Τελικά, ποιο είναι αυτό το κεφάλαιο (capital) που πανικοβάλλεται από τον έλεγχο (control);

 
Για τα εκατομμύρια Έλληνες που ζουν στο όριο της φτώχειας η φράση «capital controls» δεν λέει απολύτως τίποτα.

Για τους άνεργους το ίδιο και δεν συζητάμε καν για τους άστεγους. Κι έτσι κι αλλιώς λεφτά δεν είχαν και πριν. Τι θα πάνε να βγάλουν δηλαδή από τα ΑΤΜ, αέρα;
Αλλά είμαστε κι εμείς οι Έλληνες βρε παιδί μου και πολύ γίδια. Λένε μια π@π@ριά και αμέσως τρέχουμε πανικόβλητοι. Τρέξτε στις τράπεζες, τρέξτε στα βενζινάδικα (άντε και φούλαρες, πού ακριβώς θα πας;), τρέξετε στα σούπερ μάρκετ… Δηλαδή αν αύριο πουν ότι υπάρχει μια πληροφορία πως μόνο αν μείνουμε 5 εκ. θα σωθεί η Ελλάδα, τι θα κάνουμε; Θα περιμένουμε στις ουρές για να πέσουμε στον γκρεμό; Ήμαρτον πια…
Την ίδια απορία είχα και όταν άρχισε να γίνεται η συζήτηση περί μνημονίων. Εντάξει, τραγικά, δικτατορικά, καταστροφικά και όπως αλλιώς θέλει να τα χαρακτηρίσει κανείς, μαζί του. Όμως, για να βλέπουμε λίγο και την καμπούρα μας, πως φτάσαμε στο σημείο να έρχονται κάποιοι ξένοι να μας λένε τι πρέπει να κάνουμε; Εμείς τόσα χρόνια δεν τα έχουμε κάνει ρόιδο με το όργιο ρουσφετιών, μίζας, ανοργανωσιάς, βολέματος και ό,τι άλλο ωραίο κάναμε ως Έλληνες;
Πίσω στα φρέσκα…
Πώς να μη δυσκολεύεται το τραπεζικό σύστημα όταν τις τελευταίες ημέρες έχουν γίνει εκροές δισεκατομμυρίων; Ασχέτως της στήριξης, ή όχι από την ΕΚΤ, τα λεφτά που έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες ήταν ένα μεγάλο πλήγμα στη σταθερότητα της λειτουργίας τους.
Για να μη φτάσω στο ερώτημα που θα έκανε κάνε νοήμων άνθρωπος ακούγοντας όλες αυτές τις ημέρες τα χρηματικά ποσά που έφευγαν… Τελικά, μήπως ο ΓΑΠ σε ένα διεστραμμένο και παράλληλο σύμπαν, είχε δίκιο όταν έλεγε «λεφτά υπάρχουν;»
Προσωπικά δεν μπορώ να δώσω κάποια εξήγηση. Ποιοι είναι όλοι αυτοί που έτρεχαν τόσες μέρες να «σώσουν τα λεφτά τους;
Και πόσα λεφτά πια έχουν όλοι αυτοί που στήνονται στις ουρές των ΑΤΜ; Για ποια κρίση μιλάμε τότε; Αν διαφωνείτε, απλά ρίξτε μια ματιά στις καφετέριες και στα καφενεία…
Υπάρχουν μισθοί και συντάξεις που μπαίνουν στις τράπεζες και είναι λογικό ο κόσμος να φοβάται. Άλλο όμως, ο φόβος και άλλο ο πανικός. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον έλεγχο κεφαλαίων και στο κούρεμα κεφαλαίων. Στην πρώτη περίπτωση τα χρήματα βγαίνουν με όριο, στη δεύτερη… δεν βγαίνουν καθόλου. Και εδώ που έχουμε φτάσει, το μη χείρον βέλτιστον.
Και να σας πω και κάτι; Γιατί τόσο καιρό κανένα ΜΜΕ δεν εστίασε στις τεράστιες ουρές που γίνονται για τα συσσίτια από εκατομμύρια ανθρώπους που ψάχνουν για ένα πιάτο φαΐ, από ανθρώπους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και τώρα έχουμε ρεπορτάζ λεπτό προς λεπτό από τα σημεία που υπάρχουν ΑΤΜ;
Ι.Γκορ.
Υ.Γ. Αποριών συνέχεια… Με 60 ευρώ όριο ανάληψης ημερησίως, πόσες φορές δηλαδή πρέπει να πάει στο ΑΤΜ κάποιος που έχει μισθό, ή σύνταξη 300 ευρώ; Λίγο ψυχραιμία παιδιά, να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο.
Το τι έχει γίνει και φτάσαμε ως εδώ, αλλά και το τι έρχεται μετά είναι το θέμα.