ΚΟΠΡΙΤΕΣ! ΑΤΙΜΗ ΦΑΡΑ!! Το «ΤΣΙΡΑΚΙ» (μετά από ΤΟΥΡΚΙΚΗ Παρέμβαση) μπλόκαρε την συμφωνία με την Ελλάδα

Ο Σαλί Μπερίσα κατηγόρησε τον πρωθυπουργό Εντι Ράμα ότι μπλόκαρε τη συμφωνία ενεργώντας για λογαριασμό της Τουρκίας.
Η συζήτηση στην αλβανική Βουλή αφορούσε το «πάγωμα» της συμφωνίας με την Ελλάδα για την ΑΟΖ και βγήκε εκτός ορίων. Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Δημοκρατίας Σαλί Μπερίσα κατηγόρησε ευθέως...
τον πρωθυπουργό Εντι Ράμα ότι μπλόκαρε την ελληνοαλβανική συμφωνία, λειτουργώντας για λογαριασμό τρίτης δύναμης, δηλαδή της Τουρκίας. Τα αίματα άναψαν και ακούστηκαν βαριές κουβέντες.
«Ημουν πρωθυπουργός, είχα πληροφορίες και στοιχεία και αυτά που λέω, τα λέω με μεγάλη και πλήρη ευθύνη, ότι πρόκειται για μια πράξη εξ ολοκλήρου προς το συμφέρον μιας τρίτης πλευράς. Ο χρόνος θα το αποδείξει! Ο Ράμα προσέφυγε για τα χρήματα και τα συμφέροντα τρίτης πλευράς», είπε και πρόσθεσε: «Μολονότι γνώριζα τα πάντα για την υπόθεση, πάλι είπα στην ελληνική πλευρά, ότι η αλβανική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να σεβαστεί την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, γι’ αυτό και μπορείτε να προσφύγετε στη διεθνή διαιτησία για να δώσει λύση, υπάρχει διαιτησία, υπάρχει και δικαστήριο για τις θαλάσσιες υποθέσεις».
Ηξερε τι έλεγε
Δεν ήταν μόνο ο Μπερίσα που απέδωσε το «πάγωμα» και την παραπομπή στις ελληνικές καλένδες, της σημαντικότερης ελληνοαλβανικής συμφωνίας, που υπογράφτηκε ποτέ, σε τουρκικό δάκτυλο. Ωστόσο, ο ιστορικός μετακομμουνιστής ηγέτης γνώριζε καλύτερα από κάθε άλλον το παρασκήνιο της προσφυγής του τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Ράμα στο Συνταγματικό Δικαστήριο και επομένως ήξερε τι έλεγε στη Βουλή.
Ετσι μέσω Τιράνων, η Αγκυρα έμπηξε ένα δυνατό καρφί στα πλευρά της Ελλάδας, αφού μια διευθέτηση της ΑΟΖ με την Αλβανία θα δημιουργούσε ισχυρό προηγούμενο και για ρύθμιση των ΑΟΖ και στο Αιγαίο. Η συνέχεια θα σημαδευτεί από μεγάλο «έρωτα» του Ράμα με τον Ερντογάν, σε σημείο που ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός θα αναδείξει την Τουρκία σε στρατηγικό σύμμαχο της Αλβανίας. Ο Ερντογάν επισκεπτόμενος τον Μάιο του 2015 τα Τίρανα δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τις αλβανικές ακτές ως… το σύνορο του νεοοθωμανισμού στην Αδριατική, ενώ αξίωσε από τον αμήχανο Ράμα να κλείσει τα τουρκικά ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια των Τιράνων υποστηρίζοντας ότι ανήκουν στον μισητό του, Γκιουλέν.
Βρήκε, εν τω μεταξύ, χρόνο να δεχθεί τον ηγέτη του κόμματος των Τσάμηδων, Ιντρίζι, τον μοναδικό πολιτικό αρχηγό με τον οποίο συναντήθηκε κατ’ ιδίαν, ενώ ανακοίνωσε την κατασκευή του μεγαλύτερου τζαμιού των Βαλκανίων, χωρητικότητας 4.500 ατόμων με χρήματα (300.000.000 ευρώ) που θα διαθέσει η Τουρκία.
Υπάρχει ιστορικό
Δεν είναι νεόκοπος μουσαφίρης του Ράμα η Τουρκία στην Αλβανία. Η Αγκυρα έσπευσε από τους πρώτους μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, το 1991, να βάλει βάσεις επιρροής και να αποκτήσει στρατιωτική παρουσία στα παράλια της Αδριατικής με «θέα» την Κεντρική και Δυτική Μεσόγειο, έχοντας ως όπλα το ισλάμ και το χρήμα.
Με τουρκικό χρήμα άρχισαν να χτίζονται ή να επισκευάζονται τζαμιά σε όλη τη χώρα και, ταυτόχρονα, ιμάμηδες κατέφθαναν από την Τουρκία για να διδάξουν το Κοράνι σ’ έναν λαό που τύποις ήταν στην πλειονότητά του μουσουλμανικός, στην ουσία όμως οι νεότερες γενιές δεν γνώριζαν τίποτα περί Αλλάχ, δεδομένου ότι ο Χότζα είχε απαγορεύσει ό,τι είχε σχέση με τη θρησκεία.
Ταυτόχρονα και ενώ το ένα μετά το άλλο άρχισαν να ανοίγουν χρηματοδοτούμενα, αμέσως ή εμμέσως, από την Τουρκία θρησκευτικά σχολεία και ιδιωτικά κολέγια, να λειτουργούν τουρκικές τράπεζες, ύποπτες επιχειρήσεις και κατασκευαστικές τουρκικές εταιρείες να παίρνουν μεγάλα έργα με κορυφαίο τον περίφημο «δρόμο του έθνους», που συνδέει τα Τίρανα με την Πρίστινα, η Αγκυρα απέκτησε και στρατιωτική πρόσβαση, με τη μακροχρόνια μίσθωση, το 1998, της ναυτικής βάσης στην Αυλώνα. Την ίδια που χρησιμοποιούσαν επί κομμουνισμού οι Σοβιετικοί για τα πυρηνικά τους υποβρύχια.
Επισήμως τη νοίκιασε για να την επισκευάσει, στην πραγματικότητα τη χρησιμοποιεί για να ναυλοχούν, όποτε χρειαστεί, μονάδες του τουρκικού πολεμικού στόλου και να περιπολούν στην Αδριατική, ενώ πρόσφατα υπεγράφη και νέα στρατιωτική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών το περιεχόμενο της οποίας έμεινε μυστικό.
Μολονότι η τουρκική ηγεσία προέβαλε εαυτόν ως τον «μεγάλο προστάτη» της Αλβανίας και κατά καιρούς βάζει (είναι αλήθεια) πλάτη διεθνώς υπέρ των συμφερόντων της στο μέτρο που εξυπηρετεί και τα δικά της (Ελλάδα), στην ψυχή του αλβανικού εθνικοπατριωτισμού ουδέποτε υπήρξε καλοδεχούμενο το «τουρκικό φέσι». Τώρα δε που η Τουρκία ολισθαίνει στη δικτατορία, ελάχιστοι πρέπει να θεωρούνται οι Αλβανοί που θα ήθελαν να ζήσουν σε μια «δημοκρατία τύπου Ερντογάν», προτιμώντας βεβαίως το δυτικό μοντέλο που βιώνουν εκατομμύρια εξ αυτών.

 «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»