Σε κάθε άνθρωπο, που ένιωσε ή νιώθει «ξένος»!

Μάρτης του 1961. Παραμονές της 25ης Μαρτίου. Τελευταία τάξη στο Δημοτικό και περίμενα πως και πως να γίνω…
Σημαιοφόρος γιατί ήμουν και η… καλύτερη μαθήτρια. Μόνο από τον Τάκη τον «ψηλέα» κινδύνευα, αλλά ο Τάκης ήταν φίλος μου κολλητός και δεν θα με πονούσε αν μου «έπαιρνε» την Σημαία γιατί είχαμε μεγαλώσει σε μια γειτονιά, γιατί πηγαίναμε μαζί στο σχολείο και γιατί πλακωνόταν στο ξύλο, με όποιον τολμούσε να με κοροϊδέψει «Παλιορώσα» και «Βρωμοσταλινίτσα» και «Σκατοβουλγαρίτσα» και γιατί, όταν κάποτε η κυρία Γεωργία της B’ Δημοτικού όταν αντί για «καλημέρα» ξεχάστηκα και είπα «добрый день» μου είπε «βγάλε την… γλώσσα σου» (αντί να μου πει «άπλωσε το χέρι σου»)… και μου έδωσε μια βιτσιά στη γλώσσα για τιμωρία, τότε ο Τάκης ο «ψηλέας», με χάϊδεψε στο μάγουλο και μου είπε: «Μην κλαις Άννα, εγώ μια μέρα, όταν θα πάω φαντάρος και θα’ μαι Ταγματάρχης σαν τον μπαμπά μου, και θάχω κατάδικό μου όπλο… θα την σκοτώσω αυτήν». Και τον Τάκη τον αγαπούσα ακόμη πιο πολύ από τότε, γιατί μου είπε «μην κλαις», ενώ εγώ δεν έκλαιγα, αλλά ο Τάκης το κατάλαβε πόσο πολύ πονούσα και γιατί ο Τάκης δεν είχε μπαμπά… είχε πεθάνει λέει, σε ένα νησί…. και πράγματι ήταν κάτι πολύ σπουδαίο όταν ζούσε «Ταγματάρχης του… ΕΛΑΣ»… μου έλεγε ο μπαμπάς μου… και εγώ τον διόρθωνα «Ταγματάρχης της…. Ελλάς» … Κι εκείνος, χαμογελώντας «Οχι Άννιτσκα, του ΕΛΑΣ»… και με χάϊδευε στο μάγουλο, όπως ο Τάκης ο «ψηλέας»…. με αγάπη δηλαδή. Τώρα, στην ωριμότητα μου, που το σκέφτομαι, θα πρέπει πολύ να προβληματίστηκαν οι δάσκαλοί μας για το ποιος θα «κρατούσε» την Σημαία στην παρέλαση της 25ης Μαρτίο … Η κόρη του… «Ρώσου»; ή ο γιος του… Ταγματάρχη του ΕΛΑΣ; και βρήκαν την λύση:
Έστειλαν το… ρουφιανάκι της τάξης μας να μας βρεί, στο μεγάλο διάλειμμα και να μας μηνύσει: «Σας θέλει ο Κος Διευθυντής εσάς τους δυο, στο γραφείο του»…
Μπήκαμε στο γραφείο του Κου Διευθυντή, πιασμένοι χέρι-χέρι και τρέμοντας (και ο «ψηλέας» έτρεμε, αλλά δεν ήθελε να το δείχνει, γιατί ήταν αγόρι)… Ο Κος Διευθυντής καθόταν στο γραφείο κι ολόγυρά του όλοι οι δάσκαλοι, άλλοι μουτρωμένοι κι άλλοι αδιάφοροι, και άλλοι κοιτάγανε έξω από το παράθυρο, και άλλοι στο ταβάνι, κάτι που εγώ, δεν κατάλαβα ποτέ μου…. Ο Κος Διευθυντής , μπήκε αμέσως στο θέμα:
– Εσείς οι δυο ΔΕΝ θα κάνετε παρέλαση φέτος…
– Γιατί; ψελλίσαμε… (Δηλαδή, εγώ ψέλλισα, γιατί ο Τάκης έμοιαζε σαν να το… περίμενε).
– Γιατί, είστε πολύ… ψηλοί και χαλάτε την «μόστρα» της παρέλασης… Δεν έχουμε με ποιους να σας ταιριάξουμε…. Άϊντε τώρα στις τάξεις σας….
Δεν γύρισα στην τάξη μου… Πήρα την τσάντα μου μόνο και έμεινα στην γωνία του Σχολείου μέχρι το σχόλασμα, κλαίγοντας. Ο Τάκης μόλις το μεσημεράκι, πήρε την στροφή, σφυρίζοντας, έπεσε πάνω μου και… αγρίεψε:
– Γιατί κλαις;;;… Σε πείραξε κανείς;
– Γιατί είμαι… ψηλή και δεν θα κάνω παρέλαση…
– Να… στα μούτρα σου ηλίθιο, που δεν καταλαβαίνεις… Και με στόλισε με μια μεγαλοπρεπή μούντζα. (Συνειδητοποιημένος αριστερός, μεγαλωμένος σε ένα… ορφανεμένο σπιτικό ενός…. Ταγματάρχη του ΕΛΑΣ… ενώ εγώ ένα καλομαθημένο μοναχοπαίδι Ρώσων εμιγκρέ, που προσπαθούσαν να με κρατήσουν μακριά από την πραγματικότητα μην και πληγωθώ πριν την ώρα μου)
Γύρισα στο σπίτι, ράκος… Με το που είδα την μάνα μου ξανάρχισα τα κλάματα… Γοερά… Η μάνα μου, τρελαινόταν από αγωνία, όταν με έβλεπε να κλαίω μη ξέροντας το γιατί (ήμουν βλέπετε το δέκατο παιδί που είχε γεννήσει και το μοναδικό, που είχε κρατήσει στην αγκαλιά της ζωντανό)…
– Τί τρέχει;;;
– Δεν θα κρατήσω την Σημαία στην Παρέλαση…. Ούτε καν θα κάνω Παρέλαση φέτος… Γιατί είμαι… ψηλή… και ο Τάκης ο «ψηλέας» με… μούντζωσε και με είπε και… ηλίθιααααααα…
– Σταμάτα αμέσως…. Πλύνε τα μούτρα και τα χέρια σου…. Στον μπαμπά σου τα παράπονα, στο μεσημεριανό φαγητό (η μάνα μου πίστευε, πως για όλα τα…θεωρητικά κακά της μοίρας μας, έπρεπε να βρει λύση ο πατέρας μου. Τώρα που το σκέφτομαι, απλά νοιαζόταν μόνο για την επιβίωσή μας, πράγμα που την είχε κάνει σκληρή, γιατί εδώ που τα λέμε, δεν ήταν και εύκολο πράγμα η επιβίωση εκείνη την εποχή).
Στο τραπέζι κάθησα με μούτρα και χέρια καθαρά και κρατώντας τους λυγμούς μου με πολύ κόπο. Ωστόσο, δεν άγγιξα καν το φαγητό μου… Ο μπαμπάς μου με κοίταξε με αγωνία
– Άννιτσκα;…
– Η Άννα, από την ώρα που γύρισε από το σχολείο…. κλαίει (Τον πληροφόρησε η μητέρα μου)
– Γιατί μικρή μου любовь (αγάπη);;;
– Γιατί είμαι πολύ… ψηλή, για να κρατήσω την Σημαία και ο Τάκης ο «ψηλέας» είναι κι αυτός πολύ ψηλόοοοοοος (ξανάρχισα τα κλάματα) και με… μούντζωσεεεεεε … και με είπε και ηλίθιαααααα…..
Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ μου (τον πατέρα μου ) όσο ζω … Είχε το βλέμμα του τρομαγμένου αγριμιού… Έπρεπε όμως κάτι να μου πει… Και… μου είπε:
– Η σημαία Άννιτσκα, είναι κάτι… μαγικό… Αν αξιώθηκες να την κρατήσεις και δεν τα κατάφερες ή κάποιος σε εμπόδισε, να είσαι σίγουρη πως θα την κρατήσεις μία μέρα… Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα την κρατήσεις. Και γριούλα ακόμη με άσπρα τα μαλλιά σου και καμπουριασμένο το κορμί αν είσαι… θα την κρατήσεις. Γι αυτό, στέγνωσε τα δάκρυα σου, που με σπαράζεις να σε βλέπω έτσι, και συνέχισε να ζεις… Και ποτέ μην ξεχάσεις πως θα την κρατήσεις μία μέρα… γιατί η Σημαία είναι κάτι… μαγικό.
___________________________
Όταν τον είδα να περνάει με το λεπτό και ψηλό του το κορμάκι στητό, με κόκκινα από περηφάνεια και καμάρι, τα εφηβικά του μάγουλα τα σκεπασμένα από το πρώτο «χνούδι», με το λευκό του πουκάμισο και τα μπλε βουρκωμένα του μάτια να… συναγωνίζονται την Σημαία, που κρατούσε, δεκαπέντε χρονών παλικαράκι ο μεγάλος μου γιός, ένιωσα ένα κύμα άγριας χαράς να με συνεπαίρνει και τότε…. 35 περίπου χρόνια μετά, κατάλαβα τί εννοούσε ο πατέρας μου με εκείνο το περίφημο:
– Η σημαία Άννιτσκα, είναι κάτι… μαγικό… Αν αξιώθηκες να την κρατήσεις και δεν τα κατάφερες ή κάποιος σε εμπόδισε, να είσαι σίγουρη πως θα την κρατήσεις μία μέρα…κλπ,κλπ…
________________________
—————————————-
Της Anna Silia (Άννα Τσακίρη) από το facebook
Αυτό το κείμενο το αφιερώνω:
Σε κάθε άνθρωπο, που ένιωσε ή νιώθει «ξένος» μέσα σ’ αυτόν τον όμορφο τόπο που λέγεται Ελλάδα και που διάλεξε για πατρίδα του.

σσΚ: ...με την ευκαιρία του παραπάνω ...ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ...

Η Προδοσία της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη και μείς Μεγάλη Ελλάδα. Γι αυτό, εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε»!! («Ριζοσπάστης» 12-7-1935).
Χρειάζεσθε κι άλλην ομολογίαν της προδοσίας;
«Τα λαγκάδια και τα βουνά της Μικρασίας γεμίσανε απ’ τα κορμιά των συναδέλφων μας. Τα όρνια του ουρανού χορτάσανε με τις σάρκες μας. Μη μας μιλάτε άλλο για πατρίδες και για εθνικές επαναστάσεις» («Εργατικός Άγων» 29-11-1920).
«Το κόμμα μας εκτέλεσε το Διεθνιστικό χρέος του καταγγέλοντας τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα αυτού του πολέμου. Γιατί ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1919-1922 ήταν από την πλευρά της Ελλάδος, ένας ΑΛΙΚΟΣ, ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ και ΑΡΠΑΧΤΙΚΟΣ πόλεμος» («Νέος Κόσμος» τεύχος Σεπτεμβρίου 1951).
Κατά το ΚΚΕ η απελευθέρωσις της Ιωνίας ήτο άδικος, επιθετικός και αρπαχτικός πόλεμος, όπως ακριβώς έλεγαν οι Τούρκοι. Ο «Ριζοσπάστης» (26 Νοεμβρίου 1929) μάλιστα απεκάλεσε τον τραγικόν Εθνομάρτυρα Μητροπολίτην Χρυσόστομον Σμύρνης «πράχτορα της Ελληνικής Μπουρζουαζίας»!
Και στο επίσημόν του όργανον («Νέος Κόσμος» τεύχος Σεπτεμβρίου 1957) το ΚΚΕ εδήλωνε:
Η προδοσία της Μακεδονίας-Θράκης.
Το Τρίτον Συνέδριον του ΚΚΕ (26 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 1924) διεκήρυξε επισήμως το σύνθημα της «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και της ενιαίας και ανεξάρτητης Θράκης».
O Ν. Ζαχαριάδης είχε ζητήσει τον αποχωρισμον της Μακεδονίας από την Ελλάδα και «τον σχηματισμό αυτοτελούς κράτους» («Ριζοσπάστης» 27 Ιανουαρίου 1925). Επί πλέον, ο Ν. Ζαχαριάδης εις έκκλησίν του προς τα μέλη του ΚΚΕ («Ριζοσπάστης» 1 Μαρτίου 1931) επανέλαβε την εθνοπροδοσίαν περί αποχωρισμού της Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα και υπεστήριξε «την εθνικοαπελευθερωτικήν πάλην των λαών που καταπιέζονται από τους Έλληνες»!! (όρα και εις έκδοσιν της Κ.Ε. του ΚΚΕ «Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936» β’ έκδ. Αθ. 1946 σελ. 24).
Ακόμη, η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1934) καθώρισε ως υποχρέωσιν του ΚΚΕ:
«να αγωνισθεί για την εθνική αυτοδιάθεση μέχρις αποχωρισμού των καταπιεζομένων Μακεδόνων και Θρακών και να συνεργασθεί δια τον σκοπόν αυτόν με τας Βουλγαρικάς οργανώσεις της εσωτερικής επαναστατικής μακεδόνικης οργάνωσης (ενωμένης) και της θρακικής επαναστατικής οργάνωσης». («Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936», σελ. 201, 205, 206, 212).
Επίσης, στο 5ον Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934) διεκηρύχθη ότι «οι εθνικές μειονότητες καταπιέζονται αφόρητα από τους Έλληνες ιμπεριαλιστές»!!. Ειδικά δια τους Μακεδόνες το ΚΚΕ απεφάσισε την «υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων και την στερέωση των δικών μας θέσεων μέσα σ’ αυτές… την αναγνώριση στις μειονότητες αυτές του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού… Το ΚΚΕ πρέπει να παλαίψει αποφασιστικά για την καταπολέμηση του ελληνικού μεγαλοεθνισμού και τις εκδηλώσεις του μέσα στις γραμμές του και για την διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εργατών και αγροτών» («Πέντε Χρόνια Αγώνες 1931-1936», σελ. 225).
O Ν. Ζαχαριάδης εις άρθρον του δημοσιευθέν στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» (τεύχος Δεκ. 1948) υπεστήριξε την δημιουργίαν ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους και στη συνέχεια η 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1949) έκανε ομοφώνως δεκτήν την εισήγησι δια την δημιουργία ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους. Ιδού το κείμενον, το οποίον εξέδωσε το ΚΚΕ εις έντυπον υπό τον τίτλον: «Η Ελλάδα στο δρόμο προς τη νίκη, μπροστά στην αποφασιστική καμπή» (σελ. 20-21).
Η Προδοσία της Βορείου Ηπείρου.
Η Δευτέρα Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Νοέμβριος 1934) κατήγγειλε ως «ιμπεριαλιστικό αλυτρωτισμό» την διεκδίκησιν της Β. Ηπείρου από την Ελλάδα. Ο Ν. Ζαχαριάδης μάλιστα, στην ομιλίαν του προς την μετά το 6ο Συνέδριον του ΚΚΕ, Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ (14-15 Ιουν. 1936) απεκάλεσε την διεκδίκησιν της Β. Ηπείρου «καταχτητική βλέψη». Συγκεκριμένως είπεν:
«Η πλουτοκρατία και η αντίδραση, αν και τρέμουν για τη Μακεδονία και Θράκη, όμως, παραγνωρίζοντας τις ιδιομορφίες των επαρχιών αυτών και πρώτα απ’ όλα την πολυεθνική σύνθεση τους και εφαρμόζοντας αυτού επάνω πολιτική οικονομικής αποστράγγισης και τρομοκρατικού ξεφαντώματος, δεν φτάνουν παρά σε αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που θέλουν… Το χειρότερο ακόμα είναι ότι η πλουτοκρατορία της χώρας μας και ο φασισμός αντιπροβάλλουν και αυτοί καταχτητικές βλέψεις πάνω στη Βόρειο Ήπειρο, το Μοναστήρι είτε την Ανατολική Ρωμυλία και έτσι σπρώχνουν τα πράγματα πιο γοργά προς πολεμικές καταστροφικές περιπέτειες» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση», αρ. 23 της 1ης Ιουλίου 1936, σελ. 6).
Περαιτέρω ο Ν. Ζαχαριάδης εις συνέντευξίν του στην εφημερίδα «Εμπρός» (26 Μαΐου 1945) εδήλωσε ότι είναι εναντίον της Ελληνικής διεκδικήσεως της Β. Ηπείρου διότι «θ’ απετέλει παράγοντα κινδύνου, διά την ειρήνη και τη σύμπραξι των βαλκανικών χωρών»!
Η Προδοσία της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Ο «πατερούλης» Στάλιν με τον Υπουργόν Εξωτερικών τον Γ’ Ράιχ Φόν Ρίμπεντροπ.
«Δεν επετέθη η Χιτλερική Γερμανία εναντίον της Αγγλίας
και της Γαλλίας, αλλ’ αυταί επετέθησαν εναντίον της Γερμανίας».
Δήλωσις Στάλιν εις «Πράβδα» 30 Νοεμβρίου 1939.
Το ρωσόδουλον ΚΚΕ ευθυγραμμίσθη με το γερμανο-σοβιετικόν σύμφωνον Ρίμπεντροπ-Μολότωφ της 23 Αύγουστου 1939 και διεκήρυττε, ότι δεν πρέπει να πολεμήσωμεν κατά του Άξονος και κατηγορεί τον Μεταξά ότι… προετοιμάζει πόλεμον. Απίστευτον κι όμως αληθινόν. Παραθέτω τα αναμφισβήτητα κείμενα.
Κατ’ αρχήν, η Κ.Ε. του ΚΚΕ εις Μανιφέστον της 20 Απριλίου 1940 («Ριζοσπάστης» 2 Μαΐου 1940) διεκήρυξε:
«Το πέρασμα της βασιλομεταξικής δικτατορίας στην υπηρεσία των αγγλογάλλων, συντελούμενον μέσα στις συνθήκες της έντασης των σχέσεων τους με την Ιταλίαν, σημαίνει -ούτε λίγο ούτε πολύ- πρόσκληση προς τους ιμπεριαλιστές να βγάλουν τα μάτια τους πάνω στα ελληνικά εδάφη και εξουσιοδότηση τους να μην αφήσουν πέτρα πάνω στην άλλη, στην δυστυχισμένη πατρίδα μας» (όρα εις έκδοσιν Κ.Ε. του ΚΚΕ με τίτλον: «Το ΚΚΕ από το 1918 ως το 1931», τόμ. Α’ «Το ΚΚΕ από το 1918 ως το 1926» εις παράρτημα κειμένων της περιόδου 1932-1941, σελ. 498).
Το ΚΚΕ την 30ην Απριλίου 1940 κυκλοφορεί προκήρυξιν προς τον Ελληνικόν Λαόν, όπου έλεγε τα ακόλουθα:
«Ο πόλεμος, όπου η δικτατορία ετοιμάζεται να σκοτώσει τα παιδιά σου, να φέρει τον θάνατον στα γυναικόπαιδα και την καταστροφή και τον αφανισμό σ’ ολόκληρη τη χώρα, δεν είναι αγώνας για την πατρίδα μας… Ο πόλεμος που ετοιμάζει η δικτατορία θα μας οδηγήσει στη μοίρα του Πολωνικού λαού. Η δικτατορία κατεβαίνει στον πόλεμο αυτό με μοναδικό «σύμμαχο» την ιμπεριαλιστικήν Αγγλία» (ένθ. άνωτ. σελ. 507-508).
Κι όταν μας επετέθησαν οι Ιταλοί, η Κ.Ε. του ΚΚΕ εξέδωσε Μανιφέστο (7 Δεκεμβρίου 1940) όπου διεκήρυττε τα έξης:
«Ο πόλεμος αυτός που προκλήθηκε από τη βασιλομεταξική σπείρα, που διατάχτηκε από τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας. Ούτε είναι βέβαια «πόλεμος κατά του φασισμού», όπως δήλωσε κυνικά ο αρχιφασίστας Μεταξάς, ο δήμιος του λαού μας. Μα ούτε και πόλεμος για την απελευθέρωση των ελληνικών μειονοτήτων της Αλβανίας άπ’ το ζυγό του ιταλικού φασισμού και της Αλβανικής αστοτσιφλικάδικης κλίκας, γι’ αυτό ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί νάχει καμμιά σχέση με την ελευθερία» (ένθ. άνωτ. σ. 509-510).
Αν δεν υπήρχαν τα έγγραφα, που προέρχονται αποκλειστικώς εκ κομμουνιστικών πηγών ουδείς θα επίστευε, ότι ήτο δυνατόν να γραφούν τέτοιαι προδοσίαι.
Η Προδοσία της Εθνικής Αντιστάσεως.
Μετά την κατάληψιν της Ελλάδος υπό των Γερμανών και στα πλαίσια της συνεργασίας του διεθνούς κομμουνισμού με την Γερμανίαν (Σύμφωνον Ρίμπεντροπ -Μολότωφ), οι Γερμανοί απελευθερώνουν τους φυλακισμένους κουκουέδες.
Συγκεκριμένως την 28ην Ιουνίου 1941 μετέβησαν στην φυλακήν της Ακροναυπλίας δύο Γερμανοί Αξιωματικοί της G.F.P. (Μυστική Στρατιωτική Αστυνομία) μαζί με εκπρόσωπον της βουλγαρικής πρεσβείας εις Αθήνας και βάσει της υπ’ αριθμόν 621 διαταγής της G.F.Ρ. διετάσσετο η αποφυλάκισις 27 ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ.
Το σύμφωνον Ρίμπεντροπ – Μολότωφ υπεγράφη στη Μόσχα την 23 Αυγούστου 1939.
Το ΚΚΕ ουδεμία αντίσταση έκανε μέχρι την 22 Ιουνίου 1941 που η Γερμανία
επετέθη κατά της Ρωσίας. Τότε το ΚΚΕ εκάλεσε τον Ελληνικό λαο
να υπερασπίση την… Σοβιετικήν Ένωσιν.
Το ΚΚΕ κατά την διάρκειαν της τριπλής κατοχής της Ελλάδος από Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους οργάνωσε μίαν τάχα «Αντίσταση» ενώ στην πραγματικότητα συνειργάσθη με τους κατακτητάς με απώτερο σκοπό να αρπάξη την εξουσία, όταν εκείνοι θα απεχώρουν. Αύτη είναι η ιστορική αλήθεια την οποίαν αποδεικνύουν τα γεγονότα και τα έγγραφα κομμουνιστικής προελεύσεως.
Στο επίσημον όργανο του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος» (τεύχος 9ον Σεπτεμβρίου 1950) γίνεται δεκτόν ότι το κομμουνιστικό σύνταγμα Χαλκιδικής «υπέγραψε συμφωνία με τους Γερμανούς».
Επίσης η συμφωνία, την οποίαν υπέγραψε η ηγεσία του ΚΚΕ (Σιάντος) με την Γκεστάπο (Μυστική Αστυνομία των Γερμανών) όπου διαβάζομεν τα εξής προδοτικά:
«Ύστερα από διαπραγματεύσεις με τη Γερμανική Διοίκηση καταλήξαμε μαζί της σε συμφωνίες που θα πρέπη στο μέλλον να τις εφαρμόσουμε πιστά γιατί αυτό επιβάλλουν τα κομματικά μας συμφέροντα. Σύμφωνα μ’ αυτές κάθε «σαμποτάζ» ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια μας ενάντια οπλιτών η βαθμοφόρων του Στρατού Κατοχής θα γίνεται ύστερα από σχετικές υποδείξεις του αρχηγού της Γκεστάπο. Δόστε επομένως εντολή στις Αχτίδες να πάψουν στο έξης οι ξεκάρφωτες ενέργειες. Οπλισμός μας εξασφαλίστηκε αρκετός. Σαν υπεύθυνο για τη δουλειά αυτή η Γερμανική Διοίκηση όρισε τον Ταγματάρχη Όττο του Β’ Γραφείου. Ακόμα ανάλαβαν την υποχρέωση να μας ειδοποιούν για τα μπλόκα και τις συλλήψεις ώστε κανείς να μην υπάρχη κίνδυνος για τα μέλη της οργανώσεως μας. Παράλληλη υποχρέωση αναλάβαμε και μείς για την περίπτωση της αναχώρησης τους από την Ελλάδα. Κανένας δεν πρέπει να ενοχληθή.
Εκτός των συμφωνιών με τους Γερμανούς το ΚΚΕ υπέγραψε πλήθος προδοτικών συμφωνιών με τους Βουλγάρους. Παρουσιάζω ένα που υπεγράφη στο Μελισσοχώριον εις άπταιστον μάλιστα καθαρεύουσα, όπως τότε συνήθιζε το ΚΚΕ. Σημειωτέον τώρα εκδημοτικίζουν τα κείμενα των, εκ των ύστερων, όπως το ιδρυτικόν του ΕΑΜ. Ιδού το προδοτικόν κείμενον:
«Σήμερον την 20ην Σεπτεμβρίου του 1944 εν Μελισσοχωρίω Μακεδονίας οι υπογεγραμμένοι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ, του Βουλγαρικού Στρατού, του Ε.Λ.Α.Σ. και της Π.Ε.Ε.Α. συνεφωνήσαμε και αποφασίσαμε τα κάτωθι, προς ενίσχυσιν του κοινού απελευθερωτικού μας αγώνος καθώς και δια την μελλοντικήν μας συνεργασίαν.
ΑΡΘΡΟΝ 1ον. Άμεσος υποστήριξις του Ε.Λ.Α.Σ. με πολεμικόν υλικόν δια του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 2ον. Ο Βουλγαρικός Στρατός δεν θα επιτεθή κατά του Ε.Λ.Α.Σ. και θα υποστήριξη τας επιχειρήσεις του και εναντίον Κυβερνητικών Στρατευμάτων και εναντίον Εθνικιστικών Σωμάτων.
ΑΡΘΡΟΝ 3ον. Κατά την Αγγλοαμερικανικήν απόβασιν εν Ελλάδι ο Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται να συμπεριλάβη εις τας τάξεις του Βουλγαρικά Στρατεύματα και να τα υποστήριξη.
ΑΡΘΡΟΝ 4ον. Κατά την απόβασιν θα ενωθούν τα Βουλγαρικά Στρατεύματα και ο Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 5ον. Ο Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται εν περιπτώσει υποχωρήσεως να υποστήριξη τα Βουλγαρικά Στρατεύματα μέχρι συνόρων.
ΑΡΘΡΟΝ 6ον. Όλο το Βουλγαρικό πολεμικό υλικό το ευρισκόμενον εις Μακεδονίαν και Θράκην θα παραχωρηθή εις τον Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 7ον. Ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει τον εφοδιασμόν του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 8ον. Ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει την προστασίαν της Βουλγαρικής μειονότητος και της περιουσίας αυτής και θα διευκολύνη εφ’ όσον αυτή θα ζητήση την αναχώρησίν της εις την Βουλγαρίαν, συναποκομίζουσα και την περιουσίαν της.
ΑΡΘΡΟΝ 9ον. Από κοινού αγών εναντίον εκείνων που εναντιούνται εις τον Ε.Λ.Α.Σ. και το ΚΚΕ.
ΑΡΘΡΟΝ 10ον. Το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μίαν Διεθνή Μακεδονίαν μετά το τέλος του πολέμου.
ΑΡΘΡΟΝ 11ον. Κατάργησις συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας – Ελλάδος και Σερβίας.
ΑΡΘΡΟΝ 12ον. Ουδείς Βούλγαρος θα συλληφθή εν Μακεδονία και Θράκη από τον Ε.Λ.Α.Σ.
Εν Μελισσοχωρίω την 20η-9-1944
Δια το Κ.Κ. Βουλγαρίας: Φιλίπποβιτς, Γραμ. Βουλγαρικής Λέσχης
Δια τον Βουλγαρικόν Στρατόν: Γιούνωφ, Υπολοχαγός
Δια τον Ε.Λ.Α.Σ.: Αυγερινός
Δια την Π.Ε.Ε.Α.: Στασινόπουλος»
Έτσι λοιπόν; Το ΚΚΕ συμφωνεί με τους Βουλγάρους δια μίαν «Διεθνή Μακεδονίαν»! και φυσικά ουδείς Βούλγαρος κατακτητής θα συλληφθή εν Μακεδονία και Θράκη από τον ΕΛΑΣ!
Τον Ιανουάριον 1944 εις Καρυδιές Εδέσσης ο Βούλγαρος λοχαγός εγκληματίας πολέμου Κάλτσεφ και ο Ανδρέας Τζίμας (που απεφυλάκισε η Γερμανική Μυστική Αστυνομία από την Ακροναυπλίαν τον Ιούνιον 1941) υπέγραψαν εξ ονόματος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του Βουλγαρικού Στρατού κατοχής το ακόλουθον προδοτικόν σύμφωνον:
«1) Αι επαρχίαι Κιλκίς, Παιωνίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, Εδέσσης, Αριδαίας, Φλωρίνης και Καστοριάς εκχωρούνται από το ΕΑΜ-ΕΑΑΣ ως ζώνη δράσεως του ΣΝΟΦ.
2) Το ΣΝΟΦ έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τη ζώνη της δράσης του και σε άλλες νοτιώτερες επαρχίες ύστερα από την εξασφάλιση πλήρους κυριαρχίας στις παραπάνω επαρχίες.
3) Ο Βουλγαρικός Στρατός κατοχής της Μακεδονίας παίρνει την υποχρέωση να καταλάβει τα αστικά κέντρα της Μακεδονίας ύστερα από την αποχώρηση των Γερμανών και την παράδοση τούτων εις τας αρχάς του ΕΑΜ.
4) Αποφασίζουν από κοινού ΕΑΜ και ΣΝΟΦ την δημιουργία αυτονόμου Μακεδόνικου Κράτους Σοβιετικής Οργάνωσης το οποίον θα ζητήσει να μπει κάτω από την προστασία της Ρωσίας.
5) Για την ενίσχυση ΕΑΜ-ΣΝΟΦ αναλαμβάνεται η υποχρέωση της πλαισίωσης της Διεθνούς Μεραρχίας που θα ιδρυθεί στο Καϊμακτσαλάν από Βουλγάρους αξιωματικούς και ο εφοδιασμός της με πυρομαχικά.
6) Να φροντίσουν οι Βούλγαροι για την κατασυκοφάντηση κάθε δυναμικού εθνικιστικού στοιχείου στις αρχές κατοχής, ώστε να μη αναπτυχθεί εθνικιστική κίνηση. Καθιερώθη τέλος ως σημαία της Σοδ. Δημ. Μακεδονίας η βουλγαρική τοιαύτη, με αντίθετον φοράν των χρωμάτων και με αστέρια εις το κέντρον».
ΚΑΛΤΣΕΦ ΤΖΙΜΑΣ