Ποιος καλύπτει το Βενιζέλο στην Εισαγγελία;

 

Aπό τον Κώστα Βαξεβάνη

Το Νοέμβριο του 2014, πριν από ένα χρόνο δηλαδή, κατέθεσα μηνυτήρια αναφορά κατά του Ευάγγελου Βενιζέλου για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ (εδώ η μήνυση). Όπως είχα δημοσιοποιήσει, η μήνυση ήταν η απάντηση στο νόμο περί ευθύνης υπουργών και την κάλυψη του ...
Βενιζέλου από το πολιτικό σύστημα. Η μήνυση αφορούσε την περίοδο που ο Βενιζέλος δεν ήταν υπουργός και κατείχε τη λίστα Λαγκάρντ, δεν καλυπτόταν δηλαδή από το νόμο που έφτιαξε ο ίδιος. Ήταν απλώς βουλευτής, άρα η Εισαγγελία έπρεπε να εξετάσει τη μήνυση και αν ήταν βάσιμη να τη διαβιβάσει στη Βουλή.
Η βασιμότητα της μήνυσης στηριζόταν σε δύο πραγματικά και αδιαμφισβήτητα γεγονότα.
Πρώτο: ο ίδιος ο Βενιζέλος είχε παραδεχθεί δημόσια πως είχε τη λίστα Λαγκάρντ αφού είχε αποχωρήσει από το Υπουργείο. Τη λίστα αυτή παρέδωσε στις 2 Οκτωβρίου του 2012 στο γραφείο του Σαμαρά μετά από συνέντευξη του Στουρνάρα στην οποία έlεγε πως ουδέποτε παρέλαβε λίστα από τον προκάτοχό του Βενιζέλο.
Δεύτερο: Το Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου παρέπεμψε σε δίκη τον πρώην Υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου για τη λίστα Λαγκάρντ. Στο βούλευμα 3/2014 , το usb που περιείχε τη λίστα, χαρακτηρίζεται ως δημόσιο έγγραφο.
Όπως προκύπτει λοιπόν από τα δύο πραγματικά γεγονότα, ο Βενιζέλος ενώ δεν ήταν υπουργός (δηλαδή δεν καλύπτεται από το νόμο περί ευθύνης υπουργών ώστε να έχει παραγραφεί το αδίκημα) κατείχε δημόσιο έγγραφο με προσωπικά και τραπεζικά δεδομένα χιλιάδων ατόμων. Έκανε δηλαδή υπεξαγωγή δημοσίου εγγράφου ενώ υπάρχουν και άλλα αδικήματα που απορρέουν από την κατοχή της λίστας.
Το αδίκημα Βενιζέλου μπορεί να το αντιληφθεί ακόμη και αυτός που δεν γνωρίζει νομικά.
Όχι όμως η Εισαγγελία της Αθήνας. Το Νοέμβριο του 2014 ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Ηλίας Ζαγοραίος, ανέθεσε σε Εισαγγελέα την υπόθεση. Ο Εισαγγελέας με τη σειρά του ανέθεσε σε Πταισματοδίκη να εξασφαλίσει τα αποδεικτικά στοιχεία (ναι αυτά που ήταν ήδη δημοσιευμένα). Τον Μάιο του 2015 η δικογραφία επέστρεψε στην Εισαγγελία της Αθήνας και ανατέθηκε εκ νέου στον Εισαγγελέα Φιστόπουλο να κάνει τις νόμιμες απαιτούμενες ενέργειες. Έξι μήνες μετά την επιστροφή της δικογραφίας και ένα χρόνο μετά τη μηνυτήρια αναφορά, η Εισαγγελία δεν έχει ακόμη στείλει τη δικογραφία στη Βουλή.
Σε μια δηλαδή αυταπόδεικτη υπόθεση, που αφορά το δημόσιο συμφέρον και είναι ίσως από τις λίγες που μπορεί να αποδοθεί Δικαιοσύνη χωρίς να υπάρξει η κάλυψη του νόμου περί ευθύνης υπουργών, η Εισαγγελία δείχνει να έχει χάσει το δρόμο της. Εν αντιθέσει με μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση που γίνονται εναντίον δημοσιογράφων και φτάνουν στο ακροατήριο εν ριπή οφθαλμού, στην υπόθεση Βενιζέλου, κάποιοι στην Εισαγγελία δεν βλέπουν ούτε την ίδια την υπόθεση ούτε το Βενιζέλο.
Αν σε υποθέσεις τέτοιας διάστασης με δημοσιοποίηση και ξεκάθαρα τα στοιχεία της δίωξης, η Εισαγγελία λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, τότε έχει δικαίωμα να υποθέσει οποιοσδήποτε πολίτης τι γίνεται σε άλλες υποθέσεις που δεν πέφτουν τα φώτα της δημοσιότητας.
Το αυτοδιοίκητο της Δικαιοσύνης δεν μπορεί να λειτουργεί συστηματικά συγκαλυπτικά για υποθέσεις, ούτε οι φορείς της Δικαιοσύνης να παίζουν την κολοκυθιά με δικογραφίες. Αν δεν μπορούν να τα βάλουν με το Βενιζέλο τότε πρέπει να παραιτηθούν. Αν δεν μπορούν να λειτουργήσουν με όπλο το νόμο παρά μόνο ενάντια σε άγνωστους και αδύναμους τότε δεν εκπροσωπούν τη Δικαιοσύνη αλλά τη δειλία.
Από τη μεριά μας έχουμε δικαίωμα να αναρωτηθούμε: ποιός από την Εισαγγελία καλύπτει το Βενιζέλο σε μια υπόθεση που η στοιχειοθέτησή της γίνεται με δύο χαρτιά δημοσιοποιημένα στο διαδίκτυο και σε πέντε λεπτά; 
Ποιός;