Πολιτική, πολιτικοί και Παραπλάνηση: Η μεγάλη απάτη για την Υπερθέρμανση του Πλανήτη

(δες το στο τέλος του άρθρου)
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος να σε βλάψει κάποιος είναι να σε παραπλανήσει. Στρέφει την προσοχή σου κάπου ενώ το παιχνίδι παίζεται αλλού. 

Βασική αρχή της πολιτικής είναι η παραπλάνηση και ο ρόλος της πολιτικής είναι να εξαπατά, να παραπλανά, ενώ το να εξισώνει κάποιος τους πολιτικούς με τους σοφιστές, είναι πολύ κολακευτικό για τους πολιτικούς! 

Oι Σοφιστές, αν και είχαν μεγάλη επίδραση στην εποχή τους, δέχτηκαν αρνητική κριτική, κυρίως από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα....

Τι διδάσκουν οι σοφιστές στην Αθήνα; Πώς προσελκύουν τους μαθητές τους; Όταν ο Σωκράτης θέτει αυτό το ερώτημα στον Πρωταγόρα (στον ομώνυμο πλατωνικό διάλογο), παίρνει την απάντηση ότι το αντικείμενο της διδασκαλίας του είναι η «πολιτική τέχνη», η δυνατότητα να διαμορφώνει κανείς «αγαθούς πολίτες»: «Το μάθημά μου είναι η σωστή αντιμετώπιση των οικείων υποθέσεων (πώς να διοικεί κανείς άριστα το σπίτι του) και των υποθέσεων της πόλης (πώς να γίνει ασυναγώνιστος στην πολιτική πρακτική και στον πολιτικό λόγο)» (Πλάτων, Πρωταγόρας 318e-319a). Όταν η ίδια ερώτηση απευθύνεται στον σοφιστή Γοργία, η απάντηση είναι πιο συγκεκριμένη: ο Γοργίας διδάσκει «την ωραιότερη τέχνη», την τέχνη της ρητορικής. Η ρητορική προσφέρει το σπουδαιότερο αγαθό στον άνθρωπο, γιατί του «εξασφαλίζει την προσωπική του ελευθερία, δίνοντάς του τη δυνατότητα να εξουσιάζει τους άλλους μέσα στην πόλη του». Η εξουσία στη δημοκρατική πόλη στηρίζεται στην πειθώ. Εξουσιάζει, όποιος κατέχει την τέχνη της πειθούς, «όποιος μπορεί να πείσει με τα λόγια τους δικαστές στο δικαστήριο, τους βουλευτές στη Βουλή, τους πολίτες στην Εκκλησία του Δήμου» (Πλάτων, Γοργίας 452d-e). Στην ακραία της εκδοχή η στάση του Γοργία οδηγεί στην ταύτιση της αρετής και της δύναμης, σε αυτό που διακήρυξε ένας άλλος σοφιστής ο Θρασύμαχος, λέγοντας ότι «δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρότερου» (Πλάτων, Πολιτεία338c). Θεωρήθηκαν πως δεν ήταν «φιλόσοφοι» με την καθιερωμένη σημασία του όρου, αλλά αμειβόμενοι δάσκαλοι της σοφίας, που επιδίωκαν να μεταδώσουν στους νέους όχι την αληθινή γνώση, αλλά τη μέθοδο για να εκφράζουν πειστικά το ψεύδος ως αλήθεια.⸕

Έλεγε ο Γοργίας, πριν από περίπου 2470 χρόνια:: “Βάλτε με να διαφωνήσω με έναν ναυπηγό σε θέματα ναυπηγικής στην εκκλησία του δήμου. Εγώ θα πείσω τους πολίτες. Γιατί είμαι μεν αδαής στη ναυπηγική, αλλά μάστορας στην τέχνη του λόγου, ρήτορας, δάσκαλος ρητορικής και απευθύνομαι σε ακροατές που κι αυτοί είναι αδαείς.” Η ρητορική γι’ αυτόν ήταν «δημιουργός πειθούς», δηλαδή μέθοδος για να διατυπώνει ο άνθρωπος τη γνώμη του με τρόπο πειστικό και να πετυχαίνει αυτό που επιδιώκει κάθε φορά. ⸕

[…]σε έναν κόσμο υπό συνθήκες κανονιστικής αβεβαιότητας. Προσφιλές πεδίο επιχειρηματολογίας, και ισχυρό πλεονέκτημα του πολιτικού ο οποίος αρκείται στο να εκμεταλλεύεται την αναπότρεπτη σημασιολογική αοριστία των εννοιών και τις αναμενόμενες διχογνωμίες των επιχειρηματολογούντων περί του πρακτέου, προκειμένου ο διάλογος να απολήξει σε έκβαση συμφέρουσα για την πλευρά του. Επειδή ο πολιτικός διεκδικεί για τον εαυτό του το προνόμιο να μην τοποθετείται με ορθοπρακτική δεσμευτικότητα γύρω από οτιδήποτε, αποφεύγει και να θεματοποιεί επί της ουσίας τις αντινομίες που ανακύπτουν στο εκάστοτε συζητούμενο θέμα. Κάτι τέτοιο θα έφερνε τον πολιτικό αντιμέτωπο με το ενδεχόμενο της αναίρεσής του, δηλαδή με το φιλοσοφικό ζήτημα των αξιακών κριτηρίων ως προς την ορθότητα της αναζητούμενης λύσης.” ⸕

Πηγή

‘Οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό.’ Αδόλφος Χίτλερ

Η μεγάλη απάτη για την Υπερθέρμανση του Πλανήτη   01:15:56
Εσείς, τι θα πείτε στα παιδιά σας;

https://player.vimeo.com/video/9092816

Ένα δείγμα μεγάλης παραπλάνησης: Δημογραφικό και Νέα οικονομία

Άλλο τυπικό ζήτημα παραπλάνησης, η ζωή στην πόλη :Ήχος / θόρυβος / ηχορρύπανση