Δεν μας χωρίζει ο χρόνος, μας χωρίζει ο στρατός κατοχής

 

Έγραψε στο twitter ο Πρόεδρος Αναστασιάδης (ή κάποιος συνεργάτης του) την Κυριακή: «Μας χωρίζει ο χρόνος, μας ενώνει η ελπίδα»....

Αναφερόταν στη διαφορά ώρας που έχει πλέον η μισή Κύπρος με την άλλη μισή, και το ευφυολόγημα έγινε σλόγκαν, που το γυρόφερναν πολλοί στο διαδίκτυο, μαζί με διάφορες σχετικές και άσχετες φωτογραφίες. Μερικοί βουλευτές δεν έχασαν ευκαιρία να προβάλουν τη φάτσα τους μαζί με το ευφυολόγημα, χωρίς να διευκρινίζουν αν οι ίδιοι έχουν τα ρολόγια τους ρυθμισμένα με την ελεύθερη Κύπρο ή αν τα άφησαν στην παλιά ώρα, για να δουν πρώτοι την ώρα που θα έρθει η επανένωση.
Η αλήθεια, όμως, την οποία σκεπάζουμε με αυτές τις καινοτόμους δραστηριότητες, τους εξυπνακισμούς, είναι ότι δεν μας χωρίζει ο χρόνος, μας χωρίζει ένας ολόκληρος στρατός ξένης χώρας, μια νεκρή ζώνη (νεκρή!), μας χωρίζει η κατοχή της πατρίδας μας, η τουρκική ομηρία όλης της Κύπρου και κυρίως, μας χωρίζει το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι απαιτούν αυτή την ομηρία να την απολαμβάνουμε, να μη θέλουμε να απαλλαγούμε. Όσοι πιστεύουν ότι απλώς μας χωρίζει η διαφορά ώρας, μάλλον ζουν σε άλλη διάσταση. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους των αδιεξόδων μας. Τώρα, που μπήκε στο πρόγραμμα και το εδαφικό, ίσως γίνει πιο απτό, για όσους δεν κατάλαβαν τίποτα τόσα χρόνια και χρειάζονται ακόμα απτές αποδείξεις.
Ρωτούσε την Κυριακή ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, βγαίνοντας από το Εθνικό Συμβούλιο: Με άλυτο το Κυπριακό πόσοι Τούρκοι στρατιώτες θα αποχωρήσουν, με άλυτο το Κυπριακό πώς θα απαλλαχτούμε από τις τουρκικές εγγυήσεις, με άλυτο το Κυπριακό πόσες σκάλες ελληνοκυπριακής γης θα δοθούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες, με άλυτο το Κυπριακό πόσοι έποικοι θα φύγουν;…
Ήταν σαν ήχος ενοχλητικού ρολογιού. Τα έλεγε με αυτό τον τρόπο ο κ. Νεοφύτου πιστεύοντας μάλλον ότι έτσι θα χτυπήσει ο ήχος στα κεφάλια μας και θα μας ξυπνήσει. Όπως ακριβώς με τη ρομαντική ποίηση του Προέδρου: Μας χωρίζει ο χρόνος, μας ενώνει η ελπίδα (ή, μήπως: μας ενώνει ο θρήνος; Ακούγεται πιο ρεαλιστική ποίηση).
Αλλά, ποιος μίλησε για «άλυτο το Κυπριακό»; Μήπως αυτό που μας προσφέρεται είναι λύση και την απορρίπτουμε; Γιατί επιμένουν οι ηγέτες μας να κατηγορούν όσους εκφράζουν διαφορετικές απόψεις από τις δικές τους, ότι το κάνουν επειδή δεν θέλουν λύση;
Γιατί ενισχύουν με τέτοια επιχειρηματολογία τον κανιβαλισμό των πολιτικών αντιπάλων τους; Κανιβαλισμό σε βαθμό που κατηγόρησαν ακόμα και τον Τάκη Χατζηγεωργίου ότι πέρασε στο στρατόπεδο των απορριπτικών επειδή τόλμησε να γράψει σε άρθρο του ότι δεν θα στηρίξει λύση αν δεν προνοεί πραγματική επανένωση της χώρας και του λαού.
Δηλαδή, οι ίδιοι δεν βλέπουν τι ετοιμάζει η τουρκική πλευρά, κι ο ίδιος ο Μουσταφά Ακιντζί, δεν βλέπουν ότι ακολουθήσαμε μια γραμμή που έδωσε στο κατοχικό καθεστώς την κρατική υπόσταση που επιζητούσε και τώρα πάμε για συζήτηση του εδαφικού με σενάρια τουρκικών στοχεύσεων;
Ποιο αντάλλαγμα θα δώσουμε για να πάρουμε έδαφος, αν δώσαμε όσα ζητούσαν στον διαμοιρασμό της εξουσίας εκτός από την εκ περιτροπής Προεδρία;
Και πώς θα αντιμετωπίσουμε το δεύτερο τουρκικό σενάριο, που είναι να οδηγηθούμε σε ναυάγιο με ευθύνη της δικής μας πλευράς, για την οποία οι ίδιοι οι ηγέτες μας υποστηρίζουν ότι δεν θέλει λύση και πρέπει να πεισθεί;
Χτες, ο Αβέρωφ Νεοφύτου δήλωνε: «Έφθασε επιτέλους ο καιρός να εργαστούμε όλοι για να επανενώσουμε τη μοιρασμένη μας πατρίδα». Απευθυνόταν στους Ελληνοκύπριους. Από αυτούς εξαρτάται; Δηλαδή, δεν εργαζόμαστε όλοι για να επανενώσουμε τη μοιρασμένη μας πατρίδα; Εργάζεται ο Ακιντζί, ο Ταλάτ και ο Ερντογάν αλλά όχι εμείς;
Άριστος Μιχαηλίδης
philenews