Μ Κ Ο

 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ…
Μια πονηρή εφεύρεση, όχι βέβαια ελληνική αλλά εισαγόμενη, δημιούργημα του…
Μεγάλου Αδελφού, είναι οι ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις), οι οποίες χρηματοδοτούνται κυρίως από το κράτος. Και μέσα από την ανεξέλεγκτη δράση τους, είναι άγνωστο πού κατευθύνονται και με ποια διαδικασία τα χρήματα που παίρνουν, όπως άγνωστο είναι και το υποτιθέμενο έργο που προσφέρουν στην κοινωνία του τόπου όπου δραστηριοποιούνται.
Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις και μία από αυτές είναι η «Αποστολή», η ΜΚΟ της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, το έργο της οποίας είναι ανεκτίμητο, ιδιαίτερα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, και ένας πολύ μικρός αριθμός από τον συρφετό των αγνώστου… πατρός ΜΚΟ που ξεφύτρωσαν στους καταυλισμούς των προσφύγων, όπως στην Ειδομένη και στο Πολύκαστρο, όπου εμφανίσθηκαν μέχρι και καταλανικές ΜΚΟ!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο και επιβεβαιώνει τις παραπάνω εκτιμήσεις το ότι δεν πρόλαβε καλά καλά να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν και έτρεξε να επισκεφθεί τις ΜΚΟ που έχει στήσει στη Λέσβο και στα διπλανά νησιά το γνωστό Ίδρυμα του Σόρος, που είναι κυρίαρχος στα διεθνή χρηματιστηριακά κέντρα.
Είναι κοινό μυστικό ότι οι ΜΚΟ αποτελούν το εργαλείο που επινόησαν οι ΗΠΑ για να ασκούν την εξωτερική τους πολιτική και να παρεμβαίνουν στις κοινωνίες άλλων χωρών. Και το εργαλείο αυτό πλέον το χρησιμοποιούν και άλλες χώρες για να περνούν στους λαούς τους την πολιτική των χειραγωγούμενων κυβερνήσεων.
Δι’ ίδιον όφελος!
Από τη στιγμή που ξεφύτρωσε αυτό το φρούτο, το όνομα του οποίου, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ηχεί όμορφα στους πολίτες, άρχισε η εκμετάλλευσή του από τη διαπλοκή. Στην Ελλάδα κάθε υπουργείο απέκτησε ΜΚΟ που υπάγονταν στην αρμοδιότητά του.
Και δεν μιλάμε για πέντε – δέκα ΜΚΟ αλλά για ολόκληρη… στρατιά, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν… οικογενειακές – στο διοικητικό συμβούλιο ήταν ο πατέρας, η μητέρα και τα παιδιά…
Κάποια στιγμή, μάλιστα, είχε γίνει σλόγκαν το «Κάνε κι εσύ μια ΜΚΟ, μπορείς». Μέχρι που άρχισαν να φουντώνουν οι ψίθυροι και αναγκαστικά το θέμα έφθασε στη Βουλή.
Οι καταγγελίες μιλούσαν για όργιο διασπάθισης εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ πίσω από την ταμπέλα ΜΚΟ, που χρονικά κάλυπτε τις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά.
Τον Φεβρουάριο του 2011 συστήθηκε Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για τον έλεγχο των ΜΚΟ.
Το πόρισμά της «μιλούσε» για έναν φαύλο κύκλο, για ένα θολό τοπίο λειτουργίας των ΜΚΟ και μη ελεγχόμενης διαφάνειας και για φαινόμενα πλήρους αδιαφάνειας, κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος και διαφθοράς!
Χαρακτηριστικά, αναφέρονταν τα εξής:
«Ενδεικτικό του ύψους των χρηματοδοτήσεων που έχουν κατά καιρούς διατεθεί αποτελεί το γεγονός ότι, με βάση τα καταγεγραμμένα και έως σήμερα απεσταλμένα στοιχεία των υπουργείων για τις επιχορηγούμενες ΜΚΟ, το ποσό που έχει διατεθεί ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια ευρώ.
Το ποσό στην πραγματικότητα είναι κατά πολύ μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι, αφενός, το υλικό που απεστάλη είναι εξαιρετικά ανομοιογενές και αποσπασματικό (διαφορετικές χρονικές περίοδοι, διαφορετικές δράσεις κ.λπ.), αφετέρου ορισμένα υπουργεία, θεωρώντας ότι οι φορείς που έχουν χρηματοδοτήσει δεν συνιστούν ΜΚΟ, δεν τις συμπεριέλαβαν στα απεσταλμένα έγγραφά τους».
Η λογική συνέχεια θα ήταν το πόρισμα εκείνο να σταλεί στον Εισαγγελέα «διά τα περαιτέρω» και οι υπεύθυνοι να καθίσουν στο σκαμνί και να πληρώσουν. Αμ δε… Απόλυτη σιγή ακολούθησε… Εις υγείαν των κορόιδων… Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα…
Η ρεμούλα με τις ΜΚΟ οργιάζει. Και κανείς δεν μιλάει, με το… επιχείρημα ότι, την ώρα που πνίγονται παιδιά και μανάδες γεννούν σε απάνθρωπες συνθήκες, οι διαδικασίες και οι έλεγχοι πάνε στην άκρη… Κι έτσι το πάρτι συνεχίζεται και οι ύποπτες πολιτικές και τα παιγνίδια οργιάζουν…