Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση του θανάτου του Γιάννη Τσιντσάρη.Η ζωή ενός τεράστιου αθλητή

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση του θανάτου του Γιάννη Τσιντσάρη.

Ο κορυφαίος Σερραίος Ολυμπιονίκης όλων των εποχών έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 55 ετών. Ο σύγχρονος άτλας που σήκωσε ψηλά τον Σερραϊκό αθλητισμό, που άνοιξε τους ορίζοντες για μεγάλες επιτυχίες στην Ελληνική άρση βαρών που έδωσε όραμα στα νέα παιδιά...

Το παρακάτω άρθρο είναι του προπονητή Παναγιώτη Γουδεντζίκη και παρουσιάζει το βιογραφικού αυτού του τεράστιου αθλητή στο σαιτ της ομοσπονδίας:

1984 Ολυμπιακοί αγώνες Λος Αντζελες

Ο Γιάννης Τσιντσάρης γεννήθηκε στις 8-2-1962 στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Το 1966 η οικογένειά του μετακόμισε στην πόλη των Σερρών, λόγω εργασίας του πατέρα του. Η πρώτη συστηματική επαφή του Γιάννη Τσιντσάρη με τον αθλητισμό, ήταν το 1975 με το άθλημα της σφυροβολίας και το 1976 με  το άθλημα της πάλης. Το 1977 ο δεκατριάχρονος τότε Γιάννης, περιπλανιόταν στους δρόμους της πόλης. Περνώντας έξω από το γυμναστήριο άρσης βαρών του Α.Ο. Σερρών, τον είδε και του φώναξε ο προπονητής της ομάδας, κ. Αρβανιτίδης Αντώνης. Η πρώτη επαφή  – δοκιμή με την μπάρα, ήταν αρκετή για να τον κάνει να την αγαπήσει και να αρχίσει μια ταχέως ανοδική πορεία, που οδήγησε σε μια σημαντική καριέρα. Λέει ο Γιάννης Τσιντσάρης : «πέρασα πιο μπροστά από αρκετά αθλή­ματα και τελικά με κέρδισε η άρση βαρών. Δεν την διάλεξα εγώ, αυτή με διάλεξε, ήμουν γεννημένος για αρσιβαρίστας».

1984. Βαλκανικοί. Ηλιούδης, Γέροντας, Σφακιανάκης. Ρογκούσκι. Βαλασιάδης. Ηλιάδης. Παναγιωτάκης. Κλωθάκης. Τσιντσάρης. Σαρρής

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

1980 : Πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων, Αθήνα. Απρίλιος. 2ος στο αρασέ με 115 και στο ζετέ με 130 κιλά.

1980 : Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών. Μάϊος. Τρίτος με επίδοση : 120+140=260.

1980 : Πανευρωπαϊκό εφήβων, στο Σαν Μαρίνο της Ιταλίας, Σεπτέμβριος. Κατετάγη 6ος με επίδοση, 127,5+155=282,5.

1981 : Πρώτη κατάρριψη Πανελληνίου ρεκόρ,  στους διεθνείς αγώνες ΤΣΙΤΣΙΜΠΑΚΕΙΑ, με επίδοση ΑΡΑΣΕ 140,5 ΖΕΤΕ 160.

1981 : Παγκόσμιο & πανευρωπαϊκό εφήβων στην Ιταλία (Λιλιάνο). Συμμετέχει και με επίδοση 147,5+172,5=320, κατακτά την (7η και 5η θέση, αντίστοιχα).

1981 : Στο Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανδρών, που διεξήχθη στην Λιλ της Γαλλίας, αγωνιζόμενός στην κατηγορία των +110, κατετάγη έκτος στην Ευρώπη και όγδοος στον κόσμο, με επίδοση 155+180=335 κιλά.

1982 : Τιμήθηκε από τον ΠΣΑΤ, με το έπαθλο ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΡΑΜΠΑΤΗ, σαν ο καλύτερα ανερχόμενος έφηβος αθλητής, έχοντας το 1981, καταρρίψει πληθώρα Πανελληνίων ρεκόρ.

1982 : Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων. Διεξήχθη στο Χάσκοβο της Βουλγαρίας. τέταρτος με επίδοση 162,5+185=347,5

1982 : Πρωτάθλημα των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας  (ΕΟΚ). Διεξήχθη στο Βέλγιο. Αγωνίστηκε στην κατηγορία των +110 και με επίδοση 350, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.

1982 : ΠΑΝΟΝΙΑ, Ουγγαρία. Επίδοση 155+195=350

1982 : Βαλκανικοί αγώνες στην Τουρκία (Άγκυρα). Δεύτερος με επίδοση 160+ 195=355.

1982 : Οι οικονομικές δυσκο­λίες της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών του στέρησαν τη συμμετοχή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων (Βραζιλία) και ένα σχεδόν βέβαιο μετάλλιο. Τότε ήταν ο τρίτος καλύτερος αθλητής του κόσμου, στην κατηγορία του.

1983 : Πρωτάθλημα ΕΟΚ. Δεύτερος με επίδοση 165+200=365.

1983 : Σπαρτακιάδα, Μόσχα. Επίδοση : 165+205.5 =370

1983 : Βαλκανικοί Θεσσαλονίκης.  Ακυρώθηκε στα 170 κιλά στο αρασέ. Ο Τσιντσάρης, έχοντας σημειώσει επίδοση 170+200=370 στους Μεσογειακούς και έχοντας σημειώσει πρόσφατα στην προπόνηση 175+205, επιχείρησε να ξεκινήσει ψηλά, για να βελτιώσει τις αγωνιστικές επιδόσεις του. Το αποτέλεσμα ήταν η ακύρωση, στο αρασέ και φυσικά το σύνολο. Στο ζετέ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, με επίδοση 205 κιλά.

1983 : Μεσογειακοί αγώνες στο Μαρόκο (Καζαμπλάνκα). Αγωνίστηκε στα +110 και κατέκτησε χρυσό στο αρασέ με 170 κιλά, 4ος στο ζετέ με 200 κιλά και 1ος στο σύνολο με 370.0 κιλά

1984 : Η εθνική ομάδας άρσης βαρών, της οποίας ήτο  μέλος, βραβεύεται από τον ΠΣΑΤ, ως η καλύτερη ομάδα της χώρας, για το 1983.

1984 : ΟΠΟΛΕ, Πολωνία. Επίδοση 160+200=360

1984 : Ολυμπιακοί αγώνες στο Λος Άντζελες. Αγωνίστηκε στα +110 και με επίδοση  162,5+185=347,5 κατετάγη τέταρτος.

 

Μετά από αγώνες πρόκρισης και πιάνοντας τα όρια της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων πήρε το διαβατή­ριο για το Λος Άντζελες, «το αποκορύφωμα της αθλητικής καριέρας, όχι μόνο το δικό μου αλλά και όλων των πρωταθλητών», και «αισθάνθηκα πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση, γιατί οι κόποι τεσ­σάρων ετών δεν πήγαν χαμένοι, θυμάται… στην προετοιμασία δεν άλλαξε τίποτε επειδή ήταν Ολυμπιακοί Αγώνες, απλά ήμουν πιο προσεκτικός στις κινήσεις μου, στον ύπνο μου, στη διατροφή μου… ήθελα να είμαι πιο ήρεμος, πιο χαλαρός, να διώξω το άγχος, το οποίο είναι φυσικό να υπάρχει πριν από κάθε μεγάλη διοργάνωση». Ο Γιάννης -με προπονητή τον Πολωνό Κλέμενς Ρογκούσκι- αγωνίστηκε στις 8 Αυγούστου, ώρα 18.00 «σ’ ένα γήπεδο κατάμεστο, η ατμόσφαιρα ήταν μπορώ να πω εορταστική, σαν ένα μεγάλο πανηγύρι· ήμουν ευτυχής, πετούσα εκείνες τις στιγ­μές, ήταν σα να μην ήμουν στη γη…» στην κατηγο­ρία υπερβαρέων βαρών (+110 κιλών) με οκτώ ακόμη αθλητές (όλοι στο Α’ γκρουπ). Είχε σωματι­κό βάρος 130.55 κιλά και άρχισε με την κίνηση του αρασέ, όπου απέτυχε στην πρώτη προσπάθεια στα 155 κιλά, στη δεύτερη όμως… πέτυχε και στην τρίτη, σηκώνοντας 162,5 κατατάχτηκε 5ος. Συνέχισε με το ζετέ και στην πρώτη προσπάθεια σήκωσε 185 κιλά, στη δεύτερη και στην τρίτη απέτυ­χε στα 200 και κατατάχτηκε έκτος. Στην τελική κατάταξη ήταν 4ος με (162,5+185) 347,5 κιλά. Στα αξιοσημείωτα του αγώνα μια αποχώρηση λόγω τραυματισμού και αποκλεισμός δύο αθλητών που βρέθηκαν ντοπαρισμένοι.

Η κατάταξη αυτή ήταν και η καλύτερη που επέτυχε Έλληνας αρσιβαρίστας στην Ολυμπιάδα του Λος Αντζελες.

1984 : Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Μαδρίτη). Κατετάγη 7ος, με επίδοση 170+210=380 kgr.

1984 : Βαλκανικοί αγώνες στη Γιουγκοσλαβία ( Κίκιντα). Πρώτος με επίδοση 170+ 212,5=382,5.

1984 : Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών, στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Σημειώνει επίδοση 175,5 στο αρασέ και  213 στο ζετέ.

1985 : Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Διεξήχθη στη Σουηδία (sodertalje), με επίδοση 355 κιλά, κατετάγη ένατος στα +110.

1985 :  Βαλκανικοί αγώνες. Διεξήχθησαν στη Βουλγαρία (Πλόβντιβ). Κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στα +110, με 360 κιλά.

1985 : Πρωτάθλημα ΕΟΚ . Διεξήχθη στη Γερμανία (Μπαουνάταλ). Δεύτερος με επίδοση 357,5.

1986 : ΤΟΦΑΛΟΣ – ΚΑΚΟΥΣΗΣ. Η ΕΟΑΒ διοργανώνει στην Αθήνα τους 1ους διεθνείς αγώνες, στη μνήμη των ολυμπιονικών Τόφαλου και Κακούση.  Ο Τσιντσάρης αγωνίζεται στα +110 και κατατάσσεται πρώτος με επίδοση 170+ 210=380.

1986 : Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανδρών, στην Σόφια, Βουλγαρία. Νοέμβριος. Κατέλαβε την 9η θέση, με επίδοση 165+200=365.

1986 : Αγώνες Α κατηγορίας, στις Σέρρες, σημειώνει επίδοση 176+200=375.

1987 : Μεσογειακοί αγώνες, Λατάκεια Συρίας. Πρώτος με επίδοση 167,5+202,5=370.

1987 : Βαλκανικοί αγώνες, Αλβανία, Τίρανα. Πρώτος με επίδοση 170+205=375.

1987 : Πρωτάθλημα των χωρών της ΕΟΚ, διεξήχθη στην Αθήνα. Αγωνίστηκε στα +110 και με επίδοση 365 κιλών, κατέλαβε την τρίτη θέση.

1987 : Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Ρεμς Γαλλίας. Κατετάγη 10ος, με επίδοση 160+195=355.

1988 : Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αγγλία, Κάρντιφ. Όγδοος με επίδοση 177,5+ 212,5 =390.

1988 :  Ολυμπιακοί αγώνες Σεούλ. Ο Γιάννης Τσιντσάρης δεν επαναπαύθηκε στις δάφνες, δε σταμάτησε να επιδιώκει το καλύτε­ρο. Ακολούθησε εξίσου συνεπή προετοιμασία και σκληρή δουλειά, και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Ξανάπιασε τα όρια και τέσσερα χρόνια αργότερα συμπεριλήφθηκε στην ολυμπιακή απο­στολή για τη Σεούλ. Με προπονητή κι αυτή τη φορά τον Κλέμενς Ρογκούσκι ταξίδεψε στην άκρη της Ασίας με τη φιλοδοξία και την ελπίδα να εκπροσω­πήσει το ίδιο ή και καλύτερα τη χώρα μας και να χαρίσει -γιατί όχι – και ένα μετάλλιο, που σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής επιδόσεις του «ήταν στα μέτρα του». Η 29η Σεπτεμβρίου ήταν η ημέρα του αγώνα. Ο Γιάννης, που είχε συμπεριληφθεί στο Α’ γκρουπ της κατηγορίας των +110 κιλών με άλλους οκτώ αθλητές (ισάριθμους περιλάμβανε το Β’ γκρουπ), ζυγίστηκε (131.55 κιλά), άρχισε την προθέρμανση και σε κάποια στιγμή … γεύτηκε τη μεγαλύτερη πίκρα στην αθλητική του σταδιοδρομία· ένας τραυ­ματισμός στον ώμο στάθηκε αξεπέραστο εμπόδιο και του στέρησε τη χαρά της συμμετοχής και της (σχεδόν βέβαιης) διάκρισης.

1988 : Γκτανσκ, Πολωνία. Επίδοση 170+210=380.

1989 : Στο πρωτάθλημα της ΕΟΚ (Λουξεμβούργο), κατετάγη δεύτερος στα +110 με επίδοση 362,5 κιλά.

1990 : Παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Βουδαπέστη. Με επίδοση 350 κιλών, κατετάγη 10ος.

1991: Πανευρωπαϊκό στο Γκτάνσκ της Πολωνίας. Με επίδοση 355 κιλών, κατετάγη 12ος.

1991 : Μεσογειακοί αγώνες των Αθηνών. Αγωνισθείς στα +110, κερδίζει ένα χρυσό μετάλλιο στο αρασέ με 162,5 κιλά και δύο αργυρά, στο ζετέ με 197,5 κιλά και στο σύνολο με 360 κιλά.

1991 : Πρωτάθλημα ΕΟΚ. Κατέκτησε την τρίτη θέση, με επίδοση 162,5+ 197,5=360.

1992 : Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, στο Szekszard της Ουγγαρίας. Με επίδοση 350 κιλών, κατετάγη 10ος.

 

ΔΥΝΑΜΙΚΌ ΠΡΟΦΙΛ

ΑΡΑΣΕ : 180 ΑΡΑΣΕ

ΖΕΤΕ : 220

ΠΟΔΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ 250

ΠΟΔΙΑ ΠΙΣΩ 300

Τον Μάϊο του 1993, ήρθε για τον Γιάννη Τσιντσάρη, το πλήρωμα του χρόνου. Η αποκόλληση του τένοντα του δικεφάλου στον αριστερό βραχίονα,  τον οδήγησε στην αποχώρηση από την ενεργό, αθλητική δράση.

Σταχυολογώντας την αθλητική καριέρα του Γιάννη Τσιντσάρη, βρίσκουμε πως :

Κατέκτησε την 4η θέση στην Ολυμπιάδα του Λος Αντζελες.

Συμμετείχε στην Ολυμπιάδα της Σεούλ.

Ανακηρύχθηκε :

Καλύτερος έφηβος αθλητής για το 1981 (βραβεύσεις ΠΣΑΤ 1982).

Η εθνική ομάδας άρσης βαρών, της οποίας ήτο μέλος, βραβεύτηκε από τον ΠΣΑΤ, ως η καλύτερη ομάδα της χώρας, για το 1983.

3 φορές πρωταθλητής εφήβων.

10 φορές πρωταθλητής ανδρών.

10 φορές πρωταθλητής, στο πρωτάθλημα ενόπλων δυνάμεων & Σωμάτων ασφαλείας.

107 Πανελλήνια ρεκόρ, εφήβων, ανδρών.

3 φορές, χρυσός Βαλκανιονίκης.

3 φορές χρυσός στο πρωτάθλημα ΕΟΚ.

3 φορές χρυσός Μεσογειονίκης, (Καζαμπλάνκα Μαρόκου 1983, Λατάκεια Συρίας 1987.  Αθήνα Ελλάδα 1991).

4ος στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων το 1982.

Τα κορυφαία Πανελλήνια ρεκόρ του ήταν : 177.5 στο αρασέ και 213 στο ζετέ.

Και οι ανεπίσημες επιδόσεις του, στους αγώνες ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΑ το 1988,  180 στο αρασέ και 215 στο ζετέ.

Το 1989, ολοκληρώνει τις σπουδές του στο ΤΕΦΑ Αθηνών, με ειδικότητα στην άρση βαρών.

Χαρακτηριστικό του Γιάννη Τσιντσάρη ήταν ότι αν και αθλητής στην κατηγορία των +110,  ήταν πολύ ταχύς.

Αν και είχε προτάσεις να πάει σε άλλους συλλό­γους παρέμεινε σ’ όλη του την αθλητική πορεία στον Α.Ο.Σερρών. «Από αγάπη στο σύλλογο και την πόλη του».

Στη συνέχεια, εγκαθίσταται στην πόλη των Σερρών και το 1996 συνεχίζει την ενασχόληση του με το άθλημα που τόσο αγάπησε και τίμησε, και του πρόσφερε «όνομα, επαγγελματι­κή αποκατάσταση και αναγνώριση» από τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή στο κλιμάκιο Σερρών. Τονίζει πως στην αθλητική του διαδρομή τον βοήθησαν οι γονείς του, οι προπονητές του, η Ομοσπονδία και πάνω απ’ όλα «ο Κύριος μου και Θεός μου» και συμβουλεύει τα νέα παιδιά να ασχο­ληθούν με τον αθλητισμό γενικότερα και αν στην πορεία εξελιχθούν σε κάτι καλό ή είναι ταλέντα σε κάποιο αγώνισμα, να ασχοληθούν και με τον πρω­ταθλητισμό. Το μυστικό της επιτυχίας; «Όλα μαζί συντελούν… η δύναμη, η τεχνική, το ταλέντο, η υπο­μονή, η εργατικότητα, η πειθαρχία και ειδικότερα το πάθος και η θέληση για επιτυχία!».

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως ομοσπονδιακού προπονητή του κλιμακίου Σερρών, (1996-2008) πλειάδα αθλητών των τοπικών συλλόγων, αναδείχτηκαν πρωταθλητές και με την σειρά τους, έκαμαν την δική τους διεθνή καριέρα : Γκαρίπης Κων/ος, Παπαδόπουλος Κων/ος, Κωνσταντινίδης Βασίλειος, Κυζιρίδης Γεώγιος, Χατζίδης Θεοχάρης, Χατζίδης Αλέξανδρος,  Κοτανίδης Ιωάννης, Καζαντζής Κων/ος, Καραθανάσης Γεώργιος, κ.α. Κατέρριψαν πολλά Πανελλήνια ρεκόρ παίδων και εφήβων και κατέκτησαν μετάλλια σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Στον ιδιωτικό του βίο ήταν χομπίστας της ζωγραφικής – αγιογραφίας, έχοντας πραγματοποιήσει έκθεση των έργων του, το 1987, στο Νέο Ηράκλειο της Αττικής, στη βίλλα Στέλλα.

Ζούσε στην πόλη των Σερρών, ως συνταξιούχος εν αποστρατεία υπαστυνόμος Α, έχοντας σαν χόμπι και τρόπο ζωής, την ζωγραφική, την πεζοπορία και την ποδηλασία.

Ευχαριστώ τον πρόεδρο της ΤΕΜΘ, κ. Καζακλή Κωνσταντίνο και τον υπάλληλο της κ. Καρυπίδη Γεώργιο, για την βοήθεια τους, με την προσφορά ενημερωτικού υλικού, από το αρχείο της ΤΕΜΘ.

Το άρθρο είναι του Παναγιώτη Γουδεντζίκη