ΟΧΙ στην ανάπτυξη των δανειστών!

Μετά την Ελλάδα και η Κύπρος οδηγείται στην ταπείνωση και στον αφανισμό από τα απάνθρωπα τιμωρητικά σχέδια των δανειστών. Η προφανής έλλειψη σχεδίου για την έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, βάζει επιτακτικά το ερώτημα: τι είδους ανάπτυξη πρέπει να επιδιώξουμε ώστε να βγούμε από την κρίση και να πάψουμε να είμαστε ευάλωτοι στην λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού;

Η ανάπτυξη την  οποία πρέπει να επιδιώξουμε πρέπει να έχει μέσο και σκοπό το ανθρώπινο δυναμικό αν θέλουμε να είναι διατηρήσιμη (αειφόρος).
Η χώρα μας, όπως άλλωστε και η Κύπρος, έχει σπουδαία συγκριτικά πλεονεκτήματα απέναντι στις περισσοτέρες χώρες της ΕΕ. Το σπουδαιότερο από αυτά είναι το ανθρώπινο δυναμικό της, που η εξαθλίωσή του είναι πλέον ολοφάνερα ο πρώτος στόχος των δυνάμεων οικονομικής κατοχής. Προς την αποκατάσταση και ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού πρέπει να στρέψουμε, καταρχήν, την προσοχή μας αν θέλουμε να είναι υλοποιήσιμα τα όποια αναπτυξιακά μέτρα θα πάρουμε, εν συνεχεία, για τον Τουρισμό, την Γεωργία, τον Ορυκτό Πλούτο κλπ.
´Ετσι, οι στόχοι που υπαγορεύει η αειφόρος ανάπτυξη είναι:
1. Αποκατάσταση της προσωπικής , επαγγελματικής και κοινωνικής άνθισης των πολιτών. Η χώρα μας το 2011 κατείχε παγκοσμίως την 21η θέση στο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης  (ΔΑΑ) και η Κύπρος την 31η. Ο ΔΑΑ, (Αγγλ. Human Development Index, HDI) αποτελεί ένα σύνθετο μέτρο που κατασκευάζεται με βάση τρεις επί μέρους δείκτες οι οποίοι σχετίζονται με το προσδόκιμο ζωής, τον βαθμό εκπαίδευσης και την ποιότητα ζωής. Οι εγκληματικές παρεμβάσεις της τρόικας στην οικονομική και κοινωνικη ζωή της χώρας επιδρούν αρνητικά και στους τρεις αυτούς επιμέρους δείκτες, ακυρώνοντας τους καθημερινούς αγώνες δεκαετιών να μορφώσουμε τα παιδία μας, να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους διεθνείς τοκογλύφους και τους επίορκους πολιτικούς μας να σταματήσουν την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού μας.
2. Ευημερία του πληθυσμού. Από την άλλη, η ευημερία δεν πρέπει να συγχέεται με την ευμάρεια, ιδιαίτερα την πλασματική, με δυνατότητα παροχής καταναλωτικών δανείων, υπερχρέωση πιστωτικών καρτών κ.ο.κ. Η Κοινωνία μας πρέπει να διδαχθεί από την πρόσφατη οικονομική κρίση ότι οι καταναλωτικές δαπάνες των μελών της πρέπει να αντισταθμίζονται από τα έσοδα και τα περιουσιακά στοιχεία τους. Το κράτος οφείλει να δημιουργήσει, με όποιους πρόσφορους τρόπους μπορεί, την δημιουργία αντικαναταλωτικής συνείδησης στους πολίτες του. Η αναφορά στις «δόξες» του δημοκρατικού φιλοσόφου Επίκουρου θα μπορούσε να βοηθήσει σ’ αυτό.
3. Αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους για την προστασία του πολίτη και της οικογένειας. Η λεηλασία των εισοδημάτων, η επαχθής φορολογία, η ληστρική επιδρομή με τα PSI στα αποθεματικά των ασφαλιστικών μας ταμείων στερούν από τους πολίτες πληθώρα υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους. Αυτές πρέπει να αποκατασταθούν σε πρώτη φάση με οργάνωση και αξιοποίηση του εθελοντικού κινήματος που υπάρχει στον τόπο και άτυπα προσφέρει υπηρεσίες σε αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Κατόπιν, αφού γίνει ο απολογισμός των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας, ο πρώτος προυπολογισμός πρέπει να βάζει σε προτεραιότητα την επιβίωση των αναξιοπαθούντων Έλληνων υπηκόων.
4. Δημιουργία δίκαιου φορολογικού συστήματος με περιορισμό των εμμέσων φόρων. Η καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης στον πληθυσμό, που άρχισε με την συλλογή αποδείξεων πρέπει να συνεχισθεί και να εμπλουτισθεί με την σκληρή τιμωρία τόσο των φοροφυγάδων όσο κι εκείνων των πολιτικών ή/και Δ.Υ. που τους καλύπτουν. Ο πολίτης όμως θα ανταποκρίνεται αγόγγυστα στις φοροδοτικές του  υποχρεώσεις, όταν αυτές εξορθολογισθούν και εναρμονισθούν προς τις επιταγές του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει φορολόγηση των φορολογικών υποκειμένων ανάλογα με την φοροδοτική τους ικανότητα.
5. Παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων από παραγωγικές δράσεις κι όχι από δυσβάσταχτη φορολογία. Τα υφεσιακά μέτρα λιτότητας, που όλοι οι υπεύθυνοι, τρόικα και οι ντόπιοι παρακεντέδες της, παραδέχονται πλέον ότι ήταν μέτρα λαθεμένης οικονομικής πολιτικής, με τραγικά αποτελέσματα τόσο στην ευημερία του πληθυσμού όσο και στην αντιμετώπιση του δημοσιονομικού χρέους, πρέπει να αντικατασταθούν με άλλα που να οδηγούν στην ανάπτυξη. Μόνο με ανάσχεση της ύφεσης, παραγωγή πλούτου και εξορθολογισμό της λειτουργίας του κράτους και της ντόπιας αγοράς πρέπει κανείς να περιμένει δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων.
6. Υποβοήθηση της επιχειρηματικότητας με παράλληλη αναμόρφωση της Δ.Δ. Για να βοηθηθεί η ανάπτυξη υγιούς επιχειρηματικότητας στον τόπο πρέπει να αρθούν τα εμπόδια που εμποδίζουν τη ανάπτυξή της. Τέτοια είναι η γραφειοκρατία, η διάχυτη διαφθορά σε όλα τα επίπεδα και στους περισσότερους κλάδους της Δ.Δ. καθώς και η κακή λειτουργία και άνιση στελέχωση της. Με κάθε τρόπο πρέπει να βελτιωθεί η ποιότητα όλων των δημοσίων υπαλλήλων αν θέλουμε η Δ.Δ. να μετατραπεί από εμπόδιο, που είναι σήμερα, σε μοχλό ανάπτυξης του τόπου.
7. Προγραμματισμό αναγκών εργατικού δυναμικού, με στόχο την μείωση της ανεργίας των Ελλήνων υπηκόων, με ταυτόχρονη απομάκρυνση των παράνομων μεταναστών που η παρουσία τους, σε μια χρεωκοπημένη χώρα, επιβαρύνει απαράδεκτα τις δημοσιονομικές υποχρεώσεις της. Ο προγραμματισμός αυτός θα  οδηγήσει στην νομιμοποίηση όσων μεταναστών απαιτούνται για την συμπλήρωση των αναγκών μας σε εργατικό δυναμικό και στην απέλαση από την χώρα όσων στερούνται δικαιώματος πολιτικού ασύλου και έχουν μπει παρανόμως σ´ αυτήν.
8. Προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος. Το φυσικό περιβάλλον, παρά τις πιέσεις που δέχεται, αποτελεί πάντοτε ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα μας στην προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει για παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας, με ενσωματωμένη γνώση και καινοτομία. Δυστυχώς η  ανάπτυξη που είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες δεν σεβάστηκε πάντα το περιβάλλον και πρέπει, επιτέλους, να κλείσουμε όσες πληγές άφησε πίσω της.
Δημήτρης Ματσικούδης