ΒΟΜΒΑ! ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ για την Ελλάδα!! Σε κατάσταση «unsustainable»

 

Εμπιστευτική ΄Εκθεση του ΔΝΤ: Οδηγείται σε Κατάρρευση η Ελλάδα
Του Alexander Mercouris, Duran.

Απόδοση Μιχαήλ Στυλιανού

«Eμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ προειδοποιεί ότι η σημερινή συνταγή «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας «δεν επιδέχεται στήριξη πλέον» ( “is unsustainable”), όταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδος καλπάζει εκτός...
ελέγχου, και οσοδήποτε μεγάλες μεταρρυθμίσεις θα είναι αδύνατον να λύσουν το πρόβλημα.
Οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς έγραψαν ότι εμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδος δεν είναι πλέον δυνατό να στηριχτεί, ότι πρόκειται να εκτιναχθεί στο τριπλάσιο του ετήσιου ακαθάριστου προϊόντος της χώρας και ότι δεν είναι δυνατό να αναμένεται λύση του προβλήματος-χρέους μέσω της ανάπτυξης.
Οποιοσδήποτε έχει άμεση γνώση της κατάστασης στην Ελλάδα και μπορεί να δει αντικειμενικά την πραγματικότητα στη χώρα, βλέπει ότι η διάγνωση είναι σωστή. ΄Εγραψα πρόσφατα στο Duran τις εντυπώσεις μου για την κατάσταση στη χώρα, ύστερα από μια σύντομη επίσκεψη τον Νοέμβριο. Υπογράμμισα πως αντίθετα από τους ισχυρισμούς περί ανάπτυξης της οικονομίας, όλες οι ενδείξεις περί του αντιθέτου πείθουν ότι η κατάσταση στην πραγματικότητα χειροτερεύει.
Οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς, συνοψίζοντας την έκθεση του ΔΝΤ, γράφουν ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυτό που πιθανότατα θ’ αποδειχτεί μια «εκρηκτική» εκτίναξη του δημοσίου χρέους της, σε σημείο ώστε εντός δεκαετιών θα οφείλει σχεδόν το τριπλάσιο του ετήσιου εθνικού προϊόντος, εκτός εάν της δοθεί μια σημαντική ελάφρυνση.
Η νέα έκθεση συντάχθηκε από το προσωπικό του ΔΝΤ εν όψει της συνόδου του Δ.Σ. του οργανισμού στις 6 Φεβρουαρίου για να συζητήσει περί της συμμετοχής του Ταμείου στο πρόγραμμα 86 δις ευρώ της ΕΕ για την Ελλάδα και σηματοδοτεί τη συνεχή σκληρή γραμμή που υιοθετεί το Ταμείο για το πρόγραμμα. Η έκθεση αυτή παρουσιάζει σκοτεινότερη εικόνα των διλημμάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από εκείνη της περσινής ανάλυσης, προειδοποιώντας ότι το βάρος του χρέους είναι «άκρως αβάστακτο» και δεν πρόκειται να βελτιωθεί, ακόμη και εάν εφαρμόζονταν οι πρόσθετες μεταρρυθμίσεις που συνέστησε το ΔΝΤ.»
Στη συνέχεια, ο Α. Μερκούρης αναφέρεται στο ιστορικό του προβλήματος, στην κακοδιαχείριση της οικονομίας από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και όσες την διαδέχθηκαν, στην λανθασμένη επιλογή ένταξης στην Ευρωζώνη, όταν έγινε -και με πλαστά στοιχεία, που εκμεταλλεύθηκαν στη συνέχεια οι αρχές της ΕΕ και ειδικότερα η ΄Ανγκελα Μέρκελ για να συγκαλύψουν τις δικές τους ευθύνες για την καταστροφή τη χώρας.
Είχαν επιλέξει να παριστάνουν πως πιστεύουν τη ρόδινη περιγραφή της οικονομίας από τις ελλαδικές κυβερνήσεις και να αγνοούν τις συνεχείς προειδοποιήσεις δικών τους αξιωματούχων, κάποιων Ελλήνων και αρκετών ιδιωτών. Και όταν η ελληνική κρίση ήρθε στην επιφάνεια, στη συνέχεια της διεθνούς κρίσης του 2008, οι ιθύνοντες της ΕΕ αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την εξόφθαλμη πραγματικότητα, ότι η Ελλάδα ήταν χρεωκοπημένη και παρίσταναν ότι δεν πρόκειται παρά μόνο για μια βραχυχρόνια κρίση ρευστότητας, που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με νέα δάνεια.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι αντί να αφεθεί η Ελλάδα να αναδιαρθρώσει το χρέος της σε διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της, με τη μεσολάβηση του ΔΝΤ – πράγμα που μπορούσε και όφειλε να είχε γίνει- αντίθετα επωμίσθηκε και νέο χρέος, παράλληλα με τη μεταβολή του χρέους που είχε από χρέος προς τράπεζες σε χρέος προς άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Δοθέντος ότι το χρέος ανήκει τώρα σε κυβερνήσεις που λογοδοτούν στο εκλογικό σώμα τους για τα δάνειά τους στην Ελλάδα, η «ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους από τους ευρωπαίους εταίρους, προκειμένου να καταστεί αυτό «βιώσιμο» κατά την έκθεση του ΔΝΤ, είναι αδύνατο να αντιμετωπισθεί και μάλιστα σε έτος εκλογών στη Γερμανία (όπου η Μέρκελ είναι ο κύριος υπεύθυνος της ελληνικής καταστροφής), στη Γαλλία και στην Ολλανδία.
Εφ’ όσον οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν μπορούν να συμφωνήσουν για μείωση του χρέους, την οποία το ΔΝΤ κρίνει απολύτως απαραίτητη για να καταστεί το χρέος βιώσιμο και οι κανόνες λειτουργίας του ΔΝΤ του απαγορεύουν να συμμετέχει σε τέτοιου χαρακτήρα αδιέξοδα προγράμματα, τότε λογικά το ΔΝΤ πρέπει να αποχωρήσει, αφήνοντας την Ελλάδα σε αδυναμία πληρωμών, οπότε το «πρόγραμμα διάσωσης» θα κατέρρεε. Ενώ η σύντομης διάρκειας αναστάτωση – και οι συνέπειες που θα προκαλούσε- θα ήταν αναμφίβολα πολύ οδυνηρές, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους η Ελλάδα θα εύρισκε συν τω χρόνω το δρόμο της για την οικονομική ανόρθωσή της.
Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ μοιάζει με απόπειρα να πιέσει τους Ευρωπαίους πολιτικούς, προτού κλείσει οποιοδήποτε παράθυρο για ελάφρυνση χρέους εξ αιτίας των προσεχών γερμανικών και ολλανδικών εκλογών.
«Δυστυχώς –καταλήγει ο Αλεξάντερ Μερκούρης- δεν είναι πιθανό να πετύχει. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί θα αρνηθούν να προχωρήσουν στην αποτελεσματική περικοπή του χρέους και το Συμβούλιο του ΔΝΤ έδειξε πάντοτε απρόθυμο να ξεσκεπάσει την μπλόφα τους αποσυρόμενο από το πρόγραμμα.
Το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι επομένως να συνεχισθεί η σημερινή (unsustainable) «μετέωρη» κατάσταση, με επικάλυψη της κρίσης με σκόνη ζαχάρεως για λίγο καιρό ακόμη, σε κάποιο στείρο συμβιβασμό – μέχρι να σκάσει τελικά η τελική κατάρρευση, όταν –πολύ σοβαρά διερωτώμαι- τι θα έχει απομείνει από την Ελλάδα…»