Τό Ἑλληνικὸ Ἀλφάβητο (συνέχεια).

(Το πρώτο μέρος: Τὸ Ἑλληνικὸ Ἀλφάβητο.)

Γράφει η Κόριννα

Ἄς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὸν Ἡρόδοτο τοὐ ὁποίου ἡ γνώμη θεωρεῖται  “δόγμα”ἐπιστημονικὸ. Ἀλλά ἡ ἐπιστήμη δὲν δογματίζει.Ἁπλῶς ἔτσι τὸ θέλει ἡ ἀνθελληνικὴ προπαγάνδα.

Προπαγάνδα;
Ναὶ,διότι   μερικοὶ ποὺ θεωροῦν ὅτι δὲν εἶναι σπουδαῖο ποιός ἀνακάλυψε τὸ Ἀλφάβητο,ἤ ψεὺδονται ἤ εἶναι ἀφελεῖς .

Τὰ γράμματα ἔχουν σχέσι μὲ τὴν λειτουργία τῆς νοήσεως,ἔχουν σχέσι μὲ τὴν ἑτυμολογία τῶν λέξεων δλδ μέ τὴ σοφία,κατὰ τὸ : “ἀρχή σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις”,καὶ ἐτυμολογία δὲν κάνεις μὲ ξένο ἀλφάβητο.
Ἐπί πλέον τὸ ἀλφάβητο ἐκφράζει καὶ τὸν λαὸ ποὺ τὸ ἐφηῦρε.

Εἶναι κολοσσιαίας λοιπὸν σημασίας ἡ πατρότητα τοῦ ἀλφαβήτου, διότι ὅποιος τὸ ἀνακάλυψε εἶναι καὶ ὁ φορέας τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τέτοιος δὲν πρέπει νὰ εἶναι ὁ Ἕλληνας.

Ξέρεις τὶ σημαίνει,ὅπου στρέψεις τὸ βλέμμα σου νὰ βλέπεις αὐτὸν τὸν μικρό λαὸ  ποὺ κατέχει μιὰ μικρή λωρίδα πού εἶναι περισσότερο θάλασσα παρά γῆ,νὰ σὲ κυττᾶ μὲ ὑπερηφάνεια καὶ νὰ σοῦ ὑπενθυμίζει  χαμογελώντας,ὅτι αὐτὸς τὸ εἶχε πῆ πρῶτος; Διότι δὲν κατανοοῦν τὶ σημαίνει…Αὐτὸς ὁ κόσμος ὁ μικρὸς,ὁ Μέγας!

Ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ μᾶς τσακίσουν τὸ ἠθικό,πολλαπλῶς,καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ὁ πόλεμος γιὰ τὴν καταγωγὴ τοῦ Ἀλφαβήτου.

 Ὡς πρὸς τὴν ἐφεύρεσι τοῦ Ἀλφαβήτου λοιπὸν βρῆκαν   τὸν Ἡρόδοτο καὶ τὸν ἔκαναν σημαία.

Ἄς δοῦμε ὅμως τὶ ἔλεγαν γιὰ τὸν Ἡρόδοτο οἱ Ἀρχαῖοι ,μολονότι διαβάζεται εὐχάριστα.

Ὁ Ἡρόδοτος ἔχει κατηγορηθῆ ,ἀπό τοὺς ἀρχαίους ὅτι γράφει ἀνεξέλεγκτα,ὅ,τι τοῦ ἀφηγοῦνται,

π.χ στὸ Β΄ βιβλίο του, κεφ.99 δηλώνει …τὸ δὲ ἀπὸ τοῦδε Αἰγυπτίους ἔρχομαι λόγους ἐρέων κατὰ τὰ ἤκουσα….. Τὸν κατηγοροῦν ἐπίσης,οἱ ἀρχαῖοι,ὅτι ἔγραφε μεροληπτικῶς ἱστορικὰ γεγονότα, π.χ,ἔκρινε δυσμενῶς τὴν Ἰωνικὴ ἐπανάστασι,μείωσε τὸν ρόλο τῆς Σπάρτης στὰ Μηδικὰ,ἀδίκησε τὸν Θεμιστοκλῆ,καὶ κατέκρινε ἀδίκως τοὺς Κορινθίους καὶ Θηβαίους καὶ γενικῶς τὸν κατηγόρησαν γιὰ “φιλοβάρβαρο”.
Περισσότερο ἀπὸ ὅλους ὁ Πλούταρχος στὸ “Περί κακοηθείας Ἡροδότου”.
Ἀρχίζει ὡς ἑξῆς ὁ Πλούταρχος:
“Τοῦ Ἡροδότου πολλούς μέν,καὶ ἡ λέξις ὡς ἀφελής καὶ δίχα πόνον καὶ ραδίως ἐπιτρέχουσα τοῖς πράγμασιν,ἐξηπάτησε….οὐ γάρ μόνον ὡς φησίν ὁ Πλάτων,τῆς ἐσχάτης ἀδικίας,μὴ ὄντα,δοκεῖν εἶναι δίκαιον,ἀλλά καὶ κακοηθείας ἄκρας ἔργον,
εὐκολίας μιμούμενον καὶ ἁπλότητα,δυσφώρατον εἶναι…………………….

…..

νομίζω ὅτι εἰς ὑμᾶς ἀνήκει νὰ ὑπερασπίσωμεν τοὺς προγόνους μας καὶ τὴν ἀλήθειαν,ἐξελέγχοντες μόνον τὰ κατ᾿αὐτῶν γραφέντα·καθ᾿ὅτι ἄν ἀποφασίσωμεν νὰ ἐξετάσωμεν τὰ ἄλλα ψεύματα αὐτοῦ καὶ πλάσματα θέλουσι χρειασθῆ πολλά βιβλία. Ὁ Πλούταρχος θεωρεἰ δὲ φιλοβάρβαρο τὸν Ἡρόδοτο καὶ γράφει:
Τόσον δὲ φιλοβάρβαρος εἶναι,ὥστε ἀπολύσας τὸν Βούσιριν ἀπὸ τὴν ἀνθρωποθυσίαν καὶ ξενοκτονίαν,τὴν ὁποίαν λέγουσι,καὶ βεβαιώσας ὅτι οἱ Αἰγύπτιοι ὅλοι εἶναι θεοσεβέστατοι καί δικαιότατοι,ἀναστρέφει τὴν μιαράν αὐτὴν πρᾶξιν καὶ τὴν μιαιοφονίαν εἰς τοὺς Ἕλληνας.
Κατηγόρησε δὲ τὸν Μενέλαο ὡς ἄδικο καὶ κάκιστο,θυσιάσας δύο παιδιά ἐντοπίων ,ἐνῷ οἱ Αὐγύπτιοι ἔχουν σὲ μεγάλη τιμὴ καί τὸν Μενέλαο καὶ τὴν Ἑλένη.
Πρός δὲ τὸν Ἡρακλέα καὶ Διόνυσο,ποὺ τοὺς ἔχουν σὰν Θεούς οἱ ἄνθρωποι, δὲν ἔδειχνε σεβασμό καὶ μαλιστα ἀποδίδει τὸν Ἡρακλέα στοὺς βαρβάρους.
Τὸν κατηγορεῖ ἐπίσης ὅτι γράφοντας γλυκά καὶ μὲ δεινότητα ψεύδεται περί τῶν ἐναρετωτάτων καὶ μεγαλωτάτων ἀνδρῶν τῆς Ἑλλάδος.(μετάφρασις Λ.Ραδινοῦ,ἐκδόσεις Κορομηλᾶ 1836).
Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ὁ ἱστορικὸς καὶ σοφιστής  Ἀρποκρατίων (Γ΄ αὦνας π.χ) γράφει γιὰ τὸν Ἡρόδοτο,”Περί τοῦ κατεψεῦσθαι τὴν Ἡροδότου Ἱστορίαν.
Ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης(Α’37):
“Ἡρόδοτος δὲ ὁ πολυπράγμων,εἰ καὶ τις ἄλλος ,γεγονώς καὶ πολλῆς ἱστορίας ἔμπειρος ἐπικεχείρηκε μέν περί τούτων ἀποδιδόναι λόγον,ἠκολουθηκώς δέ ἀντιλεγόμεναις(ἀντιφατικάς) ὑπονοίαις εὐρίσκεται.
Ὁ Λουκιανὸς (Φιλοψευδής,2);
…”πολλούς ἄν ἐγώ σοί δείξαιμι συνετούς  τἄλλα καὶ τὴν γνώμην θαυμαστοὺς,οὐκ οἶδ ὅπως ἐαλωκότας τούτῳ τῷ κακῷ,καὶ φιλοψευδεῖς ὄντας….
Ἄνδρες ἄριστοι τὰ πάντα,ὅμως χαίρουσιν αὐτοὺς τε καὶ τοὺς ἐπιτυγχάνοντας ἐξαπατῶντες·ἐκείνους μὲν γὰρ τοὺς παλαιοὺς,πρό ἐμοῦ σὲ χρή εἰδέναι,τὸν Ἡρόδοτον καὶ Κτησίαν τὸν Κνήδιον…..”
Ὁ Μανέθων γιὰ τὸν Ἡρόδοτο:
“πολλά τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει,τῶν Αἰγυπτιακῶν ὑπ᾿ἀγνοίας ἐψευσμένον”
Ὁ Ἀριστοφάνης στὶς “ὄρνιθες” (στῖχος 1130)τὸν εἰρωνεύεται διότι διεβαιβέωνε ὅτι μόνος του εἶχε μετρήσει τίς διαστάσεις τῶν Πυραμίδων!!!!
Ὁ Στράβων δὲ τὸν θεωρεῖ ἀναξιόπιστο διότι ἰσχυριζόταν ὅτι δὲν ὑπάρχουν Ὑπερβόρειοι,ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχουν Ὑπερνότιοι!!
Ὁ Ἡρόδοτος καταγράφει καὶ ἱστορικὲς ἤ γεωγραφικὲς ἀνακρίβειες.
Π.Χ
Τοποθετεῖ στὴν Βαβυλῶνα ἀνύπαρκτον βασίλισσα τὴν Νίτωκριν ἐνῷ βασιλεύς ἤταν ὁ Ναβουγοδονόσωρ.
Γράφει ὅτι ὁ Σέσωστρις ἔφθασε μέχρι τὴν Εὐρώπη ἐνῷ δὲν προχώρησε πέραν τῆς Συρίας καὶ ὅτι ἦρχε τῆς Αἰθιοπίας ἐνῷ ποτέ αὐτὸ δὲν συνέβη.
Γράφει ὅτι ὁ Σόλων δανείστηκε νόμο ἀπὸ τὸν Ἄμασι,βασιλέα τῶν Αἰγυπτίων,ἀλλά αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον διότι ὁ Ἄμασις ἔγινε βασιλευς  εἴκοσι   χρόνια  μετὰ τὴν νομοθεσία τοῦ Σόλωνος.
Λένε πώς ὁ Ἡρόδοτος ἔξ ἀγνοίας ἔγραψε ἀνακρίβειες καὶ ὄχι συνειδητά,ἔχοντας τὶς πληροφορὶες του ἀπὸ τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἱερατεῖο.

Ὅμως τὴν ἱστορία δὲν τὴν γράφουμε ἀπὸ πληροφορίες!

Αἰγυπτιάζω σημαίνει ,εἶμαι δόλιος,πανοῦργος. Ὁ Αἰσχύλος σὲ ἀπόσπασμα τῆς χαμένης του τραγωδίας,”Αἰγύπτιοι” γράφει:”δεινοί πλέκειν μηχανάς Αἰγύπτιοι”,καὶ ὁ Ἡρόδοτος ὁ ἴδιος παραδέχεται :”καὶ ἐμὲ γε εὐπετέως ἔπειθον “(οἱ Αἰγύπτιοι).
Ὁ Φιλόστρατος(Βίος Ἀπολλωνίου) γράφει:
“Διαβάλλουσιν,ὦ ξένε,τὸ Ἑλλήνων γένος οἱ ἐξ Αἰγύπτου φοιτῶντες ἐνταῦθα,σφᾶς μέν αὐτοὺς ἱεροὺς τε καὶ σοφοὺς ἀποφαίνοντες καὶ νομοθέτες θυσιῶν τε καὶ τελετῶν ὁπόσας νομίζουσιν οἱ Ἕλληνες,ἐκείνους δέ(τούς Ἕλληνες) οὐδέν ὑγιές εἶναι φάσκοντες.”
Τί πιστεύουν οἱ σύγχρονοι μελετητές:
Οἱ Μινωίτες εἶναι οἱ ἐφευρέτες τῆς γραφῆς στὸν χῶρο τοῦ Αἰγαίου.Ὄχι μόνο τὴν ἐπενόησαν ἀλλά καὶ τὴν βελτίωσαν αὐτὴν τὴν τὲχνη.(Τζ Χοῦκερ “εἰσαγωγὴ στὴν γραμμικὴ Β)
“Ὁ Βίκο ὑποστηρίζει ὅτι ἡ γλῶσσα στὶς ρίζες της εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὴν ἐμπειρία ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀπὸ τὴν φύσι…
ὅσο γιὰ τὰ φληναφήματα περί τοῦ ἀρχεγόνου τῆς ἑβραϊκῆς συντρίβονται ἀπὸ μιὰ σειρὰ παρατηρήσεις ποὺ τείνουν νὰ ἀποδείξουνὅτι εἶναι πιθανότερο τὰ γράμματα τοῦ Ἀλφαβήτου νὰ δόθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες στοὺς Ἑβραίους καὶ ὄχι ἀντίστροφα” (Οὐμπέρτο Ἔκο:”Ἡ Ἀναζήτηση τῆς τέλειας γλῶσσας” 1995).
“Οἱ Ἕλληνες ἑδραίωσαν τὸν ἀλφαβητισμὸ στὴν καρδιά τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ.
Εἶναι ἀπολύτως ταιριαστὸ πού ἡ λέξις Ἀλφάβητο,λέξις φτιαγμένη ἀπό τὰ δύο πρῶτα γράμματα τὸ ἄλφα καὶ τὸ βῆτα εἶναι Ἑλληνική”(Ὄλιβερ Τάπλιν: “τὸ Ἑλληνικὸ Πῦρ”.
“Ἡ Κνωσσός ὑπῆρξε κοσμικὴ μὲ τὸ ἀληθινό νόημα τῆς λέξεως.Ὁ πολιτισμὸς ποὺ ἀντιπροσωπεύει διαλὺθηκε 1500 χρόνια πρὶν ἔρθη στὴν γῆ ὁ Σωτήρας,ἀφ᾿οὗ Κληροδότησε σὲ ὁλόκληρο τὸν Δυτικὸ κόσμο τὴν πιό μεγαλόπρεπη κληρονομιά  πού γνώρισε ὡς τώρα ὁ ἄνθρωπος: τὸ ΑΛΦΑΒΗΤΟ. (Χένρυ Μίλλερ “ὁ Κολοσσος τοῦ Μαρουσιοῦ).
“Ἡ Ἑλλάδα ἀφ᾿οὗ ἀνακάλυψε, μετὰ τὴν γραφὴ,τὴν τέχνη νὰ ἐκθέτη τὶς ἰδέες καὶ νὰ τὶς συγκρίνη μεταξύ τους,βάλθηκε νὰ μιλάη,νὰ γράφη καὶ νὰ συζητάη γιὰ ὅλα.
(Ζακλίν ντέ Ρομιγύ “Ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα σέ ἀναζήτησι τῆς Ἐλευθερίας”).

Τὰ ἀποσπάσματα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων καὶ τῶν νέων μελετητῶν εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Ἀρχαίων τῆς Κυρίας Ἄννας Τζιροπούλου-Εὐσταθίου.

σσ  kentripotideas:

Ακάθεκτη!
Ανυπότακτη!
Απείθαρχη..!
Αυτό είναι Ελληνίδα
«Όταν ένας του γένους δεν φοβάται, πώς μπορεί να φοβάται το γένος; Όταν ένας του γένους δε θέλει να χαθεί το γένος, πώς μπορεί το γένος να χαθεί; Οι δικοί μας οι αντάρτες είμαστε εμείς, συ και εγώ, και ο άλλος, φθάνει να το θέλουμε. Η επιτυχία θα έλθει άμα δεν την συλλογίζεστε. Θα έλθει άμα συλλογίζεσθε πάντα το σκοπό: Μας φτάνουν πια οι μάρτυρες. Χρειάζονται ήρωες. Γενείτε ήρωες.»
Ιωνας Δραγουμης