7 λάθη που πρέπει να σταματήσουν να κάνουν οι γονείς

 
1. Προστατεύουν υπερβολικά!
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε γωνία. Έτσι η ασφάλεια των παιδιών μας προέχει από όλα τα άλλα και ο φόβος του να μην πάθουν κάτι, μας κάνει να προσπαθούμε τα πάντα προκειμένου να μην πάθουν τίποτα. Αλλά αυτό έχει τα αντίθετα αποτελέσματα...

Οι ψυχολόγοι στην Ευρώπη ανακάλυψαν ότι εάν ένα παιδί δεν παίξει έξω και δεν χτυπήσει γόνατο, ίσως θα έχει φοβίες σαν ενήλικας. Τα παιδιά πρέπει να πέφτουν κάποιες φορές, για να μαθαίνουν ότι είναι φυσιολογικό.
Οι νέοι, για παραδειγμα, πρέπει ίσως να χωρίσουν από κάποια σχέση για να αποκτήσουν την συναισθηματική ωριμότητα που χρειάζεται μια σχέση για να διαρκέσει. Εάν οι γονείς αφαιρέσουν κάθε κίνδυνο από την ζωή των παιδιών τους, τότε αυτά θα έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση σαν μεγάλοι.
2. Σώζουν πολύ γρήγορα.
Τα παιδιά δεν αποκτούν μερικές από τις ικανότητες που είχαν τα παιδιά πριν 30 χρόνια γιατί οι γονείς σήμερα, τρέχουν να λύσουν το πρόβλημα αντί να αφήσουν πρώτα τα παιδιά τους να προσπαθήσουν. Όταν σώζουμε εμείς μια κατάσταση πρώτοι και πνίγουμε το παιδί με πολλή ‘βοήθεια’, τότε αυτό μαθαίνει να βασίζεται σε άλλους για να του λύσουν τα προβλήματα. Αυτό όμως δεν γίνεται στην πραγματική ζωή. Το αντίθετο μάλιστα. Έτσι τα στερούμε από το να γίνουν ικανοί ενήλικες.
3. Επαινούμε πολύ εύκολα.
Το να τα επιβραβεύουμε για τα πάντα υπερβολικά δεν είναι τελικά θετικό. Όταν τα επαινούμε με το παραμικρό, τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι η μαμά και ο μπαμπάς είναι οι μόνοι που τους λένε ότι είναι καταπληκτικά ενώ οι άλλοι δεν τους το λένε. Αρχίζουν να αμφισβητούν την αντικειμενικότητα των γονιών τους.
Όταν επαινούμε πολύ και αγνοούμε την κακή συμπεριφορά τους, τα παιδιά μαθαίνουν να εξαπατούν,να υπερβάλουν, να ψεύδονται και να αποφεύγουν την σκληρή πραγματικότητα γιατί δεν έχουν εκπαιδευτεί για να την αντιμετωπίσουν.
4. Αφήνουμε τις ενοχές να μας οδηγούν.
Το παιδί σας δεν χρειάζεται να σας αγαπά κάθε λεπτό. Τυχόν απογοήτευση θα ξεχαστεί γρήγορα αλλά όχι και τα αποτελέσματα όταν τα έχετε κακομάθει. Πείτε λοιπόν όχι ή όχι τώρα, και αφήστε να παλέψουν για αυτό που θέλουν και χρειάζονται. Σαν γονείς τους δίνουμε ότι θέλουν όταν τα επιβραβεύουμε, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν πολλά παιδιά. Όταν κάποιο κάνει κάτι καλά, αισθανόμαστε ότι είναι άδικο να παινέσουμε και να επιβραβεύσουμε μόνο αυτό και όχι το άλλο.
Αυτό δεν είναι σωστό και δεν ενδυναμώνει σε αυτά την άποψη ότι η επιτυχία εξαρτάται από τις δικές μας πράξεις και μόνο. Σιγουρευτείτε πως ένας καλός βαθμός δεν έχει σαν βραβείο μια βόλτα στο μεγάλο πολυκατάστημα. Αν η σχέση σας με τα παιδιά σας βασίζεται σε υλιστικά βραβεία, τότε τα παιδιά δεν έχουν ούτε εσωτερικά κίνητρα ούτε αγάπη χωρίς αντάλλαγμα.
5. Να μοιραζόμαστε τα δικά μας λάθη του παρελθόντος.
Εμείς σαν ενήλικες πρέπει να αφήνουμε τους νέους να απλώνουν τα φτερά τους και να πειραματίζονται μόνοι τους αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να τα βοηθήσουμε να πλεύσουν στα άγνωστα νερά.
Πείτε τους για τα δικά σας λάθη όταν ήσασταν στην ηλικία τους και βοηθήστε τα να κάνουν καλές επιλογές. (Αποφύγετε αρνητικά μαθήματα που πήρατε σχετικά με το κάπνισμα,το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά.)
Επίσης, τα παιδιά πρέπει να προετοιμάζονται για μικρά παραπατήματα και να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Μοιραστείτε μαζί τους πώς εσείς αντιμετωπίσατε μια παρόμοια εμπειρία, τι σας οδήγησε να το κάνετε και τι αποτέλεσμα είχε το μάθημα που πήρατε.
Επειδή δεν είμαστε η μόνη επιρροή στα παιδιά μας, πρέπει να είμαστε η καλύτερη.
6. Νομίζουμε την εξυπνάδα και την ικανότητα σαν δείγμα ωριμότητας.
Η εξυπνάδα συχνά χρησιμοποιείται σαν ένδειξη ωριμότητας του παιδιού και σαν αποτέλεσμα, οι γονείς υποθέτουν ότι το έξυπνο και ταλαντούχο παιδί είναι έτοιμο για την ζωή. Όμως δεν είναι έτσι. Κάποιοι επαγγελματίες αθλητές και σταρ του Χόλιγουντ, για παράδειγμα, έχουν απίστευτο ταλέντο αλλά εμπλέκονται σε σκάνδαλα.
Επειδή είναι προικισμένα με κάποιο χάρισμα σε έναν τομέα στην ζωή τους, δεν σημαίνει ότι είναι έτσι και σε άλλους. Δεν υπάρχει ‘ηλικία υπευθυνότητας’ ή οδηγός για το πότε ένα παιδί πρέπει να έχει συγκεκριμένες ελευθερίες, αλλά κατά κανόνα, θα πρέπει να παρατηρείτε τα άλλα παιδιά στην ηλικία των δικών σας. Εάν εκείνα κάνουν περισσότερα μόνα τους από ότι τα δικά σας, τότε ίσως τα καθυστερείτε να γίνουν ανεξάρτητα.
7. Δεν ακολουθούμε αυτά που διδάσκουμε
Σαν γονείς, έχουμε την ευθύνη να δείξουμε στα παιδιά μας την ζωή που πρέπει να ζήσουν. Να ζήσουν μια ζωή με χαρακτήρα, υπεύθυνα για τις αποφάσεις τους και τα λόγια τους. Μπορούμε σαν αρχηγοί της οικογένειας να πούμε τα σωστά λόγια αλλά πρέπει να προσέξουμε αυτά που τους λέμε να τα τηρούμε και εμείς σαν άνθρωποι. Τα παιδιά θα μιμηθούν το παράδειγμά μας. Εάν δεν κάνουμε συμβιβασμούς σε κάποια πράγματα, θα ξέρουν και αυτά ότι είναι απαράδεκτο.
Δείξτε στα παιδιά σας τι σημαίνει να δίνεις αφιλοκερδώς συμμετέχοντας με χαρά σε διάφορες εθελοντικές εργασίες. Κάντε καλύτερο τον τόπο και τους ανθρώπους γύρω σας.