Μνημονιακοί, οι επίγονοι των δοσίλογων της γερμανικής Κατοχής

 

  
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

[ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ: Τη διακοσιοστή ένατη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου της μήνυσης της ΧΑ για τα άδεια Ταμεία του ΠΑΣΟΚ πληροφορήθηκα ότι ο εισαγγελεύς...

επενέβη. Διακοσιοστή δέκατη έκτη ημέρα, λοιπόν, από την είδηση για την έναρξη ποινικής διαδικασίας διερεύνησης των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ μέχρι την έκδοση απαλλακτικού βουλεύματος με την ελπίδα να διαψευσθώ. Βρισκόμαστε τώρα α] στην τετρακοσιοστή εικοστή ημέρα από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης, β] στην τριακοσιοστή εξηκοστή τρίτη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούσε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου, γ] στην διακοσιοστή εικοστή έβδομη από τη μηνυτήρια αναφορά τού Γ. Καρατζαφέρη για όσα λέει κάποιος Μπαλτάκος για χειραγώγηση της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση (ΣΗΜ: δεν θυμάμαι αν η έρευνα για τη μίζα Καρατζαφέρη άρχισε μετά ή πριν από εκείνη τη μηνυτήρια αναφορά) και δ] στην εκατοστή ενενηκοστή πρώτη από τη δημόσια καταγγελία του Κασσιδιάρη ότι σε συγκεκριμένα εκλογικά τμήματα του Δήμου Αθηναίων έλαβε χώρα τεχνητή ακύρωση ψηφοδελτίων της ΧΑ κατά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών (18.05.2014). Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων στις τέσσερις τελευταίες περιπτώσεις. Τί συνέβη; Εξακολουθούν να μην τηλεφωνούν οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].

Τελευταίως, όλοι, μα όλοι, οι βουλευτές που ψήφιζαν Μνημόνια, αλλά και αυτοί που τα καταψήφιζαν και μετά τα κατάπιναν, είτε μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τον αργό θάνατο είτε ότι υπάρχει κάποιο άλλο νεφελώδες μείγμα πολιτικής που μπορεί να μας σώσει.

Η κ. Λούκα Κατσέλη, στην οποίαν οφείλω να αναγνωρίσω τουλάχιστον τον «νόμο Κατσέλη» [=να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι], μετάνοιωσε για τα πεπραγμένα της και μας ενημερώνει για το δέον γενέσθαι:

«Αυτό, το οποίο θα έπρεπε να είχε γίνει είναι εκείνο, το οποίο μονίμως προτείνω και δυστυχώς η κυβέρνηση δεν είχε τη βούληση να υιοθετήσει και πολύ περισσότερο να διαπραγματευτεί και να εφαρμόσει: Την εκπόνηση ενός ρεαλιστικού, αλλά τολμηρού μεσοπρόθεσμου Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης, που θα αποτελεί τη βάση συζήτησης για αντικατάσταση των Μνημονίων, με μια στρατηγική επίτευξης βιώσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων, μέσω αναδιάρθρωσης του χρέους, εφαρμόσιμων και αποτελεσματικών διαρθρωτικών μέτρων και μεταρρυθμίσεων, που θα προάγουν την ανάπτυξη αλλά και την κοινωνική συνοχή και αλλαγής του μείγματος της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής. Συνεπώς, η μοναδική υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει αυτή η κυβέρνηση στην πατρίδα είναι να προκηρύξει αμέσως εκλογές.»

Την προτείνω για το Νόμπελ Μπουρδολογίας, αν και πιστεύω ότι δύσκολα θα υποσκελίσει τον Άκη και τον Χρηστάρα τον Πρωτόπαππα.

Από την άλλη θυμάμαι τον Αντώνη να λέει στον φιαλοβόλο μνημονιολάγνο δημοσιογράφο την 01.11.2010:

«Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Μάλιστα. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι προχωράει και κάνει το κόμμα της η κ. Μπακογιάννη. Θα μπορούσατε κάποτε να συνεργαστείτε μαζί της, κάποια στιγμή μετά; Ή είναι persona non grata, δεν συζητάτε μαζί της;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Εγώ πιστεύω κ. Πρετεντέρη ότι όποιος ψήφισε το Μνημόνιο θα το κουβαλάει μαζί του μέχρι το τέλος. Εάν πει ότι εγώ βλέπω το λάθος μου και πιστεύω σε μια άλλη πολιτική όπως είναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, δεν έχω πρόβλημα με τον οποιονδήποτε και την κα Μπακογιάννη.»

Οφείλουμε, λοιπόν, έστω την έσχατη τούτη ώρα να απονείμουμε τα εύσημα σε δύο βουλευτές που τίμησαν τα έδρανα της Βουλής: τον Γιάννη Δημαρά και τη Σοφία Σακοράφα, ήτοι τους 2 από τους 3 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που καταψήφισαν το πρώτο Μνημόνιο και διεγράφησαν από το κόμμα, έκτοτε δε τηρούν σταθερή αντιμνημονιακή γραμμή. Ο τρίτος ήταν ο Βασίλειος Οικονόμου, αλλά αυτός προσκύνησε στη συνέχεια ως αριστερός μνημονιολάγνος.

Αξίζει να παραθέσω απόσπασμα από την ιστορική, κατά τη γνώμη μου, ομιλία της Σακοράφα στη Βουλή την 03.11.2011:

«Μίλησαν τα νεκραναστημένα εξαπτέρυγα του νεοφιλελευθερισμού και ξαναβρήκαν λόγο και ρόλο ύπαρξης τις τελευταίες ώρες.

Μόνο που τούτες οι εξελίξεις τους ξεπερνούν και δικαιώνουν όλους όσους λέγαμε εξαρχής ότι το ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας είναι το ελληνικό ομολογιακό χρέος των τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Είναι σήμερα περισσότερο από δικαιωμένη η θέση που λέει «Συγκροτούμε ένα μέτωπο δυνάμεων με βασικούς άξονες οικονομικής και κοινωνικής επιβίωσης του λαού μας και με εργαλείο την αθέτηση των πληρωμών που αντιστοιχούν σε κείνο το μεγάλο μέρος του χρέους που έχει έλλειμμα νομιμοποίησης».

Σε αυτό το πολιτικό εγχείρημα, όλοι πρέπει να ξεπεράσουμε τους παλιούς εαυτούς μας.

Η αριστερά πρέπει να ξεπεράσει την παθολογία του καταγγελτισμού.

Η κομμουνιστική αριστερά πρέπει να ξεπεράσει το θρησκευτικό δόγμα της απόλυτης και ακλόνητης αλήθειας.

Οι σύντροφοί μου, η βάση του ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη προοδευτική δεξαμενή, πρέπει να ξεπεράσουμε ιδεοληψίες, που εδράζονται σε λάθη του παρελθόντος και σε τεχνητές διαχωριστικές γραμμές.

Πρέπει να ξεπεράσουμε ιδιοκτησιακές νοοτροπίες που μας παγιδεύουν. Οι ιδέες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής ανεξαρτησίας και της ελευθερίας δεν αποτελούν ιδιοκτησιακό πλούτο κανενός χώρου.

Είναι ο πλούτος του λαού μας, που σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είμαστε υποχρεωμένοι να τον υπερασπιστούμε.

Κλείνω με τις διαπιστώσεις του μεγάλου Μεξικάνου επαναστάτη:

Εκεί που πριν υπήρχε μια σημαία, σήμερα υπάρχει ένα εμπορικό κέντρο.

Εκεί που υπήρχε μνήμη, σήμερα υπάρχει λήθη.

Στη θέση της δικαιοσύνης, ελεημοσύνη.

Στη θέση της δημοκρατίας, ένα διαφημιστικό σποτ.

Στη θέση των ανθρώπων, οι αριθμοί…

Στη θέση της Πατρίδας, ένας σωρός ερείπια.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ΟΧΙ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ.

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ».

Δυστυχώς, η κυβέρνησή μας δεν τα καταφέρνει και μας γεμίζει ψέμματα. Γιατί; Αν δεν μπορεί, γιατί δεν παραχωρεί τη θέση της σε άλλους που λένε ότι μπορούν; Τί φοβάται; Ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα; Πόσο χειρότερα; Και για ποιόν; Για τον λαό; Για άλλους;

Αλλά όταν υπάρχουν σήμερα πολίτες που πιστεύουν ότι την χώρα καταχρέωσε ο Καραμανλής ή ότι ο τέως Βασιληάς Κωνσταντίνος είναι απόγονος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ή ότι στη Θράκη θα πρέπει τα σχολικά μαθήματα να γίνονται στην τουρκική γλώσσα ή ότι θα πρέπει ο Γιωργάκης να ξαναγίνει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός ή ότι ο Άδωνις δικαιούται να είναι αντιπρόσωπος του Έθνους, η πικρή διαπίστωση για μία ακόμη φορά είναι πως αυτός ο τόπος δεν σώζεται με Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Ε.

Και το μόνο που μπορώ να πω στα σούργελα της μεγάλης [δήθεν] δημοκρατικής [δήθεν] παράταξης είναι: «Σήκω Αντρέα να τους δεις!»

Σωτήριος Καλαμίτσης – οφσοράκιας έχων τεχνικάς δυσκολίας να πληρώσει τους φόρους του, αλλά και

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄

Υ.Γ. http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/280526,O_vasilias_einai_tsitsidi_.html

Πηγη