Τελικά ποιος θ’ απαντήσει στο ερώτημα γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι;

 
Τα ζευγάρια που χωρίζουν έχουν έτοιμο ένα μύθο αληθοφανή και απαριθμούν επιχειρήματα, για να στηρίξουν τη δική τους αθωότητα και την ενοχή του άλλου προσώπου. Τα παιδιά όμως που καταλαβαίνουν με το αλάνθαστο ένστικτο της καρδιάς, δεν γελιούνται εύκολα. Η κόλαση των χωρισμένων γονιών εγκαθίσταται μέσα στις καρδιές των παιδιών τους...

Κι εκείνο που βασανίζει περισσότερο τα παιδιά είναι το παράλογο του θέματος. Πως μπορεί η αγάπη ν’ αλλάξει, να μεταμορφωθεί σε μίσος. Το ερώτημα είναι υπαρξιακό και το γεγονός ότι μένει αναπάντητο συγκλονίζει την ψυχή των παιδιών, την ειδοποιεί για τη χαμένη για πάντα ευτυχία του και τότε έρχεται η ώρα των ναρκωτικών. Γι’ αυτό όλοι σχεδόν οι χρήστες είναι παιδιά ή λίγο πιο πάνω.

Τελικά ποιος θ’ απαντήσει στο ερώτημα γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι; Και μάλιστα ποιος θ’ απαντήσει στα παιδιά;

Πολύ συχνό είναι το φαινόμενο οι άνθρωποι να χωρίζουν, γιατί ποτέ δεν ενώθηκαν. Η σχέση τους διαμορφώθηκε με μια διαδικασία πορνική. Για μια σαρκική ικανοποίηση χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλον και για κάποια ασφάλεια κάνουν τη σχέση τους θεσμό. Νομίζουν ότι έτσι κάνουν μια ρυθμισμένη κοινωνία με έντιμο πρόσωπο. 
Μια τέτοια οικογένεια όμως πολύ εύκολα διαλύεται. Τα ζευγάρια χωρίζουν, γιατί το ζητούμενο στη σχέση τους, δηλαδή η σαρκική ηδονή, βρίσκεται εύκολα και χωρίς την προσωπική αναγνώριση. Καμμιά αναφορά στην ιερότητα του δεσμού και στην ευλογία δεν ισχύει, γιατί με την περιφρόνηση του μυστηρίου, της ένταξης του δεσμού μέσα στη θρησκευτική παράδοση, που είναι και κοινωνική, το ζευγάρι δεν αισθάνεται την ιερότητα στη σχέση τους, είναι σαν ακτιβιστές, που κάνουν μια εντυπωσιακή κίνηση, που δεν έχει τη δύναμη της συνέχειας.

Για να μην ενοχλούνται οι άνθρωποι με αυτές τις ανευλόγητες σχέσεις και να μη φοβούνται αυτόν που νομοθετεί και συντηρεί την έγγαμη συμβίωση, αυτό σημαίνει ότι έχασαν το φόβο του Θεού και τη ντροπή των ανθρώπων. Έχουν χάσει και τη μνήμη του βαπτίσματός τους, έγιναν ξένοι για το Θεό και την Εκκλησία. Σε παλιότερες γενιές δεν άνοιγαν οι γείτονες τα παράθυρά τους που έβλεπαν προς το σπίτι του αστεφάνωτου αντρόγυνου. Τους ενέπνεε φρίκη. Βέβαια αυτή η αντιμετώπιση αποτελούσε ηθικολογία, αλλά λειτουργούσε αποτρεπτικά για τη μίμηση από άλλους.

Το κρυφό κι ανομολόγητο δράμα των γάμων χωρίς ευλογία της Εκκλησίας είναι ότι εφόσον το πλησίασμα του ζευγαριού αποσκοπεί μόνο στη σαρκική ηδονή, τότε πρέπει η διάθεση και η σκέψη να γυρίζει μόνο γύρω απ’ αυτό. Έτσι ο καθένας αισθάνεται την ανάγκη να βρίσκεται σε διαρκή ερωτική διέγερση. Αυτό, εκτός του ότι κουράζει ψυχικά και σωματικά τους ανθρώπους, τους αφαιρεί και ένα ανάλογο μικρό ή μεγάλο μέρος της ηδονής κατά τη σαρκική επαφή. Και τότε πέφτει το εξωτικό όνειρο σε ρουτίνα. Και να σκεφτεί κανείς πόσον αγώνα και πόσες θυσίες έκαναν οι άνθρωποι, για να στεργιόσουν αυτόν το δεσμό!

Οι πιο ανώριμοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ηδονή ζωηρεύει από το αίσθημα της αμαρτίας, επειδή αυτό ήταν το αρχικό αίσθημα· νομίζουν ότι όσο υποτάσσονται σ’ ένα νόμιμο τρόπο, τόσο ατονεί το ερωτικό αίσθημα. 
Δεν υποπτεύονται ή δεν αξιολογούν ότι το πρώτο αίσθημα της ερωτικής σχέσης ήταν η αίσθηση της αμαρτίας που τη συνόδευε και ότι χωρίς να το καταλαβαίνουν απολάμβαναν την ίδια τη γεύση της αμαρτίας. Κι όσο η σχέση γίνεται πιο νόμιμη και αποδεκτή από την κοινωνία, τόσο πιο άχρωμη γίνεται.

Κι αυτό θεωρούν ως αιτία των πολλών διαλύσεων, που γίνονται σ’ αυτή τη φάση της ζωής του ζευγαριού. Η αιτία είναι όμως που βάζουν στόχο την ίδια την επιδίωξη της αμαρτίας.

Χαριτωμένη η σχέση του ζευγαριού που με αγάπη αφοσιώνεται στα έργα της οικογένειας και του επαγγέλματος κι αφίνουν την ερωτική διάθεση να κοιμάται ως την ώρα της κοινής ανάπαυσης και τότε η ευχαρίστηση είναι γεμάτη. 
Είναι ζυγιασμένη και συνδυασμένη με την ψυχική και με τη σωματική επαφή συγχρόνως. Τότε όλα είναι εξευγενισμένα σ’ αυτή τη σχέση. Τότε μπορούν να ονειρευτούν οι δυό τους και τα παιδιά τους, που έρχονται, και τις θυσίες, που είναι έτοιμοι να κάνουν ο ένας για τον άλλον, και τα κοινά ιδανικά, που τους ενώνουν. Αυτός είναι ο έρωτας του χριστιανικού ζευγαριού, που δεν φοβάται χωρισμούς και διαζύγια.