Οι προσβολές και οι ύβρεις προς τα θύματα αποτελειώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ

Αμα ήξερες τι παιδικές αναμνήσεις έχω από το Μάτι και από τις… σούπερ ποδηλατικές «ετάπ» σε Ραφήνα, Αγιο Ανδρέα, Νέα Μάκρη, και πόσα ονόματα μεταξύ των θυμάτων θυμήθηκα μετά από 10ετίες, θα με συγχωρούσες αν σου μαύριζα και τα δύο μάτια στο άκουσμα και μόνο ότι αναλαμβάνεις…

την πολιτική ευθύνη! Δεν κόβουμε την πλακίτσα; Είναι αισχρός πολιτικός κωλοπαιδισμός επί πτωμάτων. Τι πάει να πει «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη»; Στην πράξη σημαίνει ότι «δίνω κάλυψη πολιτική αλλά και ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ σε όλους τους συνεργάτες μου που διά της ολιγωρίας και της κλασικής συριζαϊκής ανικανότητας οδήγησαν χωρίς λόγο σε άλλη μία τραγωδία».

Και από την άλλη, είναι σαν να ΦΤΥΝΩ ΤΙΣ ΑΠΑΝΘΡΑΚΩΜΕΝΕΣ ΣΟΡΟΥΣ, αφού ούτε το… δίκιο τους θα βρουν (και τι να το κάνουν τώρα πια;), εκμηδενίζοντας και ευτελίζοντας το μέγεθος της ΑΠΩΛΕΙΑΣ! Α, ώστε παίρνεις την ευθύνη για 88 ζωές; Τι λέτε ρε γαϊδούροι; (Παραλλαγή του ομώνυμου θηλυκού.) Και γιατί όχι και για 200 ακόμα, αν ο μη γένοιτο μας βρει κανένα ακόμη κακό; Είναι σαν την… πολιτική ευθύνη που ανέλαβες για τα 190 δισ. με τα οποία φόρτωσες την ελληνική οικονομία για δεκάδες χρόνια, όσο περίμενες να καταλάβεις πού το πάει ο Βαρουφάκης; 

Φλεγόμενο στον γκρεμό! Εκεί το πήγαινε! Ή μήπως το «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» είναι σαν την άλλη αντίστοιχη δήλωση ότι «έχω χρέος στον ελληνικό λαό να λύσω το Μακεδονικό» (όπως μου πει το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.); Ασε, ρε ζωντανή καταστροφή, σταμάτα να αναλαμβάνεις «πολιτικές ευθύνες» γιατί στο τέλος δεν θα μείνει ούτε φυλλαράκι σε κολυμπηθρόξυλο.

Αλλωστε το «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» έχει διεθνώς κανονική διάσταση – όχι μόνο τη συριζαϊκή του κλεφτοκοτά που προσπαθούν να μας περάσουν. Κατά κανόνα σημαίνει: «Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη και ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ». Εκλογές για να αποφασίσει ο λαός τι θα γίνει μετά.

Πέραν αυτού, όμως, σημαίνει ότι αφήνω ορθάνοιχτη πόρτα στη Δικαιοσύνη με προανακριτικές, ειδικά δικαστήρια κ.λπ., προκειμένου να αποδοθούν τα του καίσαρος τω καίσαρι. Εδώ το έχουμε διαστρέψει τελείως! Το κάναμε… άλλοθι-ασπίδα για τους πραγματικούς ενόχους, ενώ σε όλες τις δημοκρατικές χώρες λειτουργεί ακριβώς ανάποδα. Ο πρόεδρος ή ο πρωθυπουργός, ουσιαστικά ή και τυπικά, πάει στην άκρη για να μπορέσουν οι δικαστικοί λειτουργοί να κάνουν τη δουλειά τους. 

Ελληνική επινόηση και μόνο είναι το «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη… και παραμένω στη θέση μου για να συγκαλύψω τους συνένοχους, που τελικά ίσως και να οδηγούν σε μένα»! Αρα, λοιπόν, αυτούς τους «πολιτικούς κωλοπαιδισμούς» ας τους χρησιμοποιήσουν οι γαϊδούρειοι κάπου αλλού. Οχι όταν μετράμε ΝΕΚΡΟΥΣ από καταστροφές σε μείζονα κλίμακα. Για τόλμα να πεις στους γονείς της 13χρονης ποδηλάτισσας και των 9χρονων διδύμων «μην ανησυχείτε, αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη, no problem!».

Δυστυχώς τα παιδιά είναι πολύ μικρά για να μπορέσουν διάφορα τέρατα να τους προσάψουν την ώρα της τραγωδίας ότι είχαν κάνει οικιστικές αυθαιρεσίες, όπως διέπραξε Ελληνας υπουργός σε διεθνές ΜΜΕ. Πολύ μικρά για να τους ζητήσουν το ΑΦΜ τους ή οτιδήποτε άλλο για να τα δυσφημήσουν.

Στους πόσους… νεκρούς χτυπάει ο θερμοστάτης του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος; Βλέπετε, οι 88 νεκροί ήταν λίγοι, τόσο λίγοι ώστε κάποια αστέρας του νέου αριστερού κατεστημένου της γνωστής κατηγορίας γαϊδούρου έθεσε και ζήτημα… μαθηματικής ηθικής: «Κόψτε τα «πρωτοφανής τραγωδία»: 63 ήταν οι νεκροί το 2007»! («Σιγά τη διαφορά», προσθέτω εγώ, «τι ζωή έχουν 20 παιδάκια παραπάνω;»). Από εκεί και πέρα, στ’ αλήθεια αρχίζει το πρωτοφανές.

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ είναι να χαθούν… 20 άτομα σε μια πισίνα με μισό μέτρο βάθος, αλλά όχι το να τους χάσουμε στον ωκεανό, στην ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ! Οπότε αναπόφευκτα έρχεται το ερώτημα: Είναι ζώα ή παριστάνουν τα ζώα; Νιώθουν ήδη ΚΤΗΝΗ ή λειτουργούν σαν ΚΤΗΝΗ; Είναι ΚΡΕΤΙΝΟΙ ή παριστάνουν τους ΚΡΕΤΙΝΟΥΣ; Είσαι, ας πούμε, ο Αλέξης Τσίπρας -χτύπα ξύλο- και έχεις δίπλα σου έναν γαλονάτο αρχηγό της Αστυνομίας που δηλώνει δημόσια υπερήφανος για το έργο του. (Κάθε έργο κρίνεται εκ του αποτελέσματος, οπότε το δίποδο αυτό θεωρεί ότι τα 87 θύματα… από έναν απλό εμπρησμό δεν είναι και τόσο κακό νουμεράκι.) Αν τη στιγμή που τον ακούς να αρθρώνει τη μεγαλύτερη προσβολή μνήμης νεκρών που έγινε ποτέ (όπως άκουγες βέβαια απαθής και τον Ζάεφ) και δεν διέκοψες τη συνέντευξη να τον στείλεις σπίτι του, τότε είσαι ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ!

Και όχι απλώς συνένοχος, αφού δεν συμβάλλεις μόνο, αλλά προΐστασαι στην ωραιοποίηση του εγκλήματος, καθώς και στο κουκούλωμά του. Διότι ο εν λόγω αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. θεωρητικά θα έπρεπε να είναι μεταξύ των πρώτων που θα ελεγχθούν για ανεπανόρθωτα λάθη, παραλείψεις και αποφάσεις που πήραν ελαφρά τη καρδία, διοχετεύοντας την κυκλοφορία στα στενά του θανάτου, και τα συναφή. Αρα με την παρουσία σου τον αβαντάρεις, τον αθωώνεις.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον αρχηγό της Πυροσβεστικής, ο οποίος τουλάχιστον δήλωσε «συγκινημένος». Πάλι καλά! Ο άλλος, ο «μπάτσος» του θανάτου, είναι και περήφανος από πάνω! Ε, άπαξ και είσαι συγκινημένος, άνθρωπέ μου, υπόβαλε μια κανονική παραίτηση (όχι σαν τις μαϊμουδένιες του Τόσκα) και τράβα σπίτι σου. Ετσι κι αλλιώς η σύνταξη δεν σώζεται με λίγους μήνες δουλειάς παραπάνω. 

Φύγε με ψηλά το κεφάλι. ΤΙΜΑ και το έργο της Πυροσβεστικής, το οποίο, παρά τα λάθη, τις ελλείψεις και τις απουσίες, διακρίθηκε και πάλι για την αυτοθυσία των φτωχόπαιδων που τη συναποτελούν. Δηλαδή από ποιον να περιμένουμε ειλικρινή παραίτηση; Από τον Τόσκα; Αρνούμαι να προβώ σε οποιονδήποτε χαρακτηρισμό για τον εν λόγω κύριο γιατί θεωρώ ότι κλέβω εκκλησία – και μάλιστα μητρόπολη ολόκληρη. Δεν υπάρχουν πια λόγια αρκετά γι’ αυτόν. 

Το πόσες φορές έχει τάχα μου παραιτηθεί για να μη γίνει δεκτή, λέει, η αυτοθυσία του από τον πρωθυπουργό και να παραμείνει, ξεπερνάει ακόμα και την τριλογία του Τσιφόρου. Ο άνθρωπος θα παραιτηθεί σίγουρα μόνο αν του το κάνουν γνωστό με επίσημη ανακοίνωσή τους οι «Ρουβίκωνες» – κι ας χτυπιέται όλο το Μαξίμου. Ξέρει αυτός. Αντιπαρέρχομαι τον εύκολο πειρασμό. Ο Τόσκας είναι τα οπίσθια πολιτικά μούτρα του Τσίπρα. Η κατηγορία γαϊδούρου που λέγαμε. Σε αρσενικό, θηλυκό και το άλλο το τριτοδρομικό που έχουν καθιερώσει.

ΥΓ.: Πλην, όμως, καλό είναι να μην πέφτουμε, πάνω στη δικαιολογημένη οργή και παραζάλη μας, σε σφάλματα. Οχι, βέβαια, δεν τη θέλουμε καν τη συγγνώμη τους. Συγγνώμη για 88 νεκρούς δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο ύβρεις από τους γνωστούς γαϊδούρους. Παρ’ όλα αυτά το ξαναλέμε: αυτή τη φορά τα θύματα είναι πολύ μικρά, πολύ αθώα και πολύ αγνά για να τα πιάσουν στο βρωμόστομά τους.