ΒΙΝΤΕΟ…. Αφέθηκαν ελεύθερα τα μέλη του Ρουβίκωνα που εισέβαλαν στο προαύλιο της Βουλής

Με εντολή του προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση, και μετά από συνεννόηση με τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα, τα μέλη του Ρουβίκωνα που παραβίασαν νωρίτερα σήμερα τα μέτρα ασφαλείας στον προαύλιο χώρο της Βουλής, αφέθηκαν ...

ελεύθερα αφού προηγουμένως έδωσαν τα στοιχεία τους.

Παρέμβαση στη Βουλή πραγματοποίησαν μέλη του Ρουβίκωνα, σε ένδειξη αλληλεγγύης στην Ηριάννα και τον Περικλή, καθώς και τις άδειες των πολιτικών κρατουμένων.

Περίπου 30 άτομα, μέλη της αναρχικής ομάδας Ρουβίκωνας, αιφνιδίασαν τους αστυνομικούς που βρίσκονται στην πλευρά της Βασιλίσσης Σοφίας και τρέχοντας έφτασαν μέχρι την είσοδο της Βουλής.

Τα μέλη της αναρχικής ομάδας φώναξαν συνθήματα και έριξαν τρικάκια για την απελευθέρωση της Ηριάνας.

«Και εμείς κάνουμε αυτή την παρέμβαση για να πούμε και στους ανθρώπους της κοινωνικής και ταξικής μας θέσης ότι πρέπει να υψώσουμε τον τόνο της φωνής. Πολύ περισσότερο. Και για την Ηριάννα, και για τους πολιτικούς κρατούμενους και για τα πάντα» γράφουν μεταξύ άλλων σε κείμενό τους που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Indymedia.

Είναι η δεύτερη έφοδος του Ρουβίκωνα στη Βουλή η πρώτη είχε γίνει επί προεδρίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου το 2015.

Σε σχετικό κείμενο που αναρτήθηκε στο Athens Indymedia αναφέρονται τα εξής:

Στο θέαμα της αστικής δημοκρατίας, στις ταξικά ιδιοτελείς αφηγήσεις μιας φανταστικής συνταγματικής νομιμότητας υπάρχει αυτό που λέμε «διάκριση εξουσιών». Σε αυτή τη μακρινή ουτοπία λοιπόν, κοινοβούλιο, κυβέρνηση και δικαστές είναι τρία διαφορετικά σώματα, ανεξάρτητα μεταξύ τους, με δικούς τους κανόνες και όρια που καθορίζει το σύνταγμα.

Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν όχι μόνο ότι κάτι τέτοιο ισχύει αλλά θα μπορούσε ποτέ να ισχύσει; Να πιστεύουν δηλαδή ότι η νομοθεσία θα είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση που υλοποιεί τους νόμους και ότι αυτοί που επιβλέπουν αυτούς τους νόμους θα είναι επίσης ανεξάρτητοι; Ούτε στην Ελλάδα ούτε σε κανένα σημείο του κόσμου, οποτεδήποτε, η πολιτική εξουσία δεν θα τριχοτομηθεί αυτοαναιρούμενη σε καπετανάτα ειδικών καθηκόντων. Η πολιτική εξουσία, το κράτος, από όσες κλίκες κι αν αποτελείται, είναι ενιαία και αδιαίρετη ως προς τις στρατηγικές της επιλογές απέναντι στην κοινωνική βάση. Ήταν, είναι και θα είναι μέχρι να την ξεφορτωθούμε μαζί με την οικονομική τάξη με την οποία διαπλέκεται.

Κι αυτό ο σύριζα το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Σαν ένα κόμμα που ανέκαθεν είχε το ένα πόδι του να πλατσουρίζει στο πεζοδρόμιο και το άλλο του πόδι στέρεα βυθισμένο στον αστικοδημοκρατικό βάλτο, ξέρει τους κανόνες του παιχνιδιού. Επιπλέον ως απόγονος μιας φαντεζί ξεπουλημένης ευρωκομμουνιστικής αριστεράς διατηρεί την παράδοση μιάς συγκινησιακά φορτισμένης δημοκρατικής ρητορικής, γεμάτη με αυθεντικό κοπανιστό αέρα. «Είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος» μας έλεγαν και δεν έχουμε λόγο να διαφωνήσουμε. Κάθε λέξη πράγματι, ακόμα και αυτές που δεν γράφονται αλλά εννοούνται.

Αυτές τις μέρες ζούμε μια ακόμα δημοκρατική σαπουνόπερα με διακύβευμα την υποτιθέμενη «ανεξαρτησία της δικαιοσύνης». Η μεγαλύτερη ειρωνεία ήταν ότι σε αυτό το παιχνίδι όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις, με τον Σύριζα πρώτο, ενέπλεξαν μια διωκόμενη από τους ίδιους, την Ηριάννα που ξαφνικά βρέθηκε όχι μόνο με 13 χρόνια ποινή αλλά και να πρωταγωνιστεί σε ένα έργο που οι διώκτες της μεταμφιέζονται σε υπερασπιστές της. Η φάση με τη χρήση του DNA και τον αντιτρομοκρατικό νόμο είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα που μας δείχνουν πόσο ενιαία, και χωρίς κανενός είδους διακρίσεις είναι η πολιτική εξουσία.

Η Ηριάννα, όπως και ο Θεοφίλου, όπως και ο Σεϊσίδης, όπως τόσοι άλλοι, καταλήγουν βαθιά στη φυλακή γιατί το κράτος, ικανοποιώντας τις δικές του ανάγκες αλλά και τις διεθνείς πιέσεις, φροντίζει να νομοθετήσει τη χρήση ενός απίθανου πολυεργαλείου ενοχοποίησης, του DNA. Η κυβέρνηση στη συνέχεια μεταφέρει αυτή την πραγματικότητα στους μηχανισμούς καταστολής και οι δικαστές ρίχνουν τις ποινές. Ένα επιτυχημένο κλειστό σύστημα. Η διάκριση των εξουσιών υπάρχει μόνο και μόνο για μοιραστούν οι ευθύνες, έτσι που τελικά, για την υπόθεση της κάθε Ηριάννας κανείς να μην έχει ευθύνη. Όταν ακούμε στελέχη της κυβέρνησης να αμφισβητούν ξαφνικά τον τρόπο χρήσης του DNA που ως φάμπρικα κλείνει φυλακή αγωνιστές, δεν μπορούμε παρα να γελάσουμε.Μας κοροϊδεύουν με τον παραδοσιακό τρόπο που το κάνει πάντα η σοσιαλδημοκρατία.

Αλλά η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Πριν καν προλάβει κάποιος (όχι εμείς πάντως), με πίστη στη δημοκρατία να πει «αν δεν σας αρέσουν οι αποφάσεις των δικαστών αλλάξτε το νόμο» βγαίνει ο Κοντονής και ανακοινώνει (για να το πάρει πίσω γρήγορα σαν βρεγμένη αλλά και υπομονετική γάτα) επέκταση του αντιτρομοκρατικού νόμου με οργουελιανές διατάξεις που στοχεύουν απευθείας στο πολιτικό φρόνημα. Και πριν από αυτό οι δικαστικές αρχές έχουν έμπρακτα υιοθετήσει την άτυπη απαίτηση μετάνοιας από τους πολιτικούς κρατούμενους για να τους χορηγήσουν όσα δικαιούνται όλοι οι κρατούμενοι, ανάμεσα στα οποία και οι άδειες. Κάτι που δεν αποφάσισε υποτίθεται κανένα νομοθετικό σώμα, καμιά κυβέρνηση, αλλά παρόλα αυτά δεν κατήγγειλε κανένας τους παρά τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες που γίνονται.

Είναι λοιπόν όλοι μαζί. Απέναντι στην κοινωνία και τους αγώνες της. Η σαπουνόπερα περί δικαιοσύνης δεν είναι τίποτα άλλο από πάλη ανάμεσα σε κλίκες που διατρέχουν το κράτος κι έχουν αντίκρυσμα σε μερίδες της αστικής τάξης. Απλά ο Σύριζα θέλει να βάλει πόδι σε ένα παραδοσιακό δεξιό κάστρο νομής εξουσίας και η Νέα Δημοκρατία αγωνίζεται λυσσασμένα να τον εμποδίσει. Και σε αυτή τη μάχη θα εμπλέξουν, είτε ως » υποστηρικτές» είτε ως δήμιοί τους, και αυτούς που τους αντιμάχονται. Για ποιόν, δικαστή, βουλευτή ή υπουργό έχει σημασία που δεκάδες επιστήμονες, ινστιτούτα και πανεπιστήμια έχουν ορίσει την αναξιοπιστία του DNA ως στοιχείο ενοχοποίησης; Για ποιόν έχουν πια σημασία οι προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση του αντιτρομοκρατικού νόμου; Για ποιόν τα υποτιθέμενα δικαιώματα;

Αυτό που τους νοιάζει είναι το καθεστώς, ο εαυτός τους. Αυτό που νοιάζει εμάς όμως είναι τα 13 χρόνια φυλακή της Ηριάννας, τα 5 χρόνια φυλακή που έβγαλε ο Θεοφίλου πριν αθωωθεί (ενώ προσπαθούσαν να του φορέσουν και ισόβια)… Μας νοιάζουν τα δικαιώματα των πολιτικών κρατούμενων, το δικαίωμά τους στην άδεια. Μας νοιάζει η σιωπή μιας αμήχανης κοινωνίας, που λίγο αποφασίζει να φωνάξει και ο τροχός ξαφνικά γυρίζει.

Να μην έχει αμφιβολία κανείς. Χωρίς το κύμα αλληλεγγύης ο Θεοφίλου θα είχε ισόβια. Η Ηριάννα δεν θα είχε καμία ελπίδα. Κι αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στη μικροκλίμακα της καταστολής ισχύει για τα πάντα. Ό,τι δεν διεκδικούμε το χάνουμε. Όπου σιωπούμε θαβόμαστε στη σιωπή.

Η Ηριάννα είναι ακόμα φυλακή. Οι πολιτικοί κρατούμενοι ακόμα δεν παίρνουν άδειες.

Και εμείς κάνουμε αυτή την παρέμβαση για να πούμε και στους ανθρώπους της κοινωνικής και ταξικής μας θέσης ότι πρέπει να υψώσουμε τον τόνο της φωνής. Πολύ περισσότερο. Και για την Ηριάννα, και για τους πολιτικούς κρατούμενους και για τα πάντα.