Το κατά Ρεπούση ευαγγέλιον

Μετά τον θόρυβο που ξέσπασε εσχάτως εξαιτίας του πολέμου που κήρυξε η κορυφαία μας επιστήμων και διανοούμενη Μαρία Ρεπούση κατά του ...
σκοταδιστικού μαθήματος των Θρησκευτικών, εμείς σήμερα σας αποκαλύπτουμε ότι μετά από προσεκτική σκέψη των κυβερνώντων αποφασίστηκε η αναβάθμισή του επί το προοδευτικότερον. Και φυσικά σε ποιον άλλο θα μπορούσε να ανατεθεί η σχετική προσπάθεια, αν όχι στην ίδια τη Ρεπούση; Η αρχή γίνεται με την Α΄ Γυμνασίου και σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η περίλαμπρη επιστήμων έχει ήδη αναλάβει τη συγγραφή του σχετικού εγχειριδίου. Και για του λόγου μάλιστα το ασφαλές, εμείς βρήκαμε και σας παραθέτουμε σήμερα εδώ αυτούσιο το κεφάλαιο που αφορά στα Πάθη του Κυρίου (ε, ήτανε και του Σταυρού χτές και το θυμηθήκαμε), τα οποία όπως θα διαπιστώσετε, καταγράφονται με ενάργεια και παροιμιώδη ακριβολογία, συγχρόνως δε και με χαρακτηριστική ιστορική ευσυνειδησία (ε πώς, μην ξεχάσει και την επιστήμη στην οποία είναι…ειδική!) δια της παραλλήλου παραθέσεως κειμένων από ιστορικές πηγές:
Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, ο ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας ήταν ο Ιησούς. Ο Ιησούς όμως ήταν ταυτόχρονα και Εβραίος. Οι Εβραίοι ήταν ένας σπουδαίος λαός που για πολλούς αιώνες είχε μεγαλουργήσει στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, συγχρόνως όμως υπήρξε ανέκαθεν και λαός απίστευτα βασανισμένος, καθώς κατά καιρούς βρέθηκε κάτω από τη βάρβαρη κατοχή πολλών αιμοσταγών κατακτητών (Αιγυπτίων, Φιλισταίων, Βαβυλωνίων, Περσών, Ελλήνων και Ρωμαίων), όθεν και υπέστη τα πάνδεινα. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και τους επόμενους αιώνες, τόσο από τους τυραννικούς αυτοκράτορες της σκοταδιστικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όσο και από τους βασιλιάδες της Ευρώπης, στην οποία είχαν σταδιακά διασκορπιστεί. Ώσπου φτάσαμε στην 4η δεκαετία του 20ού αιώνα, όταν το ουσιαστικά διαχρονικώς επιτελούμενο έγκλημα της εβραϊκής γενοκτονίας ολοκληρώθηκε με το αποτρόπαιο Ολοκαύτωμα, κατά το οποίο βρήκαν φρικιαστικό τέλος πολλά εκατομμύρια Εβραίων (Παράθεμα 1: 1.767 σελίδες με καταλόγους κρατουμένων του Άουσβιτς και 750 φωτογραφίες νεκρών από το στρατόπεδο στη Ρίγα Λετονίας).
Κατά την εποχή τώρα του Ιησού (που βεβαίως αποτελεί το κύριο θέμα μας), οι Εβραίοι βρίσκονταν κάτω από την τυραννική ρωμαϊκή κυριαρχία, την οποία φυσικά προσπαθούσαν να αποτινάξουν αναζητώντας την ανεξαρτησία τους (Παράθεμα 2: Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως μας διασώθηκε από τον ευγενικό ιδεολόγο επαναστάτη Βαρραβά). Παρά την αβάσταχτη σκλαβιά όμως, ήταν από τότε ένας λαός πολύ προοδευτικός, όπως δείχνουν π.χ. και τα τεράστια άλματα που είχε πραγματοποιήσει στο ζήτημα της γυναικείας χειραφέτησης (Παράθεμα 3: 27 σελίδες με βιογραφικά της Ηρωδιάδας και της Σαλώμης), στην οποία ευτυχώς δεν μπορούσαν να θέσουν τροχοπέδη ούτε οι οπισθοδρομικές φωνές κάποιων θρησκόληπτων φανατικών (Παράθεμα 4: Ζωγραφιά με τον αποκεφαλισμό του Προδρόμου).
Όσο για τον Ιησού (ο οποίος επαναλαμβάνουμε ότι αποτελεί το κύριο θέμα μας), ήταν βεβαίως ένας πολύ καλός άνθρωπος, που δίδαξε στον κόσμο την καλοσύνη και την ανεκτικότητα. (Παράθεμα 5: Δυόμιση σειρές από την «Επί του Όρους Ομιλία»). Αυτά θα πρέπει λοιπόν κι εμάς σήμερα να μας διακρίνουν στις σχέσεις μας με τους γειτονικούς λαούς, όπως π.χ. οι Τούρκοι. Οι Τούρκοι είναι ένας άλλος σπουδαίος λαός, που από τη στιγμή της έλευσής του στον χώρο της Εγγύς Ανατολής μετέφερε τα φώτα του πολιτισμού και τα μετέδωσε στους λαούς της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων (Παράθεμα 6: 1.500 σελίδες Τουρκικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Άγκυρας). Έδωσαν μάλιστα ώθηση και στους παρηκμασμένους κατοίκους του ελλαδικού χώρου (πολύ πριν εννοείται οι τελευταίοι συγκροτήσουν περί τα τέλη του 19ου αι. το λεγόμενο ελληνικό έθνος), με τη μακραίωνη σχέση συνυπάρξεως και συνεργασίας που καθιέρωσαν μετά το 1453, σχέση που αποτελεί άμεσο συμφέρον μας να την επανεμπεδώσουμε (Παράθεμα 7: αυτούσιο το βιβλίο του Κώστα Σημίτη «Στόχοι-Προοπτικές», συν το DVD με το γνωστό ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ, καθώς και φωτογραφίες των Νάσου Θεοδωρίδη και Δάμωνα Δαμιανού).
Κατά τη στιγμή πάντως εκείνη που ο Ιησούς βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ (γεγονός που δεν ξέρουμε αν το αντιληφθήκατε, αλλά είναι και το κύριο θέμα μας), όλα ήταν όμορφα και ειδυλλιακά. Ήταν μάλιστα και εορταστικά, καθώς μόλις είχε συνέλθει και κάποιος γνωστός Εβραίος της περιοχής από τετραήμερη νεκροφάνεια (Παράθεμα 8: Φωτογραφία της Μονής Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη – δυστυχώς πορτρέτο του ίδιου του Λάζαρου στάθηκε αδύνατο να βρεθεί). Ο Ιησούς έκανε βόλτες μέσα στην πόλη, προέβαινε σε πολιτισμένες συζητήσεις με τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους, κάποιο βράδυ έφαγε και με τους φίλους του σε γνωστή κοσμική ταβέρνα, ενώ η όλη γιορτινή ατμόσφαιρα ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα, όταν ξαφνικά παρατηρήθηκε συνωστισμός σ’ έναν κήπο (Παράθεμα 9: Ζωγραφιά του ραβίνου Μπεν Σαλόμ Γκολντστάιν με πολυπληθές πικ-νικ στη Γεθσημανή). Ενώ όμως όλοι οι Εβραίοι τον αγαπούσαν, οι Ρωμαίοι φοβόντουσαν την επιρροή του στον λαό και έτσι στην πρώτη ευκαιρία τον συνέλαβαν. Ο έπαρχος Πιλάτος τον ανέκρινε και μετά έπλυνε τα χέρια του, όπως το είχε συνήθεια – όχι βεβαίως για άλλο λόγο, αλλά επειδή ήταν όλη μέρα μες στα χώματα, μια και είχε κακιά μανία με την κηπουρική (γι’ αυτό άλλωστε έκανε και την ανάκριση σε δόσεις: δεν έβγαινε έξω ενδιάμεσα για να μιλήσει με κανένα υποτιθέμενο συγκεντρωμένο πλήθος, αλλά απλώς έκανε μια ερώτηση, μετά πήγαινε στο μπαξέ, έριχνε δυο τσαπιές και ξαναγύριζε). Στη συνέχεια ο Ιησούς μάλλον καταδικάστηκε σε κάποιου είδους τιμωρία. Για το τι ακριβώς έγινε όμως μετά, δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι…
Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ
ΥΓ 1. Διευκρινίζεται ρητώς ότι όποιος τολμήσει και αναρωτηθεί σε ποιο ακριβώς σημείο του παραπάνω κειμένου υπάρχει αναφορά στα…Θεία Πάθη, είναι βλαξ, φανατικός, αμόρφωτος, μισαλλόδοξος, σκοταδιστής, γελοίος θρησκόληπτος και καθυστερημένος!
ΥΓ 2. Για να πούμε τώρα βεβαίως και την πάσα αλήθεια, στην προαναφερθείσα ιστορία μοιάζει να υπήρξε και ένα άλλο περίεργο επεισόδιο, όταν ένα μεσημέρι πλήθος κόσμου άρχισε να συνωστίζεται γύρω από ένα λόφο με κάτι καρφωμένα ξύλα απάνω. Το παραλείψαμε όμως, γιατί μάλλον επρόκειτο περί ειρηνικής διαδηλώσεως των Φαρισαίων για τα προβλήματα ύδρευσης στην Ιερουσαλήμ. Εμ, πλύνε-πλύνε κι εκείνος ο ερίφης ο Πιλάτος, τούς το ’χε φάει, φαίνεται, όλο το νερό…
Αντιφωνητής