Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και η Δικαιοσύνη παίζει το ρόλο του εξαγνιστή.

Σε έναν λαό που έμαθε να σκέπτεται με το συναίσθημα, να ακούει με τα μάτια, η “επιχείρηση” σύλληψη αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος και βουλευτών, αποβλάκωσε τελείως το έτσι ή αλλιώς βλάκα εγκέφαλο που διαθέτουν οι περισσότεροι υμών. 
Η …
..Δικαστική εξουσία, ως κυνηγητικά σκυλάκια της αυλής του Φεουδάρχη, περίμεναν να σφυρίξει η σφυρίχτρα για να ορμήσουν στην αλεπού. Να αρχίσει το κυνήγι.
Το σώου που στήθηκε με όλα τα φασιστοκάναλα και τις αναμεταδόσεις, τις περιγραφές και την κάθε μαλακία- σχόλιο δημοσιογράφων και κάποιων “πολιτικών” σε όσου διέθεταν και διαθέτουν ενεργό νου στην άνω κεφαλή ( για τους άντρες) ενώ στην αρχή δημιουργούσαν μια αποστροφή, στην συνέχεια η αποστροφή γινόταν εκνευρισμό και απέχθεια.
Μια δικαιοσύνη που βρίσκεται σε μόνιμη αδράνεια, σε κρυογονική μηχανή που περιμένει την εντολή για να αποκτήσει “ζωή”, συντάσσει υπόμνημα 9000 σελίδων σε …..μια βδομάδα.
Η ίδια κατεψυγμένη δικαιοσύνη, ερμηνεύει το 187 άρθρο του ποινικού κώδικα έτσι που να ξεφύγει, να δραπετεύσει απο το Σύνταγμα, αυτό το κουρελόχαρτο όπως το κατάντησαν οι μνημονιακοί κυβερνώντες.
Οι δικαστές ως ολετήρες της συνταγματικής νομιμότητας και του δικαίου, ως τρόφιμοι του Πρωθυπουργικού παρακράτους αναλαμβάνουν να μας θυμίσουν πως η Χούντα δεν τελείωσε το 73. Είναι παρούσα, όχι μόνο με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αλλά και με αποφάσεις ανώτατων δικαστηρίων, όπου ο δοσίλογος πρόεδρός τους μπορεί να επιβραβευτεί με θέση υπηρεσιακού Πρωθυπουργού, με ερμηνεία του 187 ώστε να ξεπεράσουν το άρθρο 62 του Συντάγματος, με κάθε προσπάθεια να μας υποδείξουν και να μας υποβάλουν στο αναγκαστικό, ολιγαρχικό καθεστώς του Φασισμού που έχει νομιμοποιηθεί ως Κυβέρνησης, ως άποψη, ως δημόσια λειτουργία των θεσμών, ως συνήθη πρακτική νομοθετικής εξουσίας, ως δικαστικό σύστημα, ως , ως , ως. 
Αναίτιοι ( χωρίς αιτία),ανεύθυνοι, ολίγιστοι δημοσιογράφοι – φαρσέρ ποζάρουν στον φακό αυτοσχεδιάζοντας υποκρινόμενοι την άγνοια για όσα τρομερά και φοβερά συμβαίνουν στο σκοτάδι και τώρα που επιτέλους ένας Δένδιας, ένας Σαμαράς “βρήκαν” το “θάρρος” να καθαρίσουν τον κόπρο της Χρυσαυγίας, όλοι έμειναν με ανοικτό το στόμα. Τόσο ανοικτό που μπαινόβγαιναν οι μύγες για ώρες. 
MEGA, ANT1, STAR, ALPHA, ανταγωνίζονταν στους θεατρινισμούς και στον φασιστικό λόγο καθώς και στον εγκωμιαστικό στο “λαδωτήρι”, που παρά τα υπέρογκα χρέη των τηλεοπτικών επιχειρήσεων οι Τραπεζίτες τους χαρίζονται. 
Και το “αζημίωτο; Μα να, κάθε φορά έρχεται η ώρα “εξόφλησης” γραμματίων. 
Δεν θυμάστε με Χρυσοχοϊδη, Αμερικάνους και 17Ν.;
Απέναντι απο τα μπανιστηρτζίδικα κουτιά, αποσβολωμένοι οι θεατές-πολίτες παρακολουθούν με την αγωνία στο κατακόρυφο να δουν τον Μιαχαλιάκο με χειροπέδες. Παράλληλα ακούν ανούσιους διαλόγους και πληροφορίες σκουπίδια των ρεπόρτερ απο την θεατρική σκηνή στην ΓΑΔΑ ή στην  Ευελπίδων. 
Κάτω από όλα αυτά, ο φασισμός του Δένδια, ο φασισμός του Σαμαρά, η κατάλυση για μια ακόμη φορά του Συντάγματος, το ξύπνημα μνημών απο τη “επανάσταση” της 21 Απρίλη 1967, η χυδαιότητα υποταγής και αυτοεξευτελισμού της δικαιοσύνης απο τους εθελόδουλους λειτουργούς της, περνάν στο ντούκο. 
Η κυβέρνηση όσο καιρό την εξυπηρετούσε η δράση της Χρ. Αυγής και ο τραμπούκικος λόγος των “βουλευτών” της εντός ή εκτός κοινοβουλίου, όχι μόνο έκανε τα στραβά μάτια , αλλά σημαντικά στελέχη της άρχιζαν να μιλούν για μελλοντική συνεργασία. 
Ότι μας χρειάζεται, ακόμη και σκουπίδια, πάντα είναι ευπρόσδεκτα. Η Χρ. Αυγή χρειάστηκε για να καλυφθεί το κενό του φασιστικού κόμματος του Καρατζαφέρη που “κάηκε” μετά την συνεργασία του ως μνημονιακός χωροφύλαξ στην Κυβέρνηση ΓΑΠ.
Η κοινοβουλευτική νομιμοποίηση του “πολιτικού” και “οικονομικού” παρακράτους έδινε μεγάλα ατού στην φασιστική δοσίλογη κυβέρνηση Σαμαρά. 
Τον πρώτο καιρό ο ….λόγος, ο “αντιρατσιστικός” της κυβέρνησης ανταγωνιζόταν σε φασισμό εκείνον της Χρ. Αυγής και των Βουλευτών της.
Η Δράση της, ως κυβέρνησης κατά των μεταναστών ανταγωνιζόταν στον φασισμό τον φασισμό της Χρ. Αυγής.
Η δράση του ιδιωτικού της ένστολου στρατού κατά των απεργών και των πάσης φύσεως διαδηλωτών είχαν την αποτελεσματική βοήθεια στο φασιστικό τους έργο απο τα τάγματα εφόδου της Χρυσαυγίας.
Οι δολοφόνοι των υπαλλήλων της Μαρφίν, βγήκαν μέσα απο τα φασιστικά τάγματα του ένστολου στρατού των ΜΑΤαντζήδων για να κάψουν το τραπεζικό κατάστημα, γιατί ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Έπρεπε να τρομοκρατηθεί ο λαός και να σταματήσει να διαδηλώνει αλλά και να του εγκατασταθούν στον εγκέφαλό του “εμμονές”, ότι υπάρχουν και δύναμη και θέληση και ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα και να ηττηθεί ο δοσιλογισμό και η ξενοδουλεία των κυβερνώντων. 
Η Χρ. Αυγή λοιπόν χρειαζόταν ζωντανή καθώς ζωντανή “εκβιάζει” τον δεξιό φασιστικό λόγο του Σαμαρά, να βαστά την ορθή δεξιά πορεία του δοσιλογισμού και της ξενοδουλείας σε Γερμανούς, Γάλλους, Αμερικάνους, Εγγλέζους, Κινέζους.
Αλλά και νεκρή χρειάζεται η Χρ.,Αυγή, γιατί και τα σκουπίδια ή τα αποκαΐδια έχουν κέρδος, έχουν αξία,   έχουν ηθικό “δίδαγμα”. Οι δεξιοί πρέπει να είναι πάντα δεξιοί και στις κακές και στις καλές στιγμές. Και με Χρ. Αυγή και με Νέα Δημοκρατία. 
Όταν λοιπόν βρίσκεται σε κρίση το πολιτικό σύστημα και κινδυνεύει απο την “επάρατη” Αριστερά ή τας κόκκινας ακρίδας οι δεξιοί πρέπει να στρατεύονται εναντίον του εχθρού. Είτε Χρυσαυγήτες είτε Σαμαρικοί, είτε Καραμανλικοί, είτε Μητσοτακικοί, οι δεξιοί δίνουν από κοινού την μάχη. 
Αν λοιπόν εμποδίζει η Χρ. Αυγή αυτήν την στρατηγική και την ενότητα τότε ακόμα και ο προσχηματικός θάνατος της έχει το ίδιο θετικό αποτέλεσμα σαν την δράση της όταν ζούσε.
Μα ποιος λέει πως η Χρ. Αυγή πέθανε; 
Στην Ελλάδα ο φασισμός ποτέ δεν πεθαίνει. Μόνο η Δημοκρατία έχει πεθάνει και οι εκλογές ή οι αντιπαραθέσεις στο κοινοβούλιο μνημονεύουν τον καιρό που ζούσε. 
Αν λοιπόν θυμηθεί κανείς σας πότε ζούσε η Δημοκρατία σε αυτήν την χώρα, κερδίζει λουκούμι. 
πηγή