Ἡ Τουρκία καραδοκεῖ - Σαράντος Ι. Καργάκος

 
Ας μην εἴμαστε ἀφελεῖς. Ἡ τουρκικὴ ἀπειλὴ δὲν εἶναι «τροφή» γιὰ ἐσωτερικὴ κατανάλωση. Καὶ οἱ στρατιωτικοὶ της τὸ ξέρουν. Ξέρουν ὅτι ὁ Ἐρντογὰν προετοιμάζεται γιὰ νέο πόλεμο. Φυσικὰ ἐναντίον μας. Καὶ ἐπειδὴ οἱ στρατιωτικοί, ποὺ θὰ σήκωναν τὸ βάρος ἑνὸς τέτοιου πολέμου, δὲν τὸν ἤθελαν, ὀργάνωσαν...
αὐτὸ τὸ βιαστικὸ πραξικόπημα, τὸ ὁποῖο ἔσπευσε νὰ ἀποδοκιμάσει ἡ δική μας κυβέρνηση! Τώρα ὁ Ἐρντογὰν, κύριος φαινομενικὰ τῶν πάντων, προετοιμάζει ψυχολογικὰ τὸν λαὸ τῆς Τουρκίας γιὰ πόλεμο. Ὅπως ὁ Χίτλερ μιλοῦσε ὑβριστικὰ γιὰ τὴ συνθήκη τῶν Βερσαλλιῶν, ὅμοια καὶ αὐτὸς ἐκφράζεται ἀπαξιωτικὰ γιὰ τὴ συνθήκη τῆς Λωζάννης, ποὺ οἱ περισσότεροι Τοῦρκοι τὴν εἶχαν ξεχάσει. Γι’ αὐτὸ μιλάει συνεχῶς γιὰ «σύνορα καρδιᾶς». Γι’ αὐτὸ ἔχει θέσει ὑπὸ τὸν ἔλεγχό του τὸν τύπο, ἔτσι ποὺ νὰ τὸν κάνει καθοδηγούμενο. Καὶ ἡ ἀντιπολίτευση, γιὰ νὰ μὴν ὑστερήσει σὲ πατριωτικοὺς τόνους, ζητᾶ ἀπὸ μᾶς περισσότερα ἀπ’ ὅ,τι ζητᾶ ὁ Ἐρντογὰν. Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ζητᾶ ὁ νέος σουλτάνος εἶναι κάτι ἁπλό: Ὅ,τι δὲν μπορεῖς νὰ πετύχεις μὲ τὸ καλό, ὅπως τὸ ἐννοεῖ αὐτὸς, μπορεῖ νὰ τὸ πετύχεις μὲ βίαια μέσα. Τοῦτο τὸ δόγμα προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπο νὰ τὸ κάνει ἑδραία πίστη τοῦ τουρκικοῦ λαοῦ. Ποὺ αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἶναι εὐεπίφορος πρὸς τέτοια κηρύγματα. Τὰ ἀλλεπάλληλα τρομοκρατικὰ κτυπήματα τοῦ ἔχουν δημιουργήσει μιὰ ψυχικὴ ἀστάθεια, μιὰ πνευματικὴ σύγχυση. Αὐτὴ θὰ ἐκμεταλλευθεῖ ὁ Ἐρντογὰν, γιὰ νὰ «μανιπουλάρει» τὴν τουρκικὴ κοινή γνώμη καὶ νὰ τὴν προετοιμάσει, δοθείσης εὐκαιρίας, γιὰ μιὰ ἐπιθετικὴ ἐνέργεια ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Ἤδη μιὰ μορφὴ ἐπιθέσεως –ἡ πιὸ ὕπουλη– ἔχει ἀρχίσει διὰ τῶν προσφύγων, ποὺ μὲ μιὰ συμφωνία, ἡ ὁποία παραπέμπει στὴ Συμφωνία τοῦ Μονάχου (29 Σεπτεμβρίου 1938) καὶ τὴν ὁποία ἀποδεχθήκαμε ἀφελῶς –γιὰ νὰ μὴν πῶ βλακωδῶς–, χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἀφρικὴ στοιβάζονται στὰ ἀκριτικὰ μας νησιά. Νησιὰ πού ἀπέχουν ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπὸ τὴν Τουρκία. Τὸ ἐνδεχόμενο μιᾶς «ἰντιφάντα» γιὰ τὶς συνθῆκες φυλακισμοῦ στὰ Κέντρα Φιλοξενίας εἶναι πολύ πιθανό. Καὶ τότε θὰ ἔλθει ἡ ὥρα τῆς Τουρκίας γιὰ νὰ προσφέρει τάχα προστασία στὸν ὁμόθρησκο πληθυσμό! Ὅπως καὶ στὴν Κύπρο τὸ 1974, θὰ καταφθάσουν «δυνάμεις σωτηρίας» στὴ Λέσβο, στὴ Χίο, στὴ Σάμο καὶ σὲ ἄλλα μικρότερα νησιά. Ἀκολούθως, μὲ τὴν εἰρηνικὴ παρέμβαση τοῦ ΝΑΤΟ, τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ τοῦ ΟΗΕ, θὰ δημιουργηθεῖ ἕνα καθεστώς ἀνάλογο πρὸς αὐτὸ τῆς Κύπρου στὸν ἀκριτικὸ νησιωτικό μας χῶρο. Ἴσως καὶ χειρότερο.
Τὸ γιατὶ δὲν ἔχει ἐκδηλωθεῖ ἀκόμη μιὰ τέτοια ἐπίθεση, ὀφείλεται κατὰ πρῶτον στὸ ὅτι ὁ τουρκικὸς λαὸς δὲν ἔχει συμπαραταχθεῖ ὁλικὰ ὑπέρ μίας τέτοιας ἀποφάσεως και ἀκόμη σ’ ἕναν ἄλλο παράγοντα: Λόγω τῶν ἀποστρατεύσεων ὁ τουρκικὸς στρατὸς, κυρίως ἡ ἀεροπορία, ἔχει χάσει τὰ πιὸ ἀξιόμαχα στελέχη της. Γι’ αὐτὸ γίνονται οἱ συνεχεῖς ἀεροπορικὲς παραβιάσεις. Πρέπει οἱ νέοι πιλότοι νὰ «ψηθοῦν» σὲ συνθῆκες μάχης. Τὰ πολλὰ καὶ καλὰ ἀεροπλάνα δὲν ἀρκοῦν, ἄν δὲν ὑπάρχει τὸ ἀξιόμαχο ἀεροπορικὸ δυναμικό. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ στὸ ναυτικό. Τὰ κενὰ ἐκεῖ κατ’ ἐλάχιστον ἔχουν καλυφθεῖ. Ἄν κλείσει τό μέτωπο τῆς Συρίας, τότε ὁ Ἐρντογὰν, μπορεῖ νὰ ἔχει στὴ διάθεσή του ἕνα δοκιμασμένο σὲ συνθῆκες πολέμου χερσαῖο στρατό ἀλλὰ καὶ ἀεροπορικὸ δυναμικό. Μιὰ εἰρήνη στὰ ἀνατολικὰ μπορεῖ νὰ φέρει ἄλλον πόλεμο πρὸς τὰ δυτικά. Ἕναν πόλεμο ποὺ δὲν θὰ ἀφορᾶ μόνο στὴν Ἑλλάδα ἀλλ’ ἐνδεχομένως καὶ στὴν Βουλγαρία. Ἄν πρόκειται νὰ ὑποστοῦμε κτύπημα ἀπὸ τὸν Ἕβρο, αὐτὸ δὲν θὰ ἔλθει κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὸ ἔδαφος τῆς Τουρκίας. Γι’ αὐτὸ εἴμαστε προετοιμασμένοι. Τὸ κτύπημα θὰ ἔλθει μέσῳ τῶν ἀφύλακτων βουλγαρικῶν συνόρων, γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν εἴμαστε καθόλου προετοιμασμένοι. Φυσικά ἡ Βουλγαρία θὰ διαμαρτυρηθεῖ, ἀλλά, ἄν τῆς προσφερθεῖ ἕνα «Παράθυρο πρὸς τὴ θάλασσα», θὰ σιωπήσει.
Ξέρω ὅτι κάποιοι καὶ σήμερα θὰ μὲ ποῦν κινδυνολόγο. Τὸ ἴδιο μοῦ ἔλεγαν ὅταν τὸ 1964-1965 προειδοποιοῦσα γιὰ τὸ «ἀγκάθι τῶν Σκοπίων», γιὰ τὴν ἐπικείμενη ἐπιβολὴ στρατιωτικῆς δικτατορίας, γιὰ τὴν ἐντὸς τῶν ἑπομένων ἐτῶν τουρκική εἰσβολή στὴν Κύπρο καὶ τὸ 1976 γιὰ τὸν ἐκφυλισμό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, λόγῳ τῶν ἐγκληματικῶν «μεταρρυθμίσεων» τοῦ Γεωργίου Ράλλη. Βέβαια κακό τοῦ κεφαλιοῦ μου ἔκανα, ἀλλὰ τὸ κακό ἦταν πιὸ μεγάλο γιὰ τὴν Ἑλλάδα.