Μια αλβανική προσέγγιση στο όνομα της «Μακεδονίας»

«Μια διαφορετική προσέγγιση για το όνομα της Μακεδονίας»

Μάιος 29, 2018.
«Η ιστορική λογική λέει: αυτό που ήταν χθες δεν είναι σήμερα, αυτό που μπορεί να δημιουργηθεί σήμερα δεν μπορεί να παραμείνει για πάντα», γράφει ο Αλβανός αναλυτής Αμπντουλάχ Μεχμέτι και συνεχίζει:
Ανεξάρτητα από το εάν το ζήτημα του ονόματος της «Μακεδονίας» (εννοεί των Σκοπίων) στην ελληνική διαμάχη επιλυθεί, οι προτάσεις για ονόματα θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους ιστορικούς και άλλους μελετητές να εμβαθύνουν στις μελέτες αυτής της αρχαίας επαρχίας της Ιλλυρίας και της χώρας με αυτό το όνομα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1944, για την ανάλυση και την πλήρη εξήγηση των ιστορικών γεγονότων.


Από τις προτάσεις που τίθενται υποδηλώνεται:


«Εάν η ‘Νέα Μακεδονία’ θεωρείται γεγονός, αυτό αποδεικνύει ότι υπήρχε η ‘Αρχαία Μακεδονία’».


«Εάν η ‘Άνω Μακεδονία’ θεωρηθεί γεγονός, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει και μία ‘Κάτω Μακεδονία’»


«Εάν η «Βόρεια Μακεδονία» θεωρηθεί γεγονός, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει και κάποια άλλη: ‘Νότια Μακεδονία», «Ανατολική Μακεδονία», «Δυτική Μακεδονία», ακόμη και «Κεντρική Μακεδονία», όπως η Ελλάδα ονομάζει διοικητικά τμήμα της Μακεδονίας στην επικράτειά της.


«Εάν η ‘Μακεδονία του Βαρδάρη’ θεωρηθεί γεγονός, δείχνει ότι το σημερινό κράτος κατά το ήμισυ παραμένει απέξω, γιατί υπονοείται ότι είναι κατά μήκος της ροής του Βαρδάρη ή Αξιού ποταμού που εκβάλλει κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης».


«Εάν πάλι, θεωρηθεί ως πραγματικότητα η ‘Δημοκρατία της Μακεδονίας- Σκόπια’, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει και η ‘Μακεδονία- Θεσσαλονίκη’ και όχι μόνο.


Οι αιτιάσεις της ελληνικής πλευράς για τάσεις αλυτρωτισμού από το γείτονά της, τα Σκόπια, δεν έχει καμία πραγματική βάση, ιστορικά, επιστημονικά, γιατί αυτός ο αλυτρωτισμός μπορεί να γίνει υπονοούμενος, αλλά όχι μονομερώς.


Προέρχεται και από την ελληνική και τη σερβική Μακεδονία και πιο συγκεκριμένα προέρχεται από τα τμήματα που χωρίσθηκε ή κατακερματίσθηκε γεωγραφικά η γνωστή περιοχή της Μακεδονίας στη Διάσκεψη του Βουκουρεστίου το 1913.


Επί πλέον, οι ιστορικοί και άλλοι μελετητές δεν πρέπει να ξεχνούν τα πολυάριθμα και αδιαμφισβήτητα ιστορικά δεδομένα που αποδεικνύουν ότι η «Μακεδονία» (τα Σκόπια δηλαδή) από την εποχή της Ιλλυρίας ( ήταν ως Παιονία και εν μέρει Δαρδανία) περισσότερο από το ήμισυ του σημερινού κράτους, όπου οι περιοχές αυτές κατοικούνται κυρίως από αλβανικό πληθυσμό, ο οποίος έχει ιστορικό δικαίωμα να αποφασίσει για την τύχη αυτού του κράτους (του οποίου η δημιουργία υπαγορεύτηκε από συγκεκριμένες περιστάσεις) καθώς και του ονόματός του μαζί με το λαό της Σλαβικής Μακεδονίας (σημ. ‘popullin maqedonas sllav’) και τους άλλους λαούς και εθνοτικές ομάδες που ζουν σε αυτό το κοινό κράτος.


Τα ονόματα των γεωγραφικών περιοχών, των επαρχιών και των κρατών δεν δημιουργούνται και διατηρούνται από την πολιτική, τις προσωρινές δυνάμεις,αλλά από τους κατοίκους που ζουν εκεί, με την ταυτότητα, την ιστορία, την παράδοση, τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους.


Αν στο παρελθόν, οι διεθνείς δυνάμεις παραβίασαν τα ιστορικά δικαιώματα και την αυθεντικότητα των Αλβανών στο σημερινό κράτος της «Μακεδονίας», κυρίως από το κομμουνιστικό καθεστώς, αυτό δεν ανατρέπει τη σημερινή πραγματικότητα της συμβολής τους στο σημερινό κράτος.


Το οποίο ακόμη και σήμερα παραβιάζει τα δικαιώματα των Αλβανών. Η ιστορική λογική λέει ότι αύριο μπορεί να προκύψουν δυνάμεις που θα αλλάξουν αυτήν την πραγματικότητα μαζί με το όνομα του σημερινού κράτους της «Μακεδονίας».


(Στοιχεία από tetovasot.com)

--
The Hellenic Information Team