Ας μην πουλήσουμε την ψυχή μας στο διάβολο…

 

Αγαπητέ συνέλληνα
Ήρθε ο καιρός ο άσχημος …

Ο καιρός που η κατήφεια και η αβεβαιότητα χτυπούν δυνατά την πόρτα μας και ζητούν το μερίδιό τους από την καθημερινότητά μας…
Ήρθαν οι μέρες που η κατασκευασμένη ευτυχία κοιτάζει κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα και ξεχύνεται στις πλατείες διαδηλώνοντας σε πομπώδεις συγκεντρώσεις, υπέρ της μιας ή της άλλης επιλογής, ελπίζοντας ότι θα ξεχάσει τον τρόμο που την διακατέχει και θα νιώσει, έστω και για λίγες στιγμές, την ασφάλεια του “ανήκειν”.
Φυσικά υπάρχει και μία μεγάλη μερίδα Ελλήνων που νιώθουν απλώς την ανάγκη να βγουν, να φωνάξουν και να διαδηλώσουν, να επικοινωνήσουν με τους συνανθρώπους τους και να ανταλλάξουν απόψεις και γνώμες ώστε να δώσουν μία έγκυρη και συνετή απάντηση στο δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής.
Όλα τα παραπάνω αποδεκτά, ανθρώπινα και κατανοήσιμα.
Ωστόσο καθένας από εμάς χρειάζεται να βρει κάποιες ήσυχες στιγμές μέσα στη μέρα του -ή τη νύχτα του- και να στοχαστεί με σύνεση και ψυχραιμία τις συνέπειες της επιλογής του, αφενός αψηφώντας τις σειρήνες που προσφέρουν με αισχρές κινήσεις ψεύτικη και εφήμερη ασφάλεια (σαν ξανθιά τηλεπαρουσιάστρια μεσημεριανής εκπομπής που κραδαίνει μπροστά στα μάτια πεινασμένων Ελλήνων βαλιτσάκια με δεσμίδες χαρτονομισμάτων…) και αφετέρου παραβλέποντας τα κροκοδείλια δάκρυα “φιλελλήνων” Ευρωπαίων ηγετών που τον καλούν να δώσει παράταση στο βασανιστήριό του διαιωνίζοντας μία κατάσταση στρεβλή, στείρα και αδιέξοδη.
Πηγαίνοντας στην κάλπη- αν τελικά φτάσουμε μέχρι εκεί, αφού εγχώριες και ξένες δυνάμεις παλεύουν λυσσαλέα για το αντίθετο- ας σκεφτούμε ότι η απόφασή μας δεν είναι αποκλειστικά δική μας. Η απόφασή μας ανήκει επίσης στα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας αφού οι συνέπειές της θα επηρεάσουν τη ζωή τους και θα καθορίσουν τη μοίρα τους αναγκάζοντάς τα να ζήσουν από τη στιγμή της γέννησής τους, χωρίς να το έχουν επιλέξει, σε ένα κόσμο εχθρικό και επικίνδυνο. Ένα κόσμο χωρίς προοπτική, χωρίς αλληλεγγύη και σεβασμό στον άνθρωπο, χωρίς αξίες, έναν κόσμο-κρεατομηχανή που κατακρεουργεί όποιον τολμά να σηκώσει το κεφάλι του και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.
Πηγαίνοντας στην κάλπη ας ξεχάσουμε τις πολιτικές μας καταβολές και ας ψηφίσουμε καταρχήν ως Έλληνες, κατακεραυνώνοντας με την ψήφο μας αυτούς που έδιωξαν τα μισά μας παιδιά από τον τόπο τους και άφησαν τα άλλα μισά στο ζόφο της ανεργίας και της απελπισίας, ενώ έστειλαν τους πατεράδες και τις μανάδες μας να αναστενάζουν μπροστά στα γκισέ και τα ΑΤΜ των τραπεζών.
Ας απαρνηθούμε την μαλθακότητα και την τρυφηλότητα, ας πούμε όχι στην κουλτούρα της υποταγής για να δώσουμε το παράδειγμα στους νεότερους και να τους κάνουμε μαχητές και αγωνιστές και όχι φοβισμένα ανθρωπάκια ταγμένα στην υπηρεσία στυγνών και ξενόδουλων ανθρωποειδών. Οι τελευταίοι δεν ανησυχούν για τα παιδιά τους, έχουν μεριμνήσει γι’ αυτά εδώ και καιρό…
Πριν πάμε στην κάλπη ας ακούσουμε ψύχραιμα όλους τους έντιμους και καλόπιστους, όποια κι αν είναι η γνώμη τους, και ας απορρίψουμε αυτούς που θέλουν να σκορπίσουν τον τρόμο, από όποια πλευρά κι αν προέρχονται, απλά και μόνο γιατί αυτό επιβάλλει το προσωπικό τους συμφέρον, ο εαυτούλης τους. Να μην ξεχνάμε ότι το δικαίωμα στην ευημερία το έχουν όλοι, ακόμη κι αυτοί που δεν διαθέτουν φωνή.
Ας έρθουμε σε επαφή, με όποιους τρόπους μπορούμε, με το υγιές κομμάτι της Ευρώπης, κυρίως με τους λαούς της, και ας τους επικοινωνήσουμε την αλήθεια μας, την πραγματικότητά μας, τους φόβους, τις ελπίδες μας και τις δεσμεύσεις μας, ας κάνουμε διάλογο μαζί τους, ειλικρινή και έντιμο, γιατί η ελεύθερη και δημοκρατική διακίνηση ιδεών (όχι αυτή των καναλιών) αποτελεί έναν από τους πιο ισχυρούς πυλώνες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, έτσι όπως το οραματίστηκαν και το οραματίζονται όσοι στο αξιακό τους σύστημα συμπεριλαμβάνουν την αξιοπρέπεια, την ελεύθερη επιλογή και την ανάγκη για την ανεμπόδιστη άσκηση του δικαιώματος της πολιτειότητας.
Ας αναλογιστούμε αν θέλουμε να κουβαλήσουμε το φορτίο που αναλογεί στις πλάτες καθενός από εμάς ώστε ως λαός “να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα” ή αν θέλουμε να το πετάξουμε στις πλάτες των πιο αδύναμων και να γίνουμε συνεργοί στη σύνθλιψή τους, ενδίδοντας στον πειρασμό του «ας περάσω εγώ τώρα τον κάβο και θα δούμε για τους άλλους»…
Μπροστά στην κάλπη ας μη λυγίσουμε στους “πεφωτισμένους” ηγέτες και ηγετίσκους, ολιγάρχες, βολεμένους και πονηρά δημοσιογραφούντες που νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για μας –φυσικά για το καλό μας!- και που ως γνήσιοι λύκοι εκμεταλλεύονται την αναμπουμπούλα προσπαθώντας να υφαρπάξουν την ψήφο μας αλλάζοντας τη διακύβευση και διαστρεβλώνοντας το πραγματικό νόημα του ερωτήματος.
Για να μπορούμε να λέμε στα παιδιά μας ότι τουλάχιστον εμείς το παλέψαμε, και ψηφίσαμε άδολοι και γελαστοί αλλά όχι ανυποψίαστοι και γελασμένοι…
Ε. Μ