Και τώρα ανυπακοή και αγώνας ανατροπής (γράφτηκε ανήμερα της μεγάλης προδοσίας)

Γράφει ο Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης

Σήμερα, μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία κάνει νόμο του κράτους την παραχώρηση μακεδονικής ονομασίας, μακεδονικής γλώσσας και μακεδονικής ταυτότητας στους σλαβομακεδόνες των Σκοπίων. Ενάντια στην ιστορική αλήθεια, στα πιστεύω και στην επιθυμία της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών. Και το ερώτημα είναι: Πώς θα πολεμήσουν οι Έλληνες αυτήν την προδοτική παραχώρηση από σήμερα;...

Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και δύσκολη. Γιατί οι Έλληνες μέσα και έξω από τη χώρα, που προσβάλλονται βάναυσα από την απόφαση των προθύμων της Βουλής έχουν πλέον μόνοι στα χέρια τους αυτόν τον αγώνα. Μόνοι, γιατί τα κόμματα της Βουλής, μετά τη σημερινή ψηφοφορία, θα αποδεχτούν τα τετελεσμένα και δεν πρόκειται να δώσουν καμιά ουσιαστική μάχη για το Μακεδονικό ζήτημα. Αν δεν πιεστούν από τους πολίτες τους. Από τα ψηφαλάκια.

Έτσι, είναι οι Έλληνες πολίτες που κρατάνε στα χέρια τους της ισχύ αυτής της συμφωνίας. Επειδή καμιά συμφωνία δεν έχει πρακτική ισχύ αν αντιτίθεται σ αυτήν ο λαός. Μετατρέπεται αργά ή γρήγορα σε απλό κουρελόχαρτο.

Το λόγο πια τον έχουν η αποφασιστικότητα των πολιτών και η εναργή πάλη τους για το δίκιο τους. Τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει και τίποτε δεν πρόκειται να επιτευχθεί αν οι πολίτες αισθανθούν ότι έχασαν και ότι τα τετελεσμένα τους ξεπερνούν.

Η συμφωνία των Πρεσπών παράγει παγκόσμια αναβάθμιση της σλαβομακεδονίας και υποβάθμιση της ελληνικής Μακεδονίας. Σε επίπεδο ονοματολογικό, ιστορικό, πολιτιστικό, γεωγραφικό, διαπροσωπικό για τους κατοίκους της Μακεδονίας. Κι αυτό θα το ζήσουν στο πετσί τους έντονα και οι υπόλοιποι Έλληνες και οι Μακεδόνες τα χρόνια που έρχονται.

Οι λύσεις για τους Έλληνες είναι δύο ταυτόχρονες. Και ο πόλεμος διπλός.

Η πρώτη λέγεται ΑΝΥΠΑΚΟΗ:

1. Να μην αποδεχτούν ποτέ στη συνείδησή τους, στην κουλτούρα τους, στα διδάγματα στα παιδιά τους, στην Παιδεία τους, στις σχέσεις τους με όσους σφετερίζονται τη Μακεδονία, αυτόν τον σφετερισμό, αυτή την παραχάραξη, αυτή τη συμφωνία. Γιατί οι μεγάλες ήττες γίνονται πρώτα μέσα μας.

2. Να μη σταματήσουν να αμφισβητούν τη συμφωνία και τις προβλέψεις της σε επίπεδο διοικητικό. Σε δήμους, κοινότητες, νομαρχιακά διαμερίσματα, περιφέρειες, δημόσιες υπηρεσίες, κρατικές και ιδιωτικές δομές. Όχι μόνο σαν στελέχη όλων αυτών των υπηρεσιών. Αλλά, και ως υπάλληλοι και εξυπηρετούμενοι πολίτες. Επειδή αμέσως μετά τη συμφωνία θα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια οι εγκύκλιοι και οι αναπροσαρμογές σε νόμους, διατάγματα, προβλέψεις συμφωνίες, έγγραφα, διατυπώσεις.

Η δεύτερη πλευρά της μάχης λέγεται ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ:

1. Να πυκνώσουν τις τάξεις των οργανώσεων που επιμένουν να απαιτούν ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Επειδή η διαρκής απαίτηση και η συλλογή υπογραφών με στόχο το ένα εκατομμύριο (ήδη έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 500.000 εδώ και έξω από τη χώρα και συνεχίζεται η συλλογή) θα είναι ένα τεράστιο όπλο πίεσης στίς κυβερνήσεις, που το μόνο που υπολογίζουν είναι τα ψηφαλάκια.

2. Η συμφωνία, ακόμα και αν επικυρώνεται από τη Βουλή, μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή διαπιστωθεί ότι όροι της παραβιάζουν το πνεύμα της ή το γράμμα της, όπως η πρόβλεψη στο Μέρος 1, Άρθρο 1-γ, όπου στηρίζεται σε ψευδή επιχειρήματα για να αναγνωριστεί η μακεδονική γλώσσα! Το ίδιο ισχύει για κάθε πρόβλεψη και αλλαγή που έκαναν ή δεν έκαναν οι σκοπιανοί ανά πάσα στιγμή ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για να μπούν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, στις οποίες η Ελλάδα έχει δικαίωμα βέτο.

3. Και επειδή το μοναδικό μέσο πίεσης των ελληνικών κυβερνήσεων είναι η λαϊκή πλειοψηφία- δηλαδή οι ψήφοι- οι πολίτες χρειάζεται να είναι παρόντες και ενεργοί, με οποιοδήποτε τρόπο μπορεί ο καθένας, σε εκδηλώσεις, ομιλίες, διαδηλώσεις, συναντήσεις, κινήσεις και κινήματα, πολιτικά, ιστορικά και πολιτιστικά, που κρατάνε την ιστορική αλήθεια ζωντανή και απαιτούν με την παρουσία τους τη ματαίωση στην πράξη και την ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών.

4. Οι ίδιοι οι Έλληνες μπορούν να απενεργοποιήσουν τη συμφωνία δρώντας με πρωτοβουλίες, σπέρνοντας τα επιχειρήματα κατά της συμφωνίας και τα ψεύδη πάνω στα οποία πατάει, σε όλη τη χώρα, αλλά και στους Έλληνες και τους ξένους πολίτες έξω από τη χώρα.

5. Οι ίδιοι οι Έλληνες χρειάζεται να αποκτήσουν επαφή και να συμπολεμήσουν με τις πολυπληθείς μακεδονικές οργανώσεις της διασποράς, που κρατάνε εδώ και χρόνια μόνες τους τον αγώνα κατά του σκοπιανού εθνικισμού της διασποράς. Αλλά, και με κάθε Έλληνα έξω από τη χώρα, που προσβάλλεται από την κατάπτυστη συμφωνία.

6. Ήδη, σύλλογοι και μεμονωμένες προσωπικότητες έχουν στραφεί νομικά κατά των προνοιών της συμφωνίας, η οποία παράγει καταστροφικά αποτελέσματα για το ελληνικό εμπόριο και τη βιοτεχνία της Βόρειας Ελλάδας. Επίσης, νομικά πρόσωπα και προσωπικότητες στοιχίζονται σε νομικές προσφυγές σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο κατά της συμφωνίας. Οι Έλληνες πολίτες χρειάζεται να στοιχηθούν όσο πιο μαζικά γίνεται σ αυτές τις πρωτοβουλίες για να διεκδικήσουν το δίκιο της πατρίδας τους.

Απέναντι βρίσκεται όλη η διεθνής που κυβερνάει τον κόσμο. Και η οποία στέλνει τους Νίμιτς και Μέρκελ να απειλούν με καταστροφές και τέρατα. Ακριβώς όπως έκαναν με το κατάπτυστο σχέδιο Αναν, που αποδείχτηκε χάρτινη τίγρης χάρη στην αποφασιστικότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Εδώ σήμερα δεν υπάρχουν Τάσσοι Ππαδόπουλοι. Το αντίθετο μάλιστα. Υπάρχουν φανεροί και κρυφοί οσφυοκάμπτες. Φανεροί και κρυφοί φοβισμένοι ταγοί της εξουσίας. Για μια καρέκλα.

Ο ελληνικός λαός που διαφωνεί με τη συμφωνία έχει να δώσει δύο μάχες. Μία εντός του για να μη χάσει την πίστη του και την αλήθεια του. Και μια εκτός του. Για να υπερασπιστεί έμπρακτα αυτή την πίστη και την αλήθεια. Ο αγώνας δεν είναι ποτέ εύκολος. Και δεν είναι ποτέ προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα. Αλλά, και ποτέ καμιά νίκη δεν ήρθε χωρίς αγώνα. Εκεί αποδεικνύει κανείς αν πράγματι και πόσο αγαπάει αυτό που υπερασπίζεται.

Liberal