Η κατάσταση ανθρωπίνως δεν είναι αναστρέψιμη πια. ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΘΑΥΜΑ… Ένα σχόλιο μας (με αφορμή τα όσα συμβαίνουν). Θλιβερές διαπιστώσεις και για τον χώρο των αποτειχισμένων.

Πριν παραθέσουμε ένα ακόμη ποιοτικό άρθρο του κ.Δαπέργολα, θα γράψουμε λίγες σκέψεις μας.

Η κατάσταση στην Ελλάδα και στην εκκλησία μας δεν είναι απλά άσχημη. Είναι ΤΡΑΓΙΚΗ. 

Είμαστε στην ΑΚΡΗ του γκρεμού. Πιο άκρη δεν γίνεται. Και το βάθος του γκρεμού είναι βαθύ.
Θα ζήσουμε την επίγεια "κόλαση" γιατί αυτό αξίζουμε.

εικόνες από τα φετινά καρναβάλια στην "Ορθόδοξη" Ελλάδα..

Και δεν αναφερόμαστε στους προσκυνημένους ραγιάδες και στα καρναβαλικά όργια (που αντί να μετανοούμε όλο και χειροτερεύουν χρόνο με το χρόνο). 

Ούτε σε όσους συνήθισαν και συμβιβάστηκαν με διάφορες προφάσεις με την αίρεση του Οικουμενισμού και παριστάνουν ότι δεν βλέπουν όσα συμβαίνουν.

Από τότε που έκαναν του ιερείς "παπάδες" και τους έδωσαν μισθό δημοσίου υπαλλήλου (πέρα από τα "τυχερά" που συνέχισαν να λαμβάνουν παράνομα από τους πιστούς),
η πορεία ήταν ούτως ή άλλως προδιαγεγραμμένη. 

Αναφερόμαστε στους ελάχιστους πατέρες,  που υποτίθεται "κράτησαν" Θερμοπύλες. 

Που μετά την (ψευδο)Σύνοδο της Κρήτης, αργά ή γρήγορα ομολόγησαν λίγο ή πολύ ο καθένας και υπέστησαν διώξεις.

Ο ένας αποτειχισμένος πατέρας (διαβάζουμε εδώ), συνεχίζει να προτρέπει τα πνευματικοπαίδια του "-Αν θελετε προηγιασμενες ή τις ακολουθιες της Μεγαλης εβδομαδας να πηγαινετε στις ενοριες σας." .
Κατά τα άλλα ο ίδιος καμαρώνει που διέκοψε την μνημόνευση!
Μα γιατί τότε έκανε αποτείχιση;
Για να αυτοπροβληθεί; Είναι η αποτείχιση επικοινωνιακό τέχνασμα "παλικαριάς" ή συνειδητή εκκλησιαστική πράξη διακοπής της κοινωνίας με τον μολυσμό από την αίρεση;

Αλλά τις Κυριακές να πηγαίνουν εκκλησία σε αυτόν! Όπως και στις ομιλίες του!
(για να μην χάνουμε και τα "πρόβατα" από το κοπάδι. Και τα χειροκροτήματα)

Άλλος αποτειχισμένος, ηγούμενος μάλιστα, που δύο φορές μας περηφανεύθηκε ότι "έχει πτυχίο θεολογίας"!(είναι πραγματικά για γέλια να περηφανεύεται κάποιος γι αυτό στις μέρες μας),
κάποια Τετάρτη, ημέρα νηστείας (αλάδωτης, αλλά ποιος μας το έμαθε αυτό;),
άφησε το μοναστήρι του και βρέθηκε 200 χιλιόμετρα μακρυά μετά τις 10 το βράδυ σε μια κοσμική εκδήλωση  "κοπής βασιλόπιτας" σε καφετέρια στην Κρήνη (Καλαμαριά Θεσσαλονίκης). 

Δεν θα μας πείραζε καθόλου τι κάνει ο καθένας, ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με "ρουφιανιές" και με εκκλησιαστικά κουτσομπολιά και σχόλια. Δεν θα το γράφαμε ποτέ αν δεν πληροφορούμασταν ότι έφτασε εκεί, μετά τις 10:30 το βράδυ, και αντί να πει κάποιο πνευματικό λόγο, συκοφαντούσε δημόσια αποτειχισμένο μοναχό.

Του τηλεφωνήσαμε την άλλη μέρα. 

Τον ρωτήσαμε ευθέως αν όντως πήγε στην Νέα Κρήνη, στο καφέ "Εσπ..." το προηγούμενο βράδυ και αν δημόσια κατηγορούσε αποτειχισμένο πατέρα με απίστευτα απαράδεκτες εκφράσεις. 

-"Τι; Όχι παιδί μου. Εγώ πήγα στον π.Ν. Μ. Γι αυτό πήγα στη Θεσσαλονίκη"!

ήταν η απάντηση του..

Την ίδια μέρα λάβαμε εμαιλ και τηλεφωνικές μαρτυρίες αρκετών ανθρώπων που παραβρέθηκαν στην ίδια εκδήλωση στο ίδιο καφέ και ξέρουμε πολύ καλά που ήταν ο ηγούμενος, μετά την ομιλία του π.Ν. Μ. ... και τι έλεγε.

Του κάναμε και μια δεύτερη ερώτηση:

Αν όντως στέλνει αποτειχισμένους να κοινωνάνε τα μικρά παιδιά τους σε ναούς -υποτίθεται αντιοικουμενιστών ιερέων- που μνημονεύονται όμως οικουμενιστές.
Κατηγορηματικά το διέψευσε! Ποτέ!

Λίγη ώρα αργότερα επικοινωνήσαμε με αποτειχισμένη οικογένεια εκ Γερμανίας που μας επιβεβαίωσε ότι αυτό σύστησε στη σύζυγο το καλοκαίρι που εξομολογήθηκε στον ηγούμενο. 

Δεύτερο συνεχόμενο ψέμμα. 

Έτσι είναι. Όταν λες για μοναχούς "αυτός έχει πατέρα τον διάβολο" και "είναι διαβολεμένος" και "είναι πλανεμένος" επειδή δεν αποδέχεται τους συμβιβασμούς που κάνεις με την αλήθεια,  δεν θέλει πολύ να σε πάρει τελικά εσένα ο διάβολος και παρά τα χρόνια σου να σε χορεύει και να σε κάνει να λες ψέμματα και δημόσια να αυτοεξευτελίζεσαι. 

Απόλυτα λογικό λοιπόν μετά ο ίδιος να υπερασπίζεται με πάθος ότι "η Θεία Κοινωνία είναι πάνω από όλα" (άσχετα αν μολύνεται από οικουμενιστές : οπότε ας στέλνουμε "τα παιδάκια να κοινωνάνε" εκεί αν δεν έχει άλλους ναούς. Με το ίδιο σκεπτικό στο εξωτερικό, όπου, δεν υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία οι ορθόδοξοι πρέπει να κοινωνάνε σε αιρετικούς ναούς παπικών ...).

Ο ίδιος -ο αποτειχισμένος υποτίθεται- ηγούμενος συνεχίζει να κοινωνάει όποιον εκκλησιάζεται στο μοναστήρι του (αποτειχισμένο ή μη, πχ τους κατοίκους του χωριού),
συνεχίζει κι αυτός να στέλνει πιστούς "να εκκλησιάζονται" εκεί που μνημονεύουν (αρκεί υποτίθεται οι ιερείς που λειτουργούν να είναι "αντι-οικουμενιστές"! τώρα τι "αντιοικουμενιστές" είναι αυτοί που μνημονεύουν Οικουμενιστές δεσποτάδες ... ένας Θεός και ο αλάθητος ηγούμενος -με το "πτυχίο θεολογίας"- ξέρουν ..).


Και φυσικά συνεχίζει να επισκέπτεται τον έτερο αποτειχισμένο εκ Θεσσαλονίκης για να αλληλοχειροκροτούνται από τα "προβατάκια" για την "αποτείχιση" τους ...
Χειροκροτήματα αυτοεπιβεβαίωσης και "επευφημίες". Γιατί;;

Το πρόβλημα δεν είναι ότι κάποιοι αποτειχισμένοι πατέρες δεν αντιλαμβάνονται πόσο ισχυρός κοσμικά είναι ο εχθρός. Αυτό θα αναγκαστούν αργά ή γρήγορα να το καταλάβουν.
Το πρόβλημα είναι ότι παρά τις "κορώνες" τους, δεν αντιλαμβάνονται ότι θα κληθούν να σηκώσουν σταυρό.
Και ο δρόμος του σταυρού είναι δύσκολος και μοναχικός από ανθρώπους.
Ακριβώς, για να αναγκαστούνε να στραφούν στον Θεό.  

Υπάρχει μία ακόμη αιτία που ο κόσμος δεν προσέρχεται μαζικά στο κίνημα των αποτειχίσεων
(εκτός του ότι ως νοοτροπία είναι "ραγιάδες" και δεν θέλουν να χάσουν τη βόλεψη τους. Γιατί ποτέ δεν τους έμαθαν οι πνευματικοί τους να βαδίζουν τον δύσκολο δρόμο. Πέρασαν μία ζωή στο "δεν πειράζει", και στην "οικονομία").


Η έλλειψη πιστών οφείλεται στην έλλειψη πνευματικότητας.
Αρκετοί αποτειχισμένοι πατέρες άριστοι στα "επιχειρήματα", άριστοι στην "νομολογία" αλλά στην πράξη από το πολύ δίκαιο χάνουν την ουσία: τον Χριστό. Και τον αδερφό τους.
Για την ακρίβεια δεν τον χάνουν απλά. Τον πολεμάνε.

Γι αυτό βγάζουν τόση εμπάθεια ο ένας για τον άλλον.

Είναι απόλυτα λογικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τελείως πρωτόγνωρες καταστάσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Αυτό που είναι θλιβερό είναι να παρασύρονται και να ξεχειλίζουν μίσος.
Να μην μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ γιατί δεν βρίσκουν τι άλλο κακό μπορούν να κάνουν στον "αδερφό τους",
για να "το καλό του".

Αυτό που μας χρειάζεται είναι η μετάνοια.
Και ως έθνος, και ως εκκλησία και ως αποτειχσμένοι.
Αλλά ο μοναδικός αποτειχισμένος μοναχός που ξεκίνησε να μιλήσει γι αυτό, και να καλέσει τους Έλληνες σε μετάνοια, λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε και πολεμήθηκε όσο κανένας.
Ναι, από αποτειχισμένους "αδερφούς" ...

Ε λοιπόν η κατάσταση είναι πιο χάλια από ποτέ.

Όπως ξεκαθαρίσουμε, θα πονέσουμε, γιατί μόνον αυτό μας αξίζει.

ΥΓ. Σε καμία περίπτωση δεν εγκαταλείπουμε τον ανηφορικό δρόμο της αποτείχισης για να επιστρέψουμε στην αίρεση. Οι ανθρώπινες αδυναμίες, μικρότητες ακόμη και αθλιότητες, υπάρχουν για να ενισχύουν την προσωπική μας σχέση με τον Θεό.

Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"