Γιάννης Μαρκόπουλος: Άλωση – μνήμη διαρκής.

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ Ο Γιάννης Μαρκόπουλος θα μπορούσε να είναι ένας ήρωας του Νίκου Καζαντζάκη. Είναι ίσως ο ίδιος ο μεγάλος μας συγγραφέας σε ρώμη, πανσοφία και ταλέντο. Ο,τι είναι ο μεγάλος Κρητικός στη λογοτεχνία, ο Μαρκόπουλος τόχει στη μουσική του παντοκρατορία.

Είχα πει για το λευκό του κεφάλι πως είναι σαν να έχει βγει απ τις φλόγες της Άλωσης.
Την Πέμπτη 29 Μάιου αυτή η , εμβληματική προσωπικότητα με τη διεθνή ακτινοβολία, παίζει στις 8.30 το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για την « Άλωση: Μνήμη διαρκής». Η συναυλία εντάσσεται στις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει η Εκκλησία της Ελλάδος στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση . Το γεγονός της μουσικής αφήγησης του συνθέτη για την Πόλη και τις μνήμες του Ελληνισμού από την Ανατολή ξεκινά το 1993 όταν ο Χρήστος Λαμπράκης παρήγγειλε στο δημιουργό για λογαριασμό του Μεγάρου Μουσικής το «Χορικό της Άλωσης».
Ο κορυφαίος σήμερα Έλληνας συνθέτης –πολλά μουσικά σκαλιά ανώτερος από άλλους διάσημους ομότεχνους του- ένας συνθέτης που μπροστά του υποκλίνεται όλη η Ευρώπη , κατάρτισε ένα πρόγραμμα απαρτιζόμενο απ το πρώτο μέρος του σπουδαίου του έργου «ΑΝΑ-ΓΕΝΝΗΣΗ Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη» καθώς και επιλεγμένες συνθέσεις και τραγούδια απ τη μακροχρόνια εργογραφία του – που αφηγείται , δίχως να λησμονεί , την πορεία από την Άλωση μέχρι το σήμερα.
Αξίζει να τονιστεί πως το Χορικό της Άλωσης τελειώνει με τη φράση: «Αφού η Πόλη έπεσε ο κόσμος ας προσέχει…».
Ένα από τα θαυμαστά έργα του μεγάλου μας συνθέτη είναι και ο «Ψάλτης» από τις «Σειρήνες» σε ποίηση του Κ.Χ.Μύρη ένα συγκλονιστικό έργο που διαπερνά τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού , ένα έργο που θα το αποδώσει ο πρωτοψάλτης Γ.Χατζηχρόνογλου με την 40μελη χορωδία της ΔΕΗ με 30 μέλη ορχήστρα της «Παλίντονου Αρμονίας» και 12μελη βυζαντινή χορωδία υπό τη διεύθυνση του συνθέτη.
Ο ιδιοφυής Μαρκόπουλος –ένα σπάνιο χρυσοφόρο κοίτασμα που μπορεί να ξεχρεώσει 10 φορές το χρέος της Ελλάδας- είναι ένα Μινωικό δελφίνι που χτυπά το πτερύγιό του στη θάλασσα της μουσικής του παντοκρατορίας.
Ο Μαρκόπουλος δεν μας γεμίζει υστερόγραφα θλίψης. Ούτε ακολουθούμε μαζί του γκρίζες ατραπούς. Μένει με το φως, γράφει κάτω απ τα πιο φωτεινά άστρα –τα χρυσά καρφιά των ποιητών- κι έχει προσεγγίσει μουσικά με θαυμαστό τρόπο τους μεγάλους της λογοτεχνίας μας Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Καρούζο, Χρονά, κ.α
Αυτή η μοναδική συναυλία για το θρήνο της Άλωσης(που δεν την πενθούν όλοι) , για τον λυγμό που όρισε το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής αυτοκρατορίας , αυτή η μοναδική συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου είναι μια εθνική υπενθύμιση, μια μουσική υπογραφή από τον κορυφαίο Έλληνα που μας ξεπερνά όλους.