Κάνω την δουλειά μου!

γραφει  ο αρισταρχος

 

Το ακούμε συχνά στις Αμερικάνικες ταινίες, κι έτσι είναι, να διαπράττεται η μεγαλύτερη εγκληματικότητα, ανηθικότητα και ο θύτης να απευθύνεται στο θύμα με την ατάκα “μην το παίρνεις προσωπικά, κάνω την ...

δουλειά μου.”

“κι έτσι είναι” Το περάσαμε μέσα στον κώδικα του αμετάκλητου δικαιώματος στην εργασία, την αγιοποιήσαμε και πάει τέλειωσε. “Κάνουμε την δουλειά μας”.  Μοιράζουμε πόνο σε κόσμο που υποφέρει και δικαιολογούμαστε με ένα “κάνω την δουλειά μου”

“Τηλεφωνώ εκ μέρους… μπλα μπλα” “Μα είναι ώρα κοινής ησυχίας…” “Κάνω την δουλειά μου”

“Εξώδικο για τα χρήματα που χρωστάτε…” “Μα δεν ντρέπεστε να μοιράζετε τέτοιο πόνο;” “Εγώ ένας απλός δικαστικός κλητήρας είμαι και σας επιδίδω τον θάνατο. Την δουλειά μου κάνω”

“Συγνώμη που θα σας εκτελέσω. Την δουλειά μου κάνω σαν εκτελεστής”

“Λυπάμαι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, πρέπει να βρείτε τα λεφτά. Εγώ την δουλειά μου κάνω”

Λέω απλά, αν σας δώσουν εντολή για εκτέλεση, θα την κάνετε μέσα στα πλαίσια της δουλειάς σας; Γιατί όχι; Δουλειά δεν είναι ή κατοχυρώσατε το μέτρο.

Ο ΜΑΤατζής κάνει την δουλειά του με μέτρο; Θα βαράς τόσο;  Τι είναι, ταξίμετρο με προεπιλογή;

“Το αεροπλάνο πέφτει λόγω βάρους και τρεις από σας εσύ, εσύ κι εσύ πρέπει να πηδήξετε  για να σωθούμε” “Μα ποιος σας έδωσε το δικαίωμα ” “Εγώ; Την δουλειά μου κάνω!”

Όλα είναι δουλειές και εξυπηρετούν κάποιους που βάζουν μπροστά ανθρώπους επί πληρωμή για να παίρνουν όλη την τριβή με τον προς εκτέλεση φουκαρά. Παραδουλειές  παρασιτογόνες που εξυπηρετούν όμως νομιμοφανείς απαιτήσεις.

Κι όμως υπάρχει το μέτρο. Αυτό που υπογράφει κάθε δημόσιος υπάλληλος. Πως θα υπηρετεί τον άνθρωπο μη υπακούοντας σε πρόδηλες αντισυνταγματικές εντολές.(3527 άρ.25). Αναφέρει την αντισυνταγματικότητα ή την παρανομία και αν δεν επιθυμεί να την εκτελέσει, να κάνει την δουλειά του δηλαδή, να την αναφέρει εγγράφως και να μην την προσυπογράψει. Αυτή είναι η πραγματική του δουλειά, αλλά την κάνει;

Μου θυμίζει(;) κάτι από κρεματόρια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτοί που έκαναν την σιχαμερή δουλειά ήταν άτομα του ιδίου πληθυσμού.  Όμως την έκαναν την δουλειά τους για να σωθούν. Αν αυτό λέγεται σωτηρία.

Άραγε υπάρχουν όρια για το μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος προκειμένου να κάνει την δουλειά του που τις περισσότερες φορές αυτά τα όρια είναι εντελώς ασαφή και εξαρτώνται από εξουσιαστική διάθεση; Και μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια “ για να κάνει την δουλειά του” πόση βία μπορεί χρησιμοποιήσει απέναντι στον συνάνθρωπό του, θύμα.

Βάλτε τα ερωτηματικά στον εαυτό σας πριν ακολουθήσετε την πεπατημένη του Πόντιου Πιλάτου. Πόσο αντέχετε να μοιράζετε πόνο σε συνανθρώπους σας κάνοντας μια δουλειά για αμοιβή το κέρδος, όσο απαραίτητο κι αν είναι αυτό.

Και στα πλαίσια της προσωπικότητάς σας με πόση αγιοσύνη μπορείτε να ντύσετε το λεγόμενο καθήκον που προκύπτει από την αμειβόμενη εργασία που αναλάβατε ώστε το βράδυ ο Μορφέας να σας κοιμίζει στην αγκαλιά του με γλυκύτητα και ηρεμία μακριά από τις εσχατόγριες.