι το αριστούργημα του Σικυωνίου τεχνίτου.
» 01 ΑΙΩΝΕΣ ΤΟ ΕΣΕΒΑΣΘΗΣΑΝ, ΑΛΑ’ ΕΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΑΝΑΥΣΟΙ ΤΟ ΕΞΗΦΑΝΙΣΑΝ ΜΗ ΕΥΛΑΒΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΗΡΩΟΣ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΙΑΣ.
» Ου μακράν του Ηρακλέους τούτου υπήρχεν όνος και ονηγός τους οποίους έστησεν εν Ακτίω ο Αύγουστος εις μνήμην τού ότι εξελθών προ της μάχης δια νυκτός ίνα κατασκοπεύση το του Αντωνίου στράτευμα, απήντησεν άνδρα, όνον ελαύνοντα και ερωτήσας αυτόν τις είναι και πού πορεύεται, ήκουσεν ότι εκαλείτο Νίκων και ότι απήρχετο μετά του όνου αυτού ονομαζομένου Νικάνδρου, εις την του Καίσαρος στρατιάν. Εκεί ωσαύτως υπήρχεν ύαινα και λύκαινα ας (= τις Οποίες) Ρώμος και Ρωμύλος εθήλασαν. Ανήρ παλαίων λέοντι. Ίππος Νειλώος, ελέφας σείων την προβοσκίδαν. Σφίγγες ευειδείς ως γυναίκες τα έμπροσθεν και φρικταί ως θηρία τα όπισθεν κ.α.
» Ίππος αχάλινος ο θριάζων το ους και φριμάσσων (= λυγισμένος σα σάίτα με όρθια αυτιά χλιμιντρίζοντας και σκιρτώντας),
και το αρχαίον κακόν η Σκύλλα μεστόν αγριότητος εμπηδώντας εις την ναυν του Οδυσσέως και καταβροχθίζοντας πολλούς των εταίρων (= η Σκύλλα όλο αγριότητα να πηδάει μέσα στο πλοίο του Οδυσσέα και να καταβροχθίζει πολλούς απ’ τους συντρόφους του).
» Προσέτι χάλκεος αετός σπαράσσων δια των ονύχων αυτού όφιν και δι’ αέρος φερό- μενος. Ενταύθα η τέχνη θαυμασίως εικόνισε την τε αγωνίαν του ερπετού και τον ηγεμόνα των πτηνών και μονονουχί τα επινίκεια κλάζοντα (= ο ηγεμόνας των πτηνών να κράζει τη νίκη του κατά τρόπο που είχε μοναδικότητα). Όταν δε έλαμπε ο ήλιος επί του ορίζοντος, αι ηπλωμέναι του αετού πτέρυγες υπεδήλουν δια γραμμών επιτηδείως κεχαραγμένων τας δώδεκα ώρας της ημέρας (= φανέρωναν με γραμμές χαραγμένες κατάλληλα τις δώδεκα ώρες της ημέρας).
» ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑΥΤΑ, ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΦΗΣΑΝ ΙΝΑ ΚΟΠΩΣΙΝ ΕΙΣ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΥΤΕΛΕΣ (Χρήμα. Χρήμα. Δώστε τους χρήμα).
» Και δεν εφθάσαμεν εις το τέλος της οικτράς αυτής αφηγήσεως. Γυνή νέα έχουσα την κόμην συνεστραμμένην επ’.αμφότερα του μετώπου (= πλεξούδες γύρω-γύρω στο μέτωπο. Σαν την Τιμοσέγκο) κ.τ.λ., κ.τ.λ. (Δίδονται συγκλονιστικές λεπτομέρειες της καλλιτεχνικής αυτής συνθέσεως.)
» Ου μακράν δε εκεί επί λίθινης βάσεως πολλά της Αιγύπτου ζώα,- ασπίς (= το φίδι αστρίτης), βασιλίσκος (= βασιλική κόμπρα), κροκόδειλος κ.τ.λ. εικονίζοντα την ολεθρίαν των πονηρών άμιλλαν.
» ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑΥΤΑ ΩΣΑΥΤΩΣ ΤΟΤΕ ΗΦΑΝΙΣΘΗΣΑΝ.
» Αλλά μήπως εμάλαξε (= μαλάκωσε) τουλάχιστον τους σιδηρόφρονας αυτούς η λευκώλενος (= με τα λευκά μπράτσα) και καλλίσφυρος (και τις ωραιότερες γάμπες) Ελένη έργον κάλλιστον; Τα χείλη αυτής παρηνοίγοντο ηρέμα (= άνοιγαν ήρεμα λίγο πλαγιαστά) ως να ήσαν έτοιμα να αφήσωσι φωνήν. Το χαρίεν μειδίαμα (= το χαριτωμένο χαμόγελο) και το του βλέμματος χαρωπόν και η λοιπή του σώματος ευφυΐα (= η έμφυτη χάρη) ήτο αδύνατον δια του λόγου να περιγραφώσι.
» ΚΑΤΕΣΠΑΣΘΗ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΕΨΗΘΗ ΑΝΤΙ ΟΛΙΓΩΝ ΚΕΡΜΑΤΙΩΝ ( = κατεκριμνήσθη και ψήθηκε για λίγα κέρματα. Χρήμα και μόνον χρήμα.)
» Βιαιοπραγίαι τερατώδεις ενώπιον των οποίων δεν ηξεύρει τις τη αληθεία τι μάλλον να θρηνήσει. ΤΗΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ Ή ΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟΝ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ!! Και συνεχίζει:
» Τα μόνα διασωθέντστότε έργα υπήρξαν οι τέσσαρες κάλλιστοι χαλκοί του ιπποδρόμου ίπποι τους οποίους ο Δάνδολος κατόρθωσε να αποσπάσει από τας βεβήλους των συντρόφων του χείρας, προσήνεγκε τη ιδία πατρίδι. Ιδιοποιήθη δε και τινά ιερά σκεύη του μεγάλου Ναού, τα οποία αφιέρωσεν ωσαύτως εις την εν Ενετία εκκλησίαν του Αγίου Μάρκου. (Υπάρχουν και την κοσμούν και σήμερα.)
Για να καταλήξει μετά την παρεμβολή και πολλών ακόμη καταστροφών.
» ΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑ ΝΑΥΑΓΙΟΝ ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟΥ ΒΙΟΥ ΕΓΕΝΕΤΟ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ ΤΩΝ ΦΛΟΓΩΝ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΝΗΨΑΝ 0Ι ΒΕΒΗΛΟΙ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΩΝ ΧΕΙΡΕΣ».
Καμαρώστε πολιτισμένους Ευρωπαίους
τότε. Παραλογισμό, αγριότητα, βουλιμία αρπαγών, σφαγών.
Αυτά οι σταυροφόροι. Οι Φράγκοι, οι Γερμανοί, οι Ευρωπαίοι. Ο πάπας. Οι ιππότες των ταγμάτων του Χριστού. Οι Δούκες, οι Κόμητες κι’ οι βαρόνοι. Οι Δον της φιλοσοφίας. Η αριστοκρατία.
Σήμερα όμως είμαστε πολιτισμένοι. Τ΄ αρπάζουμε πολιτισμένα και χωρίς να στείλουμε στρατό κατοχής (ακόμα). Έχουμε «αποθεματικό σύστημα» που δημιουργεί περισσότερες πιστώσεις για δανεισμό, που μας δίνουν απεριόριστες δυνατότητες για τοκογλυφία σε μας τους τραπεζίτες. Που ελέγχουμε τα πράματα από την κορφή και δίχως να φαινόμαστε. Εμφανίζουμε κι’ έλλειψη χρήματος όποτε θέλουμε και΄κεί να ιδείτε απόδοση το τοκογλυφικό σύστημα. Ρημάζεις μια Χώρα όποτε θες, για όσα χρόνια θες, για πάντα. Και τρόπος κανένας ν’ απαλλαγούν από μας. Υπηρέτες και δούλοι δικοί μας. Κι’ άμα λάχει τους σκοτώνουμε για λίγη διασκέδαση. «ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ 0Ι ΕΛΛΗΝΕΣ». Τους το λέμε ήδη κατάμουτρα,
Κατάκτηση και πλήρης υποταγή χωρίς να εισβάλει στρατός. Αυτός έγινε για τελευταία φορά το 1941 με τον πατέρα μας τον Χίτλερ αλλά το πείραμα απέτυχε. Ήταν βλέπεις κι’ αράθυμος τούτος ο λαός. «Δυσκολοκυβέρνητος» το είπε καθαρά προειδοποιώντας μας, ο μέγας διδάσκαλος γερμανοεβραίος Τσίσσιντζερ, κι’ αντιστάθηκε. Πήρε τα βουνά για τη λευτεριά του. Αυτός απ’ όλους που υποδουλώσαμε τότε μαζί με τους Σέρβους. Που τους κάναμε αρνάκια, Ο Σρέντερ, ο Φίσερ ο οικολόγος, Νταλέ μα, ο Κλίντον κι’ ο Σημίτης. Οι σοσιαλιστές προοδευτικοί. Και τώρα είναι πανέτοιμοι να μπούνε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πώς φτάσαμε όμως σ’ όλα όσα διαβάσατε εδώ; Ας κάνουμε για να το ιδούμε λίγη ακόμα ιστορία. Μας είναι χρήσιμη.
Πανούργο και φιλόδοξο ρεμάλι της Βενετίας της Γαληνοτάτης ο Ερρίκος Δάνδολος. Που έκανε τη μεταφορά του στρατού στην Ελλάδα και κυρίως την Κωνσταντινούπολη, όπου χτύπαγε η καρδιά της.
Επειδή όμως τ’ άλλα ρεμάλια, Φράγκοι και Γερμανοί κυρίως, δεν είχαν αρκετούς πόρους σήμερα πετρέλαια για να πληρωθούν οι Βενετοί, συμφώνησαν να βαρέσουν πρώτα ένα κομμάτι φιλέτο στις ακτές της Αδριατικής που’ το είχανε και κοντά (Ζάρας. Ή αλλιώς της σημερινής Σερβίας):
Μερικοί όμως Σταυροφόροι είχαν αντιρρήσεις επειδή η πόλη ήταν χριστιανική. (Και για τη Σερβία είχαν και τώρα για την Ελλάδα). Ο πάπας όμως έδωκε άφεση αμαρτιών. (0 Κλίντον, ο Ομπάμα).
Η αρχηγία ανετέθη στο Βονιφάτιο το Μομφερατικό, φίλο του Φιλίππου της Σουβίας του οίκου ΧΟ(Χ)ΕΝΣΤΑΟΥΦΕΝ. (Αν σας θυμίζουν τίποτα είναι συμπτωματικά). Και οι δύο τους, Βονιφάτιος και Φίλιππος, είχαν παντρευτεί Βυζαντινές πριγκήπισσες. (Έτσι γίνονταν τότε οι αρπαγές, με παντρολογήματα. Και σήμερα αντί πριγκίπισσες παράβαλε Γιωργάκης κι’ Αντωνάκης και Βενιζέλος και Παπαδήμος και Στουρνάρας και Τράπεζες, όλες σμιλευμένες πριγκίπισσες κάποιων λεσχών).
Πάει κι΄ ο κουνιάδος του Φιλίππου, γιος του Ισαακίου του Γ ΄ του Αγγέλου στην Ευρώπη, έχει έρθει σ’ επαφή και με τα παιδιά τούς Σταυροφόρους και ζητάει βοήθεια. (Πάει κι’ ο Γιωργάκης ο Παπαντρέου γιος του Αντρέα εγγονός του Γεωργίου στην Ευρώπη και το Δ.Ν.Τ. και κάνει το ίδιο. Μυστικές συμφωνίες χωρίς να ξέρουν τίποτα οι Έλληνες. Υποπτον ουδέν. Απλώς όλ’ αυτά συμπίπτουν).
•Βέβαια ο Πάπας αντέδρασε. Για τους Αγίους Τόπους τους έστειλε – υψηλά θρησκευτικά αισθήματα κι’ ανταμοιβή στην άλλη ζωή να σώσουν την ψυχή τους, τρίχες δηλαδή (παγκόσμια ειρήνη σου λένε σήμερα και διακηρύξεις ΟΗΕ κι’ ανθρώπινα δικαιώματα κι’ ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, αγαθών και ιδεών) – αλλά αυτοί τ’ αλλάξανε το σχέδιο. (Κι’ οι Ευρωπαίοι γι’ αλλού ξεκίνησαν αλλά το σχέδιο τ’άλλαξαν).
Όχι, θα πάμε Κωνσταντινούπολη, είπαν. Να βοηθήσουμε και το κουνιαδάκι. Στην πραγματικότητα αρπάζουμε την Κωνσταντινούπολη και λύνουμε ένα σωρό προβλήματα. Και του εμπορίου και της οικονομίας και της εκκλησίας. (Παγκοσμιοποίηση σήμερα ονομάζεται και παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση).
Και στο τέλος ο Πάπας (Ιννοκέντιος ο Π) συμφωνεί και εκ βάθους καρδίας ευλογεί. Έδωκε λέει «άφεσιν αμαρτιών» υπό όρους. Οι όροι ήταν ότι είχε λαμβάνειν πράμα πολύ. Έτσι έπεσε η Κωνσταντινούπολη. Η Ελλάδα έπεσε. Κάνουν και τον Αλέξη αυτοκράτορα με συναυτοκράτορα τον πατέρα του. (Εδώ βάλτε μόνοι σας ό,τι θέλετε, Γιωργάκη με Αντωνάκη, Αντωνάκη με Βαγγέλη και Κουβέλη, ό,τι θέλετε.)
Βεβαίως όλ’ αυτά επισύρουν την εχθρότητα των Ελλήνων (και σήμερα) αλλά οι Έλληνες έχουν εξουθενωθεί. Εί¬
χαν φροντίσει από πρώτα. Τους αποχαύνωσαν. Με ναρκωτικά, πορνογραφία, εκτρώσεις, ομοφυλοφιλία, αλκοόλ, χτυπήματα στην οικογένεια, τη γλώσσα, την παιδεία, τη φιλοσοφία, έπαψαν οι Έλληνες πια «να δασκαλεύουν με λόγια σαν εκείνα της φωτιάς». Τους έχουμε πλακώσει και στους φόρους κι’ αντί παλουκώματα και κρεμάλες όπως τότε τους κάνουμε κι’ αυτοκτονούν μοναχοί τους.
Ο Πάπας βέβαια παρά το γεγονός ότι γινήκανε όλοι οι όροι του δεχτοί, είχε ακόμα κάποιες αντιρρήσεις. Στην πραγματικότητα τ’ άνοιξε η όρεξη αλλά το είπε αντιρρήσεις «δια το ποίμνιον» και διατάσσει να πάνε από Κωνσταντινούπολη Αγίους Τόπους. Και πράγματι αρκετοί πηγαίνουν. Μάσα τρελή ήταν αυτή. Μα για απίστους θα ειπούμε και να τους φέρουμε στον ίσιο δρόμο του Χριστού. (Σήμερα βλέπουμε Συρία, Αίγυπτο, Λιβύη και τα γύρω-γύρω. Οικόπεδα διαλεγμένα ένα-ένα).
Βέβαια στο δρόμο είναι οι Τούρκοι. Μα μήπως και τότε δεν ήσαν; Έτσι όπως τότε και τώρα, μ’ αυτούς κάνουμε τράμπες. Βάνουμε και τους Έλληνες, εκείνους που στέψαμε αυτοκράτορες να μιλάνε για τη φιλία των λαών, για συνεκμεταλλεύσεις του Αιγαίου και κανένας περιορισμός να ‘ρθει κι’ αυτή μαζί μας. «Χωρίς όρους η Τουρκία» λένε οι . Έλληνες κι’ ας φοβερίζει κάπου-κάπου. Βαλτή την έχουμε’ μηχανή η δουλειά για να δικαιολογούνται οι Έλληνες στους δικούς τους και να μην επεκτείνουν ούτε τα χωρικά τους νερά ούτε ν’ ανακηρύσσουν οικονομική ζώνη. Πραγματικά ωραία η φτιάξη από μας!
Πρώτα βέβαια, πριν μπούνε στην Πόλη (την Ελλάδα) – πήγαμε να το ξεχάσουμε αυτό – ο Πάπας, ο Ερρίκος, οι Φράγκοι και όλοι οι Σταυροφόροι, υπογράψανε χαρτιά για την κατανομή του πλιάτσικου. Και συνθήκες και πώς θα εναλλάσσονται οι αυτοκράτορες εδώ. Κι αυτές τις συνθήκες ονομάσαμε Λισσαβώνες, Μαδρίτες, Μάαστρχ, μνημόνι I, μνημόνι II και τώρα πάμε για το III. Ώστε μερικά πολύ ωραία κομμάτια-φιλέτα, να λέγονται «ειδικές επενδυτικές ζώνες». Είν’ εκείνα που υπογραφτήκανε από τον Φον Στέ- φεν Καπφέρερ και τους Βενιζέλο και Χρυσοχοΐδη κι’ εφαρμόζει τώρα το παιδί ο Κωστής Χατζηδάκης. Αυτές οι περιοχές με συμφωνία κανονική, βούλα και υπογραφή, αποσπώνται απ’ όποιο νομικό καθεστώς ισχύει ακόμα στην Ελλάδα κι’ αφορά φορολογία, τελωνεία, δίκαιο, πο-
λεοδομικές κ.α. Για να προσελκύσουν ξένους (Γερμανούς) επενδυτές το λέμε.
Και γενικά όλα συμφωνημένα.
Όσο για τον όρκο που είχαν δώσει να φτιάσουν τους Αγίους Τόπους που θα σώσουν τους ανθρώπους (Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης είχαν ορκιστεί να φτιάσουν) ο λεγάτος τους – γράφουν τα βιβλία – φρόντισε να τους απαλλάξει απ’ αυτόν τον όρκο. Έτσι είναι τώρα πανταχόθεν ελεύθερο και προπαντός δικό τους το οικόπεδο. Λιμάνια και νησιά που ήσαν πάνω στους εμπορικούς δρόμους δικά τους όλα. (Αεροδρόμια, συγκοινωνίες, πλούτος ορυκτός, ενέργεια κ.α. Κι’ η πατρίδα υποθηκευμένη.)
Και κάτι ακόμα: Επειδή οι Έλληνες τότε εξακολουθούσαν ν’ αντιδρούν στους Σταυροφόρους (Ευρωπαίους) και να μην αναγνωρίζουν το πρωτείο του Πάπα (Μέργκελ) δημιούργησαν τις προϋποθέσεις γι’ αναγνώριση με πολλών λογιών προπαγάνδες. Και μ’ ελευθερία τους είπαν. Κι όλη αυτή την κίνηση την ονόμασαν; Ουνία. Έτσι ‘τοιμάσανε τότε την Ελλάδα και την παρέδοσαν στο τούρκικο σουλτανάτο. Κι΄είναι η Ουνία αυτό που κρατάει ακόμα και σήμερα. Και το λένε ελεύθερες τάχα εκλογές και θα βγάνετε και βουλευτές, (που όμως θα λένε «ναι σε όλα» τα δικά μας), θα παίρνετε απ’ το δικό μας αποθεματικό τοκογλυφικό σύστημα δάνεια κι όλα ωραία. Και ρημάζεται η Χώρα σίγουρα. Κι΄ αν χρειαστεί χρησιμοποιούμε ακόμη και ωμή βία. (Ήδη με κάθε μυστικότητα συνυπογράψαμε γι΄ αυτό το σκοπό τη «Συνθήκη του Βέλσεν» για συγκρότηση ευρωστρατοχωροφυλακής. Που θ’ αντιμετωπίζει «εσωτερικές κρίσεις» χωρίς τη συνεργασία με «ιθαγενείς δυνάμεις ασφαλείας». Πράκτορές μας δε αλωνίζουν όλη την Ελλάδα. Κι΄ αν επέμβει, ό,τι καταλαμβάνουν καθίσταται περιοχή δική μας. ‘Εχει ετεροδικία κι΄ είναι απαγορευμένη για τις ελληνικές αρχές.
Κι΄ όπως έγινε τότε με τους Τούρκους το ίδιο γίνεται και τώρα. «Θα μας θάψουν με κοτρώνια γι΄ άλλα τετρακόσια χρόνια».
Και δεν σας τρομάζω. Σας προετοιμάζω και την ιστορία διαβάζω που λέει πάντα την αλήθεια. Ήρθαν ντυμένοι φίλοι σου άπειρες φορές οι εχθροί σου» (Οδ. Ελύτης).