Διεθνείς αντιδράσεις για τον διωγμό του Γιάνη Βαρουφάκη

 

Το θέαμα μεσαιωνικής καταδίωξης μαγισσών και οι υστερικές κραυγές φρενοκομείου που μεταδίδονται από την Αθήνα στον κόσμο για την παραπομπή του κ. Γιάνη Βαρουφάκη σε δίκη επί εσχάτη προδοσία, έχουν ξεσηκώσει διεθνή σάλο και ανάλογη αρθρογραφία στον διεθνή Τύπο...
Ως πρώτο δείγμα παρατίθεται, λόγω της σχετικής συντομίας του, το άρθρο του γνωστού Γάλλου οικονομολόγου Ζάκ Σαπίρ, στο όργανο του κινήματος των Γκωλιστών Κομιτέ Βαλμύ.
Παρουσίαση Μιχ. Στυλιανού « Για τον Βαρουφάκη
Jacques Sapir, Comité Valmy, 30 Juillet 2015
Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ως υπουργός των οικονομικών, αποφάσισε να διεισδύσει κρυφά στο ηλεκτρονικό αρχείο της ελληνικής δημοσιονομικής διοίκησης και αυτό είναι που του καταλογίζεται. Επήρε αυτή την απόφαση με την σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Και πήρε αυτή την απόφαση σχετικά με το σύστημα πληροφορικής της ελληνικής δημοσιονομικής διοίκησης επειδή αυτή τελούσε υπό τον έλεγχο των ανθρώπων της Τρόικα, δηλαδή του ΔΝΤ, της Ε.Κ.Τ. και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτός, επομένως, που διέπραξε αυτή τη πράξη εσχάτης προδοσίας είναι ο συντηρητικός πρωθυπουργός κ. Σαμαράς που ηττήθηκε στις 25 Ιανουαρίου, ο οποίος εμπιστεύθηκε την οικονομική διοίκηση της χώρας σε μία (η περισσότερες) ξένες δυνάμεις. Είναι αυτός λοιπόν και μόνον αυτός που φέρει την πλήρη ευθύνη για ότι συνέβη τότε.
Η απόφαση αυτή (του κ. Βαρουφάκη) απέβλεπε να δημιουργήσει ένα σύστημα παράλληλων πληρωμών το οποίο θα επέτρεπε στην ελληνική κυβέρνηση να παρακάμψει το μπλοκάρισμα των ελληνικών τραπεζών, το οποίο οργάνωσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από το τέλος Ιουνίου. Αυτό θα ήταν απαραίτητο για να αποφευχθεί η καταστροφή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, την οποία προκάλεσε η ενέργεια της ΕΚΤ.
Αυτή η παράνομη ενέργεια της ΕΚΤ έθεσε σε κίνδυνο το τραπεζικό σύστημα, ενώ μία από τις αποστολές της, ως καταγράφονται στον καταστατικό χάρτη της ΕΚΤ, είναι ακριβώς να εξασφαλίζει την καλή λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Εάν πρέπει να απαγγελθεί κατηγορία κατά του κ. Γιάνη Βαρουφάκη, τότε λογικό και δίκαιο είναι σε δίκη να προσαχθούν και ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Ντράγκι και ο πρόεδρος του Ευρωγκρούπ Ντάϊσελμπλουμ.
Είναι γεγονός ότι αυτό το παράλληλο σύστημα πληρωμών θα μπορούσε επίσης να επιτρέψει ένα γρήγορο πέρασμα από το ευρώ στη δραχμή, αλλά ο Βαρουφάκης, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην Τέλεγκραφ, δεν αντιμετώπιζε κάτι τέτοιο παρά μόνο σε έσχατη ανάγκη.
Παραλογισμός
Παραπομπή του κ. Βαρουφάκη θα αποτελεί έτσι παραλογισμό. Το γεγονός ότι τον υπερασπίζονται προσωπικότητες όπως ο Μωχαμέτ Ελ-Εριάν, κορυφαίος οικονομολόγος της Allianz και πρόεδρος οικονομικών εμπειρογνωμόνων συμβούλων του προέδρου των ΗΠΑ, αποδεικνύει ότι έκανε ήταν προς το καλύτερο συμφέρον του κράτους που υπηρετούσε ως υπουργός των Οικονομικών.
Αυτή η δίωξη, εάν πραγματοποιείτο, θα αποτελούσε μια ειδεχθή ενέργεια, μιαν απόφαση πολιτικής δικαιοσύνης, εκδίκησης των ευρωπαϊκών αρχών εναντίον ενός ανδρός που τόλμησε, με τη στήριξη του λαού του, να τους προκαλέσει.
Αυτή η απαγγελία κατηγορίας θα ήταν κάτι πολύ αποκαλυπτικό της νεοαποικιακής συμπεριφοράς πού έχουν σήμερα οι ευρωπαϊκές αρχές απέναντι στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες επίσης. Ο Στέφανο Φασσινά, τέως υφυπουργός οικονομικών της Ιταλίας και μέλος της Ευρωβουλής έγραψε στη ιστοσελίδα του: « Ο Αλέξης Τσίπρας, ο Σύριζα και ο ελληνικός λαός έχουν εξασφαλίσει τον αναμφισβήτητο ιστορικό τίτλο ότι τράβηξαν το πέπλο της ευρωπαϊκής ρητορικής που δεν χρησιμεύει παρά να συγκαλύπτει την δυναμική της Ευρωζώνης… η οποία πρέπει να παραδεχθούμε ήταν ένα πολιτικό λάθος… Το ευρώ αποτελεί ένα σιδερένιο κελί νεοφιλελευθερισμού. Και καταλήγει: « Για την συντονισμένη αποσυναρμολόγηση του ενιαίου νομίσματος, οφείλουμε να συγκροτήσουμε μια μεγάλη συμμαχία μετώπων εθνικής απελευθέρωσης.»
Αυτή η προοπτική είναι σήμερα απόλυτα δικαιολογημένη. Η Ευρωζώνη αποδείχθηκε πράγματι μια πολεμική μηχανή στην υπηρεσία μιας ιδεολογίας, του νέο-φιλελευθερισμού και στην υπηρεσία των συμφερόντων των τραπεζών και μιας διεθνούς ολιγαρχίας. Η προοπτική που παρουσιάζει ο Στέφανο Φασσινά είναι πράγματι αυτή που διανοίγεται ενώπιόν μας, δηλαδή η συγκρότηση μιας «συμμαχίας μετώπων εθνικής απελευθέρωσης» των χωρών της Ευρωζώνης, για να ηττηθεί ο τύραννος και να διαλυθεί η Ευρωζώνη.»