(με αφορμή την σημερινή ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στον πλούσιο νεανίσκο)
 Οι πλούσιοι είναι κολασμένοι;

Ἡ ἐρώτηση μέ λαϊκότερο τρόπο, διατυπώνεται συνήθως, ὡς ἑξῆς: Οἱ πλούσιοι θά πᾶνε στην κόλαση; Ἡ ἀπάντηση, ἁπλή και συνοπτική, μέ τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου: Εἶναι πάρα πολύ δύσκολη, ἄν ὄχι ἀδύνατη. Σ’ ὅλα τά ἠθικοκοινωνικά προβλήματα,οἱ ἀπαντήσεις, σαφεῖς, αὐθεντικές καί αἰώνιες, περιέχονται στήν Ἁγία Γραφή, καί ἰδιαίτερα στήν Καινή Διαθήκη, ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν αἰώνιο Διδάσκαλο, πού θά παραμένει “ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή”.
Ὅποτε ἀναφέρθηκε ὁ Χριστός στούς πλουσίους, εἴτε μέ μορφή διαλόγου ἤ διδάσκοντας τίς ἐξαίσιες παραβολές Του, οὐδέποτε ἐπαίνεσε ἤ “κολάκεψε” πλουσίους, ὥστε νά ἔχουν ἐπιχειρήματα κάποιοι… Μαρξιστές! Ἀντίθετα, ὅπως εἶχε ἐλέγξει τούς φαρισαίους, τά ἴδια “οὐαί” τά εἶπε καί στούς πλουσίους -ἀναμφισβήτητα, βέβαια- τούς φιλάργυρους: “Οὐαί ὑμῖν τοῖς πλουσίοις”… καί “Οὐαί ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι…” Λουκ. Στ” 24-25. Σεῖς οἱ πλούσιοι θέλατε εὐτυχία στά πλούτη σας, ἀλλά, ἀλίμονο! Μή ἐλπίζετε τίποτε στην ἄλλη ζωή. Καί σεῖς οἱ χορτάτοι, πού γελούσατε καί γλεντοκοπούσατε, στήν ἄλλη ζωή θά πενθήσετε καί θά κλάψετε.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πάντοτε ἐλέγχει – καί μάλιστα, αὐστηρά – τούς πλούσιους, οἱ ὁποῖοι συνή θως ἔχουν καρδιά σκληρή σάν πέτρα. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος σε ὁμιλία του “στούς Ἀνδριάντες”, εἶπε πώς, “ὁ πλούσιος προτιμᾶ νά κόψει τό χέρι του νά σοῦ δώσει, ἀλλά τά χρήματά του δέ σοῦ τά δίνει”. Ποιός δέ γνωρίζει τίς δυό ἀριστουργηματικές παραβολές τοῦ Κυρίου μέ τόν «ἄφρονα πλούσιο» καί τήν ἄλλη μέ «τόν πλούσιο καί τό φτωχό Λάζαρο»; Τί εἶπε στόν “ἄφρονα”; “Ταύτη τῇ νυκτί, τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ. Ἅ δέ ἡτοίμασας τίνι ἔσται”; Ἀπόψε κιόλας οἱ δαίμονες ζητᾶνε τήν ψυχή σου. Πεθαίνεις! Ὅλα τοῦτα ποιός θά τά πάρει; Στήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου, ἀλλάζουν ἀμέσως τά σκηνικά: Ὁ Λάζαρος γιά τήν ἀρετή του – ὄχι μόνο γιατί ἦταν φτωχός – πηγαίνει στόν παράδεισο, ὁ δέ πλούσιος – ὄχι μόνο γιατί ἦταν πλούσιος – βρίσκεται στήν ἀνυπόφορη φωτιά τῆς κόλασης. Ἀμοιβή του, ἡ αἰώνια τιμωρία. Αὐτό, ἄλλωστε, σημαίνει δικαιοσύνη: Ἡ ἀρετή νά ἀμοίβεται, ἡ δέ κακία νά τιμωρεῖται. Καί ἡ ἀμοιβή αἰώνια, καί ἡ καταδίκη αἰώνια.
Εἶναι καί ἡ περίπτωση τοῦ πλούσιου νεανίσκου, πού ζήτησε νά μάθει πῶς θά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή. Στήν ἐρώτηση τοῦ Κυρίου ἄν γνωρίζει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀπάντησε θετικά. Ἀλλ᾽ ὅταν τοῦ εἶπε νά πουλήσει τήν περιουσία του καί νά βοηθήσει τούς φτωχούς, ἀρνήθηκε. Τότε ὁ Κύριος ἔδωκε τήν ἐκπληκτική ἀπάντηση: “Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν” (Λουκ. ΙΗ” 25). Τέλος, ἀδελφοί μου, μελετῆστε, σᾶς παρακαλῶ, τούς στίχους: Ιακώβου Ε” 1-6
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
πηγή:orthodoxanswers.gr